"Αθηναίος γκάγκαρος, Πειραιώτης μαουνιέρης"
Κάπως έτσι ξεκινούσε κάποτε ένα παλαιότερο ευφυολόγημα που περιλάμβανε παρατσούκλια για πολλούς ελλαδικούς τύπους με τον "Πειραιώτη" να χαρακτηρίζεται ως "μαουνιέρης" (σσ. εκτός από τους Πειραιώτες εν γένει, ως "μαουνιέρηδες" χαρακτηρίζονταν πριν από πολλές δεκαετίες και οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού Πειραιώς από τους αντιπάλους τους). Οι μαούνες του κεντρικού λιμένος Πειραιώς αποτέλεσαν για δεκαετίες το σήμα κατατεθέν της πόλεως, καθώς τα μεγάλα εμπορικά και επιβατικά πλοία δε μπορούσαν να δέσουν στο λιμάνι με τα αβαθή νερά, με αποτέλεσμα η χρήση βαρκών και μαούνων να κρίνεται αναγκαία για τη μεταφορά προσώπων και εμπορευμάτων από και προς τη ξηρά.
Στην κάτωθι ασπρόμαυρη φωτογραφία του Πειραιά της δεκαετίας του 1920 από επιστολικό δελτάριο ξενόγλωσσης έκδοσης με τον τίτλο "Piraeus, Greece" καταγράφεται τμήμα του κεντρικού λιμένος Πειραιώς με τα ιστιοφόρα της εποχής αλλά και τις χαρακτηριστικές βάρκες και μαούνες, άλλες άδειες και άλλες φορτωμένες εμπορεύματα, δίπλα στην προκυμαία της ακτής Μιαούλη. Στην εν λόγω φωτογραφική καταγραφή, με τον φωτογράφο να βρίσκεται πιθανότατα σε κάποιο πλεούμενο πλησίον της αποβάθρας της Τρούμπας, διακρίνονται από τα δεξιά προς τα αριστερά - έστω και ισχνά - η "στοιχειωμένη" οικία Μιαούλη, ο Τιτάνειος Κήπος, ο ιερός ναός της Αγίας Τριάδος Πειραιώς με το κεντρικό καμπαναριό, η μεγάλη οικία Καλαμάρη όπισθεν της Αγίας Τριάδας, το Δημαρχείο (Ωρολόγιον) αλλά και το Μέγαρο Συρεγγέλα όπισθεν του Ωρολογίου παραπλεύρως της πλατείας Θεμιστοκλέους.
Η οπίσθια όψη του επιστολικού δελταρίου (post card) από όπου αντλήθηκε η παραπάνω ασπρόμαυρη φωτογραφία του Πειραιά της δεκαετίας του 1920:
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως μέχρι και την ίδρυση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς, κατά το έτος 1930, στο λιμάνι του Πειραιά επικρατούσε ένα αμφιλεγόμενο καθεστώς διοίκησης, χαρακτηριζόμενο από πολλές αυθαιρεσίες και πολλά έκτροπα σχετικά με τα "λιμανιάτικα", τους τελωνειακούς δασμούς, τα αχθοφορικά και τις διάφορες υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο πως τα περίφημα γεγονότα του Φεβρουαρίου του 1906 μεταξύ Κρητικών και Μανιατών ξεκίνησαν από μια διένεξη στο λιμάνι του Πειραιά σχετικά με τη μεταφορά κάποιων αποσκευών.
Μετά την ίδρυση του ΟΛΠ, τα πράγματα μπήκαν εν μέρει σε κάποια τάξη καθώς προσελήφθησαν ως υπάλληλοι του Οργανισμού όλοι όσοι πρωτύτερα δούλευαν είτε ως ανεξάρτητοι, είτε μέσω εργολάβων και μεσαζόντων ενώ δημιουργήθηκε η "ελευθέρα ζώνη", παρόλο που οι Μανιάτες ισχυροποίησαν τη θέση τους στα "καλά πόστα" του λιμανιού, ιδίως στα χρόνια της κυριαρχίας του εκ Μάνης Νικολάου Γεννηματά στην ηγεσία του ΟΛΠ. Βέβαια, ουδέποτε εξαλείφθηκαν τα φαινόμενα κερδοσκοπίας, λαθρεμπορίου και άλλων συναφών παράνομων πράξεων στους κόλπους των εργαζομένων στον λιμένα Πειραιώς ενώ η ζωή των απλών μαουνιέρηδων, βαρκάρηδων αλλά και των βατσιμάνιδων που φύλαγαν τις φορτωμένες μαούνες και τα πλοιάρια του λιμανιού παρέμενε εξαιρετικά δύσκολη, με αρκετούς θανάτους από πνιγμούς ή δολοφονίες, ιδίως κατά τις βραδινές ώρες, να καταγράφονται στις σελίδες του πειραϊκού Τύπου του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.
Κείμενο - Πηγές:
Το κείμενο που συνοδεύει τις φωτογραφίες είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας.
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή