Για κάποιους ανθρώπους, οι παραλίες προσφέρουν ένα ιδανικό μέρος για σκέψη και meditation. Πιστεύω πως σίγουρα αρκετοί άνθρωποι έχουν "κοιτάξει" προς το μέλλον με τη ματιά τους να "χάνεται" εκεί όπου ο ορίζοντας ενώνει θάλασσα και ουρανό ή έχουν "θάψει" όνειρα και προσδοκίες κάτω από τα βότσαλα ή την άμμο...
Υπάρχουν τουλάχιστον 6 πιο ενδιαφέροντα posts στο draft folder της πλατφόρμας του blogger αλλά μου μοιάζει αδύνατο να ολοκληρώσω κάποια από αυτά τούτες τις μέρες.
Εδώ και ώρα σκέφτομαι πως φαντάζει κάπως οξύμωρο μια γυναίκα που ονομάζεται Ελπίδα (Hope Sandoval) να ερμηνεύει τόσο μοναδικά ένα (θεικό) τραγούδι με τέτοιο στίχο.
Still falling
Breathless and on again
Inside today
Inside me today
Around broken in two
Til your eyes share into dust
Like two strangers turning into dust
Til my hand shook with the weight of fear
I could possibly be fading
Or have something more to gain
I could feel myself growing colder
I could feel myself under your fate
Under your fate
It was you, breathless and torn
I could feel my eyes turning into dust
Into strangers, turning into dust
Turning into dust
Turning into dust
Hope is a good breakfast, but it is a bad supper.
(Η ελπίδα είναι καλή για πρόγευμα αλλά άσχημη για γεύμα)
Sir Francis Bacon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου