Η Ελλάς της ταραγμένης περιόδου 1963-1964 φαντάζει στις μέρες μας (21ος αιώνας) μια μακρινή ανάμνηση για όσους την έζησαν: το έντονο μετεμφυλιακό κλίμα, η παραίτηση και αυτοεξορία του Κωνσταντίνου Καραμανλή στο Παρίσι το καλοκαίρι του 1963, η μεταβατική κυβέρνηση του Πειραιώτη Παναγιώτη Πιπινέλη και η διάλυση της Βουλής η οποία οδήγησε τη χώρα στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου του 1963 από τις οποίες προέκυψε η νίκη της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου έναντι της ΕΡΕ του Σοφοκλή Βενιζέλου, δίχως όμως να αποκτήσει το πρώτο κόμμα αυτοδυναμία, γεγονός το οποίο οδήγησε σε νέα υπηρεσιακή κυβέρνηση (υπό τον Ι. Παρασκευόπουλο) και εκ νέου στις κάλπες, για τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου του 1964, τις οποίες κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία εκείνη τη φορά η Ένωση Κέντρου και οι οποίες έμελλε να είναι οι τελευταίες ελεύθερες βουλευτικές εκλογές προ της Δικτατορίας. Την ίδια εποχή ο βασιλέας Παύλος ήδη ήταν άρρωστος, η Φρειδερίκη μεσουρανούσε, τα Ανάκτορα απασχολούσαν με τα καμώματά τους τον Τύπο και την κοινή γνώμη, η ελληνική οικονομία παρουσίαζε τις γνωστές παθογένειές της (απουσία ξένων επενδυτών, αμέτρητα γραφειοκρατικά προβλήματα κτλ) και οι Έλληνες προτιμούσαν να επενδύουν στην οικοδόμηση πολυκατοικιών κυρίως μέσω της αντιπαροχής.
Στον Πειραιά εκείνης της εποχής δήμαρχος ήταν ο ιατρός Παύλος Ντεντιδάκης (μέχρι το καλοκαίρι του 1964 οπότε τον διαδέχθηκε κατόπιν εκλογών ο επίσης ιατρός Γεώργιος Κυριακάκος) ενώ χαζεύοντας τον κατάλογο με τους βουλευτές της ιδίας περιόδου (1963-1964) διακρίνουμε τα ονοματεπώνυμα των Ηρακλή Σακαλή, Σταύρου Μπίρη, Ιωάννη Παπασπύρου (μετέπειτα δήμαρχος Πειραιώς), Ευάγγελου Σαββόπουλου, Σάββα Παπαπολίτη, Αλιμπράντη Δημήτριου, Εμμανουήλ Σκορδίλη, Γεωργίου Ανδριανόπουλου (είχε ήδη διατελέσει δήμαρχος Πειραιώς), Γεωργίου Κατσαφάδου, Δημητρίου Σαπουνάκη κ.α. στην Α' Πειραιώς ενώ στην Β' εκλογική περιφέρεια Πειραιώς ξεχώριζαν οι Διαμαντίδης Δημήτριος, Χονδροματίδης Χρήστος, Μελάς Ιωάννης, Μπουγάς Χρήστος αλλά και ο Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης, ο Ιωάννης Παπαδημητρίου και ο Παναγιώτης Κατερίνης - εκλεγόμενοι οι τελευταίοι με την ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) του Πασαλίδη.
Η κάτωθι έγχρωμη αεροφωτογραφία του κεντρικού λιμένος Πειραιώς, τραβηγμένη από το ύψος του προλιμένα, μας μεταφέρει στον Πειραιά εκείνης της περιόδου.
Στα δεξιά διακρίνεται η ακτή Ξαβερίου - αγνώριστη ως προς τη σημερινή της εικόνα - με τα ξυλεμπορικά, τις αποθήκες και τα συνεργεία επισκευών πλοίων αλλά και τις πρώτες επεκτάσεις και έργα οδοποιίας. Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής με το καμπαναριό της ακόμη στα μπετά επί της οδού Μαρίας Χατζηκυριακού, τα παλαιά Καρβουνιάρικα είχαν ήδη διαμορφωθεί και η κατασκευή του Σταθμού Επιβατών του Αγίου Νικολάου (Παγόδα) είχε ξεκινήσει. Πίσω από το πλοίο με τα σινιάλα του Χανδρή, ο Άγιος Νικόλαος των Υδραίων με τον κόκκινο τρούλο, η Τρούμπα και η ακτή Μιαούλη με μια μίξη νέων πολυκατοικιών-μεγάρων και παλαιών παραδοσιακών κτιρίων ενώ στο άνω αριστερό άκρο διακρίνεται ο μοναδικός πράσινος πνεύμονας της πόλης, η κορυφή του λόφου της Καστέλλας.
Στα αριστερά, επί της Ηετιώνειας ακτής, το Σιλό. οι αποθήκες και οι εγκαταστάσεις φόρτο-εκφόρτωσης του εμπορικού τμήματος του κεντρικού λιμένος Πειραιώς:
Εμβαθύνοντας στην φωτογραφία με την χρήση της τεχνολογίας, στο τμήμα από την πλατεία Καραΐσκάκη μέχρι τον Άγιο Νικόλαο διακρίνονται από αριστερά προς τα δεξιά το ισόγειο εναπομείναν τμήμα του παλαιού ξενοδοχείου "Κοντινεντάλ", η παλαιά Κεντρική Δημοτική Αγορά, το Μέγαρο του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου, η νέα Μητρόπολη της Αγίας Τριάδος, το Ωρολόγιον, ο Τινάνειος Κήπος και τα κτίρια της ακτής Μιαούλη.
Παρατηρώντας την επόμενη επιλογή εκ της αρχικής φωτογραφίας, θα παρατηρήσει κάποιος ότι μεταξύ των εγκαταστάσεων του Τελωνείου/Λιμεναρχείου και του Αγίου Νικολάου υφίστανται ακόμη οι παλαιές αποθήκες, το υπό κατασκευήν εκείνη την εποχή Μέγαρο της Εθνικής Τραπέζης στη συμβολή της ακτής Μιαούλη και της οδού Σαχτούρη, ενώ στη ζώνη όπισθεν του Αγίου Νικολάου τόσο προς την Τρούμπα όσο και προς τα παλιά υδρέικα της πόλης, υφίσταντο ελάχιστες πολυκατοικίες και πλήθος παραδοσιακών κεραμοσκεπών οικιών. Ένα χαρακτηριστικό κτίριο με καμάρες που εμφανίζεται σε καρτ ποστάλ και φωτογραφίες των αρχών του 20ου αιώνα διακρινόταν ακόμη στη συμβολή των οδών Ιάσωνος και Κανθάρου! Στο βάθος διακρίνεται η κοιλότητα του λιμένος της Ζέας και στο άνω δεξιό άκρο ξεχωρίζει ο ιδιότυπος τρούλος της μιας εκ των δυο πρώην οικιών Πατσιάδη στην πλατεία Αλεξάνδρας.
Αντί επιλόγου, αναφέρουμε πως όλα τα ως άνω έχουν προέρθει από την μελέτη και επεξεργασία της φωτογραφίας του εξωφύλλου του ετησίου δελτίου του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ), με τίτλο "Ο Λιμήν του Πειραιώς κατά το 1964" (από το προσωπικό αρχείο/συλλογή του γράφοντος το ιστολόγιο).
Διαβάστε σχετικά θέματα:
Ο Σταθμός Επιβατών του Αγίου Νικολάου (1962-1967)
Κείμενο - Πηγές:
Το κείμενο που συνοδεύει τις εικόνες είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων.
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου