O Eli Lotar (πλήρες όνομα Eliazar Lotar Teodorescu - 30 Ιανουαρίου 1905 – 10 Μαΐου 1969) υπήρξε ένας γνωστός, ρουμανικής καταγωγής, πολιτογραφημένος Γάλλος, φωτογράφος και κινηματογραφιστής. Γεννημένος στο Παρίσι της Γαλλίας, υιός του ποιητή Tudor Arghezi (πραγματικό όνομα Ion N. Teodorescu) και της δασκάλας Constanța Zissu, ο Lotar μεγάλωσε και σπούδασε στο Βουκουρέστι, επέστρεψε στο Παρίσι του 1924, έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα δυο χρόνια αργότερα (1926) και εξελίχθηκε γρήγορα σε έναν από τους πλέον υποσχόμενους φωτογράφους της avant-garde σχολής, εργαζόμενος για αρκετό χρόνο στο πλάι της πολυσχιδούς Γερμανίδας φωτογράφου Germaine Luise Krull (20.11.1897 – 31.07.1985). Οι φωτογραφικές εργασίες του Eli Lotar γρήγορα παρουσιάστηκαν σε σχετικές εκδόσεις και περιοδικά της εποχής εκείνης (λ.χ. "Jazz", "Variétés", "Bifur" και "Documents"), καθώς και σε διεθνείς εκθέσεις (λ.χ. στην έκθεση "Fotographie der Gegenwart" στο Βερολίνο, στην έκθεση "Film und Foto" στη Στουτγάρδη, στην παρισινή έκθεση "Documents de la vie sociale" κ.ο.κ.), πάντοτε σε συνεργασία με την Germaine Krull - η οποία ειρήσθω αν παρόδω υπήρξε και σύντροφός του για κάποιο διάστημα - αλλά και με τον ουγγρικής καταγωγής φωτογράφο André Kertész (02.07.1894 – 28.09.1985). Ιδιαίτερη μνεία γίνεται συνήθως στο φώτο-ρεπορτάζ του Lotar από τα σφαγεία της παριζιάνικης συνοικίας La Vilette κατά το έτος 1929, το οποίο έγινε ένα από τα πλέον γνωστά του φωτογραφικά έργα, με την πλέον διάσημη λήψη του να αποτελεί εκείνη με τα παρατεταγμένα πόδια μοσχαριού σε έναν τοίχο.
Κατά τη δεκαετία του 1930, ο Eli Lotar, ακολουθώντας την τάση εκείνων των καιρών που ήθελε τους καλλιτέχνες να εγκαταλείπουν τις μεγαλουπόλεις / πρωτεύουσες που θεωρούνταν σύμβολα του μοντερνισμού και να στρέφονται προς μέρη και τοποθεσίες λιγότερο ανεπτυγμένα, εξωτικά και κατά συνέπεια πιο αυθεντικά, ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της γαλλικής επικράτειας, στις Κάτω Χώρες (Ολλανδία, Βέλγιο), δις στην Ελλάδα (κατά τα έτη 1931 και 1935), στην Πορτογαλία, τετράκις στην Ισπανία (πρώτο ταξίδι το 1932 μαζί με τους Yves και Renée, δεύτερο ταξίδι την επόμενη χρονιά μαζί με τον σκηνοθέτη Luis Buñuel καθώς και ένα ταξίδι με το πλοίο "Exir Dallen" από τα ισπανικά λιμάνια της Μεσογείου στο Μαρόκο και στις ακτές της δυτικής Αφρικής), στην Τουρκία, στην πρώην Σοβιετική Ένωση (1936) αλλά και στην Ινδοκίνα (1938) καταγράφοντας εκπληκτικές σκηνές καθημερινότητας!
Ταυτόχρονα, ο Eli Lotar, μέσα στα πλαίσια του ταραγμένου πολίτικο-κοινωνικού κλίματος της δεκαετίας του 1930, υπήρξε σταθερά προσανατολισμένος προς το θέατρο και τον κινηματογράφο, συμμετέχοντας σε σχετικούς καλλιτεχνικούς κύκλους και ομάδες, όπου ήρθε σε επαφή και συνεργάστηκε με διάφορους συγγραφείς (όπως ο Jacques Prévert και ο Georges Bataille), ανθρώπους του θεάτρου (όπως ο Antonin Artaud και ο Roger Vitrac) και γνωστούς σκηνοθέτες (όπως ο Joris Ivens, o René Clair, ο Alberto Cavalcanti και ο Luis Buñuel), εγκαταλείποντας σταδιακά τη φωτογραφία στρεφόμενος προς την κινηματογράφηση.
Μετά τον Πόλεμο, ο Eli Lotar σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους (ντοκιμαντέρ) "Aubervilliers" (παραγωγής 1945), σε κείμενο Jacques Prévert, στην οποία παρουσιάζονταν οι δυσκολίες της ζωής των κατοίκων και οι συνθήκες διαβίωσης στην ομώνυμη υποβαθμισμένη βιομηχανική περιοχή στα βόρεια του Παρισιού, εκεί όπου πολλοί φτωχοί και εργάτες κατέφευγαν αναζητώντας στέγη αδυνατώντας να ανταποκριθούν στα υπέρογκα ενοίκια της γαλλικής πρωτεύουσας. Η εν λόγω ταινία μικρού μήκους η οποία είχε χρηματοδοτηθεί από τον ίδιο τον Δήμαρχο του Aubervilliers, παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Κανών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στις μέρες μας (21ος αιώνα), πλησίον του καναλιού Saint-Denis, στον Δήμο του Aubervilliers, υφίσταται ένα μεγάλο πάρκο - χώρος αναψυχής που φέρει τιμητικά το ονοματεπώνυμο του Eli Lotar.
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Eli Lotar συνεργάστηκε στενά με τον Ελβετό καλλιτέχνη Alberto Giacometti (10.10.1901 – 11.01.1966) και μάλιστα πόζαρε για ορισμένα από τα γλυπτά του.
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνουμε πως η προσφορά του Eli Lotar στο κίνημα του μοντερνισμού άργησε να τύχει αναγνώρισης και αποδοχής. Μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1990, με αφορμή ένα αφιέρωμα του Κέντρου Pompidou για τον Eli Lotar και στην εργασία του, ξεκίνησε μια ολοένα αυξανόμενη έρευνα σχετικά με τη ζωή του Lotar και το φωτογραφικό / κινηματογραφικό του έργο κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Ειρήσθω εν παρόδω, κατά το έτος 2017 (από τις 14.02 μέχρι τις 28.05), με αφορμή τα 40 χρόνια από την ίδρυση και λειτουργία του Centre Pompidou, το οποίο διαθέτει στις συλλογές του αξιοσημείωτο αριθμό φωτογραφικών έργων του Eli Lotar, παρουσιάστηκε σε συνεργασία με την Galerie nationale du Jeu de Paume μια έκθεση αφιερωμένη στον Eli Lotar ("Eli Lotar Retrospective (1905 – 1969)").
- O Eli Lotar στην Ελλάδα
Όπως ήδη αναφέραμε, ο Eli Lotar επισκέφθηκε δις την Ελλάδα: την πρώτη φορά κατά το έτος 1931, μαζί με τους Roger Vitrac και Jacques-Bernard Brunius, για τα γυρίσματα μιας ταινίας μικρού μήκους με τίτλο "Voyage aux Cyclades" ("Ταξίδι στις Κυκλάδες") η οποία δυστυχώς δεν διασώθηκε και μια τετραετία αργότερα, κατά το έτος 1935, συνοδεία της τότε συντρόφου του, της ζωγράφου και φωτογράφου Elisabeth Makovska, για λογαριασμό ενός εκδοτικού εγχειρήματος που ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Τα δυο προαναφερόμενα ταξίδια του Eli Lotar στην Ελλάδα, παρόλο που συνοδεύτηκαν από ισάριθμες αποτυχίες ως προς τους επαγγελματικούς / καλλιτεχνικούς σκοπούς των ταξιδιών, εντούτοις στιγμάτισαν τον υπό εξέτασιν καλλιτέχνη / φωτογράφο, καθώς οι Κυκλάδες αποτέλεσαν εκ των πλέον σημαντικών / σημαδιακών σταθμών της γεωγραφικής, πνευματικής και καλλιτεχνικής περιπλάνησής του.
Όπως είναι φυσικό και επόμενο, σε αμφότερα ταξίδια του στην Ελλάδα, ο Eli Lotar πέρασε από το λιμάνι του Πειραιά. Στις συλλογές του Centre Pompidou υφίστανται αρκετές φωτογραφίες από το πρώτο αλλά και από το δεύτερο πέρασμα του Lotar από την χώρα μας. Βέβαια, η πλειοψηφία των φωτογραφιών αυτών παρουσιάζονται ψηφιοποιημένες με ελάχιστη έως ανύπαρκτη τεκμηρίωση και συχνά λάθος πληροφόρηση (λ.χ. φωτογραφίες που σχετίζονται σαφώς με τον Πειραιά καταγράφονται ως σχετικές με τη νήσο της Σαντορίνης κ.α. συναφή).
Την άνοιξη του 1931 λοιπόν, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, ο Eli Lotar κατέγραψε με την φωτογραφική του μηχανή και την ιδιαίτερη ματιά του σκηνές καθημερινότητας στην ακτή Μιαούλη, στην ακτή Ποσειδώνος, στην ακτή Τζελέπη, καθώς επίσης στα πέριξ αλλά και εντός της Κεντρικής Δημοτικής Αγοράς.
Ας δούμε λοιπόν και ας αναλύσουμε / τεκμηριώσουμε ορισμένες ενδεικτικές φωτογραφίες από την πρώτη επίσκεψη του Eli Lotar στον Πειραιά:δ
Στην πολυσύχναστη και πολύβουη συμβολή ακτής Μιαούλης και ακτής Ποσειδώνος, με το Ωρολόγιον (Δημαρχείον) στα δεξιά, με τον σταθμό των πρώτων επιβατικών αυτοκινήτων λεωφορείων (σσ. "κάτωθι του Δημαρχείου" βρίσκονταν οι αφετηρίες για Αγία Βαρβάρα, Δρομοκαΐτειο, Πέραμα και Ταμπούρια) και τις γραμμές του τροχιοδρόμου της παραλίας στο πλακόστρωτο οδόστρωμα, με φόντο τη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου Α' επί της οποίας διακρίνονται μεταξύ των άλλων ο ιερός ναός της Αγίας Τριάδος, το Μέγαρο Ανδρέα Σπυράκη και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς.
Κίνηση στους δρόμους από την Κεντρική Δημοτική Αγορά, η οποία εικονίζεται μερικώς στα αριστερά του επόμενου φωτογραφικού κάδρου, στη συμβολή της ακτής Ποσειδώνος με την οδό Ιπποκράτους, ενώ στα δεξιά διακρίνεται τμήμα της τότε νεόδμητης νέας αγοράς της πλατείας Θεμιστοκλέους, επί της οποίας είχαν κατασκευαστεί στα τέλη της δεκαετίας του 1920, τριακόσια (300) μικρά καταστήματα, απλού ρυθμού, από μπετόν, στα οποία είχαν εγκατασταθεί δικαιούχοι επαγγελματίες πρόσφυγες οι οποίοι μέχρι τότε στεγάζονταν σε παραπήγματα. Οι δρόμοι στα πέριξ της Αγοράς, ως συνήθως, γεμάτοι πλανόδιους / υπαίθριους μικροπωλητές αλλά και πλήθος κόσμου.
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες του Eli Lotar από τα ενδότερα της Κεντρικής Δημοτικής Αγοράς του Πειραιώς εδώ.
Καθημερινότητα στο καφενείο "Η Αγορά", του Γ. Τσικαρόπουλου, το οποίο βρισκόταν επί της ακτής Ποσειδώνος, στο κτίριο της Κεντρικής Δημοτικής Αγοράς του Πειραιώς, πλησίον της συμβολής με την οδό Ιπποκράτους. Δυο μικροί λούστροι με τα κασελάκια τους κοιτούν με περιέργεια τον φωτογραφικό φακό, καθήμενοι μπροστά από δυο ναυτάκια που υπηρετούσαν στο θωρηκτό "Γ. Αβέρωφ", ενώ λίγα βήματα παραπέρα, ένα κοντό-κουρεμένο παιδάκι μοιάζει να μετρά τα κέρματα που είχε στην παλάμη του.
Παρατηρώντας τις εν Πειραιεί φωτογραφικές καταγραφές του Eli Lotar θα παρατηρήσουμε πως συχνά ο φωτογράφος αποφάσιζε να αποτυπώσει διαδοχικά φωτογραφικά καρέ από το ίδιο σημείο, όπως λ.χ. συμβαίνει στις κάτωθι δυο ασπρόμαυρες λήψεις. Ένα περίπτερο, το οποίο πωλούσε από περιοδικά και ξυριστικά είδη μέχρι αμερικάνικες τσίχλες Chiclets, και διάφοροι πλανόδιοι μικροπωλητές (από λαχειοπώλες και σφουγγαράδες μέχρι εμπόρους υφασμάτων, ανδρικών λωρίων (ζωνών) και πωλητές πτηνών) πλησίον της συμβολής της ακτής Ποσειδώνος με την οδό Ιπποκράτους, έξωθεν της τότε νεόδμητης αγοράς της πλατείας Θεμιστοκλέους, με φόντο το σημαιοστολισμένο καμπαναριό του ιερού ναού της Αγίας Τριάδος Πειραιώς.
Ακόμα μια φωτογραφική καταγραφή της καθημερινότητας στα τότε νεόδμητα καταστήματα της προαναφερθείσης αγοράς που σχηματίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 στην πλατεία Θεμιστοκλέους, δια χειρός Eli Lotar.
Λούστροι με τα κασελάκια τους καθισμένοι εν σειρά στην ακτή Μιαούλη, έξωθεν του περιφραγμένου με σιδερένιο κιγκλίδωμα Τινάνειου Κήπου, εντός του οποίου διακρίνεται ένα από τα περίπτερα που υπήρχαν σε κάθε γωνία. Στο δεξί άκρο της ασπρόμαυρης φωτογραφίας του Eli Lotar, η "στοιχειωμένη" οικία του Ναυάρχου Μιαούλη με την λαμπρή διακόσμηση στον άνω όροφο και τα ακροκέραμα, με το εν Πειραιεί υποκατάστημα του Πιλοποιείου του Ηλία Πουλόπουλου και Υιού στο ισόγειο (Πιλ Πουλ), στη σκιά του ιερού ναού του Αγίου Σπυρίδωνος, του οποίου ένα από τα καμπαναριά διακρίνεται ελάχιστα στο άνω αριστερό άκρο του κάδρου.
Το υποδηματοπωλείο του Βαλαβανη στην ακτή Ποσειδώνος 12 και παραπλεύρως αυτού, στον αριθμό "14" η αποθήκη χαρτικών - πιθανότατα του Κοπελιάρη - στην οποία πωλούνταν μεταξύ των άπαντα τα είδη γραφικής ύλης, είδη ψαρικής (ήτοι παραγάδια Ύδρα και Ευρώπης), άγκιστρα, μεταξότριχες, σουγιάδες, ψαλίδια, ξυράφια, χτένια, τσατσάρες κ.ο.κ.
Καφενείο με τραπεζοκαθίσματα στην ακτή Τζελέπη, στο λιμάνι του Πειραιά, πλησίον της πλατείας Καραΐσκάκη. Στο βάθος και στα αριστερά, ο σταθμός επιβατικών αυτοκινήτων (λεωφορείων) που υπήρχε στο σημείο αυτό (σσ. παλαιότερα στο ίδιο σημείο υπήρχε σταθμός με ιππήλατες άμαξες) και το κεντρικό λιμάνι του Πειραιώς με τα φουγάρα των ατμόπλοιων. Στο πρώτο κάτωθι φωτογραφικό κάδρο διακρίνεται επίσης η είσοδος του κουρείου του Ν.Μ. Συνοδινού καθώς και η πινακίδα του καφενείου "Σύρος" του Α. Πανταλέωντος στην ακτή Τζελέπη 3, που βρισκόταν δίπλα ακριβώς στο καφενείο "Τζελέπη" του Γ. Ιερώνυμου.
Διαδοχικές φωτογραφικές καταγραφές του Eli Lotar από το πεζοδρόμιο της ακτής Μιαούλη, πιθανότατα πλησίον της συμβολής με την οδό Μπουμπουλίνας, από όπου κατέγραψε τους υπαίθριους και πλανόδιους εμπόρους με τα συνήθως τροχήλατα καρότσια τους (πωλητές μαγειρικών σκευών, στραγαλατζήδες - έμποροι ξηρών καρπών και άλλων μικροαντικειμένων) με φόντο πάντοτε το λιμάνι της πόλης με τα χαρακτηριστικά φουγάρα των ατμόπλοιων (σσ. στις λήψεις, με προσεκτική μελέτη, διακρίνονται επίσης στο βάθος το κτίριο της Αγοράς, το Μέγαρο Συρεγγέλα, το Μέγαρο ιδιοκτησίας του Ζαννείου Νοσοκομείου κ.α.)
Ακόμα μια ασπρόμαυρη φωτογραφική καταγραφή της εν Πειραιεί καθημερινότητας του έτους 1931 από τον Eli Lotar, πιθανότατα από την ακτή Μιαούλη ή την ακτή Ποσειδώνος, με δυο σαράφηδες (αργυραμοιβούς) καθήμενους πίσω από την βιτρίνα τους, στην οποίαν επιδεικνύονταν ελληνικά και ξένα χαρτονομίσματα, να περιμένουν τον επόμενη πελάτη τους.
Μεταφερόμαστε διαμέσου του φωτογραφικού φακού του Eli Lotar στη συμβολή της ακτής Ποσειδώνος με την οδό Μακράς Στοάς, εκεί όπου ο φωτογράφος απαθανατίζει δις μια σκηνή από την πειραϊκή καθημερινότητα με επίκεντρο έναν σχετικά γηραιό μυστακοφόρο πλανόδιο στραγαλατζή, ο οποίος πωλούσε το εμπόρευμά του (στραγάλια και πασατέμπο) εντός δυο μεταλλικών δοχείων, τα οποία ενώνονταν μεταξύ τους με μια φάσα η οποία χρησίμευε για κουβαλάει τα δοχεία στους ώμους του. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ο εν λόγω μικρέμπορος, με την ασκητική μορφή, ο οποίος περιτριγυριζόταν από διάφορους άλλους μικροπωλητές και εμπόρους του δρόμου, χρησιμοποιούσε ως κάθισμα ένα ξύλινο κιβώτιο που έγραφε στο πλάι "Special Quality for Greece", ενώ ακουμπούσε την πλάτη του σε μια σιδερένια κολόνα ηλεκτροφωτισμού. Ακριβώς απέναντι, στη συμβολή της οδού Μακράς Στοάς με την οδό Πλούτωνος, στο φωτογραφικό κάδρο καταγράφηκε μέρος του ισογείου τμήματος του Μεγάρου ιδιοκτησίας του Ζαννείου Νοσοκομείου, στους άνω ορόφους του οποίου λειτουργούσε το γνωστό ξενοδοχείο "Κοντινεντάλ". Στο ισόγειο τμήμα του εν λόγω μεγάρου επί της οδού Μακράς Στοάς διακρίνονταν οι πινακίδες του κουρείου του Γ. Πανά, του καταστήματος του Θ.Χ. Ιωαννίδη και του γραφείου υπερωκεάνιων ταξιδίων του Κωνσταντίνου Β. Γλυμενόπουλου.
Σε αντίθεση με το πρώτο ταξίδι του Eli Lotar στην Ελλάδα, στη σειρά των φωτογραφιών από τις συλλογές του Centre Pompidou που αποδίδονται χρονικά στο δεύτερο ταξίδι του κατά την περίοδο 1935-1936, υφίστανται ελάχιστες λήψεις που σχετίζονται με τον Πειραιά - η συντριπτική πλειοψηφία αφορούν τις Κυκλάδες!
Μια άποψη του κεντρικού λιμένος Πειραιώς, περίπου από το ύψος της ακτής Ξαβερίου, στην οποία κατόπιν προσεκτικής μελέτης διακρίνονται ο ορεινός όγκος του λόφου της Καστέλλας αλλά και η στέγη του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς.
Στην επόμενη φωτογραφική καταγραφή του Eli Lotar, η οποία κατατάσσεται από το Centre Pompidou στο β' ταξίδι του φωτογράφου στην Ελλάδα, πιθανότατα από το λιμάνι του Πειραιώς, διακρίνονται κατά σειρά τα ατμόπλοια "Marpessa", "Coulouras Xenos" ιδιοκτησίας Αθανασίου Κουλουρά και "Koumoundouros", ιδιοκτησίας Κωνσταντίνου Ε. Εμπειρίκου.
Μια ατμοσφαιρική φωτογραφική καταγραφή, κάτω από τις τέντες των ισογείων εμπορικών καταστημάτων της ακτής Μιαούλη:
Μια παρόμοιου περιεχομένου φωτογραφική καταγραφή της τέντας του εμπορικού καταστήματος ανδρικής ένδυσης (Ελληνική Βιομηχανία Ετοίμων Ενδυμάτων) του Ηρακλή Ζελιώτη το οποίο βρισκόταν στον αριθμό "8" της ακτής Μιαούλη. Αξιοσημείωτο είναι πως το εν Αθήναις κατάστημα του Ζελιώτη βρισκόταν στην οδό Πατησίων 13.
Ενδεικτική διαφημιστική καταχώρηση των Ειδικών Καταστημάτων "Ζελιώτης" μέσα από τις σελίδες του ημερησίου Τύπου του έτους 1936:
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως μέχρι σχετικά πρόσφατα, οι φωτογραφίες του Eli Lotar από το δεύτερο πέρασμά του από την Ελλάδα (1935-1936), ήταν γνωστές μονάχα μέσα από ένα δείγμα αυτών που είχαν δημοσιευτεί στο τουριστικό περιοδικό προβολής της Ελλάδας "Le Voyage en Grece", το οποίο εκδιδόταν κατά την περίοδο 1934-1939 με πρωτοβουλία και χρηματοδότηση του Ηρακλή Ιωαννίδη (Hercule Joannidès), διευθυντού της ναυτιλιακής εταιρίας "Neptos", συμφερόντων του Λεωνίδα Εμπειρίκου, για τους επιβάτες του πλοίου "Πατρίς ΙΙ", το οποίο συνέδεε τακτικά το λιμάνι της Μασσαλίας με το λιμάνι του Πειραιά. Στην εν λόγω σημαντική περιοδική έκδοση, η οποία εκτός από την τουριστική προβολή της Ελλάδος, χρησίμευε ως ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ Ελλάδος και Γαλλίας, που επιχειρούσε να αναθερμάνει τα φιλελληνικά αισθήματα των Γάλλων τα οποία είχαν επηρεαστεί μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αρθρογραφούσαν ως συνεργάτες διάφοροι - κυρίως Γάλλοι - καλλιτέχνες και διανοούμενοι εκείνων των καιρών όπως λ.χ. ο Le Corbusier, ο Giorgio de Chirico, ο Pablo Picasso, ο Jacques Prevert, ο Fernard Leger, ο Francois Mauriac, ο Michel Leiris και ο Fred Boissonnas, ενώ ιδιαίτερης μνείας χρήζει το γεγονός πως ο Ιωαννίδης είχε προσλάβει τον γνωστό Έλληνα τεχνοκριτικό Ευστράτιο (Στρατή) Ελευθεριάδη (γνωστός με το γαλλικό καλλιτεχνικό του όνομα "Tériade") ως άμεσο συνεργάτη του και καλλιτεχνικό διευθυντή του περιοδικού.
 |
| Le Voyage en Grece (Cahiers Periodiques, Paris) |
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Κείμενο - Πηγές:
Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων.
Στοιχεία και πληροφορίες ελήφθησαν από τις κάτωθι πηγές:
Wikipedia
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου