Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Σύνδεσμος Γηγενών Πειραιωτών - ο οποίος είχε συστηθεί προπολεμικά - συνέχιζε να ελπίζει ως προς την ευόδωση ορισμένων μεγαλεπήβολων έργων, με τα οποία επιδιώκετο η αναμόρφωση της πόλης του Πειραιώς.
Δυο εξ αυτών των προβαλλόμενων και διαφημιζόμενων ονειροπολημάτων του Συνδέσμου Γηγενών Πειραιωτών παρουσιάζονταν μέσα στις σελίδες της Εικονογραφημένης Έκδοσης Πειραϊκής Προβολής με τίτλο "Πειραιεύς 1966", η οποία κυκλοφόρησε επί ημερών πρώτης δημαρχίας Γεωργίου Κυριακάκου.
Το ένα εκ των δυο αυτών έργων, προέβλεπε τη δημιουργία επαγγελματικών κατοικιών μετά πλήρους τουριστικού συγκροτήματος στην εσωτερική ζώνη του Πειραιώς. Μάλιστα, όπως μπορεί κάποιος εύκολα να παρατηρήσει, τονιζόταν η ανάγκη απαλλαγής από την "ακατανόητον καταδίκη" της κτιριακής δέσμευσης των τεσσάρων ορόφων καθ'ύψος.
Η μακέτα του μεγαλεπήβολου έργου - το οποίο ουδέποτε πραγματοποιήθηκε - μέσα από τις σελίδες της Εικονογραφημένης Έκδοσης Πειραϊκής Προβολής με τίτλο "Πειραιεύς 1966" (εκ προσωπικού αρχείου του γράφοντος το ιστολόγιο).
Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι, ο Γεώργιος Κυριακάκος, με καταγωγή από την Μάνη, υπήρξε Δήμαρχος της πόλης κατά τα έτη 1966-1967, προτού αντικατασταθεί από τον δοτό Αριστείδη Σκυλίτση κατά την περίοδο της Δικτατορίας. Ο ίδιος, αφού αρχικά απέτυχε να εκλεγεί το 1975, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έχοντας την στήριξη του ΚΚΕ, εν τέλει επανεκλέχθηκε Δήμαρχος Πειραιώς - με οριακή νίκη στον β' γύρο των εκλογών επί του Αριστείδη Σκυλίτση - στις εκλογές του 1978 και διατέλεσε Δήμαρχος της πόλης για δεύτερη φορά από το 1979 έως το 1982.
Το σχέδιο δε των Γηγενών Πειραιωτών για την κατασκευή επαγγελματικών κατοικιών μετά τουριστικού συγκροτήματος ουδέποτε έλαβε σάρκα και οστά. Πλην όμως, ο διορισμένος από τη Χούντα Δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης, ξεκίνησε την οικοδόμηση του πολυόροφου Εμπορικού Πύργου (Ουρανοξύστη) στο οικόπεδο της κατεδαφισθείσας Κεντρικής Δημοτικής Αγοράς, μετά και την σχετική απελευθέρωση του ύψους των νέων οικοδομών που ίσχυσε κατά τα χρόνια της Χούντας. Ο προαναφερόμενος Εμπορικός Πύργος (Ουρανοξύστης) όμως, ουδέποτε αποπερατώθηκε και στοιχειώνει την πόλη του Πειραιώς όντας ανεκμετάλλευτος και αχρησιμοποίητος επί δεκαετίες.
Το δεύτερο προβαλλόμενο "ονειροπόλημα του Συνδέσμου Γηγενών Πειραιωτών" προέβλεπε τη δημιουργία ενός επιβλητικού και ελληνοπρεπούς ξενοδοχείου στην κορυφή του λόφου της Καστέλλας, με προνομιακή θέα προς τον λιμενίσκο της Μουνιχίας (Τουρκολίμανο / Μικρολίμανο), επί οικοπέδου το οποίο ανήκε στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, όπου και παλαιότερα τα πυροβολεία της Καστέλλας. Το σχετικό έργο είχε προβληθεί εντατικώς από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 αλλά ουδέποτε εν τέλει πραγματοποιήθηκε. Μοναδική ανάμνηση του έργου αυτού, η μακέτα του ξενοδοχείου μέσα από τις σελίδες Εικονογραφημένης Έκδοσης Πειραϊκής Προβολής με τίτλο "Πειραιεύς 1966" (εκ προσωπικού αρχείου του γράφοντος το ιστολόγιο).
Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, λίγα χρόνια αργότερα, εκ νέου επί δημαρχίας του διορισμένου Δημάρχου Αριστείδη Σκυλίτση, στο εν λόγω οικόπεδο οικοδομήθηκε ανοικτό θέατρο, το "Σκυλίτσειον" (σύμφωνα με την αρχική του ονομασία) το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε "Βεάκειο".
Εντύπωση βέβαια προκαλεί το γεγονός ότι, σε μια πόλη η οποία μετρούσε μόλις 100 χρόνια από την ανασύστασή της μετά την Επανάσταση του 1821 και η οποία είχε αναδημιουργηθεί εκ του μηδενός χάρις στους εποίκους που κατέφθασαν από διάφορα μέρη της νησιωτικής και ηπειρωτικής Ελλάδος, υπήρχαν ήδη κάτοικοι της πόλης που θεωρούσαν εαυτούς "γηγενείς".
Αδιαμφισβήτητο δε είναι το ιστορικό γεγονός ότι, στον Πειραιά, μέχρι την περίοδο 1825-1835, οπότε ξεκίνησε αργά αργά ο εποικισμός και η δημιουργία μιας νέας πόλης, ζούσαν: α. οι άγαμοι καλόγεροι της Μονής του Αγίου Σπυρίδωνα β. οι Τούρκοι υπάλληλοι του υποτυπώδους τελωνείου που λειτουργούσε στον μικρό λιμένα γ. οι βοσκοί, ποιμένες και καλλιεργητές (κυρίως βλάχοι και αρβανίτες από τις γύρω περιοχές) καθώς και δ. κάποιοι κατά καιρούς τυχοδιώκτες, έμποροι, περιηγητές οι οποίοι ήταν κυρίως ξένης υπηκοότητας και μερικοί εξ'αυτών έμεναν περιστασιακά στον Πειραιά.
Πάντως, από τις θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Γηγενών Πειραιωτών πέρασαν τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά πολλές γνωστές προσωπικότητες της πόλης του Πειραιώς.
Δυο εξ αυτών των προβαλλόμενων και διαφημιζόμενων ονειροπολημάτων του Συνδέσμου Γηγενών Πειραιωτών παρουσιάζονταν μέσα στις σελίδες της Εικονογραφημένης Έκδοσης Πειραϊκής Προβολής με τίτλο "Πειραιεύς 1966", η οποία κυκλοφόρησε επί ημερών πρώτης δημαρχίας Γεωργίου Κυριακάκου.
Το ένα εκ των δυο αυτών έργων, προέβλεπε τη δημιουργία επαγγελματικών κατοικιών μετά πλήρους τουριστικού συγκροτήματος στην εσωτερική ζώνη του Πειραιώς. Μάλιστα, όπως μπορεί κάποιος εύκολα να παρατηρήσει, τονιζόταν η ανάγκη απαλλαγής από την "ακατανόητον καταδίκη" της κτιριακής δέσμευσης των τεσσάρων ορόφων καθ'ύψος.
Η μακέτα του μεγαλεπήβολου έργου - το οποίο ουδέποτε πραγματοποιήθηκε - μέσα από τις σελίδες της Εικονογραφημένης Έκδοσης Πειραϊκής Προβολής με τίτλο "Πειραιεύς 1966" (εκ προσωπικού αρχείου του γράφοντος το ιστολόγιο).
Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε ότι, ο Γεώργιος Κυριακάκος, με καταγωγή από την Μάνη, υπήρξε Δήμαρχος της πόλης κατά τα έτη 1966-1967, προτού αντικατασταθεί από τον δοτό Αριστείδη Σκυλίτση κατά την περίοδο της Δικτατορίας. Ο ίδιος, αφού αρχικά απέτυχε να εκλεγεί το 1975, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έχοντας την στήριξη του ΚΚΕ, εν τέλει επανεκλέχθηκε Δήμαρχος Πειραιώς - με οριακή νίκη στον β' γύρο των εκλογών επί του Αριστείδη Σκυλίτση - στις εκλογές του 1978 και διατέλεσε Δήμαρχος της πόλης για δεύτερη φορά από το 1979 έως το 1982.
Το σχέδιο δε των Γηγενών Πειραιωτών για την κατασκευή επαγγελματικών κατοικιών μετά τουριστικού συγκροτήματος ουδέποτε έλαβε σάρκα και οστά. Πλην όμως, ο διορισμένος από τη Χούντα Δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης, ξεκίνησε την οικοδόμηση του πολυόροφου Εμπορικού Πύργου (Ουρανοξύστη) στο οικόπεδο της κατεδαφισθείσας Κεντρικής Δημοτικής Αγοράς, μετά και την σχετική απελευθέρωση του ύψους των νέων οικοδομών που ίσχυσε κατά τα χρόνια της Χούντας. Ο προαναφερόμενος Εμπορικός Πύργος (Ουρανοξύστης) όμως, ουδέποτε αποπερατώθηκε και στοιχειώνει την πόλη του Πειραιώς όντας ανεκμετάλλευτος και αχρησιμοποίητος επί δεκαετίες.
Το δεύτερο προβαλλόμενο "ονειροπόλημα του Συνδέσμου Γηγενών Πειραιωτών" προέβλεπε τη δημιουργία ενός επιβλητικού και ελληνοπρεπούς ξενοδοχείου στην κορυφή του λόφου της Καστέλλας, με προνομιακή θέα προς τον λιμενίσκο της Μουνιχίας (Τουρκολίμανο / Μικρολίμανο), επί οικοπέδου το οποίο ανήκε στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, όπου και παλαιότερα τα πυροβολεία της Καστέλλας. Το σχετικό έργο είχε προβληθεί εντατικώς από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 αλλά ουδέποτε εν τέλει πραγματοποιήθηκε. Μοναδική ανάμνηση του έργου αυτού, η μακέτα του ξενοδοχείου μέσα από τις σελίδες Εικονογραφημένης Έκδοσης Πειραϊκής Προβολής με τίτλο "Πειραιεύς 1966" (εκ προσωπικού αρχείου του γράφοντος το ιστολόγιο).
Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, λίγα χρόνια αργότερα, εκ νέου επί δημαρχίας του διορισμένου Δημάρχου Αριστείδη Σκυλίτση, στο εν λόγω οικόπεδο οικοδομήθηκε ανοικτό θέατρο, το "Σκυλίτσειον" (σύμφωνα με την αρχική του ονομασία) το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε "Βεάκειο".
- Ο Σύνδεσμος Γηγενών Πειραιωτών
Εντύπωση βέβαια προκαλεί το γεγονός ότι, σε μια πόλη η οποία μετρούσε μόλις 100 χρόνια από την ανασύστασή της μετά την Επανάσταση του 1821 και η οποία είχε αναδημιουργηθεί εκ του μηδενός χάρις στους εποίκους που κατέφθασαν από διάφορα μέρη της νησιωτικής και ηπειρωτικής Ελλάδος, υπήρχαν ήδη κάτοικοι της πόλης που θεωρούσαν εαυτούς "γηγενείς".
Αδιαμφισβήτητο δε είναι το ιστορικό γεγονός ότι, στον Πειραιά, μέχρι την περίοδο 1825-1835, οπότε ξεκίνησε αργά αργά ο εποικισμός και η δημιουργία μιας νέας πόλης, ζούσαν: α. οι άγαμοι καλόγεροι της Μονής του Αγίου Σπυρίδωνα β. οι Τούρκοι υπάλληλοι του υποτυπώδους τελωνείου που λειτουργούσε στον μικρό λιμένα γ. οι βοσκοί, ποιμένες και καλλιεργητές (κυρίως βλάχοι και αρβανίτες από τις γύρω περιοχές) καθώς και δ. κάποιοι κατά καιρούς τυχοδιώκτες, έμποροι, περιηγητές οι οποίοι ήταν κυρίως ξένης υπηκοότητας και μερικοί εξ'αυτών έμεναν περιστασιακά στον Πειραιά.
Πάντως, από τις θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Γηγενών Πειραιωτών πέρασαν τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά πολλές γνωστές προσωπικότητες της πόλης του Πειραιώς.
Μάλιστα ο Σύνδεσμος Γηγενών Πειραιωτών εξέφραζε δια μέσου των αρμοδίων οργάνων την άποψη των φερόμενων ως Γηγενών Πειραιωτών επί των θεμάτων της πειραϊκής επικαιρότητας. Ενδεικτικά παραθέτουμε ορισμένα δημοσιεύματα από τον μεταπολεμικό πειραϊκό Τύπο, των τελών της δεκαετίας του 1940, μέσα από τα οποία προκύπτουν έγγραφες διαμαρτυρίες, διαβήματα και σχέδια προτάσεων των Γηγενών Πειραιωτών για θέματα όπως λ.χ. τον διορισμό ενός μη Πειραιώτη Γενικού Γραμματέα στον Δήμο, για τα ζητήματα της Ελευθέρας Ζώνης στο κεντρικό λιμάνι της πόλης ή για την πειραϊκή ανοικοδόμηση και την κατασκευή οικημάτων για τους πυρόπληκτους και βομβόπληκτους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο ακόλουθο ιστορικό τεκμήριο από τον ημερήσιο Τύπο του έτους 1958, στις γενόμενες αρχαιρεσίες του Συνδέσμου Γηγενών Πειραιωτών είχε πρωτεύσει ο γνωστός βιομήχανος Κρίτων Δηλαβέρης.
Κείμενο - Πηγές:
Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων.
Στοιχεία και πληροφορίες έχουν ληφθεί από τις κάτωθι πηγές:
- Πειραιεύς 1966, Εικονογραφημένη Έκδοσις Πειραϊκής Προβολής
- Τύπος Εποχής
Φωτογραφίες:
- Οι ιστορικές φωτογραφίες παρατίθενται για εκπαιδευτικούς σκοπούς και προέρχονται από το προσωπικό αρχείο του γράφοντος το ιστολόγιο.
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Με ιδιαιτερο ενδιαφερον, αφου διαβασα το αρθρο σας, θα σκεφτομουν (την οποιαν και ...προτεινω προς καθε ενδιαφερομενο!) την ανασυσταση του Συνδεσμου Γηγενων Πειραιωτων, οντας γεννημενος σε κλινικη του Πειραια στις 9 Σεπτεμβριου του 1945 ( τα στοιχεια της γεννησεως μου βρισκονται στο Ληξιαρχειοτου Δημου Πειραιως).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι πότε επέζησε αυτός ο σύλλογος?
ΑπάντησηΔιαγραφή