Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ...

Αν και εφόσον διαβάζουμε αυτές τις σκόρπιες πρωινές σκέψεις αφήνουμε τα αυτιά μας να πλημμυρίσουν από αυτούς τους ήχους... 

 

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ

Στο δικό μου το μυαλό φαντάζει τέχνη το να μπορείς να ξεχνάς... να έχεις τον τρόπο, τους μηχανισμούς να ξεχνάς...

Με εντυπωσιάζει πραγματικά ο τρόπος που ο κόσμος ξεχνά...
Άνθρωποι που ξεχνούν τις ρίζες τους, τους τόπους από τους οποίους προήλθαν, τους τόπους που μεγάλωσαν, τις παραδόσεις τους...
Άνθρωποι που ξεχνούν τις οικογένειές τους, τους ανθρώπους που τους στήριξαν, όσους τους βοήθησαν, όσους στάθηκαν πλάι τους σε δύσκολες στιγμές, όσους χάρηκαν μαζί τους σε καλές εποχές, όσους απλά ήταν εκεί...
Άνθρωποι που ξεχνούν τόσο τους φίλους τους όσο και τους εχθρούς τους, συχνά με την ίδια ευκολία...
Άνθρωποι που ξεχνούν από που ξεκίνησαν, ποιοι ήταν πριν από κάποιο καιρό, που αρνούνται το παρελθόν τους...
Άνθρωποι που ξεχνούν ή/και αρνούνται να διαβάσουν, να μάθουν την Ιστορία του τόπου τους και του λαού τους, πόσο μάλλον να παραδειγματιστούν και να κατανοήσουν την Ιστορία άλλων τόπων και άλλων λαών... μιας Ιστορίας η οποία διδάσκει, μιας Ιστορίας που συχνά επαναλαμβάνεται, μιας Ιστορίας την οποία δεν υπάρχει δικαιολογία να θέλεις να αγνοείς...
Άνθρωποι που ξεχνούν ή/και αγνοούν ποια είναι τα ορθά ιδανικά και πρότυπα, που ξεχνούν τι σημαίνει αλήθεια, τιμή, αξιοπρέπεια, πραγματική φιλία, έρωτας, σεβασμός, ταπεινοφροσύνη, ευγένεια, ελευθερία και πλήθος άλλων ανθρώπινων αρετών...
Άνθρωποι που ξεχνούν τις αγκαλιές μέσα στις οποίες κοιμήθηκαν, τους ώμους πάνω στους οποίους έκλαψαν, τα χείλη που κάποτε φίλησαν, τα μάτια που κάποτε κοίταζαν λέγοντας "σ' αγαπώ"...
Άνθρωποι που ξεχνούν όλα, κάποια ή μερικά από εκείνα που κάνουν το ανθρώπινο είδος να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα...

Άνθρωποι που απλά ξεχνούν...

Πως το κάνουν αλήθεια......;
Ναι, τελικά, στο δικό μου το μυαλό είναι τέχνη και ίσως αξιοζήλευτη το να μπορείς να ξεχνάς... να έχεις τον τρόπο, τους μηχανισμούς να ξεχνάς...

Ίσως να τα γράφω όλα αυτά επειδή εγώ δε τα καταφέρνω...