ΣΤΟ ΟΟΥΡΕΝΣΕ ΤΗΣ ΓΑΛΙΚΙΑΣ [2006]

Κρύος χειμώνας, Νοέμβρης μήνας, στο Orense ή Ourense (προφέρεται "Ορένσε" ή "Οουρένσε" στα ελληνικά) όπως το ονοματίζουν χαρακτηριστικά οι ντόπιοι, με τη βαριά χαρακτηριστική τοπική προφορά της γλώσσας της Γαλικίας (Galicia). Το Orense,  αν και τρίτη σε πληθυσμό πόλη του νομού μετά το Vigo και την A Coruña, είναι εντούτοις η πρωτεύουσα της Γαλικίας, οικοδομημένη εκατέρωθεν των όχθων του ποταμού Miño (Minho - προφέρεται στα ελληνικά "Μίνιο").

Πρόκειται για μια όμορφη πολιτεία περίπου 110.000 κατοίκων, με τη δική της ιστορική διαδρομή, με πολλά αξιοθέατα, με καλές υποδομές, η οποία τοποθετείται γεωγραφικά σε απόσταση "αναπνοής" από τις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού, στο βορειοδυτικό άκρο της Ισπανίας, πάνω από την Πορτογαλία. Αλλά εκτός αυτού πρόκειται για μια αξιοσημείωτη πόλη η οποία αν και επαρχιακή, προσφέρει αρκετές επιλογές, μια πόλη όπου το παρελθόν και το παρόν συνδυάζονται αρμονικά όπως ακριβώς οι διαδοχικές γέφυρες που υψώνονται πάνω από τα νερά του ποταμού Miño. Το πλακόστρωτο ιστορικό κέντρο της πόλης με τα θερμά λουτρά, τις εκκλησίες και τα λοιπά αξιοθέατα, κάθε βράδυ "αλλάζει" και φιλοξενεί τους ρυθμούς της φοιτητούπολης που επίσης υφίσταται στο Orense, με τον κόσμο να χάνεται δεξιά και αριστερά στα στενά σοκάκια, να τρώει και να πίνει μέσα σε tascas και μπαράκια χωρίς βέβαια να λείπουν και τα υπαίθρια botellones, οι μεγάλες αυτές μαζώξεις νέων μετά των μπουκαλιών/ποτών τους σε μεγάλους ανοικτούς δημόσιους χώρους όπου πίνουν και χορεύουν, συχνά μέχρι τελικής πτώσεως. Αλλά εκτός αυτών, τα εστιατόρια και τα ταβερνεία της πόλης ξεχωρίζουν για τις ιδιότυπες γεύσεις που σερβίρουν, για τις τοπικές συνταγές που περιλαμβάνουν κυρίως χοιρινό κρέας αλλά και θαλασσινά από τις κοντινές ακτές του Ατλαντικού, συνοδευόμενα πάντοτε από ένα μπουκάλι τοπικού κρασιού Ribeiro. 

Οι κάτοικοι της Γαλικίας (Gallegos) διαφέρουν από τους Βάσκους, από τους Καταλανούς και φυσικά από τους νότιους πληθυσμούς της χώρας (Ανδαλουσία). Ευγενικοί, τυπικοί, αλλά ίσως και λίγο πιο "κλειστοί", με πιο "άγρια" χαρακτηριστικά στο πρόσωπό τους, που μαρτυρούν κέλτικες ρίζες! Η τοπική γλώσσα της Γαλικίας, ακόμη και για τους βαθείς γνώστες της ισπανικής, μοιάζει ένα κακόγουστο ηχητικό αστείο, αφού η κατανόηση ακόμα και του ευρύτερου νοήματος καθίσταται συχνά δύσκολη αποστολή, με πολλές λέξεις να θυμίζουν και κάτι από τα γειτονικά "πορτογαλικά". Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Orense, κάποιος γηγενής με τον οποίον συζήταγα επί του θέματος της τοπικής γλώσσας, μου ανέφερε πως, στην ενδοχώρα της Γαλικίας, στα μικρά χωριά που είναι ακόμη μακριά από τον "πολιτισμό" της πρωτεύουσας, η κατανόηση του idioma gallego θα ήταν απλά αδύνατη. 

• Οι γέφυρες του Orense

Ο ποταμός Miño αποτελεί ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά μιας πόλης η οποία δημιουργήθηκε και γιγαντώθηκε γύρω από τις όχθες του. Η ανάγκη "επικοινωνίας" των δυο πλευρών της πόλης  γύρω από τα συχνά ορμητικά νερά του ποταμού, οδήγησε γρήγορα στην κατασκευή γεφυρών, πολλές εκ των οποίων πλέον δεν υπάρχουν και έχουν αντικατασταθεί από νεώτερες κατασκευές. Οι γέφυρες του ποταμού Miño λοιπόν, αποτελούν εδώ και αιώνες, αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης.

Η Ponte Nova (Puente Nuevo στα ισπανικά, ήτοι "νέα γέφυρα") κατασκευάστηκε το 1918 και ονομάστηκε έτσι λόγω της αναπόφευκτης σύγκρισης με την Ponte Vella, την παλαιότερη γέφυρα της πόλης. Σήμερα, δίπλα στην Ponte Nova που συνδυάζει ως κατασκευή πέτρα και μέταλλο, έχουν κατασκευαστεί το Viaducto, μια γέφυρα ύψους 46 μέτρων αποκλειστικά για τον σιδηρόδρομο, η Ponte Novisima, η οποία κατασκευάστηκε στο πλάι της υπάρχουσας Ponte Nova τη δεκαετία του 1970 για να την "αποφορτίσει" από την κίνηση και τέλος η Pasarela de Vao, ένα έργο του έτους 2004, αποκλειστικά για πεζούς. 

Μερικές εκατοντάδες μέτρα παραπέρα συναντάμε την ρωμαϊκή γέφυρα της πόλης (Ponte Romano ή Puente Romano στα ισπανικά) , γνωστή και ως Ponte Vella, ήτοι η παλαιά γέφυρα ή/και Ponte Maior, δηλαδή η "Κύρια Γέφυρα". Σύμφωνα με τις τοπικές πηγές, στη βάση της παλαιάς γέφυρας υφίστανται ακόμη ορισμένα υλικά που προέρχονται από την εποχή του Αυτοκράτορα Αυγούστου, απομεινάρια της πρώτης εκείνης γέφυρας που είχαν οικοδομήσει οι Ρωμαίοι. Η Ponte Vella ανακατασκευάστηκε για πρώτη φορά τον 12ο αιώνα και για δεύτερη φορά τον 17ο αιώνα. 

Μέχρι τον 19ο αιώνα, στη μια πλευρά της ρωμαϊκής γέφυρας υψωνόταν ένας πύργος, ο οποίος μπορεί πλέον να μην υφίσταται, αλλά καταγράφεται στο κάτωθι εμφανιζόμενο έμβλημα της πόλης του Orense:

Πηγή: Wikipedia

Η Ponte do Milenio (Puente del Milenio στα ισπανικά, ήτοι η "γέφυρα της χιλιετηρίδας"),  με την πρωτοποριακή σχεδίαση, εγκαινιάστηκε κατά το έτος 2001 αποτελώντας έκτοτε το νέο σύμβολο της πόλης.

Εκτός των ως άνω κατασκευών, στο Orense υφίστανται άλλες μικρότερες γέφυρες και πεζογέφυρες, ενώ ιδιαίτερη θέση στη μελέτη της τοπικής ιστορίας κατέχουν γέφυρες οι οποίες, όπως προαναφέραμε, έχουν πλέον κατεδαφιστεί. 

• Σύντομη Ιστορική Αναδρομή

Η ιστορία της πόλης του Orense και του σχετικού τοπωνυμίου ξεκινά στα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας, αν και υπάρχουν ορισμένα ίχνη που μαρτυρούν προγενέστερους οικισμούς στην περιοχή. Οι Ρωμαίοι δημιούργησαν μια μικρή πόλη γύρω από τις πηγές θερμών υδάτων της περιοχής, ενώ οι ποσότητες χρυσού κατά μήκος των όχθων του ποταμού Miño καθιστούσαν το Orense μια "πόλη του χρυσού"! Μετά την περίοδο της Ρωμαϊκής κυριαρχίας και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το στρατηγικό γεωγραφικό σημείο της πόλης, η ύπαρξη του ποταμού και της γέφυρας συνετέλεσαν στο να διατηρήσει το Orense έναν πρωτεύοντα ρόλο. Περί το έτος 500 μ.Χ., οικοδομήθηκε ο πρώτος ιερός ναός της πόλης, η εκκλησία του προστάτη του Orense San Martin de Tours. Από τον 5ο έως τον 11ο αιώνα μ.Χ. η πόλη του Orense θα γνωρίσει την κυριαρχία των Βησιγότθων αλλά και τις επιδρομές Αράβων και Νορμανδών. Κατά το έτος 1084 ο επίσκοπος Ederoni ανακαίνισε τον τότε καθεδρικό ναό, που δεν είναι άλλος από την σημερινή εκκλησία της Santa Maria Madre. Για ένα διάστημα περίπου 500 χρόνων, από το έτος 1100 έως το έτος 1600 περίπου, οι επίσκοποι της πόλης είχαν αποκτήσει τέτοια δύναμη που υπήρξαν ουσιαστικά κυβερνήτες και ρυθμιστές αυτής. Κατά τον 16ο-17ο αιώνα, η πόλη έζησε σε έναν λήθαργο, χαρακτηριζόμενη από έναν βαθύ θρησκευτικό χαρακτήρα. Στις αρχές του 19ου αιώνα, στο Orense κατοικούσαν κυρίως μοναχοί, ιερείς, εργάτες και χωρικοί, πλην όμως η άφιξη του σιδηρόδρομου ώθησε πολλούς εσωτερικούς μετανάστες από άλλα μέρη της Ιβηρικής να εγκατασταθούν στο Orense και να σχηματίσουν μια νέα αστική τάξη, η οποία κυριάρχησε σε επίπεδο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό. Από αυτό το χρονικό σημείο και μετά, η πόλη του Orense γιγαντώθηκε σε επίπεδο εμπορικό και οικονομικό κυρίως λόγω της ύπαρξης του σιδηροδρόμου, των νέων αυτοκινητοδρόμων αλλά και της έντονης κατασκευαστικής δραστηριότητας στα χρόνια του ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, περίοδο κατά την οποία ο πληθυσμός της περιοχής εκτινάχθηκε. Στις μέρες μας (21ος αιώνας), η πόλη του Orense διατηρεί τον εμπορικό της χαρακτήρα, όντας ένας μεγάλος συγκοινωνιακός κόμβος της χώρας. Ταυτόχρονα, οι τοπικές αρχές δίδουν ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη του τουρισμού ποντάροντας κυρίως στην ύπαρξη των θερμών πηγών και των λουτρών. 

• Οι θερμές πηγές και τα λουτρά

Όπως προείπαμε, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του Orense είναι η ύπαρξη θερμών πηγών, η παρουσία των οποίων συνετέλεσε στο να εξελιχθεί το Orense σε μια γνωστή λουτρόπολη από την ρωμαϊκή κιόλας εποχή. Εντός του κέντρου της πόλης υπάρχουν τρεις πηγές θερμών υδάτων, των οποίων η θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ των 64 και των 68 βαθμών Κελσίου. Στην τοπική γλώσσα χρησιμοποιείται η λέξη "Burgas" για να περιγράψει τις πηγές αυτές, εκ των οποίων η πλέον γνωστή είναι η Burga de Abaixo:

Η σύσταση των θερμών υδάτων στην Burga de Abaixo, η οποία βρίσκεται εντός ενός καλό-συντηρημένου δημοσίου κήπου, επεξηγείται στην παρακάτω επιγραφή: 

Η σημασία των πηγών αυτών για την πόλη είναι τόσο μεγάλη που, ειδικά κατά το παρελθόν, αρκετοί ονομάτιζαν το Orense ως "la ciudad de las Burgas", ήτοι η "η πόλη των θερμών πηγών". Εκτός βέβαια από αυτές τις πηγές οι οποίες βρίσκονται εντός των τειχών της πόλης, οργανωμένα θερμά λουτρά υφίστανται και στα περίχωρα του Orense, όπως λ.χ. οι Pozas de A Chavasqueira, το Manantial do Tinteiro, η Burga do Muíño και οι Burgas de Outariz:

• Φωτογραφικό Οδοιπορικό στο Orense

Το Orense, όπως η πλειοψηφία των μεσαιωνικών πόλεων της Ευρώπης, διαθέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικό κέντρο, με πολλά οικοδομήματα περασμένων αιώνων. Η περιπλάνηση στα σοκάκια του casco historico της πόλης αξίζει τον κόπο: 

Οι χειμώνες στη Γαλικία είναι αρκετά κρύοι και υγροί, με έντονες βροχοπτώσεις που συχνά διαρκούν αρκετές ημέρες. Παρόλα ταύτα, οι υποδομές της πόλης είναι τέτοιες που προσωπικά βρέθηκα εις θέσιν να περπατώ αρκετές ώρες την ημέρα, υπό βροχή, δίχως να ... λερώνω ούτε καν τα μπατζάκια των παντελονιών μου.

Στο ιστορικό κέντρο της πόλης θα συναντήσουμε:

Την κεντρική πλατεία (Praza Maior) και το Δημαρχείο (Casa do Consello), το οποίο εικονίζεται στην επόμενη φωτογραφία. Πέριξ της Praza Maior, σύμφωνα με τους μελετητές της ιστορίας, δημιουργήθηκε η πρώτη ρωμαϊκή πόλη του Orense. 

 

Την εκκλησία της Santa Eufemia (Αγία Ευφημία): 

Τον Καθεδρικό Ναό του San Martinho, προστάτη της πόλης:

Πληθώρα άλλων θρησκευτικών ναών, όπως λ.χ. ο ναός της Santa Maria Madre ή η εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου (San Francisco) που αντικατοπτρίζουν τη στενή σχέση της πόλης του Orense με τον καθολικισμό.

H μικρή πλατεία Praza do Ferro και το χαρακτηριστικό συντριβάνι αποτελεί πολυσύχναστο σημείο αναφοράς και φυσικά σημείο συνάντησης και ραντεβού.

Οι εμπορικοί πεζόδρομοι της πόλης, με κύριο σημείο αναφοράς την Rua do Paseo, με βροχή ή χωρίς, αποτελούν ένα ιδανικό μέρος για περπάτημα και αγορές:

Το Orense διαθέτει αρκετό "πράσινο" και πολλού ανοικτούς δημόσιους χώρους (πλατείες). Οι βροχοπτώσεις και το κλίμα ευνοούν ώστε τα περίχωρα του Orense να είναι κατάφυτα, πλην όμως και εντός του κέντρου της πόλης συναντά κανείς πολλά δέντρα. Ένα αρκετά γνωστό σημείο αναφοράς στην πόλη είναι το Parque San Lazaro, ήτοι το πάρκο του Αγίου Λαζάρου: 

Αλλά και το πάρκο Barbaña:

Η πλατεία Alameda Do Conselho με την προνομιακή θέα επί του ποταμού Miño:

Στους δρόμους του Orense, εκτός από προτομές και αγάλματα υπάρχουν και άλλα είδη δημόσιας τέχνης όπως λ.χ. το μνημείο τιμής στην πωλήτρια καστανών, σε έναν από τους πλέον κεντρικούς δρόμους της πόλης. Στους δρόμους της πόλης θα συναντήσει κάποιος, ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες, πολλούς υπαίθριους καστανάδες, οι οποίοι μάλιστα σερβίρουν συν τοις άλλοις σούπα από κάστανα!

Ή το μνημείο υπέρ του τοπικού οδηγού rallye Lalao (Estanislao Reverter Sequeiro):

Το Orense, όπως τονίσαμε, είναι μια φοιτητούπολη αλλά δίχως να διαθέτει δικό της πανεπιστήμιο. Στην πόλη εδρεύουν συγκεκριμένα τμήματα του Πανεπιστημίου του Vigo (Universidad de Vigo), με εγκαταστάσεις αξιοζήλευτες, χώρους αθλοπαιδιάς, βιβλιοθήκες, φοιτητικές εστίες κ.α., πλήρως εναρμονισμένες στα πρότυπα των μεγάλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων:

Διασχίζοντας τον ποταμό Miño, οδηγούμαστε στην αντίπερα όχθη της πόλης, όπου βρίσκεται ο κύριος σιδηροδρομικός σταθμός του Orense-Empalme: 

Εκατέρωθεν του ποταμού, μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες αποσπούν την προσοχή του φωτογραφικού φακού:

Το τουριστικό τρενάκι που ενώνει το κέντρο της πόλης με τα λουτρά του Outariz διασχίζει την παλαιά γέφυρα: 

Ο ποταμός αποτελεί αδιαμφισβήτητα εδώ και αιώνες το σημείο ορισμού της πόλης:

Εκτός από τα παραδοσιακά κτίρια, στο Orense υφίστανται πολλά συγκροτήματα πολυκατοικιών. Όσο για τις διασταυρώσεις, το ισπανικό κράτος έχει βρει εδώ και χρόνια "λύση" σε θέματα που αφορούν την κυκλοφορία με τη χρήση κυκλικών κόμβων συνοδεία σήμανσης υποχρεωτικής παραχώρησης προτεραιότητας, το γνωστό ως "ανάποδο τρίγωνο". Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην Ελλάδα, προτεραιότητα έχει ο κινούμενος "εντός του κόμβου" οδηγός, ενώ οι εισερχόμενοι στην πλατεία οφείλουν να παραχωρήσουν προτεραιότητα.

Οι κυκλικοί κόμβοι, όχι μονάχα στο Orense αλλά σε όλη την Ισπανία είναι απλά πολυάριθμοι και, όπως σχολίαζε χαρακτηριστικά Ισπανός γνωστός μου, το κράτος γλυτώνει χρήματα αφού δεν έχει φανάρια προς συντήρηση ενώ αφήνει τους οδηγούς να ... τα βρούνε μεταξύ τους σε περιπτώσεις ατυχημάτων.

Ειδικά κατά τις πολύ πρωινές αλλά και τις προχωρημένες ώρες της ημέρας, ένα χαρακτηριστικό της πόλης του Orense είναι η ομίχλη αλλά και οι "καπνισμένες" καμινάδες. 

Εκτός από τα καταστήματα που υπάρχουν σε διάφορα σημεία της πόλης, αρκετοί κάτοικοι επιλέγουν για τις αγορές τους τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, όπως το παρακάτω που βρίσκεται κοντά στις όχθες του ποταμού Miño και πλησίον της παλαιάς γέφυρας Ponte Vella: 

Στην Ισπανία, όπου μπορείς να ζητήσεις ακόμη και ένα ποτήρι γάλα στην καφετέρια και όπου ένα καλό βραδινό γεύμα για αρκετούς ντόπιους μπορεί να αποτελείται μια κούπα καφέ ή σοκολάτα συνοδεία churros (κάτι σαν τους δικούς μας λουκουμάδες, αλλά σε άλλο σχήμα και συχνά με γέμιση σοκολάτας), το αγαπημένο μου στέκι υπήρξε το εικονιζόμενο café/bar "Bekas", που σημαίνει "Υποτροφίες". Στην Ισπανία, η κουλτούρα του all-day bar, το οποίο προσφέρει από το πρωί πρωινό και καφέ/αφεψήματα με γλυκά και αλμυρά (σφολιατοειδή), το μεσημέρι "βγάζει" σπιτικό φαγητό / πιάτο ημέρας το οποίο συνήθως ανακοινώνεται σε ένα μαυροπίνακα (menu del dia - μενού της ημέρας), το απόγευμα "προσφέρεται" εκ νέου για καφέ ή και για ένα απεριτίφ ενώ το βράδυ μετατρέπεται σε μπαράκι για διασκέδαση μετά μουσικής, είναι ευρύτατα διαδεδομένη. Μια από τις αξιοσημείωτες διαφορές βέβαια είναι ότι οι πελάτες μένουν ελάχιστο χρόνο εντός του καταστήματος και γι'αυτό μπορούν και περνούν περισσότερες από μια φορές από το αγαπημένο τους καφέ/μπαρ, για να χαιρετίσουν κάποιον γνωστό, να πιουν ένα καφεδάκι στα όρθια, να τσιμπήσουν, να παίξουν τυχερά παιχνίδια, να δουν τηλεόραση, να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ποδοσφαιρική ομάδα ή απλά να διαβάσουν ένα βιβλίο/περιοδικό/εφημερίδα. 

Το φωτογραφικό οδοιπορικό σε διαφορετικές γωνιές της πόλης δε σταματά, καταγράφοντας δημόσια κτίρια, όπως λ.χ. το Δικαστικό Μέγαρο της πόλης, την έδρα της Νομαρχίας και το Κεντρικό Κτίριο του Ταχυδρομείου:

Τα καθολικά σχολεία αφθονούν στην Ιβηρική και το Orense δεν αποτελεί εξαίρεση. Στην επόμενη φωτογραφία καταγράφεται το ιδιωτικό σχολείο των Σαλεσανιανών μοναχών Maria Auxiliadora:

Ένα εκθεσιακό κέντρο:

Λεπτομέρειες των προσφερόμενων υποδομών - υπόγειοι κάδοι ανακύκλωσης για διαφορετικά υλικά:

Τα συνθήματα γραμμένα στους τοίχους υπέρ των αυτονομιστών της περιοχής γραμμένα στην τοπική γλώσσα:

Εγκαταλειμμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις εντός της πόλης μαρτυρούν πως οι συνοικίες που πλέον κατακλύζονται από πολυώροφα κτίρια, παλαιότερα υπήρξαν βιομηχανικές:

Η οδοσήμανση, συχνά με χρήση της τοπικής γλώσσας, είναι αξιομνημόνευτη:

Saida Cidade αναγράφει η πινακίδα, ήτοι "Έξοδος Πόλης", αλλά όχι στα ισπανικά (Salida Ciudad) αλλά στην τοπική γλώσσα της Γαλικίας:

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ακριβώς τη στιγμή που μετά από περίπου δέκα ημέρες διαμονής στο Orense σχολίαζα θετικά την ύπαρξη ραμπών για ΑΜΕΑ σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στην πλειοψηφία ιδιωτικών πολυκαταστημάτων / supermarkets κτλ., όπως άλλωστε και φανάρια πεζών με τον χαρακτηριστικό ήχο για τους τυφλούς, το έφερε η μοίρα να πέσω πάνω σε συνεργείο / δημοσιογράφο της τοπικής εφημερίδας La Voz de Galicia, η οποία με ρώτησε την άποψή μου περί του αν η πόλη του Orense προσφέρει ίσους κανόνες διαβίωσης στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες! Και τι να πω και που να πρώτο-κρυφτώ συγκρίνοντας αυτήν την επαρχιακή πόλη της Ισπανίας με την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα στην οποία διαμένω, την Αθήνα ή έστω τον Πειραιά; 

Ορισμε΄νοι φοιτητές αράζουν στις όχθες του ποταμού Miño εκμεταλλευόμενοι μια από τις λίγες σχετικά ηλιόλουστες ημέρες ενός βροχερού Νοέμβρη:

Στα καφέ της πόλης συνήθως ζητώ και πίνω καφέ cortado (δηλαδή καφέ "κομμένο" με γάλα) και συνεχίζω για να φάω μεσημεριανό σε ένα mesón (κάτι σαν κουτούκι) που προσφέρει πολλές συνταγές θαλασσινών με κύριο συστατικό το σκόρδο (al ajillo). Η μικρή απόσταση από τις ακτές του Ατλαντικού - αν και το Ourense δεν είναι παραθαλάσσια πόλη όπως λ.χ. το Vigo ή A Coruna - τροφοδοτεί με φρέσκα ψάρια τις αγορές της Γαλικίας και πολλές τοπικές συνταγές έχουν ως βάση τα θαλασσινά (λ.χ. pulpo/χταπόδι a la Gallega με πατάτες) δίχως βέβαια να λείπουν και οι τοπικές συνταγές βασισμένες σε ντόπια λουκάνικα, κρέας κυρίως χοιρινό (τοπική σπεσιαλιτέ το κεφαλάκι χοίρου) αλλά και οι σούπες και οι empanadas (πίτες) με βάση διάφορα υλικά γέμισης (ψάρια, θαλασσινά, κρέατα). Στη Γαλικία μπορεί κάποιος να πιει και καλό τοπικό κρασί (υπάρχουν αρκετές Ονομασίες Προέλευσης) με κορυφαίο ίσως το O Ribeiro. Σε επίπεδο αρτοποιίας / ζαχαροπλαστικής, ο επισκέπτης της Γαλικίας οφείλει να δοκιμάσει τα αμυγδαλωτά (almendrados) της περιοχής και κυρίως την Tarta de Santiago, ήτοι τη γεμιστή τούρτα (κέικ) αμυγδάλου, με το χαρακτηριστικό σταυρό στο πάνω τμήμα της το οποίο καλύπτεται με ζάχαρη άχνη. Η τούρτα αυτή, όπως φανερώνει το όνομά της, αφιερώνεται στον Άγιο Ιάκωβο (Santiago).  

Επίλογος με μια τελευταία εικόνα από την πόλη του Ourense, ψιθυρίζοντας μια τοπική παροιμία που λέγει "A auga todo o lava, agás a mala fada", δηλαδή "το νερό όλα τα πλένει (καθαρίζει), εκτός από την κακή φήμη". Προσωπικά δε ξέρω τη φήμη έχει το Ourense και η Γαλικία, προσωπικά μου άφησε άριστες εντυπώσεις. 

Κείμενο - Πηγές:

Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων. Στοιχεία και πληροφορίες έχουν ληφθεί από τις κάτωθι πηγές:

• Wikipedia - Orense
• Wikipedia - Gastronomia Orense
• Absolut Ourense

Φωτογραφίες:

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.