ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ (ΙΚΑ)

Επίσκεψη στο ΙΚΑ Πειραιώς για την διεκπεραίωση ενός απλού διαδικαστικού αιτήματος όπως είναι λ.χ. η ανανέωση / θεώρηση ενός υπάρχοντος βιβλιαρίου υγείας, διαδικασία η οποία υποτίθεται πως γίνεται αυτόματα με την ταχυδρομική αποστολή του σχετικού αυτοκόλλητου. 

11.09.2013

Απαραίτητα δικαιολογητικά το βιβλιάριο, η αστυνομική ταυτότητα και η πλέον πρόσφατη κατάσταση ενσήμων. Δρομολόγιο κατόπιν σχετικής υπόδειξης από το ΙΚΑ του πεζόδρομου Αγίου Κωνσταντίνου και Κολοκοτρώνη (πρώην οικία Γεωργή-Νικολετόπουλου) στο ΙΚΑ στη συμβολή των οδών Εθνικής Αντιστάσεως και Ελευθερίου Βενιζέλου 3 σε συνολικό χρόνο περί τα 5 λεπτά της ώρας με χαλαρό περπάτημα. Σκάλες για τον Β' όροφο και αριθμός προτεραιότητας (μηχανογραφημένο "χαρτάκι") αναμονής υπ'αριθμόν 92 την ίδια στιγμή που ο φωτεινός πίναξ πάνω από τις θυρίδες εξυπηρέτησης αναγράφει τον αριθμό 60! 

Απλές Μαθηματικές Πράξεις (επιπέδου Δημοτικού Σχολείου):

Δεδομένα:

Διαθέσιμα γκισέ: 6 (έξι)

Ενεργοί υπάλληλοι: 1 (μια)

Μέσος ρυθμός εξυπηρέτησης κατόπιν παρατηρήσεως 6 δειγμάτων: 5 λεπτά ανά πελάτη

Πελάτες σε ουρά: 30 (τριάντα) και αυξάνονται

Αναμενόμενος χρόνος εξυπηρέτησής μου: 30 λεπτά Χ 5 λεπτά/πελάτη = 150 λεπτά ήτοι 2 1/2 ώρες.

Κόστος αναμονής δυόμισι ωρών: Priceless

Χριστοπαναγίες, απειλές, μανούρα και αποχωρώ. 

12.09.2013

Ώρα: 07.40

Τόπος: Γραφεία ΙΚΑ, οδός Εθνικής Αντιστάσεως & Ελευθερίου Βενιζέλου 3

Τύπος (θυρωρός ή κλητήρας) από την ισόγεια πλαϊνή μοιράζει αριθμούς προτεραιότητας για τον κάθε όροφο. Συνωστισμός με την έννοια του όρου που προσδίδει η Ρεπούση με περί τα 60-80 άτομα διαφόρων ηλικιών επί του πεζοδρομίου της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου.

Στις 08.00 ανοίγουν οι πόρτες και ο λαουτζίκος στριμώχνεται στους ανελκυστήρες με τα γνωστά αποτελέσματα που παρουσιάζονται και στα μαντριά όταν όλα τα γίδια προσπαθούν να εξέλθουν ή να εισέλθουν ταυτόχρονα. 

Στον Β' Όροφο, μια και μοναδική εκ νέου υπάλληλος εξυπηρετεί ανοίγοντας τη θυρίδα εξυπηρέτησης μετά από σχετική υπόδειξη / διαμαρτυρία καθυστερημένα στις 08.10 - συζητούσε προσωπική φύσεως θέματα με την προϊσταμένη. 

Στις 08.32, ήτοι μετά από 22 λεπτά, έχουν εξυπηρετηθεί δυο (2) περιπτώσεις, ήτοι 16 λεπτά ανά υπόθεση με την καθυστέρηση του ανοίγματος (σσ. η υπηρεσία λειτουργεί 08.00 με 14.00, ο υπάλληλος ΟΦΕΙΛΕΙ στις 08.01 να εργάζεται). Η μοναδική υπάλληλος πληκτρολογεί στον Η/Υ με τη χρήση μονάχα του παράμεσου δακτύλου κάθε χεριού ένα-ένα τα ψηφία και τους αριθμούς - υποθέτω πως έχει πτυχίο ECDL και όλα τα τυπικά προσόντα για τη θέση που κατέχει. 

Στις 08.40, κατόπιν νέων σχετικών υποδείξεων / διαμαρτυριών ανοίγει και δεύτερη θυρίδα με αποτέλεσμα ο χρόνος εξυπηρέτησης των υποθέσεων να μειωθεί στο ήμισυ. Εν τω μεταξύ δυο υπάλληλοι θηλυκού γένους τοιχοκολλούν απόφαση για γενική συνέλευση στις 14.00 για να αποφασιστούν κινητοποιήσεις και απεργίες με ζήλο και αποφασιστικότητα μοναδική. Έτερη υπάλληλος κυκλοφορεί / περιφέρεται και καλημερίζει με φλιτζάνι καφέ ανά χείρας - της γνωστοποιώ ειρωνικά ότι τον πίνω "γλυκό με γάλα". 

Εξηγώ στους παριστάμενους ήδη αγανακτισμένους συμπολίτες μου πως το απρόσωπο "σύστημα" το οποίο όλοι κατηγορούν γενικώς, δε φταίει, αλλά φταίνε οι άνθρωποι που το χειρίζονται και όσοι έχουν διορίσει τους εν λόγω χρήστες του "συστήματος" στις σχετικές θέσεις εργασίας. Όσο γραφειοκρατικές και αν είναι ορισμένες υποθέσεις οι οποίες προϋποθέτουν πλήθος εντύπων, αιτήσεων, δικαιολογητικών, αποδεικτικών στοιχείων, δηλώσεων κλπ μια ορθή εφαρμογή μιας θεωρίας διαχείρισης ουρών θα ελαχιστοποιούσε την ταλαιπωρία και θα επιτάχυνε τις διαδικασίες στον δημόσιο τομέα που ως γνωστόν έχει υπέρ-πληθώρα πλεονάζοντος δυναμικού. Το απλό παραπάνω παράδειγμα αναγόμενο από το μερικό στο γενικό μπορεί κάλλιστα να εξηγήσει το "χάλι" που παρατηρείται στην συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών. Όσο υπάρχουν αργόμισθοι, αποσπασμένοι, "εξαφανισμένοι", διπλο-τριπλοθεσίτες, ακατάρτιστοι, βυσματίες απόφοιτοι δημοτικού με μηδενική εξοικείωση στις νέες τεχνολογίες, έλλειψη συνεχούς εκπαίδευσης και ταυτόχρονης αξιολόγησης, ορθός καταμερισμός καθηκόντων και αρμοδιοτήτων, επαγγελματίες συνδικαλιστές και όλα τα επακόλουθα αυτών, ο απλός πολίτης θα συνεχίσει να αντιλαμβάνεται το "δημόσιο" ως μια αυθαίρετη και απροσδιόριστη ζημιογόνο έννοια.

Βέβαια, το παιδευτικό επίπεδο των Ελλήνων δικαιολογεί ένα τέτοιο σύστημα εξυπηρέτησης καθώς η νέο-ελληνική νοοτροπία συνοψίζεται στο "στριμωξίδι" για μια καλύτερη θέση στον ανελκυστήρα, στην "κουτοπονηριά" της μεσήλικης κυρίας που επιχείρησε να "κλέψει" σειρά κρατώντας έναν "τσαλακωμένο" αριθμό προτεραιότητας ("συνελήφθη" επ' αυτοφόρω από τον γράφοντα και μπήκε εις την θέση της) και στον ωχαδερφισμό του νέο-Έλληνα που ακούγοντας τις διαμαρτυρίες μου μου είπε "μη χαλιέσαι, έτσι είναι η Ελλάδα".