Η κατά το ήμισυ σωζόμενη (πρώην) οικία του αλευροβιομήχανου Παναγιώτη Πατσιάδη, έργο Ερνέστου Τσίλλερ (Ernst Ziller), στην πλατεία Αλεξάνδρας στον Πειραιά, έχει αποτελέσει κατά καιρούς αντικείμενο μελέτης του παρόντος ιστολογίου. Η οικία Πατσιάδου, της οποίας η κατασκευή φέρεται να ολοκληρώθηκε το 1894-1895, ως γνωστόν γειτνίαζε με την περίφημη "Συνοικία των Επαύλεων" που είχε κτίσει περί τα μέσα της δεκαετίας του 1870, επί της παραλιακής λεωφόρου της Ζέας (Πασαλιμάνι) ο Τσίλλερ.
Στις ημέρες μας (21ος αιώνας), δυστυχώς δεν διασώζεται κανένα κτίριο από την "Συνοικία του Τσίλλερ", γεγονός που προσδίδει πρόσθετη σημασία στην ιστορικότητα και μοναδικότητα της (πρώην) οικίας Πατσιάδου, η οποία στις αρχές της δεκαετίας του 2010 βρισκόταν εκ νέου σε φάση αποκατάστασης - ανακαίνισης με σκοπό να λειτουργήσει ξανά ως εστιατόριο-καφέ (στο ισόγειο τμήμα αυτής).
Το σημερινό αφιέρωμα του παρόντος ιστολογίου δεν θα ασχοληθεί με το παρελθόν του διατηρητέου κτιρίου, αλλά θα παρουσιάσει μια πρόταση αξιοποίησης αυτού, όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από την Πτυχιακή Εργασία δυο φοιτητριών του τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του ΑΤΕΙ Αθηνών. Τα κυρίαρχα σημεία της εξαιρετικής αυτής εργασίας η οποία φέρει τον τίτλο "Διαμόρφωση της Οικίας Πατσιάδου σε Ζαχαροπλαστείο Cafe-Bar και Διπλοκατοικία" παρουσιάζονται ευθύς αμέσως:
Αποφασίσαμε να επαναφέρουμε την χρήση του κτιρίου ως ζαχαροπλαστείο-καφετέρια και να προσθέσουμε την πιο σύγχρονη λειτουργία του μπαρ, ώστε να ερευνήσουμε πως θα εφαρμόζονταν στο ίδιο διατηρητέο κτίριο 128 χρόνια μετά την ανοικοδόμηση του. Θεωρήσαμε πρόκληση να συνδυάσουμε το υπάρχον νεοκλασικό κτίριο με το σύγχρονο σχεδιασμό όσον αφορά στη διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων, την ανανέωση της όψης, την δημιουργία κατοικιών ανταποκρινόμενων στις ανάγκες του χρήστη της εποχής μας, αποδίδοντας ένα σύγχρονο ύφος στο κέλυφος του 1894 αλλά και το συνδυασμό της κάποτε παραδοσιακής λειτουργίας του ζαχαροπλαστείου-καφέ με το μπαρ. Στόχος μας είναι μέσα από την αναδιαμόρφωση της οικίας Πατσιάδου να αναδείξουμε την διαχρονικότητα αυτών των κτιρίων που καθημερινά εγκαταλείπονται ή γκρεμίζονται και να εστιάσουμε στο πώς μπορούν να αναδειχθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, να διατηρηθούν και να επιφέρουν ένα πολύ ιδιαίτερο και μοναδικό αποτέλεσμα το οποίο επιτυγχάνεται με το πάντρεμα του σύγχρονου (με όποιο στυλ και αν εκφράζεται αυτό) με το παλιό.
Για την καλύτερη και ευκολότερη διαχείριση του χώρου δημιουργήθηκε ένα σενάριο εικονικών χρηστών. Πιο συγκεκριμένα μελετήσαμε την ύπαρξη δυο αδελφών, αμφότεροι κληρονόμοι της Οικίας Πατσιάδου, εκ των οποίων ο ένας είναι μέλος τετραμελής οικογένειας ενώ ο άλλος εργένης. Και οι δυο είναι συνιδιοκτήτες της επιχείρησης του ζαχαροπλαστείου-καφέ-μπαρ. Με οδηγό αυτό το σενάριο, διαμορφώσαμε ένα ζαχαροπλαστείο-μπαρ στο ισόγειο με την προσθήκη παταριού και στον πρώτο όροφο δημιουργήθηκαν ένα διαμέρισμα για τον εργένη και μία μεζονέτα που συνδέεται με τις σοφίτες, για την οικογένεια.
Το ισόγειο χωρίζεται νοητά σε τρεις λειτουργικές μονάδες: το ζαχαροπλαστείο που περιλαμβάνει τον χώρο πώλησης και την κουζίνα απ΄όπου προμηθεύεται ότι χρειάζεται, την καφετέρια που επεκτείνεται και στο πατάρι, η οποία έχει επίσης, άμεση σχέση με την κουζίνα και το μπαρ που είναι αυτόνομο.
Συνολικά, σκοπός μας ήταν να διατηρηθούν κάποια στοιχεία που προϋπήρχαν κατά την αρχική κατασκευή, οι οροφογραφίες, τα μεγάλα ανοίγματα της όψης, το μεγάλο ύψος, η ανάλογη χρωματική παλέτα και παράλληλα να προστεθούν σύγχρονα στοιχεία όπως έπιπλα, σύγχρονα υλικά, πατάρι κλπ.
Θέλαμε να έχουμε ένα αποτέλεσμα υψηλής αισθητικής, που αφενός θα σέβεται το παρελθόν του κτιρίου και αφετέρου θα αναδεικνύει τις δυνατότητες μορφοποίησης του εσωτερικού χώρου του κτιρίου με τα σύγχρονα δεδομένα.
Ο ακάλυπτος χώρος που βρίσκεται στο πίσω μέρος του κτιρίου στο ισόγειο αξιοποιήθηκε για την αποκλειστική χρήση των ιδιοκτητών οι οποίοι είναι και οι μόνοι που έχουν πρόσβαση σε αυτόν.
Στον όροφο υπάρχει πρόσβαση όπως προαναφέραμε από ξεχωριστή είσοδο που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του κτιρίου. Ανεβαίνοντας την μικρή σκάλα και ακολουθώντας έναν διάδρομο σε σχήμα γάμα, οδηγείται κανείς στο επιβλητικό, κυκλικό κλιμακοστάσιο με τα μαρμάρινα σκαλιά που εκτείνονται μέχρι τον πρώτο όροφο.
Στον πρώτο όροφο, στη δεξιά πλευρά του κτιρίου, βρίσκεται το διαμέρισμα του εργένη ενώ ο διάδρομος οδηγεί στο ασανσέρ απ’ όπου πηγαίνει κανείς στον επάνω όροφο με τις σοφίτες, που μαζί με την αριστερή πλευρά του πρώτου ορόφου αποτελεί την μεζονέτα της οικογενείας η οποία επικοινωνεί με εσωτερική σκάλα. Ο χώρος επιλέχτηκε να έχει μίνιμαλ στυλ.
Η κατοικία της οικογένειας καταλαμβάνει την αριστερή μεριά του πρώτου ορόφου όπου τοποθετήθηκε η ζώνη νύχτας καθώς και τον δεύτερο όροφο με τις σοφίτες όπου τοποθετήθηκε η ζώνη ημέρας. Η ζώνη ημέρας αποτελείται από την κουζίνα, το καθιστικό με το WC και μια βεράντα με καταπληκτική θέα. Η ζώνη νύχτας που βρίσκεται στον πρώτο όροφο αποτελείται από το λουτρό και δυο υπνοδωμάτια.
Η ως άνω πρόταση, η οποία δεν σχετίζεται με τα υπάρχοντα σχέδια αξιοποίησης του κτιρίου, αποτελεί μια σαφέστατη απόδειξη ότι ο σεβασμός στην πολιτιστική κληρονομιά μπορεί να συνδυαστεί με τις σύγχρονες τάσεις.
Ας ευχηθούμε σύντομα λοιπόν, το ιστορικό αυτό κτίριο του Πειραιά να αξιοποιηθεί καταλλήλως, με σεβασμό στο παρελθόν του και κυρίως με κάποια αντάξια και καλόγουστη χρήση.
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Ευχαριστίες:
- Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τις δημιουργούς της Πτυχιακής Εργασίας με τον τίτλο "Διαμόρφωση της Οικίας Πατσιάδου σε Ζαχαροπλαστείο Cafe-Bar και Διπλοκατοικία" Μαυροειδή Ανδριάνα-Βασιλική και Ζαχαριουδάκη Ραχήλ για την παραχώρηση αδείας για τη δημοσίευση αυτής.
Φωτογραφίες:
- Όλες οι εικόνες - προϊόν επεξεργασίας και λογισμικού 3d ανήκουν στις νόμιμες κατόχους αυτών.
- Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, προβολή και χρήση δίχως την άδεια των νόμιμων κατόχων αυτών.
- Όσοι/ες τυχόν ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν με τις δημιουργούς του project μπορούν να το κάνουν διαμέσου ηλεκτρονικής αλληλογραφίας εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου