Η βόλτα στον Πειραιά των τελών της δεκαετίας του 1980 μέσα από το οπτικοακουστικό αρχείο της ΕΡΤ, ξεκινά από το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά, εκεί όπου το σκηνικό αποτελείται από τα πλοία πάσης φύσεως και τα ρυμουλκά, τις αποθήκες και τους γερανούς αλλά και τους ανθρώπους του λιμανιού.
Στο λιμάνι του Πειραιά της δεκαετίας του 1980 μπορούμε να σταθούμε - χρονολογικά - στα εξής σημεία: Το 1985 διαμορφώνεται ο εσωτερικός και εξωτερικός χώρος του Επιβατικού Σταθμού του Αγίου Νικολάου (σσ. η γνωστή σε όλους "Παγόδα"), την επόμενη χρονιά (έτος 1986) παραδίδεται προς εκμετάλλευση ο Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων της ακτής Βασιλειάδη ενώ το 1987 εγκρίνεται το επενδυτικό πρόγραμμα του νέου σταθμού στο νέο Ικόνιο, ο οποίος θα λάβει τιμητικά το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου (Πηγή: ΟΛΠ).
Στη συνέχεια, από την οθόνη "παρελαύνουν" ιστορικά κτίρια της πόλης όπως λ.χ. το Παλατάκι στο τέρμα της ακτής Ξαβερίου, εκεί όπου θα κτίζονταν τα θερινά ανάκτορα του Γεωργίου Α' στον Πειραιά - ένα έργο το οποίο έμεινε ανεκπλήρωτο.
Το Διοικητήριο της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, το Βασσάνειο Μέγαρο, στο άκρο της Πειραϊκής Χερσονήσου:
Το ιστορικό Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων, κτισμένο σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της βραχώδους Πειραϊκής Χερσονήσου, από το όνομα του ιδρυτή του οποίου ονοματίστηκε όλη η ομώνυμη συνοικία του Χατζηκυριακείου που δημιουργήθηκε με το πέρασμα των χρόνων πέριξ αυτού:
Οι μισογκρεμισμένες λιμενικές αποθήκες - έργο του μεγάλου αρχιτέκτονος Κλεάνθη - επί της οδού Ευπλοίας, ένα ιστορικό κτίσμα το οποίο σταθερά μέχρι τις ημέρες μας (21ος αιώνας) στέκει απαξιωμένο και εγκαταλειμμένο, παρότι από χρονολογικής απόψεως αποτελούν ίσως το παλαιότερο δημόσιο κτίριο της πόλεως.
Διαβάστε περισσότερα για το ιστορικό αυτό κτίριο το οποίο "κατακρεουργήθηκε" κατά το 1/4 περίπου επί επταετίας εδώ.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της παραλίας λιμένος Πειραιώς, στα όρια της συνοικίας του Αγίου Διονυσίου και της Δραπετσώνας, επί της Ηετιώνειας ακτής, εν λειτουργία ακόμη στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ο ιστορικός σιδηροδρομικός σταθμός ο οποίος ανακαινίστηκε εν'όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 αλλά λίγο αργότερα εγκαταλείφθηκε, έπειτα βανδαλίστηκε και καταλήφθηκε από αθίγγανους και περιθωριακά στοιχεία, ανακοινώθηκε η αξιοποίησή του από τον Δήμο Πειραιώς και παραμένει μέχρι και τις μέρες μας (αρχές τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα) εγκαταλειμμένος και αναξιοποίητος.
Στις παρακάτω φωτογραφίες, ο σταθμός του Αγίου Διονυσίου την εποχή που έσφυζε από κόσμο και συρμούς, λοκομοτίβες και άμαξες κάθε τύπου, επιβάτες και περαστικούς:
Το νεοκλασικό Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, με σκαλωσιές και σε φάση επισκευών εκείνη την εποχή, αποτελεί στις μέρες μας (21ος αιώνας) το αδιαμφισβήτητο στολίδι της πόλεως.
Στην ως άνω εικόνα, αξιοσημείωτη δίχως άλλο η παρουσία του λαοφιλούς "πράσινου" λεωφορείου VOLVO SB756 - με το αμάξωμα ελληνικής κατασκευής Σαρακάκη - στη διαδρομή "040" Σύνταγμα - Πειραιάς.
Έναντι του Δημοτικού Θεάτρου της πόλεως, με φόντο τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου, εξέχων σημείο αναφοράς και συγκέντρωσης του πλήθους - ιδιαίτερα κατά τις επετείους των εθνικών εορτών, οπότε και οι σχετικές παρελάσεις λάμβαναν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα.
Στο υψηλότερο σημείο της πλακόστρωτης λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου Β', στο λόφο της Καστέλλας.
Στην Καστέλλα όπου πολλά κτίρια διατηρούν πολλά στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που χαρακτήριζε τον Πειραιά μέχρι και την εποχή της αντιπαροχής και του "εύκολου κέρδους" που ξεκίνησε μεταπολεμικά και κορυφώθηκε στις δεκαετίες του 1960-1970. Μπαλούστρα, ακροκέραμα, διακοσμητικές ταινίες, εξώστες με περίτεχνα κιγκλιδώματα, εντυπωσιακές εξώπορτες ξεχωρίζουν - αν και συχνά σε καθεστώς απαξίωσης και εγκατάλειψης.
Δείτε εδώ μια φωτογραφική συλλογή με τα Ακροκέραμα του Πειραιά.
Η παραλία της Καστέλλας, αποκαλούμενη και "Βοτσαλάκια", παλαιότερα γνωστή ως παραλία του Παρασκευά λόγω των ομωνύμων λουτρών και της Σπηλιάς (κοσμικό κέντρο) που λειτουργούσαν στο σημείο με την μικρή νησίδα του Κουμουνδούρου:
Το Πασαλιμάνι, ο αρχαίος λιμένας της Ζέας:
Ένας εκ των λιμενοβραχιόνων της Ζέας, στο ύψος της πλατείας Αλεξάνδρας, εκεί όπου στις μέρες μας (21ος αιώνας) υφίστανται τα γραφεία του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού Σ.Φ. Πειραιώς.
Στην πλατεία Αλεξάνδρας, ένα και μοναδικό εναπομείναν σημείο αναφοράς μιας άλλης εποχής, η πρώην οικία Παναγιώτη Πατσιάδου, ένα αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του Ερνέστου Τσίλλερ, τότε εν λειτουργία ως καφέ/εστιατόριο "Δεληγιάννης", στις μέρες μας (21ος αιώνας) σταθερά σε καθεστώς απαξίωσης και εγκατάλειψης, "κρυμμένο" πίσω από τεράστιες λαμαρίνες.
Δείτε εδώ το φωτογραφικό οδοιπορικό στο εσωτερικό της ιστορικής οικίας Πατσιάδου.
Έναντι στην πάλαι ποτέ οικία του αλευροβιομηχάνου Πατσιάδη, τα ιστορικά κίτρινα τρόλεϊ της μαγευτικότερης ίσως διαδρομής της πόλης, του δρομολογίου υπ'αριθμόν "20" με αφετηρία το νέο Φάληρο και τέρμα στην Δραπετσώνα.
Διαβάστε περισσότερα σχετικά με το τρόλεϊ "20" σε ένα ιστορικό / φωτογραφικό αφιέρωμα εδώ.
Στην αντίθετη διαδρομή, επί της λεωφόρου Βασιλέως Παύλου, διάφορα νεοκλασικά και παραδοσιακά κτίρια, άλλα κατοικημένα και άλλα ερειπωμένα, όπως λ.χ. το εικονιζόμενο στη συμβολή με την οδό Φωσκόλου, εποχής μεσοπολέμου με την χαρακτηριστική πυργοειδή απόληξη. Διαβάστε περισσότερα για το εν λόγω κτίριο εδώ.
Τα χρώματα του πειραϊκού ουρανού κατά τη διάρκεια του σούρουπου παραμένουν πάντως αναλλοίωτα στα χρόνο:
Και ενώ η νύχτα "πέφτει" στο μεγάλο λιμάνι, οι χαρακτηριστικές λάμπες του δρόμου ανάβουν και ένα λεωφορείο Ikarus που εκτελεί το δρομολόγιο "904" στρίβει στην παραλιακή λεωφόρο.
Κείμενο - Πηγές:
Το κείμενο που συνοδεύει τις εικόνες είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας.
Φωτογραφίες
- Οι εικόνες προέρχονται - με screenshots - από το Αρχείο της ΕΡΤ - Ταινιοθήκη Τηλεόρασης, Εκπομπή "Περισκόπιο" με τίτλο "Πειραιάς από το Πόρτο Λεόνε στη Μαγεστρία της Ανατολής", βασισμένη στην έρευνα της κας. Λίζας Μιχελή.
- Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
- Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου