Την ημέρα κοιμάται!
Και τη νύχτα δουλεύει!
Αυτός είναι ο κανονικός ρυθμός της ζωής της Τρούμπας του Πειραιά.
Χρόνια πολλά τον ακολουθεί.
Και τον συνεχίζει με διάφορες παραλλαγές, σύμφωνα με το ρεύμα της εποχής.
Προπολεμικά, το μικρό αυτό κομμάτι του λιμανιού - τ'όνομα Τρούμπα πήρε από παλιά αντλία, "τρόμπα" που βρισκόταν στην παραλία κι έπαιρναν νερό τα πλοία - είχε το δικό του βασίλειο. Το όριζε και το εξουσίαζε ένας άσσος της τράπουλας και του μπαρμπουτιού, ο Κρανιδιώτης.
Εγκατεστημένος στο καφωδείο του - το μοναδικό - κατηύθυνε με το νταηλίκι του τη νυχτερινή ζωή. Σκοπός του το συμφέρον. Το πραγματοποιούσε στήνοντας μηχανές και απειλώντας άλλοτε με μαχαίρι και άλλοτε με πιστόλι. Χωρίς τη συγκατάθεσή του δεν άρχιζε ο τζόγος. Τα ζάρια είχαν τις ώρες τους. Τις καθόριζε ο ίδιος. Απαγόρευε το πιοτό και επέτρεπε το χασίσι τη στιγμή που έκρινε κατάλληλη. Οι λίγες γυναίκες που είχε υπό την "προστασία" του δεν έκαναν βήμα. Τραγουδούσαν και διπλάρωναν τους πελάτες που διάλεγε αυτός. Βασιλιάς της Τρούμπας ο Κρανιδιώτης δεν δίσταζε να τα βάζει με την αστυνομία. Μαέστρος σε κόλπα, τα κατάφερνε κι έβγαινε λάδι από κάθε ύποπτη δουλειά. Δημιουργούσε το "άλλοθι" με ψευδομάρτυρες που είχε στο περιβάλλον του. Έτσι χάρις στο δυναμισμό του κατάφερε και κράτησε στερεότυπη τη ζωή της Τρούμπας μέχρι που έσβησε. Αλλά μετά το θάνατό του άρχισε σιγά-σιγά να εκσυγχρονίζεται με την πνοή και την κατεύθυνση που της έδωσαν οι δημιουργοί των μοντέρνων νυχτερινών κέντρων.
Δεκαέξι κέντρα λειτουργούν σήμερα σ'ολόκληρη την περιοχή στα οποία απασχολούνται διακόσιες περίπου σύγχρονες Αφροδίτες. Ο προορισμός τους είναι να διασκεδάζουν τους πελάτες με όλα τα φανερά και μυστικά όπλα που διαθέτουν. Το καθένα κέντρο έχει και ιδιαίτερη φάτσα. Ενώ η ταυτότητά του είναι γνήσια ελληνική, εμφανίζεται καταγόμενο από χώρες εύθυμες και εξωτικές. Η μελωδική και θερμή Ισπανία έχει δώσει τα πιο εντυπωσιακά θηλυκά της ονόματα. Στην πρόσοψη προβάλλει φωτεινή η "Καρμενσίτα" και στο εσωτερικό ολοζώντανη η Μαρικάμα, έτοιμη να καρφώσει τους εισερχόμενους ταύρους όπως ο "τορεαντόρ" στην αρένα. Το Παρίσι, έχει κι' αυτό το χρώμα του στη φάτσα του κέντρου. Στα θεωρεία, στα τραπεζάκια και στη πίστα του ξηγιώνται όλοι "αλά ελληνικά". Προκλητικές βιτρίνες έχουν κι άλλα κέντρα προβάλλοντας τα θέλγητρα της Ταϊτής, για να παρασύρουν τους αφελείς.
[Λεζάντα φωτογραφίας: Η πρόσοψη ενός επίγειου παραδείσου της Τρούμπας με το ξενικό όνομα και τις "διεθνείς" αρτίστες που ποζάρουν στις βιτρίνες. Οι ίδιες ολοζώντανες υποδέχονται τους πελάτες και ξηγιώνται "αλά ελληνικά"]
Οι πιο ειλικρινείς είναι εκείνοι που διαφημίζουν τον "Τζών Μπουλ". Είναι βέβαιοι ότι οι θαμώνες θα ικανοποιηθούν από τους εξωφρενισμούς της τζαζ που είναι άλλωστε και η αδυναμία τους. Τα καθαρόαιμα όμως ρωμέϊκα κέντρα παρουσιάζουν μεγαλύτερη κίνηση. Καταφεύγουν σε αυτά οι ξένοι ναυτικοί για να περάσουν λίγες ώρες μέσα σε μια ατμόσφαιρα όπου ανάβει το κέφι με τη διπλοπενιά, τη νότα που βγήκε έξω από τα σύνορά μας κι έκανε λιώμα και τους πιο άμουσους ακροατές. Έφτασε το μπουζούκι να γίνει το ... μυστικό όπλο με το οποίο αιχμαλωτίζονται άκοπα τα πληρώματα των ξένων καραβιών που φτάνουν στο λιμάνι του Πειραιά.
Οι κράχτες των νυχτερινών κέντρων που ξέρουν την αδυναμία τους το τονίζουν με έμφαση:
" - Πλιζ μίστερ, Γκέρλς έντ μπουζούκι."
Έτσι, ο διψασμένος για γλέντι ναυτικός, μαγνητίζεται από το όργανο και περνά τη μικρή πόρτα του επίγειου παράδεισου, όπου και φουντάρει...
[Λεζάντα φωτογραφίας: Ψιλοκουβέντα στο μπαρ μέχρι να ακουστεί η φωνή του κράχτη που περιφέρεται στο πεζοδρόμια και διαλαλεί τα ... μυστικά τους όπλα. Οι πελάτες έφτασαν, "ψήθηκαν" και μπαίνουν στο κέντρο για να ... δροσιστούν]
Το καλοκαίρι η Τρούμπα περνά δύσκολες νύχτες. Υποφέρει οικονομικά. Ο κλειστός χώρος δεν προσφέρεται παρά μόνο για τους ηρωικούς γλεντζέδες. Αλλά παρά την αφόρητη ζέστη τα κέντρα δεν κλείνουν. Το λουκέτο δεν σιγοντάρει το είδος αυτό της δουλειάς. Ξεχνιέται η φίρμα τους και χάνεται η φωνή τους. Οι πόρτες λοιπόν μένουν ορθάνοιχτες. Υπάρχουν ελπίδες να ξεπέσουν μερικοί ασυγκράτητοι πελάτες που καθοδηγούνται από το ταμπεραμέντο τους ή την πλήρη ευθυμία που έχουν διαγείρει προηγουμένως με οινόπνευμα. Κι όταν φανούν, τότε μπαίνουν σε ενέργεια ένα σωρό κόλπα για να τους μαδήσουν. Η τζαζ ή το "τζουκ μποξ" αρχίζουν να βροντοφωνούν, ο μπάρμαν παίρνει τη θέση του, ο κονφερανσιέ αναγγέλλει την εμφάνιση της στριπτιζέζ και τα "κορίτσια" σηκώνονται όρθια για τις υπόλοιπες περιποιήσεις. Και το γλέντι αρχίζει να φουντώνει μέσα σε μια ατμόσφαιρα που την πλημμυρίζει η σαμπάνια και ο ακατάσχετος ιδρώτας. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη κατηγορία γλεντζέδων που θέλει οπωσδήποτε να το ρίξει έξω. Αποτελείται ως επί το πλείστον από ξένους ναυτικούς, νέους, κεφάτους και διψασμένους από φουστάνι! Κι αυτή η έκτακτη πελατεία είναι εκείνη που ζωντανεύει τη νυσταγμένη Τρούμπα και παρατείνει τη ζωή της μέχρι τα ξημερώματα.
Η μοναδική αυτή περιοχή του πειραϊκού λιμανιού, όπου γράφονται ένα σωρό εφήμερες ιστορίες, έχει και το μόνιμο σιγόντο της. Είναι η οδός Νοταρά και τα ενδιάμεσα στενά, όπου είναι εγκατεστημένες οι ιερόδουλες ή οι "άσεμνες" όπως τις χαρακτηρίζει πολιτισμένα η Αστυνομία. Εκατόν είκοσι "καλλιτέχνιδες" - αυτοχαρακτηρισμός για λόγους εντυπωσιακούς - ενισχύουν την Τρούμπα στον νυκτερινό της αγώνα για την επιβίωσή της. Η συνεργασία τους με τα γύρω κέντρα είναι στενή. Σύμφωνα με την άδεια της Αστυνομίας έχουν το δικαίωμα να υποδέχονται και να δέχονται. Εξασκούν δηλαδή το επάγγελμα της αρτίστας και της άσεμνης. Παρά τη συμφόρηση η οποία παρατηρείται στο μικρό αυτό χώρο η κατάσταση εξελίσσεται ομαλά. Εκτός από μερικές σκηνές του πεζοδρομίου, δεν έχουν δημιουργηθεί σοβαρά επεισόδια που να προκαλέσουν την επέμβαση της Αστυνομίας. Τούτο αποδεικνύεται και από πρόσφατη έκθεση της Αστυνομικής Διευθύνσεως Πειραιώς, προς το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, στην οποία μεταξύ άλλων τονίζονται τα εξής:
"Η κατάστασις του Πειραιώς και ειδικώτερον της Τρούμπας, από απόψεως ασέμνων γυναικών και κακόφημων οίκων είναι πολύ καλύτερα από όλους σχεδόν τους λιμένες της Ευρώπης, ως τουλάχιστον πληροφορούμεθα από επισκέπτας, αστυνομικούς και ιδιώτας".
Η Αστυνομία που παρακολουθεί συστηματικά την περιοχή αποφαίνεται ότι έχει περισταλή σημαντικά η άλλοτε οργιάζουσα σωματεμπορία και εκμετάλλευσις. Και στις ενέργειες που έγιναν τελευταία για τη μεταφορά της Τρούμπας σε άλλη συνοικία του Πειραιά, τονίζει ότι αυτή είναι αδύνατος λόγω εντονότατης αντιδράσεως των περίοικων. Αλλά και η "παντελής κατάργησις - αναφέρει η έκθεσις - των κακόφημων οίκων δεν είναι δυνατόν να νοηθεί δεδομένου ότι, ως είναι γνωστόν, οι οίκοι αυτοί πάντοτε υπήρχαν από παλαιοτάτης εποχής, εκπληρούντες μιαν κοινωνικήν ανάγκην πάσης μεγάλης διακινήσεως ναυτικών".
Δια ταύτα: Ψηλά τα χέρια και "άφετε τας ασέμνους" να πορεύονται στην οδό Νοταρά ώστε να τροφοδοτείται και η "σεμνή" Τρούμπα.
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Πηγές:
- Άρθρο Ν. Γεωργακάλου με τίτλο "Στη "σεμνή" Τρούμπα" - Εκ του Ημερησίου Τύπου του 1965
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή