Ήταν η 16η Δεκεμβρίου του έτους 1968 όταν στους κινηματογράφους της Αθήνας και του Πειραιά προβλήθηκε για πρώτη φορά η αισθηματική - δραματική ταινία του σκηνοθέτη Βασίλη Γεωργιάδη με τίτλο "Ραντεβού με μια Άγνωστη" στην οποία πρωταγωνιστούσαν η Έλενα Ναθαναήλ (η οποία μάλιστα τιμήθηκε με το βραβείο α' γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968 για αυτόν τον ρόλο της), ο Γιάννης Βόγλης, ο Δημήτρης Μυράτ και η Ανν Λόνμπεργκ (Anne Lonnberg).
Οι σκηνές της ταινίας "Ραντεβού με μια Άγνωστη", η οποία έγινε γνωστή και υπό τον τίτλο "Για μια νύχτα έρωτα" [ξένοι τίτλοι: One night for love, Appointment with an unknown woman (διεθνείς), και "Appuntamento con una sconosciuta" στην γειτονική Ιταλία] έχουν γυριστεί κατά κύριο λόγο σε διάφορα σημεία του Πειραιά, o οποίος για τις ανάγκες του σεναρίου εθεωρείτο μια μικρή μουντή επαρχιακή πόλη.
Σύμφωνα λοιπόν με το σενάριο της ταινίας, η Χριστίνα (Έλενα Ναθαναήλ) βρίσκεται κατηγορούμενη για τον φόνο του εραστή της (Γιάννη Βόγλη) με την αλήθεια να βρίσκεται καταγεγραμμένη στις σελίδες του προσωπικού της ημερολογίου, εκεί όπου η ίδια περιέγραφε τις ατελείωτες ώρες μοναξιάς και πλήξης που περνούσε κλεισμένη στο σπίτι της, εγκλωβισμένη σε μια μονότονη και συμβατική ζωή, περιμένοντας καθημερινά τον σύζυγό της, έναν γνωστό και καταξιωμένο εισαγγελέα (τον οποίον υποδύεται Δημήτρης Μυράτ). Η τυχαία γνωριμία της Χριστίνας με τον γοητευτικό ζωγράφο Αλέξη (Γιάννη Βόγλη) ο οποίος ζούσε επίσης κάπου απομονωμένος στην περιοχή της προσέφερε ορισμένες ευτυχισμένες στιγμές πάθους και έρωτα. Όμως, η ξαφνική επίσκεψη της Ειρήνης, της νεαρής κόρης του εισαγγελέα από τον πρώτο γάμο του (την οποία υποδύθηκε η Ανν Λόμπεργκ), απείλησε με αποκαλύψεις περί της κρυφής ζωής της Χριστίνας και της παράνομης ερωτικής της σχέσης με τον Αλέξη για να οδηγηθούμε μέσα από μια σειρά γεγονότων στη δολοφονία του Αλέξη από την Χριστίνα όταν ο τελευταίος προσπάθησε να την εμποδίσει να επιστρέψει στον άνδρα της.
Όπως προαναφέραμε, η εν λόγω ταινία γυρίστηκε σχεδόν εξ' ολοκλήρου στον Πειραιά, με εξαίρεση κάποιες σκηνές που έχουν γυριστεί στην Αθήνα και κάποια πλάνα προς το τέλος της ταινίας που παραπέμπουν σε κάποια επαρχιακή πόλη (ίσως στο Μέτσοβο).
Το έργο ξεκινά στον σιδηροδρομικό σταθμό Πελοποννήσου των Αθηνών, όπου ο εισαγγελέας - σύζυγος της κατηγορούμενης Χριστίνας (Έλενας Ναθαναήλ) κατέρχεται της αμαξοστοιχίας. Από τα μεγάφωνα του σταθμού ακούγεται βέβαια η χαρακτηριστική ανακοίνωση: "Προσοχή, η επιβατική αμαξοστοιχία δια Αθήνας αναχωρεί εντός ολίγων λεπτών. Παρακαλούνται οι κύριοι επιβάται όπως καταλάβουν τας θέσεις τους"
Η επόμενη σκηνή καταγράφει την την μεταφορά της κατηγορουμένης από τις φυλακές στο δικαστικό μέγαρο όπου θα πραγματοποιηθεί η δίκη της. Το δικαστικό μέγαρο της ταινίας βέβαια δεν είναι άλλο από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Ο σύζυγος της κατηγορουμένης (Δημήτρης Μυράτ) προσέρχεται στο δικαστικό μέγαρο από την τότε οδό Αγίου Κωνσταντίνου (νυν πεζόδρομος) και ανεβαίνει τα σκαλιά του Δικαστικού Μεγάρου (Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς) "πολιορκούμενος" από τους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ.
Η επόμενη σκηνή καταγράφει την την μεταφορά της κατηγορουμένης από τις φυλακές στο δικαστικό μέγαρο όπου θα πραγματοποιηθεί η δίκη της. Το δικαστικό μέγαρο της ταινίας βέβαια δεν είναι άλλο από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Ο σύζυγος της κατηγορουμένης (Δημήτρης Μυράτ) προσέρχεται στο δικαστικό μέγαρο από την τότε οδό Αγίου Κωνσταντίνου (νυν πεζόδρομος) και ανεβαίνει τα σκαλιά του Δικαστικού Μεγάρου (Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς) "πολιορκούμενος" από τους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ.
Στην παρακάτω σκηνή εικονίζεται ένας εκ των δημοσιογράφων που κάλυπτε την δίκη να κατέρχεται τρέχοντας την οδό Αγίου Κωνσταντίνου για να τηλεφωνήσει (από το περίπτερο) στην εφημερίδα όπου εργάζεται μεταφέροντας την πληροφορία ότι "αφίχθη ο σύζυγος της κατηγορούμενης", ενώ στο βάθος διακρίνεται ξεκάθαρα ο ιερός ναός των ισαγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Η δίκη ξεκινά και ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου ανακοινώνει πως το δικαστήριο διαθέτει στην κατοχή του το χειρόγραφο προσωπικό ημερολόγιο της κατηγορουμένης (το οποίο ο ίδιος ο σύζυγός της Χριστίνας είχε παραδώσει προ ολίγων λεπτών στον Πρόεδρο του Δικαστηρίου ως στοιχείο της δικογραφίας με σκοπό να αποκαλυφθεί η αλήθεια). Κατόπιν, και αφού ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε η ανάγνωση του ημερολογίου να λάβει χώρα "κεκλεισμένων των θυρών", ξεκίνησε η αφηγηματική εξιστόρηση όλων όσων κατέγραφε η πρωταγωνίστρια-κατηγορουμένη στο ημερολόγιό της.
Κατ'αυτόν τον τρόπο λοιπόν μαθαίνουμε αρχικά πως το ζεύγος Ναθαναήλ-Μυράτ σύμφωνα με το σενάριο κατοικούσε σε ένα βαρύ και επιβλητικό παλιό αρχοντικό ("σαν μεσαιωνικός πύργος") κοντά στη θάλασσα (στην υποτιθέμενη - για τις ανάγκες της ταινίας - μικρή απομακρυσμένη επαρχιακή πόλη), το οποίο δεν είναι άλλο από τον πύργο (έπαυλη) της οικογενείας Οριγώνη (μετέπειτα ιδιοκτησίας Μουτούση), επί της οδού Καραγεώργη Σερβίας, άνωθεν της παραλίας της Καστέλλας (νυν Βοτσαλάκια). Το εν λόγω κτίριο καταγράφεται σε αρκετές σκηνές, σε διάφορα χρονικά σημεία της ταινίας.
Η πρωταγωνίστρια καταγράφει στο ημερολόγιό της πτυχές και λεπτομέρειες της μονότονης και βαρετής καθημερινότητάς της. Η αφήγηση της πρωταγωνίστριας - κατηγορούμενης συνοδεύονται από εικόνες καθημερινότητας από διάφορα σημεία της γύρω περιοχής, όπως λ.χ. από την οδό Παυσίλυπου (έναντι των δυο χαρακτηριστικών πυργόσπιτων) κάποια βροχερή ημέρα με μια άμαξα να περνάει:
Κατ'αυτόν τον τρόπο λοιπόν μαθαίνουμε αρχικά πως το ζεύγος Ναθαναήλ-Μυράτ σύμφωνα με το σενάριο κατοικούσε σε ένα βαρύ και επιβλητικό παλιό αρχοντικό ("σαν μεσαιωνικός πύργος") κοντά στη θάλασσα (στην υποτιθέμενη - για τις ανάγκες της ταινίας - μικρή απομακρυσμένη επαρχιακή πόλη), το οποίο δεν είναι άλλο από τον πύργο (έπαυλη) της οικογενείας Οριγώνη (μετέπειτα ιδιοκτησίας Μουτούση), επί της οδού Καραγεώργη Σερβίας, άνωθεν της παραλίας της Καστέλλας (νυν Βοτσαλάκια). Το εν λόγω κτίριο καταγράφεται σε αρκετές σκηνές, σε διάφορα χρονικά σημεία της ταινίας.
Η πρωταγωνίστρια καταγράφει στο ημερολόγιό της πτυχές και λεπτομέρειες της μονότονης και βαρετής καθημερινότητάς της. Η αφήγηση της πρωταγωνίστριας - κατηγορούμενης συνοδεύονται από εικόνες καθημερινότητας από διάφορα σημεία της γύρω περιοχής, όπως λ.χ. από την οδό Παυσίλυπου (έναντι των δυο χαρακτηριστικών πυργόσπιτων) κάποια βροχερή ημέρα με μια άμαξα να περνάει:
Ένας οδοκαθαριστής του δήμου καθαρίζει στην οδό Καραγεώργη Σερβίας έναντι της επαύλεως Οριγώνη ενώ μια παρέα μαθητών κατηφορίζει τον προαναφερόμενο δρόμο:
Μια βροχερή ημέρα, ένας διανομέας τοπικής εφημερίδας μοιράζει "πόρτα-πόρτα" τον Τύπο (και πάλι στην οδό Παυσίλυπου με τις χαρακτηριστικές αυλόπορτες των δυο δίδυμων πυργόσπιτων):
Η κατηγορούμενη περιγράφει μέσα στα ίδια πλαίσια την μονότονα επαναλαμβανόμενη εβδομαδιαία επίσκεψή της (κάθε Τετάρτη) στην Φιλόπτωχο Αδελφότητα με το αυτοκίνητο που μεταφέρει την πρωταγωνίστρια να κινείται επί της τότε λεωφόρου Φαλήρου (νυν οδός Βασιλέως Παύλου ή Αλέξανδρου Παπαναστασίου) πλησίον της μικρής πλατείας της Καστέλλας, στη συμβολή με την οδό Ναυάρχου Βότση.
Η τυχαία γνωριμία της πρωταγωνίστριας με τον Αλέξη (Γιάννη Βόγλη) λαμβάνει χώρα σε μια παραλία όπου βρίσκεται το σπίτι του τελευταίου. Η δεύτερη επίσης τυχαία συνάντηση του Αλέξη και της Χριστίνας θα πραγματοποιηθεί σε ένα μικρό λιμανάκι με καρνάγια, που δεν είναι άλλο από τον όρμο Αφροδίτης, το γνωστό δηλαδή λιμανάκι του Μπαϊκούτση (ή Μπαίκουση) της Πειραϊκής:
Η πρωταγωνίστρια της ταινίας στον μικρό αυτοσχέδιο μώλο κάτω από την επιβλητική έπαυλη Οριγώνη και μια άποψη της μικρής νήσου Κουμουνδούρου (Σταλίδα) προετοιμαζόμενη για μια από τις συνήθεις θαλάσσιες βόλτες της:
Η εξιστόρηση των καταγραφών στο προσωπικό ημερολόγιο της Χριστίνας συνεχίζεται με τον σιδηροδρομικό σταθμό Πελοποννήσου να κάνει την "επανεμφάνισή" του κατά τη σκηνή του αποχαιρετισμού της κόρης του εισαγγελέα (την οποία όπως προείπαμε υποδύεται η Anne Lonnberg).
Σε μια από τις επόμενες σκηνές του έργου, το πρωταγωνιστικό ζεύγος - το οποίο βρίσκεται σε μια φάση αναθεώρησης και αναθέρμανσης της σχέσεώς τους - επισκέπτεται εν'όψει εορτών φορτωμένο με δώρο έναν δρόμο όπου μια μπάντα παιανίζει εορταστικά θέματα. Βρισκόμαστε βεβαίως στην οδό Τομπάζη, με φόντο τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου:
Η ταινία κλείνει με τον τρόπο που "άνοιξε": μετά το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας της δίκης ο πρώην εισαγγελεύς και τραγικός σύζυγος αποφασίζει να αποχωρήσει σιωπηλός, φθάνοντας στον ίδιο σιδηροδρομικό σταθμό ο οποίος καταγράφεται και στην αρχή του έργου, όπου τελικά όμως δεν επιβιβάζεται στην αμαξοστοιχία αφήνοντας τον θεατή με απορία και μυστήριο (αν δηλαδή συγχώρεσε την άπιστη σύζυγό του κλπ.).
Πηγές - Κείμενο:
Το θέμα είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής εργασίας και εκτιμήσεων, βασιζόμενο στην ανάλυση της ταινίας "Ραντεβού με μια Άγνωστη".
Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία και πληροφορίες από τις κάτωθι πηγές:
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου