ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ ΜΟΝ ΠΑΡΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ

Η κατασκευή του ξενοδοχείου "Mont Parnes" ("Μον Παρνές") σε υψόμετρο 1.078 μέτρων στη θέση Μαυροβούνι του όρους Πάρνηθα, υπήρξε ένα από τα πλέον μεγαλεπήβολα και κοστοβόρα έργα έργο τα οποία εκτελέστηκαν κατά την περίοδο κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Καραμανλή (1955-1958, 1958-1961) στα τέλη της δεκαετίας του '50, στα πλαίσια της ανάπτυξης και τουριστικής προβολής της Ελλάδος. Ως γνωστόν, στην Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του 1950, η ανασύσταση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ) συνοδεύτηκε από μια σειρά έργων υποδομής (λ.χ. πρόγραμμα "Ξενία", τουριστικά περίπτερα, χιονοδρομικά κέντρα, πλαζ, κάμπινγκ κτλ.) μέσα στα οποία εντάχθηκε η ανέγερση ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην Πάρνηθα, συνοδεία λοιπών υποστηρικτικών εγκαταστάσεων (bungalows, εστιατόρια, υπαίθριο θέατρο, χώροι αθλοπαιδιάς), σε μια έκταση 800 στρεμμάτων. 

Ο σχεδιασμός του ξενοδοχείου ανατέθηκε στον γνωστό αρχιτέκτονα Παύλο Μυλωνά (Αθήνα, 1915 - 21 Μαρτίου 2005), ενώ την ανέγερση του κτιρίου ανέλαβε ο εργολάβος και πολιτικός μηχανικός (και μετέπειτα εφοπλιστής και εκδότης) Αριστείδης Αλαφούζος  (9 Μαρτίου 1924 – 17 Μαΐου 2017) με την ομώνυμη τεχνική εταιρία "Αριστείδης Αλαφούζος" (μετέπειτα"ΑΤΕ ΕΡΓΩΝ"). Ο αρχικός προϋπολογισμός του κτιρίου ήταν 35-40 εκατομμύρια δραχμές, πλην όμως το τελικό κόστος ανήλθε σε 150 εκατομμύρια δραχμές, γεγονός το οποίο προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στην κοινωνία και στην πολιτική σκηνή της χώρας, οι οποίες εκφράστηκαν δεόντως μέσα από τις σελίδες του Τύπου εκείνων των καιρών. 

Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής (περίοδος 1958-1961), τα επίσημα εγκαίνια του ξενοδοχείου Μον Παρνές (Mont Parnes) έλαβαν χώρα το απόγευμα της 17ης Ιουνίου του έτους 1961, παρουσία μεταξύ των άλλων του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, του τότε Υπουργού των Εξωτερικών Ευάγγελου Αβέρωφ, του τότε Υπουργού της Προεδρίας της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Τσάτσου και άλλων μελών της κυβερνήσεως. Εκτός αυτών, στα εγκαίνια παρευρέθηκαν επίσης διάφορα μέλη διπλωματικών αποστολών, ξένοι και Έλληνες επίσημοι καθώς και πολλοί καλλιτέχνες. Μεταξύ των διασημοτήτων που βρέθηκαν στην Πάρνηθα για τα εγκαίνια του Μον Παρνές καταγράφονται τα ονόματα των Μελίνας Μερκούρη και Ζυλ Ντασσέν, της Έλλης Λαμπέτη, της Νανάς Μούσχουρη, της Αλίκης Βουγιουκλάκη, του Γερμανοαυστριακού ηθοποιού Curd Jürgens (Κουρτ Γιούργκενς), της Γαλλίδας ηθοποιού Micheline Presle (Μισελίν Πρέλ), της επίσης Γαλλίδας ηθοποιού Françoise Prévost (Φρανσουάζ Πρεβό), του πρωταγωνιστή του ιταλικού κλασικού κινηματογράφου Amedeo Nazzari (Αμεντέο Νατσάρι), του πρίγκιπα Πέτρου του Μονακό (Prince Pierre of Monaco) κ.α.

Μετά τον καθιερωμένο αγιασμό στον οποίον πρωτοστάτησε ο Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Ιάκωβος, ο Υπουργός της Προεδρίας της Κυβέρνησης Κωνσταντίνος Τσάτσος εκφώνησε σχετικό λόγο ενώ υπήρξε χαιρετισμός εκ μέρους εκπροσώπου της ελβετικής εταιρίας η οποία είχε αναλάβει τη διεύθυνση του ξενοδοχείου. Ακολούθησε χοροεσπερίδα στο νυχτερινό κέντρο του ξενοδοχείου, υπό τους ήχους της ορχήστρας του Αιγύπτιου τραγουδιστή Bob Azzam ο οποίος γνώριζε μεγάλη επιτυχία εκείνη την εποχή τραγουδώντας στα ιταλικά και στα αγγλικά. 

Ακολουθούν ορισμένες ενδεικτικές φωτογραφίες από το εξωτερικό αλλά και το εσωτερικό του ξενοδοχείου Μον Παρνές το οποίο διέθετε 200 δωμάτια και 380 κλίνες. Το υπό εξέτασιν ξενοδοχείο συν τοις άλλοις διέθετε διάφορα καταστήματα, αίθουσα κινηματογράφου, ευρύχωρη πισίνα κολύμβησης και γήπεδο αθλοπαιδιών. Επίσης, την επόμενη χρονιά (1962), αναμενόταν η αποπεράτωση της δεύτερης πτέρυγας του ξενοδοχείου η οποία θα διδόταν κατευθείαν προς εκμετάλλευση. Τέλος, αναμενόταν η κατασκευή τελεφερίκ ώστε να επιτευχθεί η ολιγόλεπτη σύνδεση του ξενοδοχείου με τους πρόποδες του όρους της Πάρνηθος.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στο εσωτερικό του ξενοδοχείου υπήρχαν ιδιαίτερα σαλόνια ("μπλε σαλόνι", "μακεδονικό σαλόνι", "υδρέικο σαλόνι") που κοσμούνταν από έργα τέχνης γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών (πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά), ιδιόρρυθμα τζάκια και τεράστιες γυάλινες επιφάνειες οι οποίες προσέφεραν άπλετη θέα προς ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής, σε μια προσπάθεια του αρχιτέκτονος Π. Μυλωνά να δοθεί ένας "ελληνικός χαρακτήρας" στο εγχείρημα. 

Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε συνοπτικά πως το ξενοδοχείο Μον Παρνές δεν γνώρισε την προσδοκώμενη επιτυχία καθώς ουδέποτε κέρδισε την προτίμηση της πελατείας στην οποίαν απευθυνόταν, με αποτέλεσμα, αρχικά την επόμενη χρονιά (περίοδος 1962-1963) οι εγκαταστάσεις του να χρησιμοποιηθούν από ελβετική ξενοδοχειακή σχολή και εν τέλει, κατά την χειμερινή περίοδο 1963-1964, το ξενοδοχείο να διακόψει προσωρινά την λειτουργία του - γεγονός το οποίο, όπως ήταν φυσικό, επέφερε νέες σφοδρές κριτικές για την αναγκαιότητα ενός τόσο δαπανηρού έργου, για τα έργα επέκτασης και κατασκευής νέας πτέρυγας, για την κακοδιαχείριση και τις αοριστίες στις συμβάσεις του έργου κ.α.

Ενδεικτικές διαφημιστικές καταχωρήσεις του ξενοδοχείου Μον Παρνές το οποίο άνοιξε μονάχα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κατά τα έτη 1964, 1965 και 1966, μέσα από τις σελίδες του Τύπου εκείνης της εποχής:

Το φθινόπωρο του έτους 1968, επί Χούντας, ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού αποφάσισε την ίδρυση καζίνου στους χώρους του ξενοδοχείου το οποίο συνέχιζε την λειτουργία του, καλώντας κάθε ενδιαφερόμενο να καταθέσει πρόταση εκμετάλλευσης του καζίνου, του ξενοδοχείου καθώς και της κατασκευής του τελεφερίκ και της διαμόρφωσης του υπαίθριου χώρου (σσ. μέχρι τότε καζίνο στην Ελλάδα λειτουργούσαν μόνο στην Κέρκυρα και στη Ρόδο). Είχε βέβαια προηγηθεί μια ανεπιτυχής προσπάθεια αναβίωσης του ξενοδοχείου κατά την θερινή περίοδο του 1967 από τον Απόστολο Δοξιάδη, εκ των ιδιοκτητών του εμβληματικού ξενοδοχείου της πλατείας Συντάγματος "Μεγάλη Βρετανία".

Εν τέλει, το Καζίνο της Πάρνηθας εκχωρήθηκε για περίοδο 15 ετών, βάσει σχετικής συμβάσεως του Ελληνικού Δημοσίου, στον Κύπριο επιχειρηματία Φρίξο Ι. Δημητρίου, κάτοικο Λονδίνου, ο οποίος προχώρησε σε μεγάλες παρεμβάσεις και ανακατασκευές οι οποίες αλλοίωσαν τον αρχικό σχεδιασμό του κτιρίου. Η νέα "Λέσχη Τυχερών Παιχνιδιών και Ψυχαγωγίας" (όπως ήταν η επίσημη ονομασία της) εντός των εγκαταστάσεων του ξενοδοχείου "Μον Παρνές" εγκαινιάστηκε στις αρχές Φεβρουαρίου του έτους 1971. 

Την επόμενη χρονιά (έτος 1972) αποπερατώθηκε το τελεφερίκ της ελβετικής εταιρείας Haberger πλην όμως στις αρχές Απριλίου εκείνου του έτους, ο προαναφερθείς ιδιοκτήτης του καζίνο σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στη διασταύρωση των οδών Καραμανλή και Δεκελείας όταν το ΙΧ του συγκρούστηκε με στρατιωτικό όχημα. 

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Όμιλος Δημητρίου κηρύχθηκε έκπτωτος και το Καζίνο κρατικοποιήθηκε περνώντας υπό τον πλήρη έλεγχο του Ε.Ο.Τ (1984). Στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο μεγάλος σεισμός της Πάρνηθας της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 προκάλεσε μεγάλες ζημίες στο κτίριο, το οποίο ήδη παρουσίαζε σημάδια εγκατάλειψης, έλλειψης συντήρησης, κλοπών και βεβηλώσεων. Κατά το έτος 2002, κατόπιν σχετικού διαγωνισμού για την ιδιωτικοποίηση του συγκροτήματος, πλειοδότησε η κοινοπραξία "Ηyatt - Ελληνική Τεχνοδομική", με την σύμβαση πώλησης να κατοχυρώνεται στη Βουλή τον Μάρτιο του επόμενου έτους (2003) για το 49% του καζίνο και της διαχείρισής του αντί τιμήματος 120 εκατομμυρίων Ευρώ. Την περίοδο 2003-2004 ξεκίνησε η ανακαίνιση του κτιρίου του πάλαι ποτέ ξενοδοχείου ενώ το 2005 κατεδαφίστηκε ο παλιός σταθμός του τελεφερίκ και αντικαταστάθηκε από καινούργιο. Κατά το έτος 2008, οι τρεις εκ των προσόψεων του κτιρίου κρίθηκαν διατηρητέες από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού.

Κείμενο - Πηγές:

Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων. Στοιχεία και πληροφορίες ελήφθησαν από: 

Τύπος Εποχής

• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.