"ΟΠΟΙΟΣ ΝΥΧΤΑ ΠΕΡΠΑΤΕΙ" [ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ]

Αύγουστος, ζέστη, καύσωνας, υγρασία, οι καλύτερες συνθήκες για βραδινή πεζοπορία/φωτογράφηση στην πόλη.

• Στάση Πρώτη:

Μαρίνα Ζέας, περπατώντας από Φρεαττύδα προς Πασαλιμάνι, μου την "πέφτει" ο security με ευγενικό ομολογουμένως τρόπο: "Απαγορεύεται η φωτογράφηση" μου λέει. Επειδή βέβαια τα έχω "φάει στη μάπα" πολλές φορές αυτά τα νεοελληνικά τερτίπια, του επισημαίνω - ευγενικά - πως όσο δεν υπάρχει σχετική απαγόρευση αναρτημένη σε πινακίδα, η φωτογράφηση επιτρέπεται. "Ενοχλούνται οι ιδιοκτήτες των σκαφών" μου ανταπαντά. "Μα, εγώ το τοπίο τραβάω". Προς τους φίλους φωτογράφους, μια συμβουλή: τσαμπουκά θέλει το θέμα και καλώς εννοούμενο θράσος, μια ζωή τα ίδια, στους σταθμούς των ΗΣΑΠ, στα Ολυμπιακά Ακίνητα κ.ο.κ, όπου υπάρχει ιδιωτική φύλαξη υφίσταται καταπάτηση ελευθεριών. Αφού έκανα και την πλακίτσα μου με τα παιδιά της φύλαξης και του λιμενικού, τους ανάλυσα και νομικώς το ζήτημα της ελεύθερης λήψης φωτογραφιών σε δημόσιους χώρους, έβγαλα και τις φωτογραφίες μου:

Και μια πανοραμική άποψη - συρραφή τριών οριζοντίων λήψεων (Full Screen εδώ).

• Στάση Δεύτερη:

Ακτή Τρύφωνος Μουτζοπούλου (έτσι είναι το σωστό επώνυμο κι ας έχει "ωραιοποιηθεί" σε Μουτσοπούλου εσχάτως το επώνυμο του πολύ αξιόλογου Δημάρχου) και Γρηγορίου Λαμπράκη, Πασαλιμάνι (λιμήν Ζέας). 

Ευτυχώς το επιστύλιο Ρολόι στο "Αυγό" συντηρήθηκε, αποκαταστάθηκε και πλέον δείχνει και σωστά την ώρα. 

Ένδεκα και τέταρτο η ώρα, έχει αρκετή κίνηση στο Πασαλιμάνι όπου εν σειρά κάθονται στο "μεγάλο πεζοδρόμιο" από τον Όμιλο Ερετών μέχρι την πλατεία Αλεξάνδρας όλες οι φυλές του Ισραήλ. Σλάβοι και Βαλκάνιοι, Αλβανοί, αθίγγανοι, ντόπιοι ιθαγενείς, έγχρωμοι ισπανόφωνοι από Καραϊβική, Κούβα και Άγιο Δομίνικο. Είμαστε μια όμορφη πολυεθνική / παγκοσμιοποιημένη ατμόσφαιρα υπό τις οσμές των ξεχειλισμένων κάδων απορριμμάτων του Δήμου και του μπάφου. 

Με τη ζέστη που κάνει, το συντριβάνι στην πλατεία Κανάρη μοιάζει παράδεισος δροσιάς:

Περπατώ με προορισμό την παραλία της Καστέλλας, την παλιά παραλία του Παρασκευά - γνωστή τα τελευταία χρόνια ως "Βοτσαλάκια" - "χαζεύοντας" τα κτίρια της ακτής Ναυάρχου Κουντουριώτη:

Η πρώην οικία Πατσιάδη, έργο Ερνέστου Τσίλλερ, γνωστή και για το καφενείο / ζυθοπωλείο στο ισόγειο τμήμα της επί πολλές δεκαετίες, δυστυχώς σταθερά εγκαταλειμμένη και αναξιοποίητη.

Ακτή Κουντουριώτη 13 και Κάνιγγος, η παλαιά οικία Μαζαράκη και μετέπειτα κλινική Παπαθανασιάδη, όμορφα αποκαταστημένη και έδρα - πλέον - ναυτιλιακής εταιρίας.

Στην απέναντι γωνία, το απόλυτο contrast, το ιδιότυπης αρχιτεκτονικής κτίριο που στέγασε για αρκετά χρόνια τα Εκπαιδευτήρια Μπαχλιτζανάκη, εγκαταλειμμένο και υπό κατάρρευση.

Στην ακριβώς επόμενη γωνία, ακτή Κουντουριώτη 19 και Κλεμανσώ, άλλο ένα παράδειγμα σωστής αξιοποίησης ενός παραδοσιακού νεοκλασικού κτιρίου:

• Στάση Τρίτη: 

Η παλιά "παραλία του Παρασκευά", γνωστή και ως "Βοτσαλάκια". 

Ένα zoom στη Φρεαττύδα, με την επιγραφή της Πισίνας να ξεχωρίζει και σε δεύτερο πλάνο το Ειδικό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά (ΕΑΝΠ) Μεταξά και τον τρούλο του Αγίου Βασιλείου:

Τα φώτα του λιμενοβραχίονα της Μαρίνας Ζέας στη Φρεαττύδα δημιουργούν ένα όμορφο σκηνικό με τις αντανακλάσεις τους επί της θάλασσας.

Άνοδος της λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου Β' και γρήγορη στάση στο υψηλότερο σχεδόν σημείο για μια σχετικά "ασυνήθιστη" λήψη:

• Στάση Τέταρτη:

Λεωφόρος Βασιλέως Γεωργίου και Γρηγορίου Λαμπράκη, εκ των πλέον πολυσύχναστων σημείων της πόλης. Περασμένα μεσάνυχτα αλλά η κίνηση των αυτοκινήτων δεν λέει να σταματήσει. Ακολουθεί νέος ανεφοδιασμός με νερό από το μοναδικό ανοικτό περίπτερο. Στο "κάδρο" δεσπόζει η παλαιά οικία της οικογενείας Μεταξά.

Συνεχίζω να κινούμαι προς το Δημοτικό Θέατρο επί της ερημικής Βασιλέως Γεωργίου Α'. Στους δρόμους πραγματικά δεν υπάρχει ψυχή.

Πόσο πιο ανθρώπινο άραγε θα ήταν το κέντρο της πόλης - και όχι μόνο - αν είχαν διασωθεί περισσότερα τέτοια κτίρια;

Πάνω που νομίζω πως τα έχω δει όλα στη ζωή μου, πέφτει το μάτι μου σε μια βιτρίνα. Καρπουζομάχαιρο κυρίες και κύριοι.

• Στάση Πέμπτη:

Φθάνω στην εμπορική πεζοδρομημένη οδό Σωτήρος Διός. Είναι μια ώρα δύσκολη, μια ώρα περασμένη, δίχως άλλο.

Χώνομαι στα γύρω στενά...

Αλκιβιάδου, Πραξιτέλους... Αραιά και που ακούγονται πατημασιές από γάτες που σκαρφαλώνουν τοίχους, ένας κουρνιασμένος σκύλος, ένας άνθρωπος που έχει χωθεί ολόκληρος σε έναν μεταλλικό κάδο απορριμμάτων και βεβαίως ο βόμβος από τους ήχους των κλιματιστικών. 

Θα μπορούσα βεβαίως να "συλλάβω" με τον φωτογραφικό φακό και πολλή από τη δυστυχία και τη φτώχεια που πλανάται σε αυτή την πόλη: άστεγους, περιθωριακούς, ρακοσυλλέκτες, ανθρώπους που κοιμούνται σε παγκάκια, πλατείες, κάτω από γέφυρες, μέσα σε θάμνους στο λιμάνι και σκαλοπάτια πολυκατοικιών έχοντας δίπλα τους καροτσάκια από super markets στα οποία βρίσκεται η "περιουσία" τους. 

Αντί αυτού "κόλλησα" σε μια βιτρίνα ενός καταστήματος με παιδικά δώρα και παιχνίδια. 

Είδα αυτό το αριθμητήριο (άβακας) και το μυαλό μου πήγε πολλά χρόνια πίσω. Κάπου στο σπίτι έχω κι εγώ ένα τέτοιο, ξύλινο, πολύ πιο απλό και με λιγότερο "φανταχτερές" μπίλιες...

Ανάμεσα σε κάστρα, ιππότες, διαστημόπλοια και κούκλες σκέφτηκα και τις μικρές και μεγάλες φίλες μου:

Κοντεύει δυο η ώρα και τα πόδια βαραίνουν. Περνούν μπροστά μου ένα απορριμματοφόρο του Δήμου και ένα αυτοκίνητο ντόπιου απαίδευτου ιθαγενή με λαϊκό άσμα στη διαπασών. 

Χαζεύω βιτρίνες καταστημάτων, άλλες στολισμένες και οργανωμένες, άλλες έρημες με πολλά "ενοικιάζεται" και αφίσες κολλημένες. Όλα τα καταστήματα βεβαίως κλειστά ή τέλος πάντων σχεδόν όλα, αχρείαστος να είναι, έχει πάντως εξασφαλίσει απίστευτο domain name στο διαδίκτυο:

Σε έναν συνοικιακό αρτοποιείο, την προσοχή μου τραβάει ένα έργο τέχνης πίσω από τη βιτρίνα. Σε λίγη ώρα θα ξημερώσει και θα πιάσουν δουλειά και οι φούρνοι.

Λίγα μέτρα παραπέρα, σε ένα μικρό ζαχαροπλαστείο "εστιάζω" στη μηχανή καβουρντίσματος του "ελληνοποιημένου" τούρκικου καφέ, απαραίτητο εφόδιο για να ανοίξει το "μάτι" τις προχωρημένες τούτες ώρες: 

Φωτογραφίες: 

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED). Επειδή βέβαια τα ζώα στην Ελλάδα αλλά και στον Πειραιά είναι πολλά και ξέρουν μονάχα να αντιγράφουν. πέφτει και το σχετικό υδατόσημο (watermark) στις φωτογραφίες. 
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο. 
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.