PLAYGROUND OF SOULS DOWN THE TELEGRAPH ROAD [2010]

Πόσες φορές σας έχει τύχει να βαδίζετε σε κάποιο μέρος, γνωστό ή και άγνωστο, υπό το φως της μέρας ή και στο σκοτάδι της νύχτας και να νιώθετε μια πρωτόγνωρη διαφορετική ενέργεια τριγύρω σας; 

Μια αύρα άλλης διάστασης του χωροχρόνου και ένα ρίγος πρωτόγνωρο αλλά και συνάμα τόσο γνωστό; Μια αίσθηση τόσο απλή και ταυτόχρονα τόσο δύσκολη να περιγραφεί...

Χαμένες ψυχές βάρους είκοσι και ενός γραμμαρίων και πνεύματα του παρελθόντος να "περπατούν" νοητά δίπλα σας καθώς ο άνεμος φυσάει προκαλώντας θρόισμα των φύλλων;

Βρέθηκα λοιπόν σε μια σχεδόν εγκαταλειμμένη παιδική χαρά και "είδα" κάποια τέτοια "πνεύματα" να απολαμβάνουν κυριολεκτικά "με τη ψυχή τους" ένα απόγευμα στις κούνιες...

Ενώ άφηνα πίσω μου την παιδική χαρά κατά το σούρουπο, αναλογίστηκα πως αυτά τα "πνεύματα" που είναι ήδη νεκρά, το διασκεδάζουν και "ζουν" ουσιαστικά πολύ περισσότερο από εμάς που είμαστε - υποτίθεται - ζωντανοί... 

Κοιτώντας ψηλά, τα χρώματα του ουρανού, αυθόρμητα μουρμούρισα τη τελευταία στροφή του τραγουδιού που λέει "From all of these signs, just sayin', "Sorry but we're closed, down the telegraph road..." και σκέφτηκα ότι πράγματι "είμαστε κλειστά"... 

Μακρύς ο δρόμος της αυτογνωσίας... 

Φωτογραφίες: 

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.