ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ "LA BOQUERÍA" [ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ]

Η Δημοτική Αγορά της "La Boquería", στην καρδιά της παλαιάς πόλης (Ciutat Vella) της Βαρκελώνης, αποτελεί εκτός από ένα πολυσύχναστο μέρος όπου ο καθένας μπορεί να βρει και να αγοράσει κάθε είδος φρέσκου προϊόντος, ένα σημείο αναφοράς τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους εκατομμύρια τουρίστες που συρρέουν σε ετήσια βάση στην πρωτεύουσα της Καταλονίας. 

Το πλήρες όνομα της στεγασμένης αγοράς, η κύρια / κεντρική είσοδος της οποίας βρίσκεται επί της περίφημης La Rambla (μέγας εμπορικός πεζόδρομος), είναι Mercado de San José (ήτοι "Αγορά του Αγίου Ιωσήφ" ή στα καταλανικά "Mercat de Sant Josep"). Βέβαια, σπανίως θα ακούσει κάποιος να την ονοματίζουν έτσι, αφού η ονομασία "La Boquería" (γύρω από την προέλευση της οποίας υπάρχουν διάφορες απόψεις και εκδοχές) έχει επικρατήσει σχεδόν ολοκληρωτικά της επίσημης. 

Εισερχόμενοι (από την είσοδο της La Rambla) στη συνολικής επιφάνειας 2.583 τετραγωνικών μέτρων δημοτική αγορά - η οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι η μεγαλύτερη αγορά της Καταλονίας και μια εκ των πλέον διάσημων ολόκληρης της Ευρώπης - είναι αδύνατον πάντως να μην παρατηρήσει κάποιος το κάτωθι εικονιζόμενο ευμέγεθες έμβλημα με την επίσημη ονομασία της αγοράς (στα καταλανικά βεβαίως). 

• Η ιστορία της "La Boquería"

Η δημοτική αγορά της Βαρκελώνης υφίσταται μεν επίσημα από το 1840, πλην όμως οι ρίζες αυτής πρέπει να αναζητηθούν τόσο στους υπαίθριους πάγκους που στήνονταν μια φορά κι έναν καιρό μπροστά στις πύλες της παλαιάς πόλης, έξω από τα τείχη (προς αποφυγήν των δασμών που επιβάλλονταν με την είσοδο των προϊόντων "εντός των τειχών") όπου πλανόδιοι πωλητές και χωρικοί από τις γύρω περιοχές επέσπευδαν να πωλήσουν την παραγωγή τους, όσο και στους πάγκους που αποδεδειγμένα βάση εγγράφων έστηναν πλανόδιοι κρεοπώλες στη La Rambla τουλάχιστον από το έτος 1217 και μετά. 

Στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα η φημισμένη "La Boquería", προ αρκετών εκατοντάδων χρόνων (έτος 1586) είχε ιδρυθεί το μοναστήρι του Αγίου Ιωσήφ (Convento de San José), εξ'ου και η επίσημη ονομασία της σημερινής δημοτικής αγοράς. Κατά τον 18ο αιώνα, η καθιέρωση της La Rambla ως κύριου αστικού πεζοδρόμου οδήγησε στην απομάκρυνση αρκετών κρεοπωλείων που βρίσκονταν επί αυτής επί πολλές δεκαετίες και στη μεταφορά τους πλησίον μεν του εμπορικού πεζόδρομου, αλλά εντός των γειτονικών στενών και πιο συγκεκριμένα στο ύψος του κήπου/αυλής της προαναφερθείσας μονής του Αγίου Ιωσήφ. Κατά το έτος 1827, συντάσσεται ο πρώτος κανονισμός της υφιστάμενης υπαίθριας αγοράς της Βαρκελώνης η οποία ήδη αριθμούσε περί τα 200 πόστα, 100 εκ των οποίων πωλούσαν φρέσκο και παστό κρέας, 48 πωλούσαν θαλασσινά και τα υπόλοιπα πόστα διαφόρων ειδών προϊόντα.

Στις 25 Ιουλίου του έτους 1835, το μοναστήρι του Αγίου Ιωσήφ - όπως και άλλα μοναστήρια της περιοχής - πυρπολήθηκε και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς κατά τη διάρκεια μιας αντί-εκκλησιαστικής / αντί-κληρικής διαμαρτυρίας που υποκινήθηκε από πολιτικούς παράγοντες της πόλεως.

Μετά την πυρκαγιά στη θέση του κατεστραμμένου μοναστηριού ο Δήμος της Βαρκελώνης ξεκίνησε την κατασκευή μιας μεγάλης πλατείας, της μεγαλύτερης της Βαρκελώνης εκείνης της εποχής, με μεγάλες κολώνες και παρτέρια. Οι πλανόδιοι έμποροι της La Rambla όμως, οι οποίοι ήδη από τη δεκαετία του 1820 ζητούσαν τη διάθεση του οικοπέδου της μονής για τη δημιουργία αγοράς, μετακινήθηκαν εντός των εδαφών της πυρπολημένης μονής στις 28 Μαρτίου του έτους 1836. Το 1840, τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή της προαναφερομένης πλατείας Εργασίας (Plaza del Trabajo) στη θέση του κατεστραμμένου μοναστηριού, τα έργα δεν είχαν ακόμη περατωθεί. Έτσι λοιπόν, αποφασίστηκε η κατασκευή μιας στεγασμένης αγοράς, επί της πλατείας, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Josep Mas i Vila με τον θεμέλιο λίθο να τίθεται στις 19 Μαρτίου του έτους 1840, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωσήφ. 

Στα τέλη της δεκαετίας του 1860, ο χώρος πέριξ της αγοράς είχε πλέον γίνει τόσο περιορισμένος ώστε αποφασίστηκε η απαλλοτρίωση κάποιων γειτονικών οικοπέδων. Δυο χρόνια αργότερα (1871), ξεκίνησε ο φωτισμός της αγοράς με χρήση φανοστατών φωταερίου. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η αγορά της Βαρκελώνης συνέχιζε τη λειτουργία της με πόστα επιμελώς διαχωρισμένα ανάλογα με το είδος του προσφερόμενου προϊόντος και με τους πωλητές να προσφέρουν στους πελάτες τους με κάθε αγορά δώρο ένα άνθος (και σε αυτό το "έθιμο" οφείλεται η πολυπληθής παρουσία πλανόδιων / υπαίθριων ανθοπωλών μέχρι και τις ημέρες μας επί της πολυσύχναστης La Rambla).

Το 1913, στην είσοδο της αγοράς επί της La Rambla τοποθετήθηκε η τοξωτή μεταλλική κατασκευή με την ονομασία της αγοράς (βλέπε φωτογραφία παραπάνω) ενώ ένα χρόνο αργότερα (το 1914) ξεκίνησε η κατασκευή ενός μεταλλικού στεγάστρου το οποίο θα παρείχε τους πωλητές/εμπόρους μεγαλύτερη προστασία από τα καιρικά φαινόμενα σε σχέση με τις τέντες που χρησιμοποιούνταν έως τότε.  

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 (έτος 1985) πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη ανακαίνιση της υπάρχουσας αγοράς ενώ κατασκευάστηκαν οι ζώνες φορτοεκφόρτωσης και στάθμευσης. Νέες παρεμβάσεις έλαβαν χώρα την περίοδο 1998-2001 με σκοπό την αναδιοργάνωση των θέσεων πώλησης (πόστα) αλλά και την διευκόλυνση της εισόδου φυσικού φωτός στο χώρο. 

Στις μέρες η "La Boquería" αποτελεί, δίχως άλλο, έναν εμβληματικό πόλο έλξης της Βαρκελώνης. Πολλοί ντόπιοι τη λατρεύουν, άλλοι την σνομπάρουν και την αποφεύγουν θεωρώντας την πλέον πολύ τουριστική και ακριβή! Η αλήθεια βέβαια είναι πως η επίσκεψη στην "La Boquería" προβάλλεται ως ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνει / δει οπωσδήποτε ένας τουρίστας / επισκέπτης της Βαρκελώνης. 

Βολτάροντας ανάμεσα σε κάποια από τα τριακόσια (300) και πλέον "πόστα" (puestos) της σύγχρονης δημοτικής αγοράς της Βαρκελώνης: 

• Χρώματα και αρώματα από τα ενδότερα της La Boquería:

Στα ενδότερα της αγοράς της "La Boquería" αξίζει κάποιος να περπατήσει τόσο κατά τις πρωινές ώρες όσο και την ώρα που πέφτει ο ήλιος και δυναμώνουν τα φώτα (παρόλο που κάποια πόστα είναι ήδη κλειστά μετά τις μεσημεριανές ώρες). Στους διαδρόμους της αγοράς υπάρχουν πόστα που πωλούν πουλερικά και αυγά, κρέατα, ψάρια και θαλασσινά, αλλαντικά, τυροκομικά, φρούτα και λαχανικά, ξηρούς καρπούς, γλυκίσματα, μη φαγώσιμα προϊόντα, μπαχαρικά, αλίπαστα, ελιές, κονσέρβες κ.α. αλλά και μικρά bar/εστιατόρια με tapas ή κανονικά πιάτα και μενού, καταστήματα πώλησης φρέσκο-στυμμένων χυμών φρούτων, καφέ, καταστήματα πώλησης οργανικών προϊόντων ή προϊόντων για vegan κ.α. 

Το ιδιαίτερο χρώμα των πόστων που πωλούν φρούτα και λαχανικά:

Τα πόστα που πωλούν αλλαντικά μπορούν να χαρακτηριστούν το λιγότερο ως "θεαματικά". Τα κρεμασμένα μπούτια των διαφόρων ποικιλιών jamon, αυτού του αλλαντικού σήμα-κατατεθέν της Ισπανίας, και τα διαφόρων ειδών παράγωγα προϊόντα, εντυπωσιακά εκτεθειμένα και φωταγωγημένα, αποσπούν την προσοχή των τουριστών που τα φωτογραφίζουν προτού γευτούν έστω και μια ελάχιστη ποσότητα από αυτά σε κάποιο χάρτινο χωνάκι. 

Στο κέντρο της αγοράς, σε κυκλική διάταξη, βρίσκονται τα πόστα της αγοράς ψαριών και θαλασσινών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η ψαραγορά μεταφέρθηκε εντός της αγοράς το έτος 1911 (νωρίτερα βρισκόταν σε ειδικό ξεχωριστό χώρο) ενώ το υπάρχον κεντρικό τμήμα όπου βρίσκεται η σύγχρονη ψαραγορά ανακαινίστηκε και αναδιοργανώθηκε την περίοδο 1998-2001. 

Χαρακτηριστική βιτρίνα από ένα πόστο που πωλεί πουλερικά και αυγά: 

Καταστήματα πώλησης παραδοσιακών γλυκισμάτων και ξηρών καρπών από όλο τον κόσμο: 

Κατά κοινή ομολογία, στους διαδρόμους της "La Boquería" πλέον υπάρχουν πολλά περισσότερα καταστήματα / πόστα - σε σχέση με το παρελθόν - τα οποία ανήκουν σε ξένους. Έτσι λοιπόν προϊόντα και γεύσεις τόσο από τις γειτονικές μεσογειακές χώρες (λ.χ. Ιταλία, Ελλάδα) αλλά και πιο μακρινούς προορισμούς (όπως λ.χ. Κίνα, Ιαπωνία, αραβικές χώρες) "εκπροσωπούνται" επαρκώς εντός της κεντρικής αγοράς της Βαρκελώνης.

Στην επόμενη φωτογραφία το ελληνικό "Symposion, Sabor Grec" (ήτοι "Συμπόσιον, ελληνική γεύση"), το οποίο δραστηριοποιείται εντός της "La Boquería" από το 2005 πωλώντας πάσης φύσεως παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα όπως λ.χ. ελιές Καλαμών και γεμιστές, ελληνικό ελαιόλαδο, ελληνικά κρασιά, ελληνικά τυριά (κεφαλοτύρι, φέτα, μανούρι κ.α.), διάφορα ελληνικά παραδοσιακά γλυκά (μπακλαβάς, κανταΐφι κ.α.), ελληνικό γιαούρτι, πίτες (τυρόπιτες, σπανακόπιτες κλπ.) και άλλα πολλά. 

Τελευταία στάση για ένα σύντομο γεύμα θαλασσινών στο Bar Central, ένα από τα διάφορα εστιατόρια / bars που υπάρχουν εντός της "La Boquería":

Ο τιμοκατάλογος των ψαριών και των θαλασσινών που ψήνονται ή τηγανίζονται κατά παραγγελία μπροστά στους πελάτες που κάθονται στην ειδικά διαμορφωμένη μπάρα - με τιμές μάλλον "τουριστικές" σε σχέση με άλλα αντίστοιχα μέρη της Βαρκελώνης: 

Για όσους ενδιαφέρονται, εντός της "La Boquería", εκτός από το προαναφερόμενο Bar Central, υπάρχουν και άλλα πόστα με tapas bar κυρίως με ντόπια πιάτα θαλασσινών και φρέσκων ψαριών, με σπεσιαλιτέ paella, με μοντέρνα δημιουργική κουζίνα, κινέζικη κουζίνα, κορεάτικη / ιαπωνική κουζίνα, το εστιατόριο La Gardunya (στην πλευρά της ομώνυμης πλατείας, εκεί όπου βρίσκονται και τα γραφεία της αγοράς), πόστα με παραδοσιακά ντόπια πιάτα ημέρας για take-away κ.α.

Αποχαιρετούμε την "La Boquería" από το σημείο από όπου ξεκίνησε η σημερινή παρουσίαση, με μια βραδινή φωτογραφία από την πολύβουη κυρίως είσοδο επί της La Rambla.

Διαβάστε περισσότερα θέματα σχετικά με τη Βαρκελώνη: 

Η θεαματική ημιτελής Sagrada Familia του Gaudí

La Pedrera (Casa Milá): Η πολυκατοικία - αριστούργημα του Gaudí

Επίσκεψη στο Palau Guell

Ευρωπαϊκό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Museu Europeu d'Art Modern - MEAM)

Ανεβαίνοντας στο άγαλμα του Κολόμβου

Πρωτοχρονιά στο Πάρκο Guell

Πηγές:

Το θέμα είναι πρωτότυπο. Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία και πληροφορίες από τα κάτωθι:

• Mercado La Boqueria - Historia
• http://www.lavanguardia.com - El origen de la Boqueria
• Wikipedia - Boquería

Φωτογραφίες:

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.