ΣΤΗΝ ΟΔΟ KUMBARACI [KUMBARACI YOKUŞU]

Για πολλούς επισκέπτες της Κωνσταντινούπολης, οι συνήθεις βόλτες αναλώνονται στα πλέον κεντρικά, προβεβλημένα και εμπορικά μέρη όπως λ.χ. η κεντρική πλατεία Ταξίμ, η φημισμένη και ιστορική Μεγάλη Οδός του Πέραν (İstiklâl Caddesi), η γέφυρα του Γαλατά και η περιοχή της Παλαιάς Πόλης πέριξ των γνωστών τουριστικών σημείων (Τοπ Καπί, Αγία Σοφία, Μπλε Τζαμί, Μεγάλο Παζάρι κ.ο.κ.). 

Υπάρχουν όμως εκατοντάδες μικροί δρόμοι, στενά και σοκάκια, όχι ιδιαίτερα μακρυά από τα προαναφερόμενα σημεία αναφοράς της Πόλης τα οποία προσφέρουν στον επισκέπτη μια πιο γνήσια εικόνα της καθημερινότητας της κοσμοπολίτικης Κωνσταντινούπολης. Η τύχη λοιπόν (και το airbnb) μας έφερε στο λυκόφως του 2015 για μια περίπου εβδομάδα σε ένα όμορφο διαμέρισμα στον αριθμό "17" ("Galata Apartmani") της οδού Kumbaraci.

Η μικρή οδός Kumbaraci λοιπόν, ξεκινά από τα "χαμηλά" της Μεγάλης Οδού του Πέραν (Istiklal Caddesi) πλησίον του σταθμού του Μετρό Sishane και του ιστορικού Tünel και "κατηφορίζει" προς την θάλασσα και το Karaköy - πιο συγκεκριμένα ο πλησιέστερος σταθμός τροχιοδρόμου (γραμμή Τ1) είναι στο Tophane από όπου ο επισκέπτης μπορεί να πάρει το τραμ είτε προς την παλαιά πόλη (προς Sultanahmet) είτε προς την αντίθετη κατεύθυνση και το Dolmabahce. 

Επιστρέφουμε όμως στην μικρή - στο πλάτος - οδός Kumbaraci, στην αρχή της οποίας (εκεί κοντά στο τέρμα της οδού Istiklal) υπάρχουν boutique ξενοδοχεία (Stories Hotel), gourmet εστιατόρια (Lokanta-Bar Yeni), μπαράκια και μοντέρνα καφέ, τα περισσότερα εκ των οποίων στεγάζονται σε επιβλητικά κτίρια των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Ένα μεγάλο υπαίθριο parking (σε άδειο οικόπεδο όπου προϋπήρχε κτίριο) είναι "τίγκα" στα πολυτελή αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού ενώ οι "φονικοί" ταξιτζήδες της πόλης με τα χαρακτηριστικά κίτρινα Fiat Apnea πατάνε τέρμα το γκάζι αδιαφορώντας για τα "σαμαράκια" του δρόμου, κορνάροντας ταυτόχρονα και υποχρεώνοντας τους πεζούς να "στριμωχτούν" στο σχεδόν ανύπαρκτο πεζοδρόμιο της μικρής πλακόστρωτης οδού. Μικρή λεπτομέρεια, η οδός Kumbaraci, η οποία μετά βίας χωράει ενάμισι αυτοκίνητο, είναι διπλής κατεύθυνσης (!) με αποτέλεσμα να μην απουσιάζουν οι λεκτικές εντάσεις ανάμεσα σε ανερχόμενους και κατερχόμενους οδηγούς!

Κατηφορίζοντας την οδό Kumbaraci, τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια δίνουν την θέση τους σε κτίρια ποικίλων αρχιτεκτονικών τάσεων στα ισόγεια των οποίων δραστηριοποιούνται μικρές επιχειρήσεις που πωλούν χειροτεχνίες, παραδοσιακά εργόχειρα, δερμάτινα είδη, κοσμήματα, ξύλινα χειροποίητα αντικείμενα αλλά και αντίκες. Τα μπακάλικα (bakkal) και οπωροπωλεία μένουν ανοιχτά μέχρι τα μεσάνυχτα εξυπηρετώντας τις νοικοκυρές από τα γύρω κτίρια που δεν "κατεβαίνουν" στο δρόμο για ψώνια παρά χρησιμοποιούν πλεκτά καλάθια με σχοινί μέσα στα οποία ο μπακάλης/μανάβης τοποθετεί τα προϊόντα του. Εννοείται δε πως όλες οι συνεννοήσεις γίνονται φωναχτά, από μπαλκόνι σε μπαλκόνι ή από μπαλκόνι προς τον δρόμο και ανάποδα.

Μοντέρνα κτίρια συγχέονται με παραδοσιακά καθώς κατηφορίζουμε την λοφώδη οδό Kumbaraci και στο αριστερό μας χέρι κάποια στιγμή ξεχωρίζει η κρήνη του Halil Aga (κατασκευής 1142 μ.Χ.) επί της οποίας υπάρχει εγγραμμένο ποίημα του Mustafa Efendi Nazif.

Γραφική εικόνα που παραπέμπει σε γειτονιά με τα κρεμασμένα / απλωμένα ρούχα κατά πλάτος του δρόμου πάνω από τα κεφάλια των περαστικών: 

Ένα κατάστημα που πωλούσε χειροποίητα ξύλινα καραβάκια, οι μικρές παρέες παιδιών που έπαιζαν κυνηγητό και κρυφτό στον δρόμο, μια ηλικιωμένη κυρία η οποία κάθε βράδυ τοποθετούσε τροφή για τις αδέσποτες γάτες που ζούσαν σε κάποια παρακείμενα εγκαταλειμμένα κτίρια, οι σακούλες των σκουπιδιών - συχνά ανοικτές και σκισμένες από τις προαναφερθείσες γάτες - στο μικρό πεζοδρόμιο (σσ. δεν υπάρχουν κάδοι παρά μόνο στους κεντρικούς δρόμους), ένα γραφικό κουρείο (barber), τα μανάβικα με τα απλωμένα σε πάγκους φρούτα και λαχανικά και ένας παραδοσιακός καφενές (που διαφήμιζε μάλιστα ότι διαθέτει μπιλιάρδο και playstation!) μόνιμα γεμάτος μεσήλικες και ηλικιωμένους που έπιναν τούρκικο καφέ ή παραδοσιακό τούρκικο τσάι χαρτοπαίζοντας πάνω στην πράσινη τσόχα, είναι ορισμένες από εκείνες τις καθημερινές εικόνες που αποτυπώθηκαν στην μνήμη μου στις αρκετές φορές που ανέβω-κατεβήκαμε την οδό Kumbaraci.

Όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλους τους μεγάλους και μικρούς δρόμους της Κωνσταντινούπολης, η παρουσία του εθνικιστικού στοιχείου είναι έντονη με αρκετές τουρκικές σημαίες διαφόρων μεγεθών να κρέμονται από παράθυρα και εξώστες. 

Στη συμβολή της οδού Kumbaraci με την οδό Serdar-ı Ekrem, δίπλα στον μιναρέ του τζαμιού Mehmet Çelebi Cami διακρίνεται το καμπαναριό της Αγγλό-Καθολικής Εκκλησίας (κατασκευής 1858-1868), ενός ιερού ναού ο οποίος οικοδομήθηκε στη μνήμη των πεσόντων Βρετανών στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου.

Το σύγχρονο κτίριο γραφείων και διαμερισμάτων Galata Apartmani, με την όμορφη ταράτσα με θέα τον Βόσπορο, το οποίο αποτέλεσε το ορμητήριο μας κατά την ολιγοήμερη διαμονή μας στην Πόλη. 

 

Μια άποψη της οδού Kumbaraci από το κτίριο Galata Apartmani.

Τα τελευταία μέτρα της οδού Kumbaraci κατηφορίζοντας προς το Tophane: 

Στο σημείο όπου τερματίζει η οδός Kumbaraci συναντώντας την οδό (Caddesi) Lüleci Hendek, απέναντι από την μάλλον τουριστική καφετέρια Falls in Galata, υπάρχει ένα μικρό ισόγειο κατάστημα (Yubi Börek) που πωλεί γεμιστά μπουρέκια (börek) με το κιλό κατά τις πρωινές ώρες της ημέρας.

Κατά τις νυχτερινές ώρες, η οδός Kumbaraci με τα πενιχρά φώτα του δρόμου να φωτίζουν μερικώς κάποιες από τις προσόψεις των επιβλητικών κτιρίων, ερημώνει την ίδια στιγμή που τα φωτισμένα παράθυρα των κτιρίων και οι λιγοστές επιγραφές κάποιων καταστημάτων ξεχωρίζουν μέσα στο σκοτάδι. 

Ακόμη και μέσα στο σκοτάδι, στον αριθμό "59" της οδού Kumbaraci, το βλέμμα πέφτει στην είσοδο ενός πολυόροφου παραδοσιακού κτιρίου (Kumbaraci Is Hani) όπου μια μαρμάρινη επιγραφή στα γαλλικά μαρτυρά τον Ρωμιό αρχιτέκτονά του (D. Georgiades Architecte). Πρόκειται για το σπίτι όπου έζησε ένας Γάλλος αριστοκράτης, ο κόμης του Bonneval (Claude Alexandre de Bonneval) ο οποίος έμεινε γνωστός ως Humbaracı ή Kumbaraci Ahmet Paşa μετά τον εξισλαμισμό του.  

Η επέλαση του χιονιά, χαρίζει στην μικρή οδό Kumbaraci μια εντελώς διαφορετική όψη: άνθρωποι φτυαρίζουν το χιόνι από τις εισόδους των σπιτιών τους, παιδιά παίζουν χιονοπόλεμο, η κυκλοφορία των οχημάτων - όπως και στην πλειοψηφία των στενών της τουρκικής πρωτεύουσας - διακόπτεται και οι διαβάτες πασχίζουν είτε να ανηφορίσουν (προς την Istiklal), είτε να κατηφορίσουν (προς την θάλασσα και το Tophane) προσέχοντας να μην γλιστρήσουν.  

Διαβάστε τα παρακάτω ιστορικά / φωτογραφικά θέματα από τις επισκέψεις μου στην Πόλη:

Το νοσταλγικό τραμ της Μεγάλης Οδού του Πέραν

Οι τοιχογραφίες της Αγίας Σοφίας

Η υπόγεια βασιλική δεξαμενή του Ιουστινιανού

Στο Τζαμί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδας Σταυροδρομίου

Ο Πύργος του Γαλατά

Στην φωτόλουστη Αγία Ειρήνη

Επίσκεψη στο Gulhane Parki

Η στοά του Χρηστάκη Ζωγράφου

Το υπόγειο Tunel από το Karakoy στο Beyoglu

Η έπαυλις της οικογένειας Sarica

Η αιγυπτιακή αγορά των μπαχαρικών

Η στοά της Συρίας

Μια βραδιά στους δερβίσηδες

Το Ναυτικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης (Deniz Musezi)

Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης

Με ποδήλατο στην Πρίγκηπο

Κρουαζιέρα στα Πριγκηπόνησα

Το νοσταλγικό τραμ Kadikoy-Moda

Φωτογραφίες:

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.