Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

Ο Πειραιάς, με τις ιδιαιτερότητές και τις αντιθέσεις του, αποτέλεσε διαχρονικά πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για πολλούς εικαστικούς, γηγενείς και μη. Στο παρόν αφιέρωμα παρουσιάζονται ορισμένα ενδεικτικά έργα τέχνης (πίνακες ζωγραφικής), από σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες, με θέμα τον Πειραιά. 

"Εν αρχή ην" ο Κωνσταντίνος Βολανάκης ή Βολονάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 17 Μαρτίου 1837 - Πειραιάς, 29 Ιουνίου 1907), εκ των σημαντικότερων Ελλήνων ζωγράφων του 19ου αιώνα, χαρακτηριζόμενος ως "πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας", ο οποίος εγκαταστάθηκε σε μικρή ηλικία στον Πειραιά, όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του προτού αναχωρήσει για την Τεργέστη της Ιταλίας. Ο Βολανάκης, ο οποίος αργότερα επέστρεψε στον Πειραιά, αποτύπωσε με τον χρωστήρα του το λιμάνι της πόλεως σε πίνακες όπως λ.χ. η κάτωθι εικονιζόμενη ενδεικτική ελαιογραφία με τίτλο "Το λιμάνι: Αναχώρηση από τον Πειραιά για την  Τήνο" (1885-1890), στον οποίον συν τοις άλλοις καταγράφεται η ακτή Μιαούλη και ο ιερός ναός του Αγίου Σπυρίδωνος με την οικία Μιαούλη έμπροσθεν αυτού.

Το λιμάνι του Πειραιώς στα τέλη του 19ου αιώνα όπως αποτυπώθηκε δια χειρός Κωνσταντίνου Βολανάκη: 

Η ακτή Μιαούλη, το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά με ιστιοφόρα και ο τρούλος του ιερού ναού του Αγίου Νικολάου των Υδραίων να ξεχωρίζει κάπου στο βάθος του κάδρου που φιλοτέχνησε ο Κωνσταντίνος Βολανάκης, του οποίου το τέλος δεν υπήρξε αντάξιο της φήμης και της προσφοράς του.

Άποψη του αγνώριστου και ερημικού Πειραιά των μέσων του 19ου αιώνα όπως αποδόθηκε από τον Γρηγόριο Σούτζο (ή Σούτσο, Kωνσταντινούπολη 1814 - Παρίσι 1869) σε μια υδατογραφία σε χαρτί διαστάσεων 17,5 x 26 εκατοστών, εκ της συλλογής της Εθνικής Πινακοθήκης. 

Ο Αιμίλιος Προσαλέντης (Κέρκυρα 1859 – Αθήνα 1926), με καταγωγή από την Κέρκυρα, υιός του επίσης ζωγράφου Σπυρίδωνος Προσαλέντη, μαθήτευσε αρχικά πλάι στον πατέρα του και εν συνεχεία σπούδασε μηχανική στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, κατατάχθηκε ως μηχανικός στο Πολεμικό Ναυτικό. Η ζωγραφική του μοιραία προσανατολίστηκε προς τις θαλάσσιες σκηνές και την ναυτική καθημερινότητα με αποτέλεσμα το λιμάνι του Πειραιά να αποτελεί πηγή έμπνευσης για έργα του όπως τα κάτωθι:

Ο Βασίλειος Χατζής (Καστοριά, 1870 - Αθήνα, 1915) υπήρξε ένας σπουδαίος θαλασσογράφος και τοπιογράφος, ο οποίος σπούδασε στην Σχολή των Τεχνών της Αθήνας έχοντας ως καθηγητές τον Νικηφόρο Λύτρα και τον Κωνσταντίνο Βολανάκη. Παρότι ο ίδιος δεν έκανε σπουδές στο Μόναχο, από το ύφος του και μόνον, το έργο του εντάσσεται στην επονομαζόμενη "Σχολή του Μονάχου". Στην κάτωθι πειραϊκού ενδιαφέροντος ελαιογραφία του Βασιλείου Χατζή καταγράφονται οι κήποι της Τερψιθέας περί τα τέλη του 19ου αιώνα, με την χαρακτηριστική μαρμάρινη κλίμακα επί της λεωφόρου Αιγέως (νυν λεωφόρος Δευτέρας Μεραρχίας), στο ύψος της τότε λεωφόρου Σωκράτους (νυν λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου):

Ο Κωνσταντίνος Ρωμανίδης (1884 - 1 Μαΐου 1972) αφού σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητές τους Νικηφόρο Λύτρα, Κωνσταντίνο Βολανάκη και Γεώργιο Ροϊλό, συμμετείχε σε αρκετές ατομικές, ομαδικές και πανελλήνιες εκθέσεις. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, στους οποίους συμμετείχε ως έφεδρος, φιλοτέχνησε 200 περίπου σχέδια από τις μάχες στο μέτωπο. Έργα του πολυβραβευμένου Κωνσταντίνου Ρωμανίδη εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας, στο Μουσείο Μπενάκη, στις Δημοτικές Πινακοθήκες Αθηνών και Πειραιώς, στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών Βούρου – Ευταξία αλλά και στο εξωτερικό (Μουσείο Λωζάνης, Πινακοθήκη Βουκουρεστίου, Βασιλική Πινακοθήκη Βελγίου, Πινακοθήκη Αμβέρσας), όπως επίσης και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.

Το λιμάνι του Πειραιά στα χρόνια του Μεσοπολέμου (1924) μέσα από μια ελαιογραφία του Κωνσταντίνου Ρωμανίδη στην οποία διακρίνονται συν τοις άλλοις το Δημαρχείο (Ωρολόγιον), ο ιερός ναός της Αγίας Τριάδος, το Μέγαρο Σπυράκη αλλά και η στέγη του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς.

Ο εν Πειραιεί λιμήν των Αλών δια χειρός Κωνσταντίνου Ρωμανίδη:

Μια υδατογραφία του Μιχαήλ Δημόκα, από τα τέλη του 19ου αιώνα, αποτυπώνει την οδό Φίλωνος, όπισθεν του ιερού ναού της Αγίας Τριάδος, στη συμβολή με την οδό Ομήρου, όπου βρισκόταν η γωνιαία οικία του μακροβιότερου Δημάρχου της πόλεως Τρύφωνος Μουτζόπουλου, λίγα μετρά μακριά από το Δημόσιο Καπνεργοστάσιο (στη συμβολή Τσαμαδού και Φίλωνος), από τις εγκαταστάσεις του Πυροσβεστείου και της εν Πειραιεί Σχολής Ευελπίδων.

Έτερη υδατογραφία του Μιχαήλ Δημόκα από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα με την ακτή Τζελέπη και την πλατεία Απόλλωνος, με το φουγάρο του ατμόμυλου του Καπράνου να "καπνίζει": 

Ο Βάσος Γερμενής (1896 – 1966) υπήρξε Έλληνας ζωγράφος και γλύπτης. Ως προς τα ζωγραφικά του έργα, ο Γερμένης ασχολήθηκε κυρίως με θαλασσογραφίες, τοπία, πορτραίτα και ηθογραφίες, που διαπνέονται από ακαδημαϊκή αντίληψη με χρωματικότητα του ύστερου ιμπρεσιονισμού. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ο Γερμένης αποτύπωσε την καθημερινότητα στο λιμάνι του Πειραιά ως εξής:

Ο Αγήνωρ Αστεριάδης (Λάρισα, 1898 – Αθήνα, 17 Δεκεμβρίου 1977) υπήρξε ένας ακόμη αξιόλογος Έλλην ζωγράφος, αγιογράφος και χαράκτης της λεγόμενης "Γενιάς του '30". Το κάτωθι αχρονολόγητο έργο του Α. Αστεριάδη (πιθανότατα των αρχών της δεκαετίας του 1970, αυγοτέμπερα σε κόντρα πλακέ, διαστάσεων 81x60), με θέμα τα λιμάνια του Πειραιά [κεντρικός λιμήν, λιμήν Ζέας (Πασαλιμάνι) και Τουρκολίμανο (Μικρολίμανο)], ανήκει στη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου.

Υδατογραφία του Αγήνωρος Αστεριάδη με τίτλο "Στο Λιμάνι του Πειραιώς" από το έτος 1927:

"Κότερα και καΐκια στο Τουρκολίμανο", δια χειρός Αγήνωρος Αστεριάδη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1960:

Ο Νίκος Π. Εγγονόπουλος (21 Οκτωβρίου 1907 - 31 Οκτωβρίου 1985) υπήρξε Έλληνας καθηγητής του Πολυτεχνείου, ζωγράφος, σκηνογράφος και ποιητής. Ως ένας από τους μείζονες εκπροσώπους της γενιάς του '30, αποτέλεσε έναν από τους κύριους εκφραστές του υπερρεαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. 

Ο Ανδρέας Κρυστάλλης ή Κρυσταλλίδης (Μικρά Ασία, 1911 – Πειραιάς, 1951) υπήρξε ένας διακεκριμένος Έλληνας ζωγράφος. Παρότι αρχικά κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό, γρήγορα αποφάσισε να ακολουθήσει την κλίση του προς τη ζωγραφική, παραιτήθηκε και πήγε στο Παρίσι όπου έμεινε τρία χρόνια σπουδάζοντας στην Σχολή Καλών Τεχνών. Επέστρεψε στην Ελλάδα και στον Πειραιά όπου διέμενε πλέον μόνιμα, έκανε αρκετές εκθέσεις, μετά την Κατοχή υπήρξε έγκλειστος στο Δρομοκαϊτειο και εν τέλει πέθανε σε ηλικία μόλις 40 ετών. Ο ιμπρεσιονιστής Ανδρέας Κρυστάλλης, αποτύπωσε το λιμάνι του Πειραιά με τον ακόλουθο τρόπο:

Ο βραβευμένος ζωγράφος, χαράκτης, φωτογράφος, συγγραφέας, εικονογράφος σχολικών βιβλίων και φυσιολάτρης - στοχαστής Γιώργος Μανουσάκης (Ηράκλειο Κρήτης, 1914 – Φεβρουάριος 2003), υπήρξε ένας ακόμη εκπρόσωπος της καλλιτεχνικής γενιάς του '30, ο οποίος κατέγραψε τον Πειραιά με τον δικό του ιδιαίτερο πλην όμως ρεαλιστικό τρόπο. Στην παρακάτω υδατογραφία των τελών της δεκαετίας του 1980, ο Μανουσάκης αποτύπωσε το ιστορικό τρόλεϊ του δρομολογίου "20" (Νέο Φάληρο - Καστέλλα - Δραπετσώνα) στο ύψος των εγκαταστάσεων των Λιπασμάτων.

Η Νίκη Καραγάτση, το γένος Καρυστινάκη (Άνδρος, 27 Ιανουαρίου 1914 – Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου 1986) υπήρξε μια Ελληνίδα ζωγράφος, η οποία έγινε περισσότερο γνωστή μετά το θάνατο του συζύγου της, του γνωστού πεζογράφου Μ. Καραγάτση (πραγματικό όνομα Δημήτριος Ροδόπουλος). Ως προς το έργο της, η Νίκη Καραγάτση κατέγραψε τοπία, νεκρές φύσεις και σκηνές της καθημερινής ζωής, καθώς και πρόσωπα από τον οικείο της χώρο. Η σχέση της Νίκης Καραγάτση με τον Πειραιά υπήρξε σημαντική, καθώς η ίδια, ως μαθήτρια αρχικά και φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, έκανε μαζί του ατελείωτες βόλτες στο Πασαλιμάνι και στην Καστέλλα θαυμάζοντας τα νεοκλασικά της πόλης. Στον κάτωθι εικονιζόμενο πίνακα, με τίτλο "Το καραβάκι για την Αίγινα" (έτος 1966), η Νίκη Καραγάτση καταγράφει την προκυμαία των πλοίων του Αργοσαρωνικού στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιά, με την "Νεράϊδα" του Γιάννη Λάτση να αποτελεί "το καραβάκι για την Αίγινα", με φόντο το Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο.

Ο Κώστας Γραμματόπουλος (Αθήνα, Σεπτέμβριος 1916 – Αθήνα, 1 Οκτωβρίου 2003), με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, υπήρξε ένας κορυφαίος Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης της Γενιάς του '30, ιδιαίτερα γνωστός για τις αφίσες που φιλοτέχνησε κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940–1941), όπως επίσης και για την εικονογράφηση πολλών ελληνικών περιοδικών και βιβλίων! 

Ο αστικοποιημένος μεταπολεμικός Πειραιάς, με κυρίαρχο το θαλάσσιο στοιχείο, όπως σχεδιάστηκε δια χειρός Κώστα Γραμματόπουλου:

Ο γεννημένος στη Μυτιλήνη με ρίζες από την Μικρά Ασία Γιώργος Βακιρτζής (1923 - 31 Ιανουαρίου 1988) υπήρξε ένας αξιόλογος Έλληνας ζωγράφος του 20ου αιώνα. Ο Βακιρτζής, ο οποίος υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής της "Σκούρας Φιλμ" (του Σπύρου Δ. Σκούρα), συνεργάστηκε επίσης με την "Φίνος Φιλμ" (του Φιλοποίμην Φίνου), με την γαλλική "LTC" αλλά και με τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμό ως ειδικός στην τέχνη της γιγαντοαφίσας. 

Το γραφικό "Τουρκολίμανο", δια χειρός Γιώργου Βακιρτζή, όπως καταγράφηκε για λογαριασμό τουριστικής καμπάνιας του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, στα μέσα της δεκαετίας του 1950:

Η γνωστή ζωγράφος Μαρία Πωπ (1925 - 2009), γεννηθείσα σύμφωνα με ορισμένες πηγές στο κοσμικό προάστιο του νέου Φαλήρου ως Μαρία Μπουστίντουϊ (Maria Bustinduy), ούσα μια εκ των δυο θυγατέρων του διάσημου δασκάλου βιολιού και μαέστρου Ιωσήφ Μπουστίντουϊ (José Bustinduy Bolinaga, 1882-1964) και της συζύγου του Ελένης Γεωργαντοπούλου, άντλησε τη θεματολογία των έργων της από την παλαιότερη αστική και παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τα καθημερινά της βιώματα, δουλεύοντας κυρίως με τέμπερα, αυγοτέμπερα και λάδι. 

Δίχως αμφιβολία, εκ των αγαπημένων της περιοχών υπήρξαν ο Πειραιάς και οι περιοχές πέριξ αυτού (Κερατσίνι, Πέραμα, νέο Φάληρο), όπως επίσης και η γειτονική Αίγινα όπου διατηρούσε άλλωστε παραθεριστική οικία.

Ο υδραϊκής καταγωγής Παναγιώτης Τέτσης (1925 - 5 Μαρτίου 2016) υπήρξε Έλληνας χαράκτης και ζωγράφος ο οποίος μετοίκησε σε νεαρή ηλικία στον προπολεμικό Πειραιά, κατοικώντας αρχικά στο κέντρο της πόλεως και εν συνεχεία στην συνοικία της (νέας) Καλλιπόλεως. Πρώτος του δάσκαλος υπήρξε ο Γερμανός Klaus Vrieslander στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ενώ την ίδια περίοδο γνωρίστηκε με τους Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και Δημήτρη Πικιώνη. Μετά την εγκατάλειψη των σπουδών Νομικής, εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, από την οποία αποφοίτησε το 1949.

Η παραλία της Καστέλλας και η νήσος Κουμουνδούρου δια χειρός Παναγιώτη Τέτση:

Ο Πάρις-Αλέξανδρος Πρέκας (1926 - 1999) υπήρξε Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, κοσμηματογράφος με καταγωγή από την Σαντορίνη, ο οποίος σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1948-1952), προτού συνεχίσει αργότερα τις σπουδές του στο Παρίσι. Στα έργα του Πάρι-Αλέξανδρου Πρέκα τα οποία εκτίθενται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές και μουσεία σε Ελλάδα και εξωτερικά, υφίστανται πίνακες με πειραϊκό ενδιαφέρον.

Ο Αλέκος Φασιανός (Αθήνα, 25 Οκτωβρίου 1935 - Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 2022) υπήρξε ένας σημαντικός Έλληνας ζωγράφος. Στις μέρες μας (21ος αιώνας), έργα του βρίσκονται σε πινακοθήκες, μουσεία και ιδιωτικές συλλογές ανά την υφήλιο (Εθνική Πινακοθήκη, Πινακοθήκη Αβέρωφ, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Mobilier National, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Παρισιού, Centre Pompidou, Fondation Maeght κλπ).

Το "λιμανάκι της Δραπετσώνας" όπως καταγράφηκε δια χειρός Α. Φασιανού:

Ο Δήμος Σκουλάκης (1939 - 2014), με καταγωγή από τα Χανιά της Κρήτης, υπήρξε ένας σπουδαίος Έλλην ζωγράφος, ο οποίος μας προσέφερε τις δυο κάτωθι αποτυπώσεις του εν Πειραιεί σταθμού του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου:

Ο γεννημένος στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ Φίλιππος Τάρλοου (Philip Tarlow, 1940-), φίλος του προαναφερομένου Γεωργίου Μανουσάκη, έζησε στην Ελλάδα από το 1963 έως το 1978, κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου του με την Μαρίνα Καραγάτση (κόρη του Μ. Καραγάτση και της προαναφερθείσης Νίκης Καραγάτση), καταγράφοντας τα πάμπολλα ερεθίσματα που του προσέφερε η τότε ελληνική πραγματικότητα. 

Η παρακάτω ακουαρέλα καταγράφει την Κεντρική Δημοτική Αγορά του Πειραιώς τις παραμονές της κατεδάφισής τής. Ο ίδιος ο Φίλιπ Τάρλοου ενθυμείται σχετικά: "Η Αγορά έσφυζε από ζωή. Τίποτε δεν προμηνούσε πως ήταν η τελευταία μέρα της λειτουργίας της. Θέλαμε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια πως ό,τι είχαμε ακούσει για την κατεδάφιση ήταν αληθινό. Η Αγορά, άλλοτε γεμάτη με πλήθη κάθε ηλικίας που αγόραζαν φρούτα, λαχανικά, κρέατα και ψάρια και που έτρωγαν στα διάφορα στέκια που σερβίριζαν, έστεκε μπροστά στα μάτια μας βουβή και έρημη. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία της διαρκούς, τότε, καταστροφής και αφανισμού των πιο όμορφων αρχιτεκτονικών τοπόσημων της Αθήνας, πολλά από τα οποία, ο Γιώργος (σσ. Μανουσάκης) και εγώ είχαμε ζωγραφίσει".

Ο Εμμανουήλ Μαντάς (1947 - ) είναι ένας αξιολογότατος Πειραιώτης θαλασσογράφος, γέννημα - θρέμμα της Νέας Κοκκινιάς (Νίκαια) με καταγωγή από την νήσο της Σάμου και την Μικρά Ασία. Έχοντας κάνει ελεύθερες σπουδές σχεδίου και χρώματος, ο Μαντάς έχει στο ενεργητικό του πληθώρα ατομικών εκθέσεων, συμμετοχών σε ομαδικές εκθέσεις και διακρίσεις / βραβεία. Πίνακες του Εμμανουήλ Μαντά, οι οποίοι φανερώνουν την έντονη σχέση του δημιουργού με το υδάτινο στοιχείο, τη θάλασσα, τον βυθό και τα πλεούμενα, βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα και εξωτερικό, σε δημόσιους χώρους ενώ το κάτωθι εικονιζόμενο έργο τέχνης ("Καρνάγιο") κοσμεί από το έτος 2012 την είσοδο του Δημαρχιακού Μεγάρου Πειραιώς.

Ο γεννημένος στον Πειραιά ζωγράφος Αλέξανδρος Βακιρτζής (1952 -), με καταγωγή από την Μυτιλήνη και καλλιτεχνικό οικογενειακό υπόβαθρο, παρότι εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 παρουσιάζοντας τη δουλειά του σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο, έχει να επιδείξει έργα τέχνης με πειραϊκό ενδιαφέρον όπως λ.χ. τα κάτωθι:

Ο ναυπηγός, πολιτικός (πρώην Νομάρχης Πειραιώς) και ζωγράφος Γιάννης Μίχας (1954 - ) έχει παρουσιάσει το έργο του σε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και μέχρι τις μέρες μας (2023), ενώ έχει εκδώσει τρία σχετικά λευκώματα. Οι δημιουργίες του Γιάννη Μίχα (ελαιογραφίες, παστέλ, υδατογραφίες αλλά και σχέδια), οι οποίες αποδεικνύουν την ιδιαίτερη σχέση με τον Πειραιά, με το υδάτινο στοιχείο (θάλασσα) και με τα πλοία, εκτίθενται σε διάφορες πινακοθήκες, μεταξύ των οποίων η Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιώς, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως το κάτωθι εικονιζόμενο έργο του Γιάννη Μίχα κοσμούσε την πρόσοψη της πάλαι ποτέ κραταιάς κλωστοϋφαντουργικής μονάδας "Αιγαίον", προ της κατεδαφίσεως του παλαιού εργοστασίου.

Ο Λευτέρης Τσιμογιάννης (17.05.1955 - ) είναι ένας σύγχρονος Έλλην ζωγράφος, ο οποίος αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Γιάννη Μόραλη στη ζωγραφική και τον Κωνσταντίνο Γραμματόπουλο στη χαρακτική, συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία με υποτροφία. Αργότερα ταξίδεψε στις ΗΠΑ, όπου παρέμεινε για οκτώ χρόνια διδάσκοντας ζωγραφική σε ιδιωτικό γυμνάσιο στην Αστόρια.

O Πειραιάς και οι όμορες περιοχές (Κερατσίνι, Πέραμα κ.α.) έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης του Λευτέρη Τσιμογιάννη όπως αποδεικνύεται άλλωστε από τα κάτωθι ενδεικτικά έργα του εν λόγω καλλιτέχνη:

Ο Δημήτριος Σταματίου είναι ένας νεότερος Έλλην ζωγράφος ο οποίος έχει αποτυπώσει με τον χρωστήρα του πλήθος έργων πειραϊκού ενδιαφέροντος. Ειδικότερα, εν Πειραιεί, ένας μεγάλος αριθμός έργων του Δημήτριου Σταματίου εκτίθενται και πωλούνται στην γκαλερί που βρίσκεται στη συμβολή της λεωφόρου Ηρώων Πολυτεχνείου με την πεζοδρομημένη οδό Γλαδστωνος, στην Τερψιθέα.

Διαβάστε σχετικά θέματα:

Οι θαλασσογραφίες στον Σταθμό του Ηλεκτρικού

Κωνσταντίνος Βολανάκης: Ο Πειραιώτης θαλασσογράφος

Ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Πειραιάς

Το νέο Φάληρο μέσα από τη ζωγραφική

Ο Πειραιάς της Μαρίας Πωπ

Κείμενο - Πηγές:

Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων. Στοιχεία και πληροφορίες ελήφθησαν από τις κάτωθι πηγές:

• Εθνική Πινακοθήκη
• Wikipedia
• https://www.wikiart.org/
• "Piraeus: From Porto Leone to the Manchester of the Orient", Liza Micheli, Editions Dromena, 1989

• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.