Πρωτοχρονιά στη Βαρκελώνη!
Μια διαφορετική Πρωτοχρονιά με μια επίσκεψη στο δημοφιλές Parc Güell (ή αλλιώς ισπανιστί Parque Güell), ένα δημόσιο πάρκο - πασίγνωστο σημείο αναφοράς της πρωτεύουσας της Καταλονίας, το οποίο βρίσκεται επί του λόφου Carmel, στην όμορφη συνοικία της Gràcia - και ναι, σε αντίθεση με ότι έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, ανοικτό και την ανήμερα την Πρωτοχρονιά.
Το Πάρκο Güell δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, κατά την περίοδο 1900 - 1914, με τη χρηματοδότηση του βιομηχάνου και επιχειρηματία Eusebi Güell i Bacigalupi, ο οποίος ανέθεσε το σχεδιασμό και την υλοποίηση του εγχειρήματος στο γνωστό αρχιτέκτονα Antoni Gaudí. Επί της ουσίας, το σημερινό Parc Güell προέκυψε από την αποτυχημένη ως προς το τελικό αποτέλεσμα επιχειρηματική απόπειρα του Eusebi Güell, ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα, ποντάροντας στο έντονο κύμα αστικοποίησης της Βαρκελώνης εκείνων των καιρών και εμπνεόμενος μετά από την επίσκεψή του στην Αγγλία και το εκεί κίνημα των αστικών κήπων, θέλησε να κατασκευάσει στη Βαρκελώνη μια σειρά από εξήντα (60) υψηλής ποιότητας κατοικίες μετά κήπου, εξοπλισμένων με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας εξασφαλίζοντας κάθε δυνατή άνεση, προσφέροντας ταυτόχρονα μια ανώτερη καλλιτεχνική χροιά, όντας μέσα στη φύση (πάρκο), με καθαρό αέρα μακρυά από τα βιομηχανικά φουγάρα της πόλης και με ωραία θέα επί της πόλης. Προς επίτευξη αυτού του σκοπού λοιπόν ο Güell αγόρασε αρχικά το 1899 το κτήμα Can Muntaner de Dalt σε μια βραχώδη έκταση με λίγα δέντρα και ελάχιστη βλάστηση, η οποία ονομαζόταν Muntanya Pelada (ήτοι "Καραφλό Βουνό"), στην οποία προϋπήρχε η Οικία Larrard (γνωστή και ως Οικία Muntaner de Dalt), δίπλα σε έναν οικισμό όπου διέμεναν άνθρωποι ανώτερης τάξεως ονόματι "La Salut" ("Η Υγεία") ενώ μερικά χρόνια αργότερα (1902) αγόρασε και το παρακείμενο κτήμα Can Coll i Pujol μεγαλώνοντας τη συνολική διαθέσιμη επιφάνεια για τη δημιουργία του προαναφερθέντος εγχειρήματος.
Τα έργα κατασκευής του φιλόδοξου project ξεκίνησαν το 1900 και προς ενίσχυση του όλου εγχειρήματος, ο ίδιος ο Eusebi Güell μετακόμισε το 1906 στην προαναφερθείσα Οικία Larrard την οποία ο Gaudí ανέλαβε να μετασκευάσει / ανακαινίσει. Τελικώς μόλις δυο κτίρια (σπίτια) οικοδομήθηκαν στην προβλεπόμενη έκταση - όχι πάντως σε σχέδια του Gaudí. Ένα εκ των δυο κτιρίων που κτίστηκαν προβλεπόταν να χρησιμεύσει ως κτίριο-δείγμα για τους υποψήφιους αγοραστές (σσ. οι κατασκευές του Güell απευθύνονταν κυρίως στην αριστοκρατική / ανώτερη τάξη της εποχής). ενώ το έτερο κτίριο αγοράστηκε από τον ιατρό Trias i Domènech. Όμως, η έλλειψη ουσιαστικής ύπαρξης αγοραστικού ενδιαφέροντος οδήγησε σταδιακά στη ματαίωση του όλου εγχειρήματος με τα έργα να σταματούν οριστικά το έτος 1914. Εν τω μεταξύ πάντως, ο Güell έπεισε τον Gaudí να αγοράσει το κτίριο-δείγμα που είχε ήδη κτιστεί, στο οποίο ο διάσημος αρχιτέκτονας μετακόμισε το 1906 και διέμεινε σε αυτό μέχρι τα τέλη του 1925.
Την επόμενη χρονιά (1926), το Πάρκο Güell έγινε δημόσιο. Ακολούθως, η προαναφερθείσα οικία Gaudí μετατράπηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 σε Μουσείο (Casa Museu Gaudí) ενώ το 1969, όλο το Πάρκο ανακηρύχθηκε από τις τοπικές αρχές ως ιστορικό / καλλιτεχνικό μνημείο εθνικής σημασίας. Τέλος, το 1984, η Unesco ανακήρυξε το Πάρκο Γκουέλ ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ως μέρος των έργων του Antoni Gaudí.
Το Πάρκο Güell δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, κατά την περίοδο 1900 - 1914, με τη χρηματοδότηση του βιομηχάνου και επιχειρηματία Eusebi Güell i Bacigalupi, ο οποίος ανέθεσε το σχεδιασμό και την υλοποίηση του εγχειρήματος στο γνωστό αρχιτέκτονα Antoni Gaudí. Επί της ουσίας, το σημερινό Parc Güell προέκυψε από την αποτυχημένη ως προς το τελικό αποτέλεσμα επιχειρηματική απόπειρα του Eusebi Güell, ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα, ποντάροντας στο έντονο κύμα αστικοποίησης της Βαρκελώνης εκείνων των καιρών και εμπνεόμενος μετά από την επίσκεψή του στην Αγγλία και το εκεί κίνημα των αστικών κήπων, θέλησε να κατασκευάσει στη Βαρκελώνη μια σειρά από εξήντα (60) υψηλής ποιότητας κατοικίες μετά κήπου, εξοπλισμένων με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας εξασφαλίζοντας κάθε δυνατή άνεση, προσφέροντας ταυτόχρονα μια ανώτερη καλλιτεχνική χροιά, όντας μέσα στη φύση (πάρκο), με καθαρό αέρα μακρυά από τα βιομηχανικά φουγάρα της πόλης και με ωραία θέα επί της πόλης. Προς επίτευξη αυτού του σκοπού λοιπόν ο Güell αγόρασε αρχικά το 1899 το κτήμα Can Muntaner de Dalt σε μια βραχώδη έκταση με λίγα δέντρα και ελάχιστη βλάστηση, η οποία ονομαζόταν Muntanya Pelada (ήτοι "Καραφλό Βουνό"), στην οποία προϋπήρχε η Οικία Larrard (γνωστή και ως Οικία Muntaner de Dalt), δίπλα σε έναν οικισμό όπου διέμεναν άνθρωποι ανώτερης τάξεως ονόματι "La Salut" ("Η Υγεία") ενώ μερικά χρόνια αργότερα (1902) αγόρασε και το παρακείμενο κτήμα Can Coll i Pujol μεγαλώνοντας τη συνολική διαθέσιμη επιφάνεια για τη δημιουργία του προαναφερθέντος εγχειρήματος.
Τα έργα κατασκευής του φιλόδοξου project ξεκίνησαν το 1900 και προς ενίσχυση του όλου εγχειρήματος, ο ίδιος ο Eusebi Güell μετακόμισε το 1906 στην προαναφερθείσα Οικία Larrard την οποία ο Gaudí ανέλαβε να μετασκευάσει / ανακαινίσει. Τελικώς μόλις δυο κτίρια (σπίτια) οικοδομήθηκαν στην προβλεπόμενη έκταση - όχι πάντως σε σχέδια του Gaudí. Ένα εκ των δυο κτιρίων που κτίστηκαν προβλεπόταν να χρησιμεύσει ως κτίριο-δείγμα για τους υποψήφιους αγοραστές (σσ. οι κατασκευές του Güell απευθύνονταν κυρίως στην αριστοκρατική / ανώτερη τάξη της εποχής). ενώ το έτερο κτίριο αγοράστηκε από τον ιατρό Trias i Domènech. Όμως, η έλλειψη ουσιαστικής ύπαρξης αγοραστικού ενδιαφέροντος οδήγησε σταδιακά στη ματαίωση του όλου εγχειρήματος με τα έργα να σταματούν οριστικά το έτος 1914. Εν τω μεταξύ πάντως, ο Güell έπεισε τον Gaudí να αγοράσει το κτίριο-δείγμα που είχε ήδη κτιστεί, στο οποίο ο διάσημος αρχιτέκτονας μετακόμισε το 1906 και διέμεινε σε αυτό μέχρι τα τέλη του 1925.
Την επόμενη χρονιά (1926), το Πάρκο Güell έγινε δημόσιο. Ακολούθως, η προαναφερθείσα οικία Gaudí μετατράπηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 σε Μουσείο (Casa Museu Gaudí) ενώ το 1969, όλο το Πάρκο ανακηρύχθηκε από τις τοπικές αρχές ως ιστορικό / καλλιτεχνικό μνημείο εθνικής σημασίας. Τέλος, το 1984, η Unesco ανακήρυξε το Πάρκο Γκουέλ ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ως μέρος των έργων του Antoni Gaudí.
- Η κύρια είσοδος του Parc Güell
Η κύρια είσοδος στο Πάρκο Güell (σσ. υπάρχουν άλλα οκτώ σημεία εισόδου στο Πάρκο), επί της οδού Carrer de Olot, με την οικία του Φύλακα (Casa del Guarda) και το κατάστημα πώλησης των αναμνηστικών (souvenirs), με φόντο τη συνοικία Gràcia στο βάθος.
Αδιαμφισβήτητα, η κύρια είσοδος στο Πάρκο Güell αποτελεί μια αλληγορική κατασκευή που κρύβει μεγάλους συμβολισμούς, μέσα στα πλαίσια της κοσμοθεωρίας που υποστήριζαν τόσο ο Güell όσο και ο Gaudí, με επίκεντρο τον πολιτικό καταλανισμό αλλά και την πίστη στην καθολική θρησκεία, με την πρόσβαση εντός του Πάρκου να ταυτίζεται με την είσοδο στον Παράδεισο, έναν ουτοπικό πλην όμως επίγειο προορισμό όπου κυριαρχεί η ηρεμία και η ευζωία.
Οι ενδιαφερόμενοι οφείλουν να γνωρίζουν πως το εισιτήριο πρόσβασης στο Πάρκο Güell κοστίζει 7 Ευρώ το άτομο (έτος 2018) και δεν περιλαμβάνει την είσοδο στο Σπίτι/Μουσείο του Gaudí το οποίο διαχειρίζεται άλλος φορέας (βλέπε παρακάτω). Συνίσταται σαφέστατα η προ-αγορά εισιτηρίου online από τον σχετικό επίσημο ιστότοπο του Πάρκου Γκουέλ προς αποφυγή της ταλαιπωρίας και των ουρών στα εκδοτήρια του πάρκου το οποίο προσελκύει μεγάλες μάζες τουριστών / επισκεπτών σε καθημερινή βάση.
Ακριβώς δίπλα στο σπίτι του Φύλακα, στην έτερη άκρη της μεγάλης καγκελόπορτας της εισόδου του Πάρκου Güell, ένα αντιστοίχου αρχιτεκτονικού ύφους μικρό σπίτι στεγάζει το κατάστημα πώλησης αναμνηστικών ειδών του Πάρκου. Επί της ουσίας πρόκειται για ένα μικρό βιβλιοπωλείο το οποίο εξειδικεύεται στον Gaudí, στον μοντερνισμό και στη Βαρκελώνη διαθέτοντας εκτός από βιβλία καρτ-ποστάλ, αφίσες, είδη ρουχισμού και αξεσουάρ, κοσμήματα, διακοσμητικά κ.α. αναμνηστικά.
Εκτός βέβαια από το προαναφερθέν επίσημο κατάστημα πώλησης αναμνηστικών, δεν μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση η ύπαρξη (παράνομων) μικροπωλητών παρομοίων αντικειμένων, σε ορισμένα σημεία του δημοσίου Πάρκου όπως το κάτωθι εικονιζόμενο, αφού η Βαρκελώνη γενικότερα κατά το χρόνο της επισκέψεώς μας (2018) παρουσίαζε έντονα δείγματα παρεμπορίου σε πολλά σημεία της πόλης:
- Το Σπίτι του Φύλακα
Ακριβώς δίπλα στο σπίτι του Φύλακα, στην έτερη άκρη της μεγάλης καγκελόπορτας της εισόδου του Πάρκου Güell, ένα αντιστοίχου αρχιτεκτονικού ύφους μικρό σπίτι στεγάζει το κατάστημα πώλησης αναμνηστικών ειδών του Πάρκου. Επί της ουσίας πρόκειται για ένα μικρό βιβλιοπωλείο το οποίο εξειδικεύεται στον Gaudí, στον μοντερνισμό και στη Βαρκελώνη διαθέτοντας εκτός από βιβλία καρτ-ποστάλ, αφίσες, είδη ρουχισμού και αξεσουάρ, κοσμήματα, διακοσμητικά κ.α. αναμνηστικά.
Εκτός βέβαια από το προαναφερθέν επίσημο κατάστημα πώλησης αναμνηστικών, δεν μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση η ύπαρξη (παράνομων) μικροπωλητών παρομοίων αντικειμένων, σε ορισμένα σημεία του δημοσίου Πάρκου όπως το κάτωθι εικονιζόμενο, αφού η Βαρκελώνη γενικότερα κατά το χρόνο της επισκέψεώς μας (2018) παρουσίαζε έντονα δείγματα παρεμπορίου σε πολλά σημεία της πόλης:
- Η Σκάλα του Δράκοντα
Από την είσοδο του Πάρκου Güell ξεκινά μια μνημειώδης διπλή σκάλα, κατασκευής της περιόδου 1900-1903, η οποία οδηγεί μέχρι τη Sala Hipóstila. Στο κέντρο της μεγάλης σκάλας η οποία καταγράφεται ως "L'escalinata del drac" (ήτοι η "Σκάλα του Δράκοντα") υφίστανται τρεις κρήνες με αλληγορική διακόσμηση που συμβολίζουν τη (γαλλική) Καταλονία του Βορρά και την (ισπανική) Καταλονία του Νότου.
Φωτογραφική λεπτομέρεια των διακοσμητικών στοιχείων που εμφανίζονται στους δυο τοίχους εκατέρωθεν της μεγάλης κεντρικής Σκάλας του Δράκοντα:
Η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών του Πάρκου σπεύδουν να φωτογραφήσουν - ή και να (αυτό) φωτογραφηθούν με - τον πολύχρωμο δράκο ή κατ'άλλους σαλαμάνδρα που αναπαύεται στην τρίτη κρήνη. Για την αλληγορική σημασία του συγκεκριμένου διακοσμητικού στοιχείου το οποίο έχει επενδυθεί με trencadís και το οποίο εξελίχθηκε σε σύμβολο όχι μονάχα του Πάρκου αλλά και ολόκληρης της Βαρκελώνης έχουν δοθεί διάφορες ερμηνείες, κάποιες εκ των οποίων μάλιστα το συνδέουν με τον φοβερό μυθολογικό Πύθωνα, τον φρουρό του αρχαιοελληνικού Μαντείου των Δελφών.
Φωτογραφική καταγραφή της δεύτερης κατά σειράς κρήνης στη Σκάλα του Δράκοντα, με το έμβλημα της Καταλονίας και μπροστά από αυτό ένα ερπετό:
Φωτογραφική καταγραφή της δεύτερης κατά σειράς κρήνης στη Σκάλα του Δράκοντα, με το έμβλημα της Καταλονίας και μπροστά από αυτό ένα ερπετό:
- Η Αίθουσα των 100 στύλων
Ανεβαίνοντας την προαναφερθείσα Σκάλα του Δράκου (L'escalinata del drac), ο επισκέπτης φθάνει στη "Sala Hipóstila" (δηλαδή την "Υπόστυλη Αίθουσα"), γνωστή και ως "Sala de las cien columnas" (ήτοι, η "αίθουσα των 100 κολόνων"). Η κατασκευή αυτή, η οποία ομοιάζει με αρχαίο ναό δωρικού ρυθμού, συνολικής επιφάνειας 1.500 τετραγωνικών μέτρων, περατώθηκε την περίοδο 1908-1909 και συγκρατεί ουσιαστικά τη μεγάλη πλατεία του Parc Güell (βλέπε παρακάτω). Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο του Gaudí το οποίο ουδέποτε ολοκληρώθηκε, εντός της συγκεκριμένης εγκατάστασης θα στεγαζόταν η Αγορά του οικιστικού συγκροτήματος το οποίο θα κατασκευαζόταν.
Η εντυπωσιακή δίχως άλλο κατασκευή αποτελείται από 86 κολώνες δωρικού ρυθμού, ύψους 6,16 μέτρων και διαμέτρου 1,20 μέτρων, οι οποίες μπορεί μεν να μοιάζουν μαρμάρινες αλλά είναι τσιμεντένιες, φέροντας επένδυση με trencadís. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε την ύπαρξη 90 κολόνων, όμως ο Gaudí "ακύρωσε" τέσσερις εξ αυτών και στον ελεύθερο χώρο που δημιουργήθηκε στην οροφή, τοποθέτησε τέσσερις κυκλικές πολύχρωμες διακοσμημένες ροζέτες, διαμέτρου 3 μέτρων η καθεμία, η οποία συμβολίζουν τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Ανάμεσα στις κολώνες υπάρχουν και 14 μικρότερες πολύχρωμες ροζέτες, σε διάφορα σημεία της οροφής, διαμέτρου ενός μέτρου η καθεμία, διακοσμημένες με σχέδια ανεμόμυλων, ελίκων και σπειρών καθώς και με σύμβολα του σεληνιακού κύκλου. Όλα τα προαναφερόμενα διακοσμητικά στοιχεία, κατασκευασμένα από trencadís (με χρήση κεραμικών και άλλων θραυσμάτων διαφόρων υλικών) αποτελούν έργα του Jujol, του συνεργάτη του Gaudí με την πλέον δημιουργική φαντασία.
Ενδεικτική φωτογραφική καταγραφή μιας εκ των τεσσάρων κυρίων διακοσμητικών ροζετών στην οροφή της "Sala Hipóstila".
Η "Sala Hipóstila" όπως καταγράφεται φωτογραφικά από τη νοτιοδυτική πλευρά του Πάρκου Güell. Στα αριστερά διακρίνεται μερικώς και η πρώην οικία Larrard, μια παλαιά αγροικία κατασκευής του 17ου αιώνα, η οποία αναδιαμορφώθηκε κατά την περίοδο 1906-1922 υπό τις οδηγίες του ιδίου του Gaudí και στην οποία είχε εγκατασταθεί ο ίδιος ο Eusebi Güell. Από τον καιρό που το Parc Güell μετατράπηκε σε δημόσιο πάρκο, το εν λόγω κτίριο αξιοποιήθηκε ως δημοτικό σχολείο (αρχικά με την ονομασία "General Primo de Rivera" και από το 1982 ως "Baldiri Reixac"), χρήση την οποία διατηρεί μέχρι τις ημέρες μας.
- Στα μονοπάτια του Πάρκου Güell
Εξίσου σημαντικό με το μνημειακό τμήμα του Πάρκου είναι και το τμήμα αυτού που έχει αφιερωθεί στο φυσικό περιβάλλον. Ο Gaudí, όπως συνέβαινε στην πλειοψηφία των εγχειρημάτων του, σχεδίασε και επέτυχε μια τέλεια ενσωμάτωση των στοιχείων της φύσεως με τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του έργου του. Αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός πως όταν ο Gaudí ξεκίνησε το συγκεκριμένο project, η περιοχή στην οποία κλήθηκε να εργαστεί ήταν αποψιλωμένη - εξ'ου και η ονομασία της όπως προείπαμε ως "Καραφλό Όρος". Ο ίδιος ο Gaudí υπήρξε αυτός που παρήγγειλε μια σειρά από δέντρα μεσογειακής προελεύσεως τα οποία προσαρμόστηκαν άμεσα στο υφιστάμενο περιβάλλον όπως λ.χ. πεύκο, δρυς, βελανιδιά, ευκάλυπτος, φοίνικας, κυπαρίσσι, ελιά, συκιά, αμυγδαλιά, δαμασκηνιά κ.α. δημιουργώντας μια απίστευτου κάλλους περιοχή πρασίνου, με πλούσια πανίδα (κυρίως πτηνά, από τα οποία καταγράφονται περίπου 60 διαφορετικά είδη μεταξύ των οποίων περιστέρια, ερώδιοι, τσίχλες, σπουργίτια κ.α.), όμορφα άνθη και πλήθος αρωματικών φυτών τα οποία συνυπάρχουν αρμονικά με λιγοστές καντίνες που εξυπηρετούν τους επισκέπτες, εγκαταστάσεις τουαλετών, παιδικές χαρές, ζώνες για τετράποδα, πίστες πατινάζ και τραπεζοκαθίσματα για πικνίκ.
Μέσα στο Πάρκο Güell ο Gaudí σχεδίασε και υλοποίησε μια σειρά από οδογέφυρες, ικανές για τη διέλευση τροχοφόρων, όπως επίσης και μια σειρά από υπόγεια περάσματα αποκλειστικά για πεζούς. Γενικότερα, ο μεγαλοφυής Καταλανός αρχιτέκτονας κατάφερε να μετριάσει με αποτελεσματικό τρόπο την υψομετρική διαφορά της τοποθεσίας, με παρεμβάσεις οι οποίες σέβονταν απόλυτα το φυσικό περιβάλλον, δημιουργώντας ένα δίκτυο μονοπατιών που εξασφαλίζουν πρόσβαση από τα υψηλότερα σημεία του Πάρκου προς τα χαμηλότερα και αντίστροφα.
- Το Σπίτι Μουσείο Gaudí (Casa Museu Gaudí)
Όπως προαναφέραμε, ένα από τα πλέον αξιόλογα προς επίσκεψη σημεία του Parc Güell είναι η ιστορική επί είκοσι χρόνια οικία του Antoni Gaudí και νυν Μουσείο Gaudí (Casa Museu Gaudí) στο οποίο εκτίθενται μια συλλογή επίπλων καθώς και άλλων αντικειμένων που σχεδιάστηκαν από τον διάσημο Καταλανό αρχιτέκτονα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η είσοδος στο Casa Museu Gaudí απαιτεί ξεχωριστό εισιτήριο από το εισιτήριο εισόδου στο Parc Güell. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν τον σχετικό ιστότοπο όπου μπορούν να προ-αγοράσουν εισιτήριο πρόσβασης μονάχα για το Μουσείο (Ευρώ 5,50) ή σε συνδυασμό με την επίσκεψή τους στη Sagrada Familia με διάφορες επιλογές.
Το εικονιζόμενο κτίριο, του οποίου η αρχική χρήση όπως προαναφέραμε ήταν ως οικία-δείγμα προς τους ενδιαφερόμενους αγοραστές σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Francesc d’Assís Berenguer i Mestres (1866-1914), στενού φίλου και συνεργάτη του Gaudí, και κατασκευάστηκε από τον εργολήπτη Josep Casanovas i Pardo την περίοδο 1903-1905, με την έγκριση του ιδίου του Gaudí. Το 1906, ο Gaudí αγόρασε το σπίτι και έζησε αρχικά με τον πατέρα του (ο οποίος αποβίωσε τον ίδιο χρόνο) και με την ανιψιά του η οποία πέθανε το 1912. Από το 1912 ο Gaudí έμεινε μόνος του στο υπό εξέταση κτίριο μέχρι τα τέλη του έτους 1925, όταν λίγους μήνες πριν το θάνατό του (1926) αποφάσισε να μετακομίσει στο εργαστήριό του εντός της Sagrada Família. Σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διαθήκη του Gaudí, το σπίτι μετά το θάνατό του πέρασε στην ιδιοκτησία του Ιδρύματος της Sagrada Família η οποία το πώλησε στο ζεύγος Chiappo Arietti. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Σύλλογος Φίλων του Gaudí μετά από σχετικές προσπάθειες απέκτησε την κυριότητα της πρώην οικίας του Antoni Gaudí με σκοπό να την μετατρέψουν σε Μουσείο. Πράγματι, στις 28 Σεπτεμβρίου του 1963 το Casa Museu Gaudí άνοιξε τις πύλες του στο κοινό. Αξιοσημείωτο το γεγονός πως, από το έτος 1992, το κτίριο-μουσείο δωρήθηκε στην Επιτροπή Κατασκευής του Ιδρύματος της Sagrada Família (Fundació Junta Constructora del Temple Expiatori de la Sagrada Família) η οποία το διαχειρίζεται μέχρι τις μέρες μας με σκοπό την προβολή της ζωής και του έργου του Antoni Gaudí.
Λεπτομέρεια ανοιγμάτων και εξώστη του υπό εξέτασιν Casa Museu Gaudí:
Άποψη προσόψεως του τετραώροφου κτιρίου. Η ελεύθερη πρόσβαση στο κοινό επιτρέπεται μονάχα στο ισόγειο τμήμα αυτού καθώς και στον πρώτο όροφο. Το υπόγειο δεν είναι προσβάσιμο για τους επισκέπτες ενώ στο δεύτερο όροφο στεγάζεται η Βιβλιοθήκη Enric Casanelles στην οποία η πρόσβαση επιτρέπεται μονάχα κατόπιν σχετικής αδείας.
Λεπτομέρεια καπνοδόχου στην οροφή του κτιρίου στα πρότυπα των πολύχρωμων, επικαλυμμένων με μικρά κομμάτια μωσαϊκού, ιδιόρρυθμων καμινάδων με τις οποίες ο Gaudí κοσμούσε τα έργα του.
Εισερχόμενοι στο εσωτερικό της πάλαι ποτέ οικίας του Gaudí:
Στο πρώτο επίπεδο, μια μεγάλη έκθεση επίπλων τα οποία σχεδιάστηκαν από τον μεγάλο αρχιτέκτονα για λογαριασμό της Casa Batlló, της Casa Calvet, της Casa Milà, της Casa Vicens κ.α. κατασκευαστικών του έργων.
Λεπτομέρεια του μωσαϊκού με το οποίο καλύπτεται τμήμα του δαπέδου στο ισόγειο:
Φωτιστικά αλλά και διάφορα αντικείμενα (σχέδια, γλυπτά, καθρέπτες, πίνακες ζωγραφικής κ.α.) σχεδιασμένα είτε από τον Gaudí, είτε από τους συνεργάτες του υπό τη δική του επίβλεψη, εκτίθενται στα δωμάτια του πρώτου ορόφου.
Εκτός από έργα του Gaudí, στο εν λόγω Μουσείο προβάλλεται μια πιο προσωπική πτυχή του ανθρώπου Antoni Gaudí, μέσα από την παρουσίαση των χώρων (δωματίων) όπου έζησε επί δυο σχεδόν δεκαετίες καθώς και μιας συλλογής προσωπικών αντικειμένων. Άξιο μνείας είναι το γεγονός πως η πλειοψηφία των προσωπικών αντικειμένων του Gaudí που παρουσιάζονται στο Μουσείο είχαν διασκορπιστεί μετά την πώληση του κτιρίου και συγκεντρώθηκαν κατόπιν μεγάλης έρευνας και προσπάθειας.
Το λιτό δωμάτιο του Antoni Gaudí.
Η ύπαρξη εκκλησιαστικών συμβόλων και αντικειμένων (εκκλησιαστικό ευχολόγιο κλπ.) καθώς και οι χώροι προσευχής εντός του σπιτιού δεν πρέπει να ξενίζουν τον επισκέπτη καθώς ο διάσημος Καταλανός αρχιτέκτων υπήρξε βαθύτατα θρησκευόμενος.
Το μικρό μπάνιο, δίπλα στο δωμάτιο του Antoni Gaudí:
- Η μεγάλη πλατεία της Φύσεως (Plaza de la Naturaleza)
Τελευταίος σταθμός στο Πάρκο Güell, η πολυσύχναστη τεραστίων διαστάσεων οβάλ πλατεία συνολικής επιφάνειας 2694 τετραγωνικών μέτρων (86 μέτρα μήκος επί 43 μέτρα πλάτος), η οποία κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1907-1913 και έλαβε την ονομασία Plaza de la Naturaleza (ήτοι "πλατεία της Φύσεως"). Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια του υπό εξέτασιν Πάρκου, η συγκεκριμένη πλατεία θα είχε τη χρήση ενός αρχαιοελληνικού θεάτρου, καλύπτοντας τις ανάγκες των συγκεντρώσεων της κοινότητας των κατοίκων καθώς και για θρησκευτικές εορτές και καλλιτεχνικά δρώμενα. Η εν λόγω υπερυψωμένη πλατεία - η οποία κατά το χρόνο της επισκέψεώς μας ήταν μερικώς ελεύθερη προς επίσκεψη από το κοινό λόγω έργων - με την εκπληκτική θέα πάνω από την πόλη της Βαρκελώνης, στηρίζεται ουσιαστικά πάνω σε ένα πλέγμα δωρικών κολόνων. Στην εξωτερική πλευρά της υπερυψωμένης πλατείας - μπαλκονιού, οι κάτωθι εικονιζόμενες λεοντοκεφαλές χρησιμεύουν ουσιαστικά για την απορροή των όμβριων υδάτων.
Στην πολυσύχναστη πλατεία συγκεντρώνονται καθημερινά πλήθος επισκεπτών οι οποίοι φωτογραφίζουν από τον μεγάλο αυτό ιδιότυπο εξώστη την είσοδο του Πάρκου Güell και την πόλη της Βαρκελώνης στο βάθος.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως στην πλατεία του Parc Güell υφίσταται ένα μεγάλο ενιαίο παγκάκι εργονομικού σχήματος, σχεδιασμένου με βάση το ανθρώπινο σώμα, συνολικού μήκους 110 μέτρων, το οποίο βρίσκεται καλυμμένο με μικρά κεραμικά και γυάλινα στοιχεία με χρήση της τεχνικής "trencadís", δια χειρός Josep Maria Jujol. Πιο συγκεκριμένα, ο αρχιτέκτων Josep Maria Jujol i Gibert (16.09.1879 – 01.05.1949) χρησιμοποίησε στο συγκεκριμένο παγκάκι μια βάση λευκού trencadís επί του οποίου εφάρμοσε κεραμικά διακοσμητικά στοιχεία, με μοτίβα άλλοτε αόριστα και άλλοτε εμπνευσμένα από στοιχεία όπως ο ζωδιακός κύκλος, οι αστερισμοί, τα άνθη κ.ο.κ., συμπεριλαμβάνοντας επίσης στο έργο του τριαντάφυλλα, αλληγορικές φράσεις προς τιμήν της Παναγίας σε λατινικά και καταλανικά όπως επίσης το σύμβολο του Σταυρού αλλά και το γράμμα "J", παραπέμποντας κατ'αυτόν τον τρόπο στο επώνυμό του. Για την κατασκευή του trencadís χρησιμοποιήθηκαν, ως γνωστόν, πρώτες ύλες που προήλθαν από μπάζα, σπασμένα μπουκάλια, πλακάκια και είδη υγιεινής ενώ τα χρώματα που υπερτερούν είναι το μπλε, το πράσινο και το κίτρινο τα οποία συμβόλιζαν - σύμφωνα με τον Gaudí - την Πίστη, την Ελπίδα και την Ευσπλαχνία.
Διαβάστε περισσότερα θέματα σχετικά με τη Βαρκελώνη:
Κείμενο - Πηγές:
Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας.
Στοιχεία και πληροφορίες έχουν ληφθεί από τις κάτωθι πηγές
Φωτογραφίες:
- Όλες οι σύγχρονες φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου