Η ζωγράφος Μαρία Πωπ (1925 - 2009), γεννηθείσα σύμφωνα με ορισμένες (ελεγχόμενες ως προς την ορθότητά τους) πηγές στο κοσμικό προάστιο του νέου Φαλήρου ως Μαρία Μπουστίντουϊ (Maria Bustinduy), ούσα μια εκ των δυο θυγατέρων του διάσημου δασκάλου βιολιού και μαέστρου Ιωσήφ Μπουστίντουϊ (José Bustinduy Bolinaga, 1882-1964) και της συζύγου του Ελένης Γεωργαντοπούλου, αφού ολοκλήρωσε τις μουσικές σπουδές της στο Ωδείο Αθηνών (όπου δίδασκε για δεκαετίες ο πατέρας της) και εν συνεχεία έλαβε δίπλωμα δραματικής τέχνης από την Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, άρχισε να ζωγραφίζει στις αρχές της δεκαετίας του 1950 (έτος 1952), πρώτο-εμφανιζόμενη στην γκαλερί Ζυγός κατά το έτος 1959.
Στην προσωπική της ζωή, η Μαρία Μπουστίντουϊ παντρεύτηκε τον Αθηναίο δικηγόρο Κωνσταντίνο Πωπ, υιό του γνωστού Έλληνα δημοσιογράφου, νομικού, πολιτικού και ιδρυτή / εκδότη / διευθυντή της εφημερίδας "Αθήναι" Γεωργίου Πωπ (1872 - 1946). Η Μαρία Πωπ, άντλησε τη θεματολογία των δημιουργιών της από την αστική και παραδοσιακή αρχιτεκτονική καθώς και από τα καθημερινά της βιώματα και τις αναμνήσεις της, δουλεύοντας κυρίως με τέμπερα, αυγοτέμπερα και λάδι. Αγαπημένες εν Ελλάδι τοποθεσίες από τις οποίες εμπνεύστηκε για τα έργα της υπήρξαν ο Πειραιάς και οι περιοχές πέριξ αυτού (Κερατσίνι, Πέραμα, νέο Φάληρο), η Αθήνα και ειδικότερα οι συνοικίες της Πλάκας, του Μοναστηρακίου, της Ακροπόλεως, του Μεταξουργείου κ.ο.κ., η Ύδρα, το Ναύπλιο και βεβαίως η αγαπημένη της νήσος της Αίγινας, στην οποία άλλωστε η ίδια διατηρούσε μια χαρακτηριστική και κατάφυτη παραθεριστική οικία στην περιοχή του Παλαιόπυργου (Φάρος). Εκτός Ελλάδος, η πολυταξιδεμένη σε διάφορες χώρες της Ευρώπης Μαρία Πωπ, παρουσίασε πίνακες ζωγραφικής με μνήμες από τις επισκέψεις της στη δεύτερη πατρίδα της, την Ισπανία.
Τα έργα της παρουσιάστηκαν σε διάφορες ατομικές εκθέσεις στο πέρασμα των δεκαετιών του 1960, του 1970, του 1980 και του 1990, έχοντας λάβει μέρος και σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Επαγγελματικά, η ίδια απασχολείτο στην εν Αθήναις Πρεσβεία της Ισπανίας. Στις μέρες μας (21ος αιώνας), δημιουργίες της Μαρίας Πωπ υπάρχουν σε διάφορες πινακοθήκες της Ελλάδος και του εξωτερικού, όπως επίσης σε ιδιωτικές συλλογές.
Η άρρηκτη σχέση του Πειραιά και των όμορων περιοχών με την θεματολογία της Μαρίας Πωπ είναι αυταπόδεικτη μέσα από την πληθώρα των έργων που έχουν πειραϊκό ενδιαφέρον. Αρχής γενομένης από τη δεκαετία του 1960, η Μαρία Πωπ η οποία έχει να επιδείξει μια εμφανέστατα ιδιαίτερη προτίμηση προς τα νεοκλασικά κτίρια, τα παραδοσιακά παλιά σπίτια με τις αυλές, τα καφενεία, τα ξεχασμένα δρομάκια και την καθημερινότητα, αποτύπωσε γωνιές του Πειραιά όπως λ.χ. το κάτωθι εικονιζόμενο "Καφενείο στην Καστέλλα" (1964), το οποίο βεβαίως δεν είναι άλλο από το εσωτερικό του γνωστού και λαοφιλούς καφενείου-ζυθοπωλείου του Καραντάση στην πλατεία Αλεξάνδρας, στο ισόγειο της πρώην οικίας Π. Πατσιάδου (έργο Τσίλλερ):
Η Καστέλλα διέθετε μια ιδιαίτερη θέση στη θεματολογία της Μαρίας Πωπ. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 φιλοτέχνησε το έργο με τίτλο "Η Καστέλλα με τα σπίτια της" στο οποίο καταγράφονται με αρκετές λεπτομέρειες η έπαυλις του Αλέξανδρου Ζαχαρίου, τα κτίρια και οι ταβέρνες της ακτής Πρωτοψάλτη (μετέπειτα ακτής Αθηνάς Δηλαβέρη) αλλά και τα κτίρια της υπερκείμενης λεωφόρου Φαλήρου. Κάθε πίνακας από τους κάτωθι εικονιζόμενους έχει μικρές διαφοροποιήσεις και μικρές αλλαγές σε λεπτομέρειες (λ.χ. συγκρίνοντας τις πινακίδες των ψαροταβερνών στην ακτή Πρωτοψάλτη, στον 1ο πίνακα εμφανίζονται διαδοχικά η ιστορική "Λάμψη της Σελήνη", ο "Ποσειδών" και ο "Βράχος" ενώ στον 3ο πίνακα η "Λάμψη της Σελήνης" έχει "μετακομίσει" στη θέση της ταβέρνας "Βράχος").
_WM.JPG)
Η καθημερινότητα στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιώς κατά τη δεκαετία του 1960 υπήρξε επίσης πηγή έμπνευσης της Μαρίας Πωπ, η οποία φιλοτέχνησε πίνακες όπως λ.χ. τον κάτωθι εικονιζόμενο με το ρυμουλκό "Μαριγώ Μάτσα" (σσ. εκ του ονόματος της συζύγου του ιδρυτού της εταιρίας Λουκά Κ. Μάτσα) με φόντο τους πάλαι ποτέ πολυπληθείς γερανούς φόρτο-εκφόρτωσης του ΟΛΠ.
"Ο παληός δρόμος στο λιμάνι του Πειραιά και τα φορτηγά με τους γερανούς" δια χειρός Μαρίας Πω από τα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Παραμένοντας στη δεκαετία του 1960, ο χρωστήρας της Μαρίας Πωπ κατέγραψε την (κατεδαφισμένη) οικία του Δημητρίου Κουντουριώτη στη συμβολή των οδών Δημητρίου Φαληρέως και Μοσχοπούλου, στο πάλαι ποτέ κοσμικό προάστιο του νέου Φαλήρου ("Σπίτι στο Φάληρο", 1969) αλλά και το θέατρο του νέου Φαλήρου ("Το θεατράκι του νέου Φαλήρου ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα, λίγο καιρό πριν την κατεδάφιση", 1963;):
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο πίνακας με τίτλο "Το Πέραμα με τα μαγαζιά και τα καράβια" (1970) καταγράφει την εργατική / ναυτική περιοχή του Περάματος με τις οικογενειακές ταβέρνες και τα καφενεία - ουζερί σε απόσταση αναπνοής από τα ναυπηγεία και τη θάλασσα.
"Κυριακή απόγευμα στον Πειραιά" του έτους 1971, δια χειρός Μαρίας Πωπ:
Από την ίδια χρονιά (1971), "Το λιμάνι του Πειραιά ένα χειμωνιάτικο πρωινό", με το κάδρο να περιλαμβάνει την μπούκα του κεντρικού λιμένα, τον ταινιόδρομο του μώλου του Κράκαρη, την ακτή Ξαβερίου με την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής με το μισοτελειωμένο καμπαναριό και απέναντι την Ηετιώνεια ακτή με τις αποθήκες, τους γερανούς και το SiLo.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο πανηγυρικός εορτασμός των Θεοφανίων στον Άγιο Γεώργιο του Κερατσινίου ("Τη Μέρα των Φώτων στο Κερατσίνι, 1976):
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Μαρία Πωπ φιλοτέχνησε τον κάτωθι πίνακα "Το παληό Ταχυδρομείο στον Πειραιά μια Κυριακή μεσημέρι" (1989), καταγράφοντας ένα ιστορικό κτίριο της πόλεως με ιδιαίτερη θέση στη μνήμη των κατοίκων της.
Από την ίδια περίοδο δημιουργίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το επιβλητικό Βασσάνειο Μέγαρο, ήτοι η έδρα της εν Πειραιεί Σχολής Ναυτικών Δοκίμων στο άκρο της Πειραϊκής Χερσονήσου, δια χειρός της Μαρίας Πωπ ("Η Σχολή των Δοκίμων ένα ανοιξιάτικο πρωινό", 1990).
"Κάπου κοντά στα παληά εργοστάσια του Πειραιά ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο" (Χειμώνας, 1992).
Ξανά στην παλιά συνοικία των Εργοστασίων του Πειραιά, "Πίσω από το λιμάνι του Πειραιά, τα εργοστάσια και το όμορφο κίτρινο σπίτι όπως ήταν παλιά" (1996), με την Μαρία Πωπ να καταγράφει ουσιαστικά την ακτή Κονδύλη στο σημείο όπου γωνιάζει με την οδό Θερμοπυλών, στο ύψος της εκκλησίας του Αγίου Διονυσίου.
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Κείμενο - Πηγές:
Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων.
Στοιχεία και πληροφορίες ελήφθησαν από τις κάτωθι πηγές:
Εθνικό Ευρετήριο Αρχείων
Εθνική Πινακοθήκη
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου