Ο ΑΤΕΡΜΟΝΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΙΓΚΑΝΙΣΜΟΥ

Ζούμε την εποχή της άκρατης και συχνά άλογης επικράτησης του κινήματος της πολιτικής ορθότητας (political correctness), η οποία χαρακτηρίζεται από μια ευρεία γκάμα σχετικών εκδηλώσεων, από αλλαγές λογοτύπων προϊόντων όπως ενδεικτικά συνέβη με το γνωστό ρύζι Uncle Ben's που μετονομάστηκε σε Ben's Original ταυτόχρονα με την αφαίρεση της πασίγνωστης φωτογραφίας ενός συμπαθούς μαύρου (και ουχί "εγχρώμου") αγρότη φυτείας ρυζιού από το Texas της δεκαετίας του '40, μέχρι διάφορα κρούσματα βεβηλώσεων και καταστροφών αγαλμάτων όπως λ.χ συμβαίνει σε χώρες της Λατινικής Αμερικής με έργα δημόσιας τέχνης που απεικονίζουν τον πρωτοπόρο θαλασσοπόρο που φέρεται να ανακάλυψε την "Νέα Ήπειρο" (Αμερική) Χριστόφορο Κολόμβο. Αξιοσημείωτο δε είναι πως οι υπέρμαχοι συναφών κινήσεων, έργων, πράξεων και εκδηλώσεων  δηλώνουν με τέτοιες συμπεριφορές καταδικάζουν συμβολικά την αδικία, την καταπίεση, την αποικιοκρατία, τον ρατσισμό, τις φυλετικές διακρίσεις κ.ο.κ. ενώ μεγάλη μερίδα του υπόλοιπου πληθυσμού παρακολουθεί άλλοτε με συγκατάβαση, άλλοτε με σκεπτικισμό και κυρίως με απάθεια. 

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τα οποία ως επί το πλείστον ευνοούν την προβολή, παγιοποίηση και εξιδανίκευση μιας πληθώρας μειοψηφικών προτιμήσεων, τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας ολοένα και εντονότερης προβολής και προτυποποίησης του βιγκανισμού (veganism), ήτοι της ακραιφνούς χορτοφαγίας, όχι τόσο για λόγους υγείας αλλά κυρίως για λόγους ηθικής που συνδέονται με την κακοποίηση των ζώων. Τελευταίως δε, οι χορτοφάγοι δεν διεκδικούν όμως πλέον μονάχα τον δεδομένο σεβασμό προς την διατροφική προτίμησή / επιλογή τους, αλλά αγωνίζονται ποικιλοτρόπως να την επιβάλουν και στους υπόλοιπους μη χορτοφάγους. Με λίγα λόγια, δεν αρκούνται στο γεγονός πως τα vegan προϊόντα και ο vegan τρόπος διατροφής / ζωής εισήλθαν - και καλώς αυτό συνέβη - ισότιμα στους καταλόγους των supermarkets, στα μενού των εστιατορίων και στο συνταγολόγιο του κάθε Πετρετζίκη κ.ο.κ. πλην όμως θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους την ανάγκη επιβολής των συγκεκριμένων σιτιστικών επιλογών σε όσους δεν τις ασπάζονται. 

Σε αυτό το σημείο λοιπόν θεωρώ επιβεβλημένο να εισαγάγω στο παρόν μικρό άρθρο γνώμης - το οποίο υπενθυμίζω για τους τυχόν κακοπροαίρετους κοινοποιείται στο προσωπικό ιστολόγιό μου (από το 2009) - την έννοια του φασισμού, μιας λέξεως η οποία "πολυφοριέται" τα τελευταία χρόνια, αποδιδόμενη τις περισσότερες φορές αυθαίρετα σε όποιον έχει κάποια αντίθετη άποψη, έχοντας πάντως συνδεθεί με την εξουσιαστική, βίαιη και αντιδημοκρατική συμπεριφορά κυρίως εκ δεξιών - την ίδια στιγμή που οι αριστεροί φασίστες, αυτοαποκαλούμενοι συχνά και ως "αντίφα", με τις βίαιες, ακραίες και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές τους αποδεικνύουν πως είναι ίδιοι και συχνά χειρότεροι. Σύμφωνα λοιπόν με τον παραπάνω ορισμό, όταν κάποια "ακτιβίστρια" εισέρχεται "διαμαρτυρόμενη" σε κάποιο μέρος (λ.χ. ένα εστιατόριο που προσφέρει κρέας), προβάλλοντας τις αρχές της χορτοφαγίας (εμφανώς απρόσκλητη σε ένα μέρος ακατάλληλο), μη σεβόμενη τις επιλογές των άλλων μη χορτοφάγων, αυτό αποτελεί μια από τις χείριστες μορφές φασισμού. Ομοίως, όταν στα δημοφιλή μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), εκεί όπου "οι άδειοι τενεκέδες κάνουν τον περισσότερο θόρυβο", κάποιοι χορτοφάγοι επιτίθενται λεκτικά ή με χρήση εικόνων σε άλλους ανθρώπους σχολιάζοντας τις επιλογές σιτίσεως τους, αυτό επίσης αποτελεί μια μορφή bullying (για να χρησιμοποιήσουμε άλλον έναν "πιασάρικο" όρο των ημερών μας) και άκρατο φασισμό. Ανακεφαλαιώνοντας άνευ πλατειασμού, ο ατέρμονος φασισμός του βιγκανισμού και της πολιτικής κορεκτίλας εν γένει δεν θα περάσει και καλό είναι οι απόψεις της σιωπηρής πλειοψηφίας να κατατίθενται έστω και με την ερασιτεχνική φωτογραφία μιας ζουμερής και καλοψημένης μοσχαρίσιας μπριζόλας από το "Ελλαδικόν" (σσ. το ιστολόγιο έχει μια εμφανή ροπή στα πειραϊκά θέματα) υπό τους ήχους του αξέχαστου Γιώργου Ζαμπέτα να μας τραγουδάει περιπαικτικά - ακόμη άνευ λογοκρισίας - για τον "αράπη, τον σκύλο, τον μαύρο, τον μπλακ, τον "ταμ, ταμ, ταμ"... 

Κείμενο:

• Το κείμενο είναι πρωτότυπο και αντανακλά τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος. 
• Όσοι/ες τυχόν διαφωνούν με το περιεχόμενο του κειμένου, αυτό είναι σεβαστό μεν αλλά καλά θα κάνουν να κρατήσουν τις δικές τους απόψεις για την πάρτη τους ή να ξεκινήσουν το blogging.