Το ποδήλατο στην Ελλάδα εμφανίστηκε κατά το τέλος της οθωνικής εποχής και σύμφωνα με τις υφιστάμενες γραπτές αναφορές το είχε εισάγει Βαυαρός ονόματι Ντέτλιγκερ. Επρόκειτο βεβαίως για ένα απίθανα πρωτόγονο κατασκεύασμα, ύψους περίπου δυο μέτρων, με έναν τεράστιο πρόσθιο τροχό και αντίστοιχα έναν οπίσθιο τροχό διαστάσεων ... "νάνου"! Το εν λόγω κατασκεύασμα δεν διέθετε ούτε πεντάλ, ούτε σέλα, με τον αναβάτη να ευρίσκεται όρθιος ακουμπώντας το αριστερό του πόδι σ'ένα πτερύγιο και το δεξί στο έδαφος, ώστε να μπορεί να σπρώχνει το μηχάνημα το οποίο ομοίαζε με ένα είδος πατινιού, αλλά με τερατώδες σχήμα!
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως ο Όμιλος Ποδηλατητών Πειραιώς εξέδιδε σε ετήσια βάση ένα "Ποδηλατικόν Ημερολόγιον", στο οποίο έγραφαν διάφοροι γνωστοί λογογράφοι και ποιητές, φίλοι των δικύκλων. Η Ποδηλατική Εταιρία Πειραιώς, εκτός των άλλων, διέθετε και δικό της ύμνο, τον οποίον τραγουδούσαν τα μέλη στις μακρινές τους εκδρομές. Τους δε στίχους του ύμνου είχε γράψει ο Πειραιώτης δικηγόρος Αλέξανδρος Βραχνός, ο οποίος σκοτώθηκε ηρωικά στη μάχη του Δρίσκου, στην Ήπειρο, στα τέλη Νοεμβρίου του έτους 1912, ως αξιωματικός (λοχαγός) των Γαριβαλδίνων, μαζί με τον ποιητή Λορέντζο Μαβίλη και άλλους πολλούς.
Ο ύμνος της Ποδηλατικής Εταιρίας Πειραιώς άρχιζε ως εξής:
"Φτερωτοί σαν χελιδόνια
του Μαρτίου τα τρελλά
της νεότητος τα χρόνια
ας γλεντήσουμε καλά.
Έρως, μέθη και νεότης
και ποδήλατον μαζί
και ας λέγη ματαιότης
όστις αγνοεί να ζή"
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως το προαναφερθέν δίκυκλο - το οποίο αρκετοί ονομάτιζαν "δίτροχο" - είχε σημαντικό βάρος καθώς οι ρόδες του ήταν ξύλινες αλλά ντυμένες εξωτερικά με σιδερένιο στεφάνι, όπως λ.χ. οι τροχοί των παλαιών αραμπάδων. Σε αντίθεση με τον Πειραιά, η μόδα του ποδηλάτου δεν έπιασε στην Αθήνα με τον Ντέτλιγκερ να φέρεται να αποτελούσε για πολλά χρόνια τον μοναδικό ποδηλάτη της πρωτευούσης. Ως δεύτερος εν Αθήναις ποδηλάτης καταγράφεται ο επίσης Βαυαρός Νικόλαος Μάγγελ, γόνος παλαιάς οικογενείας που έμεινε στη χώρα μας μετά την έξωση του Όθωνος και εξελληνίστηκε. Ο Μάγγελ, ο οποίος ήταν μουσικός, στα χνάρια του πατρός του ο οποίος υπήρξε διευθυντής της Οθωνικής Μπάντας, έγραφε όμορφα τραγούδια τα οποία τραγουδούσε - εκείνα τα χρόνια - όλη η Αθήνα. Ο ίδιος μάλιστα είχε μελοποιήσει το "Ορφανό" του ρομαντικού ποιητή Αχιλλέα Παράσχου (πραγματικό όνομα Νασάκης ή Νασίκογλου, Ναύπλιο 1838 - Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 1895), με πολλούς Αθηναίους να κατακλύζονται από δάκρυα την πρώτη φορά που το άκουσαν. Ο Μάγγελ λοιπόν είχε εισάγει ένα ποδήλατο από το Μόναχο αρκετά πιο προηγμένο από εκείνο του Ντέτλιγκερ, με "στροφαλοφόρον άξονα", στο οποίο ο αναβάτης δεν ήταν υποχρεωμένος πλέον να σέρνει το ένα πόδι του στη γη, το οποίο χρησιμοποιούσε μονάχα για να πατάει φρένο. Το ποδήλατο του Μάγγερ, το οποίο διέθετε κάθισμα από βελούδο και δυο τροχούς οι οποίοι είχαν πλέον το ίδιο ύψος, έτρεχε σύμφωνα με μαρτυρίες σαν ... διαβολεμένο - αλλά μονάχα στις κατηφόρες, καθώς στις ανηφόρες ο αναβάτης κατέβαινε και το ... έσπρωχνε με τα χέρια.
Εκείνος όμως που συνετέλεσε ουσιαστικά στη διάδοση της ποδηλασίας στην Ελλάδα υπήρξε ο Γερμανός βαρώνος Φον Γκέντριχ, ο οποίος αντιπροσώπευε στην Αθήνα ένα μεγάλο γερμανικό εργοστάσιο ποδηλάτων διατηρώντας σχετικό κατάστημα πώλησης ποδηλάτων. Ο ίδιος φέρεται να υπήρξε έκτακτος ποδηλάτης, με μοναδική αντοχή και επιδεξιότητα ενώ παρόμοιες επιδόσεις είχε και η σύζυγός του ονόματι Φρίντα. Ο Φον Γκέντριχ, έχοντας ως απώτερο στόχο να πείσει του Αθηναίους να υιοθετήσουν το ποδήλατο (σσ. και βεβαίως να κερδίσει από την δραστηριότητα της επιχείρησής του), έβαλε σε εφαρμογή το εξής δαιμόνιο τέχνασμα: ανακοίνωσε επισήμως στους Αθηναίους πως εκείνος και η γυναίκα του θα έκαναν τον γύρο της Ελλάδος με ποδήλατο, γεγονός το οποίο ήταν πρωτάκουστο για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Έτσι λοιπόν και εγένετο, με το ζεύγος των Γερμανών να εκκινεί μια Κυριακή, από την πλατεία Συντάγματος, με όλα τα εφόδια για την συγκεκριμένη εκστρατεία εν μέσω πολυπληθούς κοινού που είχε συγκεντρωθεί για να θαυμάσει το τολμηρό ανδρόγυνο με χειροκροτήματα και λουλούδια. Λίγες ημέρες όμως μετά την αναχώρηση του ζεύγους Γκέντριχ, έφτασε στην Αθήνα η φοβερά δυσάρεστη είδηση πως το ζεύγος των Γερμανών είχε πέσει στα χέρια μιας συμμορίας ληστών πλησίον της Αράχοβας, οι οποίοι τους δολοφόνησαν και τους κατακρεούργησαν! Η είδηση της δολοφονίας του Φον Γκέντριχ και της συζύγου του ήταν πρώτο θέμα στις εφημερίδες της εποχής. Την ίδια στιγμή, οι υπάλληλοι του καταστήματος Γκέντριχ έδιναν στους δημοσιογράφους όλες τις ζητηθείσες πληροφορίες σχετικά με τον προϊστάμενό τους και την σύζυγό του.
Παρά το τραγικό συμβάν, το κατάστημα του Γκέντριχ το οποίο δεν πωλούσε ούτε ένα ποδήλατο το χρόνο, ξεκίνησε να ξεπουλάει, με τα ποδήλατα να γίνονται ανάρπαστα. Πρώτοι επίσημοι αγοραστές υπήρξαν οι νεαροί δανδήδες Δημήτριος Σκουζές, Ιωάννης Λάμψακος και Μιχαήλ Λεονάρδος, όλοι μέλη της αθηναϊκής αφρόκρεμας εκείνων των καιρών. Αφού λοιπόν με τον τραγικό θάνατο του ζεύγους Γκέντριχ η αθηναϊκή κοινωνία απέκτησε ενδιαφέρον στην ποδηλασία, ένα βράδυ του Αυγούστου, το ... ζεύγος Γκέντριχ έκανε την εμφάνισή του στην πλατεία Συντάγματος, διαγράφοντας κύκλους με τα ποδήλατά τους. Ο δήθεν τραγικός θάνατος δεν υπήρξε παρά ένα πετυχημένο - ομολογουμένως μοναδικό για τα δεδομένα εκείνων των καιρών - διαφημιστικό τρικ. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, το κατάστημα του Γκέντριχ έκανε χρυσές δουλειές και ύστερα από λίγα χρόνια, ολόκληρη η Ελλάδα είχε πλημμυρίσει από δίκυκλα.
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Ο Γύρος του Κόσμου με ποδήλατο
Κείμενο - Πηγές:
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου