ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ

Σεργιανίζοντας ασκόπως στον Πειραιά, ένας εξωτερικός τοίχος ενός μεζεδοπωλείου στα στενά της Καστέλλας "προκαλεί" το μυαλό να "ταξιδέψει" σε άλλες μακρινές εποχές, τότε που όλα έμοιαζαν ίσως πιο όμορφα, πιο απλά, πιο αθώα και σίγουρα διαφορετικά.

Αρνούμενος - εδώ και πολλά χρόνια - να παρακολουθήσω προγράμματα, σειρές κλπ. στην ελληνική τηλεόραση, ενημερώνομαι αποκλειστικά διαδικτυακά. Πλην όμως, δεν δύναμαι να αντισταθώ σε μια ασπρόμαυρη ελληνική κωμωδία, όπως λ.χ. η αναφερόμενη στον τίτλο του παρόντος συντόμου αφιερώματος του παρόντος ιστολογίου, η οποία μετράει πάνω από μισόν αιώνα από την επίσημη κυκλοφορία της το μακρινό 1963. Παραγωγές ηλικίας πολλών δεκαετιών λοιπόν, οι οποίες στερούνται χρώματος - ασπρόμαυρες γαρ - πλην όμως διέθεταν και ακόμη διαθέτουν όλα τα υπόλοιπα συστατικά για να κάνουν τον (τηλε)θεατή να γελάσει. Οι αντίστοιχες σύγχρονες έγχρωμες παραγωγές - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων - διαθέτουν μονάχα τηλεοπτικό χρώμα και τίποτε άλλο επί της ουσίας.

"Δε ξέρω να σας πω τι μάρκα είναι γιατί τα γράμματα είναι τ'ανάσκελα... μάλλον δεν θα είναι ελληνικής κατασκευής, θα είναι αλλοδαπής προελεύσεως επειδή βλέπω πολλά μασκαραλίκια απόξω... έχει κάτι γατιά, κάτι λιοντάρια... πάντως εσείς θα τα φάτε; Όχι... Θα τα ανάψετε... ε, αν ανάψουν, ανάψαν..."

"Σας μερσώ μαντάμ... ορέ ντουβάρ" που έλεγε και ο αξεπέραστος μπακαλόγατος Ζήκος...

Φωτογραφίες:

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.