Η ΟΙΚΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΡΙΓΚΟΥ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ

Κύριο σημείο αναφοράς στο Πασαλιμάνι (λιμήν Ζέας) του Πειραιώς αποτελεί, δίχως καμία αμφιβολία, η πρώην οικία του Γεωργίου Στρίγκου, η οποία βρίσκεται σε προνομιακό σημείο επί της συμβολής της παραλιακής ακτής Τρύφωνος Μουτζόπουλου με τη λεωφόρο Δευτέρας Μεραρχίας 36. Το εν λόγω νεοκλασικό διατηρητέο μέγαρο, το σχέδιο του οποίου αποδίδεται από ορισμένους μελετητές και πηγές στον Ερνέστο Τσίλλερ, στις μέρες μας (21ος αιώνας) αποτελεί πλέον ιδιοκτησία του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως μεταπολεμικά και για αρκετά χρόνια, το εν λόγω νεοκλασικό κτίριο αποτυπώθηκε στη μνήμη πολλών Πειραιωτών ως η έδρα του παραρτήματος του Γαλλικού Ινστιτούτου στον Πειραιά, με ταυτόχρονη σχεδόν παρουσία του καφέ-ζαχαροπλαστείου "Η Μυροβόλος" στο γωνιαίο ισόγειο τμήμα, το οποίο λειτουργούσε από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Ο γνωστός επιχειρηματίας, τραπεζίτης, ναυλομεσίτης και πολιτικός Γεώργιος Στρίγκος (12 Οκτωβρίου 1878 - 13 Ιανουαρίου 1956) φέρεται να αγόρασε το εξαιρετικής αρχιτεκτονικής κτίριο κατά το έτος 1917, στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής ακμής του, από τον προηγούμενο κάτοχό του, Μιχαήλ Αναστασόπουλο, έναντι 135.000 δραχμών. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, το κτίριο, όπως άλλωστε δεκάδες άλλα αξιόλογα κτίρια του Πειραιά, επιτάχθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα. Μετά την Απελευθέρωση, οι Άγγλοι διατήρησαν το κτίριο υπό τον έλεγχό τους για ένα μικρό χρονικό διάστημα ενώ στη συνέχεια, το Ελληνικό Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό το μετέτρεψε σε λέσχη αξιωματικών έως και το έτος 1955. Το Γαλλικό Κράτος αρχικά ενοικίασε και εν τέλει αγόρασε το γωνιακό ακίνητο στο οποίο στεγάστηκε όπως ήδη προαναφέραμε το παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου στον Πειραιά μέχρι και το έτος 2001.

Στην κάτωθι σπάνια ασπρόμαυρη φωτογραφική καταγραφή των αρχών του 20ου αιώνα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την υπό εξέτασιν κατοικία, προ της αγοράς αυτής από τον Γεώργιο Στρίγκο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η υπό εξέτασιν έπαυλις, στη συμβολή της παραλιακής ακτής Τρύφωνος Μουτζόπουλου με την οδό Αιγέως (σήμερα Δευτέρας Μεραρχίας), διέθετε στον άνω όροφο ένα χαρακτηριστικό belvedere, το οποίο μεταπολεμικά κατεδαφίστηκε.

Αποτυπώνοντας το ίδιο περίπου σημείο, με χρήση τηλεφακού, κατά τον μήνα Νοέμβριο του έτους 2015, από το προνομιακό "μπαλκόνι" της οδού Κόρακα: 

Ενδεικτική διαφημιστική καταχώρηση / ιστορικό τεκμήριο από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 με αναφορά στο Μέγα Ζαχαροπλαστείον "Η Μυροβόλος", κάτωθι Μεγάρου Στρίγκου, επί της ακτής Μουτσοπούλου:

Ενδεικτικό αρχειακό τεκμήριο από το φθινόπωρο του έτους 1955 με αναφορά στην μεταφορά της έδρας του παραρτήματος Πειραιώς του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών στο Μέγαρο Στρίγκου (πρώην Λέσχη Αξιωματικών):

Στην επόμενη μεταπολεμική ασπρόμαυρη φωτογραφία των τελών της δεκαετίας του 1950, η μεγαλοπρεπής πάλαι ποτέ οικία Γεωργίου Στρίγκου, με το προαναφερθέν θαυμάσιο belvedere το οποίο στηριζόταν σε αγάλματα "Ατλάντων", καταγράφεται κατά την περίοδο που στέγαζε το εν Πειραιεί παράρτημα του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών - όπως άλλωστε αναγράφεται στη χαρακτηριστική ευδιάκριτη πινακίδα - ενώ στο ισόγειο του κτιρίου λειτουργούσε σταθερά το δημοφιλές στους Πειραιείς καφέ-ζαχαροπλαστείο "Η Μυροβόλος", του οποίου διακρίνεται μερικώς η καλλιτεχνική πινακίδα με την επωνυμία.

Η πρώην Οικία Στρίγκου - Πηγή: Ιστορικό Αρχείο Δήμου Πειραιά (Έτος 1958)

Με βάση την ως άνω ασπρόμαυρη μεταπολεμική φωτογραφική καταγραφή της υπό εξέτασιν οικίας Γεωργίου Στρίγκου παρουσιάζουμε την επόμενη σύνθεση / αντιπαραβολή του Πειραιά του "χθες και του σήμερα", μέσα από το πρωτότυπο προσωπικό project Πειραιάς / Piraeus Retronaut:

Ακολουθεί ακόμα μια φωτογραφική καταγραφή από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, με την πρώην οικία Γεωργίου Στρίγκου να δεσπόζει στη συμβολή της παραλιακής ακτής Μουτζοπούλου με την λεωφόρο Δευτέρας Μεραρχίας, σε ένα ομολογουμένως "αγνώριστο" Πασαλιμάνι το οποίο χαρακτηριζόταν από την παρουσία πλειάδας νεοκλασικών μεγάρων και παραδοσιακών οικιών, τα οποία έμελλε να κατεδαφιστούν και να αντικατασταθούν από πολυώροφα κτίρια.

Η Αμερικανίδα Elva Hunting φωτογραφίζει το Πασαλιμάνι το καλοκαίρι του έτους 1960 προσφέροντάς μας το κάτωθι ανεκτίμητης αξίας φωτογραφικό κάδρο με την πρώην οικία Γεωργίου Στρίγκου να διακρίνεται αριστερό άκρο:

Στην επόμενη ασπρόμαυρη φωτογραφία εποχής δια χειρός του ερασιτέχνη φωτογράφου Γεωργίου Σαματούρα, καταγράφεται η πρώην οικία Γεωργίου Στρίγκου περί τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Στην εν λόγω φωτογραφική καταγραφή του Γ. Σαματούρα, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως το προαναφερόμενο belvedere απουσιάζει πλέον από την οροφή του κτιρίου. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί το γεγονός πως στην ακριβώς απέναντι γωνία, πάντοτε επί της συμβολής της παραλιακής ακτής Τρύφωνος Μουτζόπουλου με τη λεωφόρο Δευτέρας Μεραρχίας, καταγράφεται ένα μεγάλο τμήμα της κατεδαφισμένης πλέον οικίας Πολυμερόπουλου:

Πασαλιμάνι - Έτος 1965 (Πηγή Εικόνας: Αρχείο ΕΛΙΑ)

Η πάλαι ποτέ οικία Γεωργίου Στρίγκου, όπως καταγράφηκε φωτογραφικά δια χειρός Γεωργίου Μπακούρου, από την ακτή Τρύφωνος Μουτζόπουλου, κατά τον μήνα Φεβρουάριο του έτους 1967. Παραπλεύρως, η πάλαι ποτέ οικία ιδιοκτησίας Πιπινέλη στην οποία είχε στεγαστεί το πρώτο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, είχε μόλις κατεδαφιστεί και ξεκινούσαν οι εργασίες ανέγερσης πολυώροφης οικοδομής.

Ενδεικτικό ιστορικό τεκμήριο από τις σελίδες του πειραϊκού Τύπου των αρχών της δεκαετίας του 1970 με αναφορά στο Γαλλικόν Ινστιτούτον Πειραιώς, επί της οδού Δευτέρας Μεραρχίας 36:

Το υπό εξέταση κτίριο όπως καταγράφηκε για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ "Ο Πειραιάς του Τσαρούχη" στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στην εικόνα διακρίνεται ξεκάθαρα το μεγάλο φοινικόδενδρο της αυλής του κτιρίου το οποίο δεν υφίσταται πια. 

Η υπό εξέτασιν γωνιαία οικία, όπως καταγράφηκε περί τα μέσα της δεκαετίας του 1980:

Στην κάτωθι έγχρωμη φωτογραφική καταγραφή εκ των αρχείων του ΥΠΕΚΑ, καταγράφεται η πάλαι ποτέ οικία Στρίγκου, επί της ακτής Τρύφωνος Μουτζοπούλου 14 και Δευτέρας Μεραρχίας 36, η οποία είχε χαρακτηριστεί ως διατηρητέα από τις αρχές της δεκαετίας του '80. Στην εν λόγω λήψη, η οποία τοποθετείται χρονικά περί τα τέλη της δεκαετίας του '80, διακρίνεται στο αριστερό άκρο του φωτογραφικού κάδρου η πινακίδα που ανέφερε "Institut Francais d'Athenes" στην αυλόπορτα του κτιρίου, όπου στεγαζόταν ως γνωστόν η έδρα του εν Πειραιεί παραρτήματος του Γαλλικού Ινστιτούτου των Αθηνών.

• Το σπίτι του Στρίγκου δια χειρός Γιάννη Τσαρούχη

Η μεγαλοπρεπής παραθαλάσσια οικία του Γεωργίου Στρίγκου όπως αποδόθηκε δια χειρός του μεγάλου Πειραιώτη ζωγράφου και διανοητή Γιάννη Τσαρούχη περί τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Ως γνωστόν, ο Γιάννης Τσαρούχης πέρασε τμήμα των παιδικών του χρόνων στην οικία Σπυρίδωνος Μεταξά, η οποία βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από το Πασαλιμάνι (λιμήν Ζέας) και κατ'επέκτασιν από την υπό εξέτασιν οικία Γ. Στρίγκου.

• Η ζωή του Γεωργίου Στρίγκου

Ο Γεώργιος Κ. Στρίγκος γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1878 στο Κρανίδι. Δέκα χρόνια αργότερα, κατά το έτος 1888, οι γονείς του Γεωργίου Στρίγκου μετοίκησαν στον Πειραιά. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών σπουδών και κατόπιν μιας ανεπιτυχούς απόπειρας σπουδών στη Νομική Σχολή Αθηνών, ο Γεώργιος Στρίγκος, εν μέσω οικονομικών προβλημάτων, ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία κατά το έτος 1896, ως εργαζόμενος στο υποκατάστημα της Τραπέζης Αθηνών στον Πειραιά, μια θητεία η οποία εν τέλει αποδείχθηκε βραχύβια!

Γεώργιος Κ. Στρίγκος

Μετά την παραίτησή του από την Τράπεζα Αθηνών, κατά το έτος 1902, ο Γεώργιος Στρίγκος συνεταιρίστηκε με την εμπορική οικογένεια των αδελφών Φραγκιάδη, ανοίγοντας από κοινού ένα τραπεζικό γραφείο διεκπεραίωσης συναλλαγών στον Πειραιά, το οποίο λειτούργησε υπό αυτήν την μορφή μέχρι το έτος 1913.

Κατά τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, ο Γεώργιος Στρίγκος αύξησε κατακόρυφα τις διασυνδέσεις του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες να εξαπλώνονται σε διαφόρους τομείς και κλάδους της οικονομίας. Ο Εμπορικός Οίκος του Στρίγκου, ο οποίος έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και προτίμησης τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες του εξωτερικού, με motto "η εντιμότητα και η ταχύτητα", αναλάμβανε κάθε είδους τραπεζική εργασία, διεκπεραίωνε εμπορικές συναλλαγές, εισαγωγές και εξαγωγές δημητριακών, καρπών και άλλων προϊόντων προς δικό του όφελος ή για τρίτους με την είσπραξη της σχετικής προμήθειας, πραγματοποιούσε εφοπλιστικές εργασίες, ναυλώσεις πλοίων κ.α. 

Στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, ο Γεώργιος Στρίγκος, συνδυάζοντας τη ξεχωριστή μόρφωσή του, τις επιχειρηματικές του ικανότητες, τις παραστάσεις από πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και τις διασυνδέσεις του, αναδείχθηκε σε κορυφαία φυσιογνωμία της εμπορικής, οικονομικής αλλά και κοινωνικής ζωής της πόλης του Πειραιά. Το 1910, ο Γεώργιος Στρίγκος ως Γενικός Γραμματέας του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς (ΕΒΕΠ), εκπροσώπησε τον Πειραιά σε διάφορα συνέδρια στην Ευρώπη. Την ίδια περίπου χρονική στιγμή, η ισπανική κυβέρνηση του απένειμε τιμητικά τον τίτλο του Υποπρόξενου της Ισπανίας για την Αθήνα και τον Πειραιά, τίτλο τον οποίο κράτησε μέχρι το έτος 1915. 

Σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, ο Γεώργιος Στρίγκος εκλέχθηκε για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος κατά το έτος 1914. Τρία χρόνια αργότερα (έτος 1917), ο Στρίγκος πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών και επαναλειτούργησε με συνεταίρους τους Κ. Σιγάλα και Α. Πετρόχειλο την "Υφαντουργική Εταιρία του Φαλήρου" η οποία απασχολούσε περί τους 200 εργαζομένους. Το 1919, σε συνεργασία με άλλους οικονομικούς παράγοντες της εποχής ίδρυσε την "Γενική Εταιρία Εμπορίου και Βιομηχανίας της Ελλάδος" η οποία αποσκοπούσε στην εγκατάσταση ενός παραλιακού κυλινδρόμυλου στον Πειραιά ο οποίος θα δεχόταν κατ'ευθείαν το σιτάρι από τα πλοία μέσω silo. Την επόμενη χρονιά (έτος 1920), κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας του Γεωργίου Στρίγκου, η προαναφερόμενη "Υφαντουργική Εταιρία του Φαλήρου" συγχωνεύτηκε με το "Υφαντήριο Ναούσης", από όπου προέκυψε η επιχείρηση "Λαναράς - Κύρτσης και Σια" ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε τη λειτουργία της η εταιρία επεξεργασίας ελαίου "Ελαιοφοίνιξ Α.Ε.", η οποία όμως γρήγορα οδηγήθηκε σε πτώχευση.

Τον Μάιο του 1921 ο Γεώργιος Στρίγκος εκλέχθηκε για πρώτη φορά Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς (ΕΒΕΠ). Από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο ίδιος δραστηριοποιείτο και στον κλάδο της αρωματοποιίας με την επιχείρηση Geo Le Jeune, η οποία παρήγαγε αρώματα, σαπούνια, χημικά προϊόντα κ.α. με έδρα την Καστέλλα. Η εν λόγω επιχείρηση, η οποία περί τα μέσα της δεκαετίας του 1920 απασχολούσε περί τους 100 εργάτες, χρεοκόπησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 λόγω του υψηλότατου ανταγωνισμού από τα εισαγόμενα προϊόντα. Την ίδια χρονική περίοδο, το ονοματεπώνυμο του Γεωργίου Στρίγκου καταγραφόταν διαρκώς, είτε ως συνέταιρος, είτε ως χρηματοδότης / μέτοχος, είτε ως μέλος Διοικητικού Συμβουλίου, σε διάφορες εταιρίες όπως λ.χ. η Ανώνυμη Ασφαλιστική Εταιρία "Πρώτη", η υποδηματοποιία "Τιτάν", η Γενική Εργοληπτική Εταιρία Μ.Α. Διαμαντόπουλος και Σια, η Οινοποιία "Ένωσις" κ.α. 

Κατά το έτος 1922, ο Στρίγκος διορίστηκε Πρόξενος της Σουηδίας, αξίωμα το οποίο κράτησε μέχρι το έτος 1936. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Γεώργιος Στρίγκος διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. της Εταιρίας Φαρμακευτικών Προϊόντων "Sanitas" και με βάση αυτή την ιδιότητά του ενεπλάκη στο σκάνδαλο νοθείας του κινίνου που συντάραξε το Πανελλήνιο κατά το έτος 1929, προκαλώντας μέγα πλήγμα στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, λίγο πριν το μεγάλο οικονομικό "κραχ". 

Ειρήσθω εν παρόδω, το 1925 ο Γεώργιος Στρίγκος συμμετείχε ως συνιδρυτής και μεγαλομέτοχος στην Ανώνυμη Εταιρία Ηλεκτρικών Λαμπτήρων η οποία παρήγαγε τους πρώτους επώνυμους ελληνικούς λαμπτήρες "Ωμέγα" και "Φως". Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Στρίγκος αποτελούσε επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, θέση από την οποία παρατήθηκε μετά την πρώτη του εκλογή στη Βουλή των Ελλήνων. Κατά το έτος 1926, ο ίδιος μαζί με τους αδελφούς Επ. Εμπειρίκου συνέστησαν την Τράπεζα Στρίγκου - Εμπειρίκου Ο.Ε., η οποία διαλύθηκε τρία χρόνια αργότερα. Η ενασχόληση του Στρίγκου με τον τραπεζικό κλάδο όμως δεν σταμάτησε, αλλά συνεχίστηκε με την ιδιόκτητη Τράπεζα Στρίγκου (StringBank). 

Η αντίστροφη πορεία του Γεωργίου Στρίγκου ξεκίνησε περί τα τέλη της δεκαετίας του 1920, λίγο πριν το μεγάλο οικονομικό "κραχ" του 1929. Παρόλο που ο ίδιος συνέχισε να εκπροσωπεί τον εμπορικό-οικονομικό κόσμο του Πειραιά ως πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς (ΕΒΕΠ), οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες ολοένα και μειώνονταν, κυρίως λόγω των νέων εμπορικών και οικονομικών συνθηκών που επικράτησαν σταδιακά στην αγορά. Κατά το έτος 1929, συν τοις άλλοις, ξεκίνησαν τα πρώτα προβλήματα υγείας, τα οποία έμελλαν να τον ταλαιπωρήσουν στο υπόλοιπο της ζωής του. Η πολιτική άρχισε να απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του, γεγονός το οποίο αποτέλεσε τροχοπέδη για τις εμπορικές και επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Κατά το έτος 1933, ο Γεώργιος Στρίγκος επανεκλέχθηκε Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς. Επί δικτατορίας Ιωάννη Μεταξά, οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του Στρίγκου ελαχιστοποιήθηκαν, ενώ ως μοναδική άξια λόγου κίνηση καταγράφεται η πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της προαναφερθείσας Ανώνυμης Εταιρίας Ηλεκτρικών Λαμπτήρων στην Osram. 

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να τονίσουμε πως αρχής γενομένης από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Οίκος Στρίγκου Α.Ε., με έδρα στον αριθμό "35" της λεωφόρου Δευτέρας Μεραρχίας, διέθετε συν τοις άλλοις εταιρία ναυαγοσωστικών εργασιών και ρυμουλκήσεων ανοικτής θαλάσσης, η οποία μάλιστα συνεργαζόταν με αντίστοιχη εταιρία εκ Δανίας προσφέροντας πρωτοποριακές για την εποχή υπηρεσίες στους λιμένες Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Πατρέων και Καλαμάτας. Τα ναυαγοσωστικά σκάφη της εταιρίας του Στρίγκου βυθίστηκαν κατά την περίοδο 1940-1941, κατά τις πρώτες εχθροπραξίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ξενόγλωσση διαφημιστική καταχώρηση εποχής - Το ναυαγοσωστικό "Μίμης" του Γ. Στρίγκου

Ξενόγλωσση διαφημιστική καταχώρηση εποχής - Το ναυαγοσωστικό "Μίμης" του Γ. Στρίγκου

Μετά το καταστρεπτικό πέρασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής, ο Γεώργιος Στρίγκος επιχείρησε να ορθοποδήσει επιχειρηματικά με την απόκτηση ενός φορτηγού πλοίου (έτος 1945) δίχως όμως επιτυχία. Μεταπολεμικά, ο Γεώργιος Στρίγκος υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ιδρύσεως Ναυτικού Μουσείου στον Πειραιά διατελώντας μάλιστα πρώτος πρόεδρος αυτού μετά την δημιουργία του (έτος 1949). Αξιοσημείωτο δε το γεγονός ότι πρώτη έδρα του Ναυτικού Μουσείου υπήρξε η οικία Πιπινέλη, επί της ακτής Τρύφωνος Μουτζοπούλου 16, δίπλα ακριβώς στην οικία Στρίγκου! Ο Γεώργιος Στρίγκος απεβίωσε στις 12 Ιανουαρίου του 1956 και ενταφιάστηκε στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως, στον Πειραιά.

Ως προς την ιδιαίτερη σχέση του με την πόλη του Πειραιώς, αξιο λόγου επίσης είναι το γεγονός πως ο Γεώργιος Κ. Στρίγκος διατήρησε την μόνιμη κατοικία του από τα τέλη της δεκαετίας του 1910 και μέχρι το έτος 1941 στο πολυτελές υπό εξέτασιν Μέγαρο στη συμβολή της ακτής Τρύφωνος Μουτζοπούλου και Δευτέρας Μεραρχίας, παραθέριζε σε έτερη εξοχική οικία σε προνομιακή θέση της Καστέλλας, ενώ τα πάσης φύσεως γραφεία του (εμπορικός οίκος, προξενικά γραφεία κ.α.) στεγάζονταν στο Μέγαρο Σπυράκη. Μετά τους πρώτους βομβαρδισμούς του Πειραιά το 1941, ο Γεώργιος Στρίγκος και η οικογένειά του ακολουθώντας το γενικότερο κλίμα φυγής, εγκατέλειψαν τον Πειραιά, εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και ουδέποτε επέστρεψαν. 

Τέλος αξίζει κανείς να αναφερθεί έστω και επιγραμματικά στον φιλόμουσο συλλέκτη Γεώργιο Στρίγκο ο οποίος διέθετε μια μεγάλη και πλούσια συλλογή έργων τέχνης, βιβλίων, πινάκων, μικρο-αντικειμένων, αντικών, αρχαιοτήτων κ.α. τα οποία έχουν αποτυπωθεί σε αρκετές φωτογραφίες εποχής του εσωτερικού της οικίας Στρίγκου όπως οι κάτωθι ενδεικτικές: 

• Η πρώην οικία Στρίγκου κατά τον 21ο αιώνα

Το υπό εξέτασιν νεοκλασικό Μέγαρο επισκευάστηκε και αποκαταστάθηκε κατά την περίοδο 1992-1993, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα μηχανικού Παύλου M. Καλλιγά, σε συνεργασία με τον M. Borne. 

Στις μέρες μας (21ος αιώνας), η πάλαι ποτέ οικία Γ. Στρίγκου, μαζί με την πέτρινη πυργοειδή οικία Τζιβανιώτη, με το κτίριο του Ναυτικού Νοσοκομείου Πειραιώς (ΝΝΠ - πρώην Ρωσικό Νοσοκομείο, προγενέστερα έπαυλις Μελετόπουλου) και με την οικία Π. Πατσιάδου, αποτελούν τα μοναδικά εναπομείναντα κτίρια του παλαιού λιμένα της Ζέας που διασώζονται.

Οι νεοκλασικές γραμμές είναι εμφανείς σε όλο το οικοδόμημα:

Στο κορυφαίο τμήμα του νεοκλασικού κτιρίου, επί της κεντρικής μαρμάρινης επιγραφής, "αχνοφαινόταν" μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 2010 η αναφορά "Institut Francais". 

Στο κτίριο, το οποίο αποτελεί ιδιοκτησία του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδου, φιλοξενούνται πλέον συλλογές σπανίων αντικειμένων και βιβλίων καθώς επίσης αρχεία - δωρεές από σημαντικούς ανθρώπους των Γραμμάτων και των Επιστημών. Τα ανοικτά παραθυρόφυλλα επί της ακτής Τρύφωνος Μουτζόπουλου επέτρεψαν την "υποκλοπή" μιας βραδινής καταγραφής από το φωτισμένο εσωτερικό της πρώην οικίας Στρίγκου.

Το καλοκαίρι του έτους 2014, η πάλαι ποτέ οικία Γεωργίου Κ. Στρίγκου, νυν ιδιοκτησίας του Ιδρύματος Λασκαρίδη, υπέστη μια νέα φάση εργασιών αποκατάστασης.

Η πρώην οικία Στρίγκου όπως καταγράφηκε από τη συμβολή των οδών Δευτέρας Μεραρχίας και Υψηλάντου στα μέσα της δεκαετίας του 2010:

Στο σημείο όπου βρισκόταν η είσοδος του πάλαι ποτέ ονομαστού καφέ-ζαχαροπλαστείου "Η Μυροβόλος", το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη τοποθέτησε στα μέσα της δεκαετίας του 2010 μια ενημερωτική οθόνη αφής (touch screen) η οποία ουσιαστικά προέβαλε το περιεχόμενο της ιστοσελίδας του Ιδρύματος. Η εν λόγω ενδιαφέρουσα τεχνολογική εξέλιξη υπήρξε ιδιαίτερα φιλόδοξη και καινοτόμος σε μια πόλη στάσιμη, η οποία δε βρίθει τέτοιων εγκαταστάσεων. Δυστυχώς, λίγα χρόνια αργότερα, η εν λόγω εγκατάσταση αφαιρέθηκε / καταργήθηκε αφού πρώτα είχε βανδαλιστεί. 

Η όψη της πρώην οικίας Γ. Στρίγκου όπως καταγράφηκε φωτογραφικά κατά το καλοκαίρι του έτους 2016:

Η όψη της πρώην οικίας Γ. Στρίγκου όπως καταγράφηκε φωτογραφικά κατά τον μήνα Ιούνιο του έτους 2017:

Το υπό εξέταση κτίριο όπως καταγράφηκε φωτογραφικά την Πρωταπριλιά του έτους 2018: 

Το υπό εξέτασιν διατηρητέο κτίριο όπως καταγράφηκε φωτογραφικά το πρωινό της 16ης Φεβρουαρίου του έτους 2021:

 

 

Η υπό εξέτασιν πάλαι ποτέ οικία του Γεωργίου Στρίγκου, όπως ξεχωρίζει ανάμεσα στις γειτονικές νεώτερες κατασκευές, σε μια φωτογραφική καταγραφή των τελών του μηνός Δεκεμβρίου του έτους 2021:

Μάιος του έτους 2022 στο Πασαλιμάνι (λιμήν Ζεας), επί της ακτής Τρύφωνος Μουτζόπουλου, με την πρώην οικία Στρίγκου να καταγράφεται στο αριστερό τμήμα του φωτογραφικού κάδρου:

Μάιος του έτους 2024, στη συμβολή της παραλιακής ακτής Τρύφωνος Μουτζόπουλου με την λεωφόρο Δευτέρας Μεραρχίας, παρατηρώντας το ισόγειο τμήμα της πάλαι ποτέ οικίας Γεωργίου Στρίγκου, στο σημείο όπου λειτουργούσε το γνωστό καφέ - ζαχαροπλαστείο "Η Μυροβόλος":

Διαβάστε σχετικά θέματα:

Στο εσωτερικό της οικίας Στρίγκου [Open House 2018]

Τρέξατε όλοι εις το Μέγα Ζαχαροπλαστείον "Η Μυροβόλος"

Κείμενο - Πηγές:

Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων. Στοιχεία και πληροφορίες ελήφθησαν από: 

• "Ο Πειραιεύς του άλλοτε", Πάνου Λώζου, 1987
• "Τα κτίρια του Πειραιά κατά τον 19ο αιώνα - Δημόσια Κτίρια και Κατοικία", Νικόλας Σ. Ντόριζας, Εταιρία Φίλων του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, 1997
• "Γεώργιος Στρίγκος", Ινστιτούτο Μελέτης της Τοπικής Ιστορίας και της Ιστορίας των Επιχειρήσεων (Ι.Μ.Τ.Ι.Ι.Ε.), Μπαφούνη Ευαγγελία & Μέλιος Νικόλαος, 2006
• Ελληνικό Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο - ΕΛΙΑ
• ΥΠΕΚΑ
• Ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Πειραιάς
• Ο Πειραιάς του Τσαρούχη (1980)
• Ημερησία.gr
• Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδου
• Π.Μ. Καλλιγάς - Ιστοσελίδα
• Τύπος Εποχής - Οδηγοί Πολεως

Φωτογραφίες:

• Όλες οι σύγχρονες φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.