Νοσταλγός των περασμένων κατηφόρισα κι εγώ την Γεωργίου του Α' την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μήπως και ξαναζήσω για λίγο την ατμόσφαιρα εκείνου του παλιού εορταστικού απογεύματος όπως στα χρόνια της νεότητός μου.
Σαν τέτοια μέρα ο νους των παλιών Πειραιωτών ταξιδεύει με τα πανιά της νοσταλγίας, στον αλλοτινό Πειραιά, τον παλιό, τον ξεχασμένο. Και φτερουγίζει η σκέψη των γκριζομάλληδων συμπολιτών στην εποχή που τούτος ο τόπος δεν είχε την έκταση της σημερινής πολιτείας κι ο κόσμος του, ο τόσο γνωστός μεταξύ του, εκινείτο σε περιορισμένα όρια.
Παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήταν μια ξεχωριστή γιορτή για τον προ τεσσαρακονταετίας Πειραιά, μια εκδήλωση που προκαλούσε την, σχεδόν, παλλαϊκή συγκέντρωση στα δυο πεζοδρόμια της Λεωφόρου Γεωργίου του Α', από του Δημοτικού Θεάτρου μέχρι και της γωνίας της οδού Φίλωνος.
Αυτό ήταν το κέντρο της πόλεως κι ο μοναδικός της, μπορούμε να πούμε, εμπορικός δρόμος.
Την παραμονή, λοιπόν, το απόγευμα κάθε συνοικιακό σημείο ερημώνετο. Φαμελίτες με τη συμβία και τα παιδιά και ιδίως οι νέοι, κατηφόριζαν προς την "Γεωργίου" για τους μποναμάδες. Από τη μια μεριά των πεζοδρομίων φωτισμένα μαγαζιά, κι από την άλλη οι προχειροβαλμένες παράγκες με τους βραχνούς από τις φωνές διαλαλητές, όπως δηλαδή και σήμερα.
Οι συντροφιές των νεαρών που ανεβοκατέβαιναν της Γεωργίου και χαλούσαν τον κόσμο με τις καραμούζες τους, δεν ξέφευγαν ούτε ρούπι από την τροχιά της καλής συμπεριφοράς. Οι Πειραιωτοπούλες μπορούσαν κατ'εξαίρεσιν, εκείνο το απόγευμα, να κυκλοφορούν με τη συντροφιά των φιληνάδων τους, δίχως τη συνοδεία της αυστηρής μαμάς και του βλοσυρού μπαμπά. Και ακόμα ένα στοιχείο που συνέβαλε στην εξασφάλιση του κεφιού ήταν ο χαρτοπόλεμος.
Κάθε τρία βήματα κι ένας πωλητής με το κοφίνι του στο πεζοδρόμιο. Κάθε νεαρός και με μια σακούλα στο χέρι, για να ραίνη κατά προτίμηση τις γνωστές και τις εντυπωσιακές κοπέλες που περνούσαν πλάι του.
Κι όσο διάβαιναν οι ώρες τόσο και σ'όλο το πλάτος και μήκος των πεζοδρομίων της Γεωργίου σχηματιζότανε ένα παχύ, παχύτατο, στρώμα από πολύχρωμο χαρτοπόλεμο. Παραμονή Πρωτοχρονιάς, εσήμανε την πιο κεφάτη μέρα του χρόνου, με τη χαρούμενη παρέλαση της Γεωργίου Α'. Μοναδική ευκαιρία για τον κόσμο αυτής, της εποχής με τα πολύ περιορισμένα περιθώρια ψυχαγωγίας και τα πενιχρά μέσα διασκεδάσεως. Στενοί κορσέδες και οι συνθήκες της τότε ζωής δίνανε με το σταγονόμετρο τη χαρά στον κοσμάκη. Και μια τέτοια σταγόνα, χορτάτη όμως, ήταν κι η παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Η λεωφόρος Γεωργίου, στις μεγάλες της δόξες. Ολόφωτα τα καταστήματα του Τσακίρη, του Βασιλείου και Γούζουλα, του Ρωμαίου, του Ιωαννίδου, του Παπαθανασίου, του Κοτσερούλη, του Βογιατζή, του Μπακοδήμα, του Βαργιά, του Σκαρμούτσου, του Σαμπάνη, του Παπακυριακόπουλου, του Παστού και Μονοχάρτζη, του Παπαθανασόπουλου, το καπελλάδικο του Πιρπιρή, το οπτικό του Στασινόπουλου, τα βιβλιοπωλεία του Σκλιά και του Φιντικάκη, το ανθοπωλείο του Κεφαλληνού και το ζαχαροπλαστείο του Πετρόχειλου, του Σακελλαρίου και το μεγάλο του Κουντρουφιώτη που συνεκέντρωνε σαν τακτικούς πελάτες τη χρυσή, τότε, πειραϊκή νεολαία. Αξέχαστες, για τους παλιούς Πειραιώτες, εκείνες οι παραμονές της Πρωτοχρονιάς. Τρέχει η θύμησή τους στις συντροφιές που λέγανε τα κάλαντα, περιφέροντας και το, πάνω στα μπαμπάκια, χαρτονένιο ομοίωμα του "Αβέρωφ" με τα τρία φουγάρα, στη χοντρή δεκάρα του Όθωνα που παίζανε "στριφτό" και στην οικογενειακή συγκέντρωση της νύχτας της παραμονής, που έπαιρνε και έδινε η τόμπολα με τις τυχερές και άτυχες καρτέλες της, με την τσιγκουΐνα και την τόμπολά της.
Περασμένα, που δεν μπορούν, όμως, να τα σβήσουν για τους παλιούς Πειραιείς τα πολυφωτισμένα και χρυσοστόλιστα Χριστουγεννιάτικα Δέντρα.
Θ. Βλάσσης
Κείμενο - Πηγές:
- "Πειραϊκόν Ημερολόγιον", Αρχείον Πειραϊκών Σπουδών, Τριμηνιαίον Περιοδικόν, Νίκος Κατσικάρος, Πειραιεύς, Ιανουάριος 1966
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου