ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ "ΓΙΑΧΝΙ ΣΟΚΑΚΙ" [ΟΔΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ]

Η Τρούμπα υπήρξε ένα μικρό ανεξάρτητο κράτος στην καρδιά του λιμανιού του Πειραιά. Στην Τρούμπα έβρισκε καταφύγιο ολόκληρος ο υπόκοσμος της Μεσογείου και βάλε. Το σκηνικό χαρακτηριζόταν από ύποπτους μαγαζάτορες και παράξενα στέκια, πόρνες και προστάτες, χαρτοπαίκτες, κουτσαβάκηδες, παπατζήδες, μαχαιροβγάλτες, ναύτες από κάθε γωνιά της γης, απόκληρους και ακόλαστους αμφότερων των φύλων. Στα στενοσόκακα από τον Άγιο Νικόλαο των Υδραίων μέχρι τον Άγιο Σπυρίδωνα συναντούσε κανείς ανάμεσα στα ξενοδοχεία, τα ετοιμόρροπα σπίτια, τις ταβέρνες, τα εστιατόρια, τα καφέ-αμάν και τα καφέ-σαντάν, κάθε είδους ανθρώπινης αθλιότητας, κακομοιριάς και παρανομίας. Αν και το κεφαλόσκαλο της Τρούμπας υπήρξε πάντοτε η διασταύρωση της σημερινής λεωφόρου Δευτέρας Μεραρχίας με την οδό Φίλωνος, ακριβώς δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, υπήρξε ένα σοκάκι ονομαστό, που έμεινε στην ιστορία με την αναφορά του ως "γιαχνί σοκάκι". Το "γιαχνί σοκάκι" λοιπόν, η σύγχρονη οδός Αγίου Σπυρίδωνος, αναφερόταν στο τμήμα εκείνο του δρόμου από την οδό Δημοσθένη Πουρή μέχρι την οδό Μπουμπουλίνας.

Οδός Αγίου Σπυρίδωνος (Γιαχνί Σοκάκι) - Δεκέμβριος 1969

Την ιδιαίτερη τούτη ονομασία, το μικρό τμήμα αυτής της οδού, το οφείλει κυρίως στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 οι οποίοι ερχόμενοι στον Πειραιά άνοιξαν μαγειρεία ή οινομαγειρεία στα οποία προσέφεραν τις πολίτικες συνταγές που "έφεραν" μαζί τους από τις "χαμένες πατρίδες". Οι οσμές από τα φαγητά "γιαχνί" (εκ της τούρκικης λέξεως "yahni" που χαρακτηρίζει ένα φαγητό όταν μαγειρεύεται συνοδεία λαχανικών και σάλτσας ντομάτας) ήταν καθημερινά τόσο έντονες στο μικρό σοκάκι (επίσης εκ της τουρκικής λέξεως "sokak" που χαρακτηρίζει ένα μικρό στενό πέρασμα ανάμεσα σε κτίρια) πλάι στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα ώστε έγινε γνωστό ως "γιαχνί σοκάκι".

Βέβαια, πολύ πριν την έλευση των προσφύγων, στα τέλη του 19ου αιώνα, η οδός ή πάροδος Αγίου Σπυρίδωνος υπήρξε ένας εμπορικός δρόμος όπου πλήθος επαγγελματιών διατηρούσαν την έδρα ή την οικία τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε στα τέλη της δεκαετίας του 1880 τον ιατρό Σπυρίδωνα Κοντολέων, τον ξυλέμπορο Ιωάννη Αυτιά, τον καπνοπώλη Αριστείδη Κυριάκο, τον κουρέα Ιωάννη Σωτηρόπουλο, τον οινοπώλη Άγγελο Ορφανό, τον μακαρονοποιό Χ. Χαραλαμπόπουλο, το ξενοδοχείο φαγητού του Ανδρέα Δημόπουλου, τον παντοπώλη Ιωάννη Λεκάκη, τον φαρμακοποιό Π.Δ. Βράτιμο, τον ζαχαροπλάστη Α. Γκοβάντα κ.α. 

Έτος 1888

Ομοίως, στις αρχές της δεκαετίας του 1890, οι κάτωθι επαγγελματίες καταγράφονταν με έδρα ή οικία στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος: ο οινοπώλης Κωνσταντίνος Βεϊζαδές, ο φερετροποιός Άγγελος Μενδρινός, ο κουρέας Ναπολέων Τσιμόπουλος, ο σιμιτοποιός (κουλουρτζής) Ποθητός Φιλιακός, ο γυρολόγος Μιχαήλ Καλαντζής, ο οινοπώλης Ν. Κορωναίος, ο οινοπώλης Ιωάννης Δαμίγος, ο επίσης οινοπώλης Γεώργιος Βελόνιας, ο καφεπώλης Διονύσιος Ζαμπάφτης, ο ξενοδόχος ύπνου Γεώργιος Αμπατζής, ο κουρέας Ανδρέας Μαυρομάτης και ο σανδαλοποιός Γεώργιος Διακάκης.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως εκείνα τα χρόνια, έμπροσθεν της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα, υφίστατο η - κατεδαφισμένη πλέον - οικία του ναυάρχου Μιαούλη (μετέπειτα ιδιοκτησίας Χατζόπουλου) και όχι η σημερινή "ανοικτή" πλατεία, με αποτέλεσμα η όψη της οδού Αγίου Σπυρίδωνος να διαφέρει ριζικά από την αντίστοιχη σημερινή. 

Ενδεικτική διαφημιστική καταχώρηση του οινοπωλείου του Νικολάου Π. Καλλίνικου, το οποίο βρισκόταν επί της οδού Αγίου Σπυρίδωνος, όπισθεν της μεγάλης οικίας Μελετόπουλου, στα τέλη του 19ου αιώνα:

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως η γειτνίαση της οδού Αγίου Σπυρίδωνος με την περιοχή της Τρούμπας συχνά προκαλούσε ανάλογες παραβατικές συμπεριφορές, όπως λ.χ. την κλοπή υποδηματοπωλείου της ακτής Μιαούλη από παραβίαση παραθύρου στην πάροδο του Αγίου Σπυρίδωνος (έτος 1905):

Από τις αρχές της δεκαετίας του '20 πάντως, στα μικρά μαγειρεία με τις πολίτικες γεύσεις της προσφυγιάς που ξεφύτρωσαν στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος συνωστίζονταν κυρίως ναυτικοί, "άνθρωποι της Τρούμπας", Έλληνες και ξένοι, αρματωμένοι και ξαρμάτωτοι, αρσενικά και θηλυκά, γέροντες και παιδιά, αθώοι και ένοχοι, ενώ σίγουρα οι ευυπόληπτοι πολίτες του Πειραιά έμεναν μακρυά από το χαρακτηριζόμενο ως "κακόφημο" σοκάκι. Πάντως, οι φωνές, τα γέλια και τα κουτσομπολιά, οι οσμές και οι γεύσεις, τα μαχαιρώματα και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών τα "ντύνονταν" με τους ρεμπέτικους ήχους του μπουζουκιού και του μπαγλαμά μέσα στο πολυσύχναστο "γιαχνί σοκάκι" του προσέδιδαν μια ιδιαίτερη ταυτότητα. Λίγα μέτρα παραπέρα ξεκινούσαν τα "σπίτια" της Τρούμπας με τις πόρνες που λιάζονταν στα παράθυρα και στα μπαλκόνια. Τα απογεύματα στο "γιαχνί σοκάκι" σύχναζαν οι επονομαζόμενοι "πενηνταράκηδες", ήτοι οι αστυφύλακες εκείνοι οι οποίοι μετά τη βάρδιά τους αναλάμβαναν νόμιμες ή παράνομες ιδιωτικές υποθέσεις προς διεκπεραίωση, όπως λ.χ. εκβιασμούς, εκφοβισμούς, είσπραξη χρημάτων κλπ. Οι εν λόγω αστυφύλακες που αναλάμβαναν τέτοιου είδους υποθέσεις στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έναντι αμοιβής 50 λεπτών (της δραχμής), το κοινώς λεγόμενο "πενηνταράκι", αποκαλούνταν για προφανείς λόγους "πενηνταράκηδες".

Η όψη της υπό εξέτασιν οδού Αγίου Σπυρίδωνος, όπως καταγράφηκε κατά το θέρος του έτους 2012, από τη διασταύρωση με την μικρή οδό Δ. Πουρή:

 

Απομεινάρια ισογείων καταστημάτων στην αρχή της σύγχρονης οδού Αγίου Σπυρίδωνος όπως καταγράφηκαν στην αρχή της δεκαετίας του 2010. Λίγα χρόνια αργότερα, το εικονιζόμενο εγκαταλειμμένο κτίριο αποκαταστάθηκε και λειτούργησε ως εστιατόριο υπό την επωνυμία "S.i.L - Shakespeare in Love".

 

Εκτός από τα μαγειρεία και τα εστιατόρια, στο γιαχνί σοκάκι και στις στοές προς την Ακτή Μιαούλη υπήρχαν κυρίως τροχεία και ραφεία - "ραφτάδικα" όπως τα αποκαλούσαν στολών που εξυπηρετούσαν κυρίως ναυτικούς. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στη συμβολή των οδών Πουρή και Αγίου Σπυρίδωνος ("Φιλήνδρα" από το έτος 1936) όπως επίσης στη συμβολή της ακτής Μιαούλη με την οδό Πουρή ("Ναυτικές Στολές Ματιάτος", "Στολές Βαμβακά" από το έτος 1930), υφίστανται ακόμη ραφεία που εξυπηρετούν  ένστολους των διαφόρων σωμάτων του Ελληνικού Στρατού, του Πολεμικού Ναυτικού και της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και ναυτικούς, ενώ στο πάλαι πότε "γιαχνί σοκάκι", στον αριθμό "2" της οδού Αγίου Σπυρίδωνος, μπορούμε να βρούμε το κάτωθι εικονιζόμενο μοναδικό εναπομείναν εν λειτουργία τροχείο(ν) του Ε. Φουντουλάκη (από το 1870). 

 

  

Η ύπαρξη τροχείων στην πάροδο Αγίου Σπυρίδωνος καταγράφεται από τέλη του 19ου αιώνα, όπως μαρτυρά άλλωστε το κάτωθι ιστορικό τεκμήριο από τον ημερήσιο πειραϊκό Τύπο του έτους 1898 σχετικά με το τροχείον του Σπυρίδωνος Πελέκη: 

Εκτός βέβαια από τα τροχεία, στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, πολλοί επαγγελματίες, τεχνίτες, βιοτέχνες κλπ. διατηρούσαν γραφεία, εργαστήρια και καταστήματα στην πολύβουη οδό Αγίου Σπυρίδωνος. Επίσης, στις αρχές του 20ου αιώνα, επί της οδού Αγίου Σπυρίδωνος βρισκόταν η έδρα της Λιμενικής Επιτροπής. 

Ενδεικτική διαφημιστική καταχώρηση του Εργοστασίου Φανοποιίας του Βασιλείου Πραπόπουλου, το οποίο βρισκόταν επί της οδού Αγίου Σπυρίδωνος, από τα τέλη του 19ου αιώνα:

Έτερη διαφημιστική καταχώρηση του μέγα φανοποιείου του Βασιλείου Π. Πραπόπουλου, επί της οδού Αγίου Σπυρίδωνος, κατά το έτος 1900:  

Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, η Κεντρική Αποθήκη και τα γραφεία του Γενικού Αντιπροσώπου της καθαρτικής λεμονάδας Vichy (Vichy Supreme Purcative), βρίσκονταν στον αριθμό "7" της οδού Αγίου Σπυρίδωνος:

Λίγα χρόνια αργότερα, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στις σελίδες του Μέγα Οδηγού της πόλεως του Πειραιώς της περιόδου 1928-1929 (και της αντίστοιχης συμπεπληρωμένης εκδόσεως του 1929-1930), στον αριθμό "2" της υπό εξέτασιν οδού Αγίου Σπυρίδωνος καταγραφόταν το κατάστημα φωτογραφικών ειδών του Κ. Κωνσταντινίδη - ενώ αργότερα στον ίδιο αριθμό της υπό εξέτασιν οδού βρισκόταν το Φωτογραφείον του Ν. Ταυλαρίου:

Παρομοίως, στα τέλη της δεκαετίας του 1930, στον αριθμό "4" της οδού Αγίου Σπυρίδωνος υφίστατο ένα εκ των δυο εν Πειραιεί υποκαταστημάτων της αυστριακής εταιρίας Climax Motorenwerke und Schiffswerft Linz (έτος ίδρυσης 1926 από την συνένωση δυο υφιστάμενων εταιριών) η οποία ναυπηγούσε ατμόπλοια και κατασκεύαζε ατμομηχανές / ντηζελομηχανές.

"Προβιές εις όλα τα χρώματα" και "δέρματα κατειργασμένα" στην αρχή της οδού Αγίου Σπυρίδωνος, κατά τα πρώτα μεταπολεμικά / μετακατοχικά χρόνια:

Στη σύγχρονη οδό Αγίου Σπυρίδωνα του 21ου αιώνα, σχεδόν όλα τα παλαιότερα προγενέστερα κτίσματα έχουν αντικατασταθεί από πολυώροφα οικοδομήματα με ισόγεια καταστήματα που στεγάζουν στους άνω ορόφους γραφεία και επιχειρήσεις. Κάποιες οικογενειακές επιχειρήσεις βέβαια έχουν μακρά ιστορία, όπως λ.χ. το κάτωθι εικονιζόμενο κατάστημα πώλησης και επισκευής γραφομηχανών και αριθμομηχανών του Σαχινιάν, επί της οδού Αγίου Σπυρίδωνος 4, παραπλεύρως της στοάς Σπυρίδωνος Δουρούτη, το οποίο υφίσταται ως επιχείρηση από το έτος 1922:

 

Ή ακόμη και το κάτωθι εικονιζόμενο κατάστημα εμπορίας σημαιών, λαβάρων και σημάτων του Ζήση Χρυσοχόου, στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος 6, από το έτος 1949: 

Κατά κοινή ομολογία βεβαία, το πάλαι ποτέ πολυσύχναστο και πολύβουο "γιαχνί σοκάκι", έρημο και αλλιώτικο πλέον, δε θυμίζει ούτε κατ' ελάχιστον τις "ένδοξες ημέρες" του παρελθόντος, στις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι και πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε καν τα μεταπολεμικά χρόνια της "χρυσής εποχής" της Τρούμπας.

Ο γνωστός ρεμπέτης και μάγκας του Πειραιώς Γιώργος Μπάτης, ο οποίος μεταπολεμικά κυκλοφορούσε στους δρόμους της πόλης με τον αγαπημένο του μπαγλαμά, έγραψε και τραγούδησε για το "γιαχνί σοκάκι", στο οποίο άλλωστε και ο ίδιος σύχναζε, τους ακόλουθους στίχους (σσ. το τραγούδι με τίτλο "Βαρβάκειο" αποδίδεται στον Πρόδρομο Τσαουσάκη):

[...] "Κλάψε τους μάγκες τους παλιούς,

μες στο Γιαχνί σοκάκι,

που τα δερβίσια φόραγαν,

ανάριχτο σακάκι.

Κλάψε φτωχέ μου μπαγλαμά,

το μάγκα με μπεγλέρι,

μαύρη τραγιάσκα με κουμπί,

και δίκοπο μαχαίρι." [...]

Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, στο συγκεκριμένο τμήμα της οδού Αγίου Σπυρίδωνος και λόγω του αδιεξόδου που δημιουργεί πλέον η πλατεία έμπροσθεν της εκκλησίας, το δημόσιο οδόστρωμα επί πολλά χρόνια χρησιμοποιείτο παράνομα ως χώρος στάθμευσης ενώ λίγοι θαμώνες κάθονταν στα καφενεία και τα ουζερί που λειτουργούσαν εντός των υπαρχόντων στοών.

Στο επόμενο φωτογραφικό κάδρο, στα αριστερά της εικόνας, καταγράφεται με σκαλωσιές το εγκαταλειμμένο ιστορικό πρώην ξενοδοχείο "Πειραιεύς", κατασκευής 19ου αιώνα, πάλαι ποτέ ιδιοκτησίας της οικογενείας Μελετόπουλου, στη συμβολή των οδών Αγίου Σπυρίδωνος και Μπουμπουλίνας.

Στη διασταύρωση των οδών Βουβουλίνας (Μπουμπουλίνας) και Αγίου Σπυρίδωνος καταγραφόταν στα τέλη του 19ου αιώνα το Μακαρονοποιείο του Χαρ. Χαραλαμπόπουλου ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα η Κεντρική Αποθήκη του Σαπωνοποιείου των Χαρίλαου και Κανελλόπουλου:

Η οδός Αγίου Σπυρίδωνος λίγα μέτρα μετά τη διασταύρωση με την οδό Μπουμπουλίνας. Στα αριστερά το πρώην Μέγαρο των Αδελφών Βάττη και παραπλεύρως αυτού το Μέγαρο ΤΑΝΠΥ.

Εκτός από τα δυο προαναφερόμενα Μέγαρα (το προπολεμικό του Βάττη και το μεταπολεμικό του ΤΑΝΠΥ), στο τμήμα της οδού Αγίου Σπυρίδωνος από την οδό Μπουμπουλίνας μέχρι τη λεωφόρο Δευτέρας Μεραρχίας, κυριαρχούν τα πολυώροφα κτίρια γραφείων, αρκετά εκ των οποίων είναι δίφατσα, διαθέτοντας και πρόσοψη προς την ακτή Μιαούλη. Εξ αυτών, αρκετά είναι κατασκευές περασμένων δεκαετιών (1960 - 1970) ενώ δεν απουσιάζουν και νεώτερα οικοδομήματα (όπως λ.χ. το Μέγαρο του εκ Κίμωλου Σταύρου Γ. Ρούσσου -  Stavros Roussos Management and Chartering S.A. - οδός Αγίου Σπυρίδωνος 23). Αξιομνημόνευτο επίσης το γεγονός πως στα μέσα της δεκαετίας του 1970, στο κτίριο γραφείων και ισογείων καταστημάτων που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Δευτέρας Μεραρχίας και Αγίου Σπυρίδωνος 25 καταγράφονταν τα γραφεία της της Olympic Maritime S.A. παρά Springfield Shipping Co. Panama S.A. (συμφερόντων Αριστοτέλη Ωνάση).

Η οδός Αγίου Σπυρίδωνος όπως καταγράφηκε φωτογραφικά κατά το έτος 2021 (στο βάθος η λεωφόρος ΙΙας Μεραρχίας):

Ενδεικτικό αρχειακό τεκμήριο μέσα από τις σελίδες του πειραϊκού Τύπου του έτους 1920 με αναφορά στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος, στον αριθμό "16":

Ενδεικτικό αρχειακό τεκμήριο / διαφημιστική καταχώρηση μέσα από τις σελίδες του πειραϊκού Τύπο του έτους 1980 με αναφορά στα Ναυτικά Φροντιστήρια Πλοιάρχων - Μηχανικών του Εμπορικού Ναυτικού (Ε.Ν.) "Ερμής", τα οποία βρίσκονταν επί της οδού Αγίου Σπυρίδωνος 17:

Ειρήσθω εν παρόδω, στον αριθμό "17" της οδού Αγίου Σπυρίδωνος, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, υπήρχε ένα άδειο οικόπεδο το οποίο χρησίμευε ως ιδιωτικό χώρος στάθμευσης. Στις μεσοτοιχίες με τα διπλανά πολυώροφα κτίρια, διακρινόταν το ίχνος του παλαιότερου διώροφου κτιρίου που προϋπήρχε στο σημείο. Προς τα τέλη του έτους 2024, στο συγκεκριμένο οικόπεδο ξεκίνησαν εργασίες εκσκαφής. 

Το εικονιζόμενο ισόγειο Manila Garden (οδός Αγίου Σπυρίδωνος 19), παλαιότερα αμιγώς φιλιππινέζικο εστιατόριο (με karaoke) και μετέπειτα ινδικό εστιατόριο, δίνει ένα κάπως πιο ιδιαίτερο "χρώμα" σε αυτό το σχετικά γκρίζο τμήμα της υπό εξέτασιν οδού.

Ενδεικτικό αρχειακό τεκμήριο / διαφημιστική καταχώρηση των Γραφείων Στρατολογικών - Ναυτολογικών υποθέσεων, συντάξεων και πληροφοριών Χρήστου Ν. Σάκκουλα, το οποίο βρισκόταν επί της οδού Αγίου Σπυρίδωνος 20β, μέσα από τις σελίδες του πειραϊκού Τύπου των αρχών της δεκαετίας του 1950.

Επιστρέφοντας στο σήμερα (21ος αιώνας), τα Σαββατοκύριακα όπως και τα απογεύματα των "καθημερινών", μετά το "κλείσιμο" των εμπορικών καταστημάτων και των γύρω γραφείων (ναυτιλιακών, τραπεζών κτλ.) στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος επικρατεί συνήθως μια απόλυτη σιγή, την οποία σπάει αραιά και που κάποιος ρακοσυλλέκτης ή άστεγος που σέρνει το καρότσι του. 

Αξιοσημείωτο το γεγονός πως στις αρχές του έτους 2018, ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε η ανάπλαση / πεζοδρόμηση της οδού Αγίου Σπυρίδωνος (από το ύψος της οδού Πουρή, παραπλεύρως του Ι.Ν. Αγίου Σπυρίδωνος μέχρι το ύψος της οδού Μπουμπουλίνας): 

Η ως άνω αναφερόμενη πεζοδρόμηση της οδού Αγίου Σπυρίδωνος έβαλε τέλος στα φαινόμενα ανομίας, ασυδοσίας και μόνιμης παράνομης στάθμευσης επί της προαναφερθείσας οδού, ειδικά τις ώρες γραφείου/καταστημάτων, από Δευτέρα έως Παρασκευή. 

[Η παρακάτω φωτογραφία από το έτος 2014 είναι χαρακτηριστική της καταστάσεως που επικρατούσε με την ανοχή όλων των αρμοδίων φορέων και αρχών]

Την ίδια εποχή (αρχές έτους 2018) μάλιστα ανακατασκευάστηκαν (με αρκετές κακοτεχνίες ομολογουμένως) και τα πεζοδρόμια της υπό εξέτασης οδού από το ύψος της οδού Μπουμπουλίνας μέχρι το ύψος της λεωφόρου Δευτέρας Μεραρχίας - στα αριστερά του επόμενου φωτογραφικού το πάλαι ποτέ μεγάλο ταξιδιωτικό πρακτορείο "Αμφιτρύων", στη συμβολή της οδού Αγίου Σπυρίδωνος με τη λεωφόρο Δευτέρας Μεραρχίας 3:

Φωτογραφικές καταγραφές της οδού Αγίου Σπυρίδωνος μετά την πεζοδρόμηση του τμήματος αυτής από την οδό Πουρή μέχρι την οδό Μπουμπουλίνας:

Το εστιατόριο "S.i.L - Shakespeare in Love" στον αριθμό "3" της πεζοδρομημένης πλέον οδού Αγίου Σπυρίδωνος, το ισόγειο κατάστημα των ναυτικών στολών Φιλήντρα στην οδό Αγίου Σπυρίδωνος "1" και Πουρή και ο ιερός ναός του Αγίου Σπυρίδωνος όπως καταγράφηκαν κατά το έτος 2019:

Αγνώριστο και στολισμένο το πάλαι ποτέ γιαχνί σοκάκι, Χριστούγεννα του έτους 2019:

Το πεζοδρομημένο τμήμα της οδού Αγίου Σπυρίδωνος όπως καταγράφηκε φωτογραφικά κατά το μήνα Ιανουάριο του έτους 2020:

Περπατώντας στο πάλαι ποτέ "γιαχνί σοκάκι", λίγα μέτρα προ της συμβολής με την οδό Μπουμπουλίνας, δίπλα στο ερειπωμένο διατηρητέο του 19ου αιώνα (πρώην Ξενοδοχείο "Πειραιεύς"), στη σκιά του πρώην Μεγάρου των αδελφών Βάττη, στις αρχές του έτους 2021:

Σεπτέμβριος του έτους 2021 και τα φαινόμενα ανομίας ξανακάνουν την εμφάνισή τους στο πεζοδρομημένο τμήμα της οδού Αγίου Σπυρίδωνος. Τα προστατευτικά μεταλλικά κολονάκια στη συμβολή με την οδό Μπουμπουλίνας έχουν καταστραφεί ή/και αφαιρεθεί με αποτέλεσμα οχήματα να σταθμεύουν παράνομα στον πεζόδρομο. Στη δε έτερη πλευρά, ήτοι προς την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, η προαναφερθείσα επιχείρηση "S.i.L - Shakespeare in Love" έχει απλώσει τραπεζοκαθίσματα και ζαρντινιέρες σε τέτοιο βαθμό που το πέρασμα των πεζών από το συγκεκριμένο σημείο να καθίσταται δύσκολο.

Αρχές Μαρτίου του έτους 2022 στο πεζοδρομημένο τμήμα της οδού Αγίου Σπυρίδωνος:

 

Άνοιξη του έτους 2023 στο "γιαχνί σοκάκι" με τα κρούσματα παράνομης στάθμευσης και καταπάτησης του πεζόδρομου να συνεχίζονται υπό την ανοχή του Δήμου Πειραιώς και της κατά κοινής ομολογίας ανύπαρκτης Τροχαίας Πειραιώς και της επίσης διακοσμητικής Δημοτικής Αστυνομίας.

Στο Χριστουγεννιάτικα στολισμένο πάλαι ποτέ γιαχνί - σοκάκι, με την φροντίδα του καταστήματος S.i.L (Shakespeare in Love).

Το τέρμα της οδού Αγίου Σπυρίδωνος στη συμβολή με την οδό Δευτέρας Μεραρχίας, όπως καταγράφηκε στα τέλη Φεβρουαρίου του έτους 2025:

Κείμενο - Πηγές:

Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων. Στοιχεία και πληροφορίες έχουν ληφθεί από τις κάτωθι πηγές:

Τύπος Εποχής - Οδηγοί Πόλεως - Συλλεκτικοί Χάρτες - Προφορικές Μαρτυρίες

Φωτογραφίες:

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED). 
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο. 
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.