ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ [2011]

Ένα από τα φωτογραφικά μου "πάθη", τα εγκαταλειμμένα κτίρια. 

Δεν είναι μονάχα η δυναμική απεικόνιση της αντίθεσης του παρόντος και του παρελθόντος που ελκύει αλλά μια βαθύτερη σχέση που άλλοτε προκαλεί νοσταλγία, άλλοτε προβληματισμό, άλλοτε... 

Πίσω από τον φακό τα πράγματα συχνά φαίνονται "διαφορετικά", κάποιες "λεπτομέρειες" ασήμαντες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα απασχολούσαν το ανθρώπινο μάτι μοιάζουν να σε καλούν...  Άλλωστε, η έννοια του χρόνου είναι σχετική... Το "κλικ" άλλωστε παγώνει την εικόνα, σταματά το "ρολόι", αιχμαλωτίζει τη στιγμή... Συχνά μέσα από το "σκόπευτρο" λαμβάνει χώρα ένα γρήγορο νοητό ταξίδι στο παρελθόν, αφήνοντας ερωτήματα αναπάντητα να πλανώνται... Τι; Ποιος; Πότε; Γιατί; 

Δυο παλαιές οικίες δίπλα δίπλα... 

Παραδίπλα άλλη μια ήδη γκρεμισμένη από καιρό έχει αφήσει ένα άδειο οικόπεδο στη θέση της...

Από το γενικό στο μερικό... 

Διαλυμένα πεζοδρόμια που έχουν χρόνια να ασβεστωθούν...

Χορτιαρισμένες σκεπές και κεραμίδια σπασμένα...

Παράθυρα σφαλιστά...

Κλειδαμπαρωμένη με αλυσίδα η παλαιά εξώπορτα που οδηγούσε στην αυλή του σπιτιού...

Λήθη και εγκατάλειψη κυριαρχούν...

Ο αριθμός "43" στέκει ακόμη πάνω από την εξώθυρα αλλά ο ταχυδρόμος εδώ και χρόνια, 

ίσως δεκαετίες, δεν τον αποζητά πια...

Και κάπου εκεί, πάνω στο σκουριασμένο κάγκελο, το σημάδι που αντέχει στο χρόνο... 

Το σημάδι εκείνο που αποδεικνύει ότι μέσα στο χρόνο αντέχουν οι λεπτομέρειες... 

Άγνωστο το πόσο, αλλά αντέχουν... 

Οι μικρές λεπτομέρειες... εκείνες που κάνουν τη διαφορά...

Δεν έχει σημασία αν το μικρό μπουκέτο με τα άνθη είναι ξερό, 

έτοιμο να διαλυθεί σε μια ανέμου πνοή... 

Υφίσταται... αντέχει... υπάρχει... ανταπεξέρχεται... 

Μένει γαντζωμένο στο μικρό κομμάτι σύρματος που το κρατά πάνω στην εξώπορτα... 

Εκεί, στο σημείο, που κάποτε ένα ανθρώπινο χέρι, για κάποιο λόγο το τοποθέτησε...

Ο χρόνος στην πραγματικότητα δεν υφίσταται...

Είναι ένα ανθρώπινο δημιούργημα, ένας τρόπος μέτρησης που ο ίδιος ο άνθρωπος έχει επινοήσει και επιβάλει στα δρώμενα της ζωής του, 

στις εμπειρίες που ζει, απολαμβάνει, υπομένει ή αποφεύγει... 

Ας ζήσουμε δίχως την έγνοια του χρόνου δίδοντας μεγάλη προσοχή στις μικρές λεπτομέρειες 

που αντέχουν σε αυτόν και κάνουν τις μεγάλες διαφορές...

Σημείωση: Μερικούς μήνες αργότερα, το κτίριο και τα άνθη "εξαφανίστηκαν" για πάντα. Στη θέση τους πλέον ένα ισοπεδωμένο περιφραγμένο οικόπεδο.

Κείμενο - Φωτογραφίες: 

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.