ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ [2012]

Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, τέτοια μέρα του χρόνου, βρέθηκα με τις φωτογραφικές μου μηχανές στους δρόμους της πόλης, στους δρόμους του Πειραιά. 

Η αλήθεια είναι πως η 15η Αυγούστου έχει ανέκαθεν υπάρξει μια ιδανική μέρα για street photography, χωρίς πολλούς περίεργους και "κουτσομπόληδες" να σε κοιτούν παράξενα επειδή κρατάς μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Φέτος ξεκίνησα σχετικά νωρίς το πρωί και τελείωσα λίγο πριν τη δύση του ηλίου, έχοντας βγάλει περί τις 600 φωτογραφίες. Εννοείται πως φρόντισα να φωτογραφίσω σημεία τα οποία θα αποτελέσουν τη βασική πρώτη ύλη για μελλοντικά αφιερώματα και posts αυτού του blog, για την ενότητα "Πειραιάς Τότε και Σήμερα" κλπ.

Κατόπιν ενός μικρού γκάλοπ που έλαβε χώρα στην ιστορική/φωτογραφική σελίδα που διατηρώ στο facebook, "έπεσε η ιδέα" να φωτογραφήσω αυτούς που μένουν πίσω τον Δεκαπενταύγουστο. 

Και τελικά, δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν μείνει "πίσω". Οι εποχές που το λεκανοπέδιο της Αττικής άδειαζε ολοκληρωτικά τον Αύγουστο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Παρόλα ταύτα, λίγο η ζέστη, λίγο η οικονομική κρίση, λίγο άλλοι φόβοι και προκαταλήψεις, ολίγος - σχετικά - κόσμος κυκλοφόρησε στους δρόμους του Πειραιά χθες, Τετάρτη, 15η Αυγούστου του 2012.

Έτσι λοιπόν βρέθηκα στα Παλιατζίδικα του Πειραιά, πήγα στα Καμίνια, στο νέο Φάληρο, στου Ρέντη, χάζεψα από ψηλά τον Κηφισό ποταμό, επέστρεψα προς το κέντρο της πόλης, πέρασα από το Μικρολίμανο και την Πειραϊκή. Το απόγευμα περπάτησα στη λεωφόρο Ηρώων Πολυτεχνείου, στα στενά πίσω από τον Άγιο Κωνσταντίνο, κατέβηκα τη Σωτήρος μέχρι το Πασαλιμάνι, ανέβηκα τη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου Β' μέχρι την Καστέλλα, "χτένισα" το κεντρικό λιμάνι από το "Λιοντάρι" στου Ξαβέρη μέχρι τον Άγιο Διονύσιο, μπήκα στον Ηλεκτρικό (Μέγαρο ΗΣΑΠ) αλλά και στον παλαιό σταθμό Πελοποννήσου (νυν Σταθμός Προαστιακού Σιδηρόδρομου) και κατέληξα λίγο πριν την δύση του ηλίου στην Αγία Σοφιά και στα Μανιάτικα, "ψηλά" στην οδό Δερβενακίων προτού επιστρέψω σπίτι. 

Ποιοι λοιπόν είναι αυτοί που μένουν πίσω τον Δεκαπενταύγουστο; 

Στην οδό Αλιπέδου το "παρεμπόριο" πατάχθηκε και όλοι μαζί γελάμε με τις "φανφαρονικές" ανακρίβειες / αναλήθειες του νυν Δημάρχου της πόλης. Παραπλεύρως των γραμμών του ΗΣΑΠ, στο σημείο όπου κάθε Κυριακή λαμβάνει χώρα το "Παζάρι" του Πειραιά, άνθρωποι κάθε ηλικίας, Έλληνες και ξένοι, αγοράζουν και πωλούν μεταχειρισμένα ρούχα, βιβλία, περιοδικά, κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρικές συσκευές και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα αντικείμενα. Τα διάφορα παλαιοπωλεία τα οποία έχουν "ονοματίσει" την περιοχή (Παλιατζίδικα γαρ) και οι λοιπές επιχειρήσεις στα πέριξ της πλατείας Ιπποδαμείας είναι κλειστά, αλλά παρ'όλη την υψηλή θερμοκρασία, λίγο πριν το μεσημέρι, αρκετός κόσμος πάει κι έρχεται.

Η θέα των φωτογραφικών μηχανών αντιμετωπίζεται με δυσπιστία, ο κόσμος κοιτάει καχύποπτα και προσπαθώ να είμαι διακριτικός:

Λίγα μέτρα παραπέρα, τρία ΑΜΕΑ συζητούν και "καταστρώνουν" τις επόμενες κινήσεις τους. Ο εξ αριστερών πάντως μια χαρά περιπατεί και άνευ της ορθοπεδικής μαγκούρας:

Σε μια παρακείμενη πολυκατοικία, τρεις κύριοι την έχουν κυριολεκτικά "κάνει ταράτσα" προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τη ζέστη:

Οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης είναι άδειοι, ελάχιστα οχήματα, ακόμη λιγότεροι περαστικοί. Την μονοτονία σπάνε τα πολύχρωμα τουριστικά λεωφορεία ξενάγησης:

Φθάνω στη λεωφόρο Αθηνών-Πειραιώς και θαυμάζω την "ερημιά" της, από το ύψος της οδού Δωδεκανήσου μέχρι και τον Κηφισό.

"Χώνομαι" στην λεγόμενη βιομηχανική ζώνη του νέου Φαλήρου καθώς έχω κάποια "χρωστούμενα" με το εγκαταλειμμένο εργοστάσιο των ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Στα οικόπεδα των ΧΡΩ.ΠΕΙ, πλησίον του γηπέδου "Γεώργιος Καραϊσκάκης" οι γνωστοί καταυλισμοί αθιγγάνων:

Δεν το λες και "ανέμελο" το καλοκαίρι αυτών των παιδικών ψυχών: 

Πίνω έναν καφέ σε μια καφετέρια / ταχυφαγείο όπου με εξυπηρετούν βαριεστημένα οι υπάλληλοι. Το μέρος είναι σχετικά γεμάτο αλλά ελληνικά δεν ακούς πουθενά. Στο φανάρι οι κλασικοί Ινδοπακιστανοί πωλούν νερό και λουλούδια:

Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς λειτουργούν - κάποιοι άνθρωποι εργάζονται τον δεκαπενταύγουστο. Κοντά σε αυτούς εφημερεύοντες γιατροί σε νοσοκομεία και κλινικές, φαρμακοποιοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες, τραυματιοφορείς του ΕΚΑΒ, οδηγοί ταξί, υπάλληλοι σε εταιρίες οδικής βοήθεια και άλλοι πολλοί:

Όπως εργάζονται και οι εργαζόμενοι στα πρατήρια υγρών καυσίμων με τις "απαγορευτικές" πλέον τιμές:

Μερικές φορές πάντως, τέτοιες μέρες, είναι πιο εύκολο να βρεις πρατήριο υγρών καυσίμων παρά περίπτερο για να αγοράσεις ένα μικρό μπουκάλι νερό:  

Σε κάποια ανθοπωλεία, αρτοποιία και ζαχαροπλαστεία - ένεκα των χριστιανικών παραδόσεων και εορτασμών - "στριμώχνονται" οι νέο-Έλληνες αυτόχθονες "αγρότες" με τα "πολυμορφικά" τους οχήματα και τα 4Χ4:

Περνάω από τα Καμίνια, τη Λεύκα και αποφασίζω να πάω προς Α.Ι. Ρέντη "μεριά". Εκεί εν τέλει θα "απασχοληθώ" αρκετή ώρα με τα "προσφυγικά" που βρίσκονται πλησίον της κεντρικής πλατείας του δήμου Ρέντη. 

Εκτός από τις κλασικές - πλέον - εικόνες σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας - πραγματικά δεν υπάρχει πλέον πιο εύκολο πράγμα από το να αποτυπώσει κανείς εικόνες φτώχειας και ανέχειας - επικεντρώνομαι σε κάποια αδέσποτα ζωάκια:

Οι πεζογέφυρες του Κηφισού προσφέρουν μια ενδεικτική εικόνα της "άδειας" πόλης: 

Όλα, όπως πάντα, υπό έλεγχο και παρακολούθηση: 

Στο νέο Φάληρο, επί της παραλιακής λεωφόρου, πραγματικά "δυσκολεύομαι" να φωτογραφίσω κινούμενους ανθρώπους. Έχει μεσημεριάσει για τα καλά και η ζέστη είναι αφόρητη: 

Τα καφέ στο κανάλι της ακτής Αθηνάς Δηλαβέρη "βαράνε μύγες". Στα εστιατόρια του Μικρολίμανου όμως επικρατεί ένας μικρός χαμός. Ερημιά στο Πασαλιμάνι όπου "σουλατσάρουν" ηλιοκαμένοι τουρίστες και μια σχετική κίνηση στην Πειραϊκή.  

Και κάπου εκεί κοντά, όλο και κάποιος άνθρωπος "βουτάει" σε κάποιον κάδο απορριμμάτων: 

Νωρίς το απόγευμα το κέντρο του Πειραιά είναι πραγματικά "ερημικό":

Ρίχνω και μια κλεφτή ματιά στην "καυτή πατάτα" της πόλης, το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο που "ανακαινίστηκε" και τώρα ουδείς γνωρίζει πως θα αξιοποιηθεί: 

Στην πλατεία Κοραή αρκετές από τις γνωστές καφετέριες (Στάνη, Εν Πειραιεί κλπ.) είναι κλειστές λόγω της εορτής:

Ένας ηλικιωμένος κύριος "αναστατώνει" την απογευματινή θερινή ραστώνη της πλατείας μοιράζοντας τριμμένο ψωμί στα περιστέρια που "χαλούν τον κόσμο":

Περπατώ στη λεωφόρο Ηρώων Πολυτεχνείου μέχρι τους κήπους της Τερψιθέας. Αντιλαμβάνομαι ότι τούτοι οι έρημοι δρόμοι της σημερινής ημέρας "ταυτίζονται" απόλυτα με την πολλή μοναξιά που υφίσταται γύρω μας: 

Θα κατέβω την Σωτήρος Διός μέχρι το Πασαλιμάνι και το μόνο πράγμα που θα μου κεντρίσει την προσοχή είναι μια "ανακοίνωση" σε ένα παρτέρι: 

Από εκεί θα ανέβω την πλακόστρωτη λεωφόρο Βασιλέως Γεωργίου Β' από το ύψος του Αγάλματος της Μητέρας μέχρι την Καστέλα. Με το αυτοκίνητο θα "χτενίσω" το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά, από την ακτή Ξαβερίου μέχρι τον Άγιο Διονύσιο. 

Στο λιμάνι υπάρχει κίνηση, πλοία επιβιβάζουν και αποβιβάζουν. Αποφασίζω να ανέβω στην πεζογέφυρα του ΟΛΠ έναντι του Μεγάρου των ΗΣΑΠ Πειραιά: 

"Χαζεύω" τα επιβατηγά πλοία στην ακτή Τζελέπη και στην ακτή Κονδύληως ένα μέσο διαφυγής και προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που βρέθηκα εκτός Πειραιά στις 15 Αυγούστου.

Φωτογραφίες - Κείμενο: 

• Το κείμενο που συνοδεύει τις φωτογραφίες είναι πρωτότυπο.
• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.