ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΟΥ GIOTTO

Το ύψους 84,7 μέτρων ανεξάρτητο πενταώροφο κωδωνοστάσιο (καμπαναριό) του Giotto (εξ' ονόματος του διάσημου εκ Φλωρεντίας ζωγράφου και αρχιτέκτονα Giotto di Bondone, εκ των σημαντικότερων μορφών της ύστερης περιόδου του Μεσαίωνα και προδρόμου της Αναγέννησης) αποτελεί δίχως άλλο ένα εξέχων δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής και κύριο σημείο αναφοράς στην πόλη της Φλωρεντίας (Firenze) παραπλεύρως της Βασιλικής (Basilica) / Καθεδρικού Ναού (Duomo) της Santa Maria del Fiore και πλησίον του Βαπτιστηρίου του Αγίου Ιωάννη (Battistero di San Giovanni).

Όπως είναι αναμενόμενο, σήμα-κατατεθέν του επιβλητικού καμπαναριού με τον πλούσιο εξωτερικό διάκοσμο, οι πολυπληθείς ουρές ανθρώπων που σχηματίζονται εν αναμονή της επισκέψεως στο εσωτερικό του: 

• Η κατασκευή του κωδωνοστασίου:

Μετά το θάνατο περί το έτος 1300 του διακεκριμένου αρχιτέκτονα και γλύπτη Arnolfo di Cambiο - ο οποίος σύμφωνα με το βιογράφο του, Giorgio Vasari, προΐστατο των εργασιών κατασκευής του Καθεδρικού Ναού της πόλης από τα μέσα της δεκαετίας του 1290 - και μετά από τριάντα συναπτά έτη απραξίας, ο αρχιτέκτων και ζωγράφος Giotto di Bondone ορίστηκε διάδοχός του προαναφερομένου το 1334. Ο Giotto, ήδη 67 ετών όταν χρίστηκε υπεύθυνος του έργου, αφοσιώθηκε πλήρως στο σχεδιασμό και την κατασκευή του υπό εξέταση καμπαναριού, του οποίου ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 19 Ιουλίου του 1334. Ο Giotto φρόντισε ώστε ο σχεδιασμός του κωδωνοστασίου να βρίσκεται εν αρμονία με την πολυχρωμία της Βασιλικής, δίδοντας σε αυτόν μια όψη ανάλογη. Προ του θανάτου του (1337), ο Giotto di Bondone, πρόλαβε να δει περατωμένο μόνο το ισόγειο τμήμα του κωδωνοστασίου και τον ανάλογο μαρμάρινο διάκοσμο ο οποίος αποτελείτο από γεωμετρικά στοιχεία, για την κατασκευή των οποίων έγινε χρήση λευκού μάρμαρου από την Carrara, πράσινου μάρμαρου από το Prato και κόκκινου μάρμαρου από την πόλη της Siena. Μετά το θάνατο του Giotto, o επίσης αρχιτέκτων και γλύπτης Andrea Pisano, γνωστός και ως Andrea da Pontedera, ορίστηκε το 1343 νέος υπεύθυνος του έργου και συνέχισε την κατασκευή του κωδωνοστασίου - σύμφωνα με τα σχέδια που είχε αφήσει ο Giotto - προσθέτοντας δυο ακόμη επίπεδα. Το 1348, ο ερχομός της Μαύρης Πανώλης (Μαύρος Θάνατος / Black Death), μιας εκ των πλέον καταστροφικών πανδημιών στην παγκόσμια ιστορία με απολογισμό εκατομμύρια νεκρούς σε Ευρώπη και Ασία, "πάγωσε" τις εργασίες κατασκευής του κωδωνοστασίου για αρκετά χρόνια. Ο Francesco Talenti, αντικαταστάτης του Pisano, περάτωσε τους τρεις τελευταίους ορόφους της κατασκευής ολοκληρώνοντας το κωδωνοστάσιο το έτος 1359. Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε ότι, σε σχέση με τα αρχικά σχέδια του Giotto, ο τελευταίος υπεύθυνος του έργου δεν κατασκεύασε την σπείρα που είχε σχεδιαστεί για την κορυφή μειώνοντας κατ'αυτόν τον τρόπο το συνολικό ύψος του καμπαναριού από 122 μέτρα (που ήταν ο αρχικός υπολογισμός) σε 84,7 μέτρα.

• Ανεβαίνοντας στο Καμπαναριό του Giotto:

Σήμερα, για να φθάσει βέβαια κάποιος στην κορυφή του κωδωνοστασίου του Giotto και να απολαύσει μια μοναδική πανοραμική άποψη της πόλης της Φλωρεντίας και των γύρω λόφων οφείλει να ανέβει (και μετά να κατέβει) 414 σκαλιά:

Ανεβαίνοντας σιγά σιγά το κάθε επίπεδο του καμπαναριού, η πόλη της Φλωρεντίας ξεδιπλώνεται και αποκαλύπτεται σταδιακά στον επισκέπτη.

Λίγα βήματα προ του τελευταίου επιπέδου: 

Η θέα της Φλωρεντίας από το ανώτερο επίπεδο του καμπαναριού του Giotto:

Ο τηλεφακός καταγράφει ορισμένα από τα κτίρια - σύμβολα / σημεία αναφορά της Φλωρεντίας από ψηλά - λ.χ. Βασιλική του Αγίου Πνεύματος (Basilica di Santo Spirito), Piazza della Repubblica, Βασιλική της Santa Maria Novella, Σιδηροδρομικός Σταθμός της πόλης, Palazzo Vecchio, Βασιλική Santa Croce, Εβραϊκή συναγωγή κ.α. - τα οποία ξεχωρίζουν λόγω όγκου: 

Μια τελευταία πανοραμική λήψη της μουντής και συννεφιασμένης εκείνη την ημέρα Φλωρεντίας προτού ξεκινήσει η κάθοδος:

• Οι καμπάνες του κωδωνοστασίου:

Αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός πως οι καμπάνες αυτού του ξεχωριστού και ιστορικού κωδωνοστασίου δεν μπορούσαν παρά να έχουν τη δική τους ιδιαίτερη διαδρομή μέσα στους αιώνες. 

Εν αρχή λοιπόν, οι καμπάνες ήταν οι εξής: 

α. Η μεγάλη καμπάνα υπό την ονομασία "S. Reparata", κατασκευής 1475, η οποία έσπασε και αντικαταστάθηκε το έτος 1705.

β. Η καμπάνα με την ονομασία "Misericordia", η οποία επίσης έσπασε και αφαιρέθηκε το έτος 1830. 

γ. Η καμπάνα με την ονομασία "Apostolica" η οποία τοποθετήθηκε τον Απρίλιο του έτους 1516. 

δ. Η καμπάνα με την ονομασία "Beona" για την οποία δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πληροφορίες. 

ε. Η καμπάνα με την ονομασία "Maria Anna", επίσης δίχως πολλά στοιχεία και πληροφορίες περί της τοποθετήσεώς της. 

στ. Δυο μικρές καμπάνες οι οποίες τοποθετήθηκαν τον Νοέμβριο του 1513 και τον Δεκέμβριο του επομένου έτους (1514)

Κατά την περίοδο 1956-1957 και ύστερα από την αντικατάσταση των ξύλινων βάσεως στήριξης των καμπανών με νέες μεταλλικές επιφάνειες καθώς και με την εισαγωγή μηχανισμού για την κίνηση αυτών, αποφασίστηκε η κατάργηση των πέντε μικρότερων προϋπάρχοντων καμπανών οι οποίες διατηρήθηκαν - ανενεργές πλέον - σε διάφορα σημεία του κωδωνοστασίου ως διακοσμητικά στοιχεία. Εις αντικατάστασιν των προαναφερθέντων καμπανών αποφασίστηκε η κατασκευή πέντε νέων καμπανών από την εταιρία Prospero Barigozzi. 

Στις μέρες μας, οι εν λειτουργία καμπάνες του κωδωνοστασίου του Giotto είναι οι κάτωθι:

• Το "Campanone" (σσ. "Μεγάλη Καμπάνα) ή "S. Reparata" που παράγει τη μουσική νότα LA.
• Η "Misericordia"  που παράγει τη μουσική νόταDO; diametro ml. 1.500;
• Η "Apostolica" που παράγει τη μουσική νότα RE
• Η "Assunta" που παράγει τη μουσική νότα MI
• Η "Mater Dei" που παράγει τη μουσική νότα SOL
• Η "Annunziata" που παράγει τη μουσική νότα LA
• Η "Immacolata" που παράγει τη μουσική νότα SI

Κατά την περίοδο 2000 - 2001 το σύστημα ηλεκτροδότησης και αυτόματης / μηχανικής κίνησης των καμπανών εκσυγχρονίστηκε πλήρως.

Στο ισόγειο του κωδωνοστασίου του Giotto λειτουργεί μικρό κατάστημα πώλησης souvenir και λοιπών παρεμφερών προϊόντων: 

Το καμπαναριό του Giotto όπως διακρίνεται από τον μεγαλειώδη θόλο των Brunelleschi:

Το επιβλητικό κωδωνοστάσιο του Giotto, θεωρούμενο ως το πλέον σημαντικό χριστιανικό καμπαναριό της Ιταλίας και όχι μόνον μαζί με το αντίστοιχο κεκλιμένο της Πίζας (Πύργος της Πίζας), όπως καταγράφεται από τη ... βροχερή πλατεία (Piazza) του Duomo.

Ενθύμιο από το ενιαίο εικοσιτετράωρης ισχύος εισιτήριο εισόδου στους χώρους του Μεγάλου Μουσείου του Καθεδρικού Ναού (Duomo) της Φλωρεντίας με το οποίο επιτρεπόταν η είσοδος στον Καθεδρικό Ναό (Duomo) της Φλωρεντίας, στο θόλο, στο καμπαναριό / κωδωνοστάσιο του Giotto, στο Βαπτιστήριον του Αγίου Ιωάννη καθώς και στο Μουσείο (Museo Dell'Opera del Duomo).

Δείτε εδώ μια σειρά προσωπικών φωτογραφιών από την πόλη της Φλωρεντίας.

Διαβάστε σχετικά θέματα:

Επίσκεψη στο Museo Dell'Opera del Duomo

Museo di Casa Martelli

Η μεταμόρφωση ενός μοναστηριού - φυλακής

Στο Βαπτιστήριον του Αγίου Ιωάννη [Φλωρεντία]

Κείμενο - Πηγές:

Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων.

Στοιχεία και πληροφορίες έχουν ληφθεί από τις κάτωθι πηγές:

• Campanile di Giotto
• Il Grande Museo Del Duomo - Campanile Giotto's Campanile - Wikipedia
• Τζόττο - Wikipedia

Φωτογραφίες:

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.