ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ [2011]

Τελικά, είναι αλήθεια πως όσο περισσότερο περπατάς, 

τόσο ανακαλύπτεις "κρυμμένους" αθέατους κόσμους 

που συνήθως περνούν βιαστικά και απαρατήρητα δίπλα μας 

μέσα από τα τζάμια των αυτοκινήτων και των λοιπών μέσων μεταφοράς...

Πίσω από ένα φωτογραφικό φακό συχνά "ανακαλύπτεις" ακόμη περισσότερα από όσα θα "έβλεπες" όντας απλά ένας παρατηρητικός πεζός...

Ο Πειραιάς φθίνει, γερνάει, ασχημαίνει, μέρα με την ημέρα, εδώ και δεκαετίες... 

Υπάρχουν διάφοροι που απλά αδιαφορούν, άλλοι που νοιάζονται αλλά δεν αντιδρούν, άλλοι που επίσης νοιάζονται αλλά έχουν παραδεχθεί την ήττα, άλλοι που αντιδρούν και προσπαθούν για "κάτι καλύτερο" και βέβαια όσοι εθελοτυφλούν και συχνά ωραιοποιούν καταστάσεις...

Συνηθέστερα, στην τελευταία κατηγορία ανήκουν διαχρονικά εκείνοι οι οποίοι κρατούν τις "τύχες" της πόλης στα "χέρια" τους...

Ατυχέστατα, αυτούς τους επικίνδυνα ηλίθιους ή ηλιθίως επικίνδυνους, τους έχουν εκλέγουν διαχρονικά δημότες που ανήκουν στις προηγούμενες κατηγορίες...

Ο Πειραιάς προσωπικά μου θυμίζει τα παλιά καφενεία, όπως το παρακάτω στη γωνία της λεωφόρου Ι. Χατζηκυριακού και Τομπάζη. Κλείνει και αυτό, άλλο ένα στον μακρύ ατελείωτο κατάλογο...

Η γωνία είτε θα παραμείνει έρημη και εγκαταλειμμένη - όπως τόσα και τόσα καταστήματα και σπίτια/διαμερίσματα γύρω μας -  είτε στην καλύτερη περίπτωση θα φιλοξενήσει κάτι νέο το οποίο όμως με μεγάλη πιθανότητα δε θα έχει καμία σχέση με το χαρακτήρα και το ιδιαίτερο "χρώμα" του "παλαιού" παραδοσιακού καφενείου.

Οι θαμώνες του παλαιού παραδοσιακού καφενείου θα πιουν τον "βαρύ γλυκό" ελληνικό καφέ τους και θα παίξουν "πρέφα" σε κάποιο άλλο εναπομείναν καφενείο, έως ότου κλείσει και αυτό... Πολλοί βέβαια ίσως να έχουν ήδη εδώ και καιρό μετακινηθεί σε πιο μοντέρνες καφετέριες, εντυπωσιακότερες και ανετότερες μεν, απρόσωπες και άχρωμες δε...

Όπως και το ομώνυμο καφενείο, έτσι και η πόλη του Πειραιά ερημώνει, χάνοντας τον χαρακτήρα της και το όποιο λιγοστό χρώμα της έχει απομείνει... οι δε "θαμώνες" της, φεύγουν και προτιμούν άλλα "καφενεία", συχνά πολύ μακρυά και όσοι έρχονται να κατοικήσουν στα άδεια διαμερίσματα και να εκκινήσουν μια νέα επιχειρηματική δραστηριότητα είναι συχνά άνθρωποι άλλων φυλών που προσπαθούν επίσης να στηρίξουν τα δικά τους όνειρα σε αυτή τη ζωή... 

Στους δρόμους του Πειραιά συχνά με κόπο ακούει κανείς να ομιλείται η ελληνική γλώσσα... Κανένα πρόβλημα θα πουν κάποιοι και ίσως με το δίκιο τους... Άλλωστε, και στους δρόμους του κοσμοπολίτικου Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης, δύσκολα ακούει κανείς συχνά αγγλικά...

Το σίγουρο πάντως είναι ένα... Η πορεία ξεπεσμού και περιθωριοποίησης της πόλης, με ότι αυτό συνεπάγεται στην ποιότητα ζωής της, έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες και κορυφώνεται κάθε μέρα...

Η λύση είναι απλή για όσους μπορούν: μετατρέπονται σε δημότες Πειραιά όντας κάτοικοι οποιουδήποτε βορείου ή νοτίου προαστίου της Αττικής όπου οι συνθήκες ζωής παραμένουν σε υποφερτά επίπεδα...

Για τους "άτυχους" που μένουν πίσω, για όσο καιρό θα αντέξουν να "μένουν" πίσω, με έναν σχετικό κόπο ο φακός καταφέρνει και αιχμαλωτίζει λίγο χρώμα σε μια πόλη που φαντάζει καθημερινά πιο γκρίζα, μουντή και ξένη...

Χρώμα που φυτρώνει ακόμη στης Πειραϊκής τα βράχια...

Χρώμα που επιπλέει ακόμη στο τεχνητό κανάλι της ακτής Αθηνάς Δηλαβέρη.

Χρώμα που αντιστέκεται ακόμη σε κάποια "χορταριασμένη" στέγη ενός εγκαταλειμμένου σπιτιού...

Χρώμα που "τραβάει το μάτι" στην επαρκώς συντηρημένη παραδοσιακή εξώπορτα...

Χρώμα στην πολυκαιρισμένη πόρτα μιας ξεχασμένης βιοτεχνίας στη λεωφόρο Αθηνών-Πειραιώς.

Χρώμα με φόντο το γαλάζιο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας, στο ελάχιστο "πράσινο" του Ναυτικού Πάρκου της Ζέας.

Χρώμα στις 1000-περπατημένες πλάκες της πλατείας Κοραή.

Χρώμα την ώρα που ο Ηλεκτρικός διασχίζει ατέλειωτα χιλιόμετρα σιδηροτροχιάς κόβοντας στη μέση το "γκρι"της πόλης.

Χρώμα σε μικρές γωνίες κάποιων γειτονιών που κρατούν ακόμη κάτι από τον Πειραιά του τότε, όπως λ.χ. στην Καλλίπολη...

Ή στη συνοικία της Ευαγγελίστριας....

Όμορφες εξαιρέσεις ενάντια στον κανόνα του τσιμέντου και της ασχήμιας που οι ίδιοι οι Πειραιώτες έχουν επιβάλει στην πόλη τους...

Κείμενο - Φωτογραφίες:

• Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή μέρους αυτού δίχως άδεια
• Τα δικαιώματα όλων των φωτογραφιών ανήκουν στον γράφοντα.
• Απαγορεύεται η χρήση ή/και αναδημοσίευσή οποιασδήποτε φωτογραφίας χωρίς σχετική άδεια.