ΔΗΜΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Στο σημερινό αφιέρωμα-καταγγελία επανερχόμαστε σε ένα ευρύτερο θέμα το οποίο έχουμε θίξει μέσα από τις σελίδες του παρόντος ιστολογίου και κατά το παρελθόν. Αφορμή στάθηκε άλλη μια "επίσκεψη" σε ένα ακόμη πρώην δημόσιο γήπεδο καλαθοσφαίρισης στον Πειραιά. Εμφανέστατα, στο Δήμο Πειραιώς, η καλαθοσφαίριση (μπάσκετ), το άθλημα εκείνο που έχει χαρίσει τόσες επιτυχίες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο στη χώρα μας, θεωρείται μια κατακριτέα μορφή μαζικής δημόσιας και ελεύθερης άθλησης. 

Πως να εξηγηθεί άλλωστε το γεγονός πως ο Δήμος Πειραιώς προχωρά στον αφανισμό των ελαχίστων δημοσίων γηπέδων που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Πριν από περίπου 2 χρόνια, μέσα από το παρόν ιστολόγιο είχε παρουσιαστεί η μετατροπή ενός ελεύθερου δημοσίου γηπέδου καλαθοσφαίρισης, με συνοπτικές διαδικασίες, σε ιδιωτικό γήπεδο τένις. Το "γηπεδάκι", στα όρια της συνοικίας του Αγίου Βασιλείου προς την Πειραϊκή, "εξαφανίστηκε" προς τέρψη και ικανοποίηση πολλών ημέτερων και συμπολιτών - αφού πρώτα είχε απαξιωθεί και εγκαταλειφθεί σε σημείο να θεωρείται επικίνδυνο - και εν συνεχεία, όπως προείπαμε, "μετατράπηκε" σε ιδιωτικό Tennis Club το οποίο λειτουργεί με μεγάλη ομολογουμένως επιτυχία ως τις μέρες μας. Για όσους ενθυμούνται, το θέμα αυτό (βλέπε σχετικό αφιέρωμα και φωτογραφικό ρεπορτάζ εδώ) είχε προβληθεί τότε - για ευνόητους λόγους - επί δημαρχίας Π. Φασούλα, μετά από σχετική άδεια από μέρους μου από σχετικό ενημερωτικό ιστότοπο της παρατάξεως Β. Μιχαλολιάκου.

Εν συνεχεία μέσα από από το παρόν ιστολόγιο αναφερθήκαμε στο "ανοικτό" γήπεδο καλαθόσφαιρας έναντι της παλαιάς Λέσχης του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π. στο Πασαλιμάνι, το οποίο επίσης παραμένει εγκαταλειμμένο και κατεστραμμένο μέχρι σήμερα (βλέπε σχετικό post και φωτο-ρεπορτάζ εδώ). Στη συγκεκριμένη πάντως περίπτωση και κατόπιν σχετικής έρευνας, οι ευθύνες του Δήμου Πειραιά δεν είναι ακριβώς ευδιάκριτες μιας και το πάλαι ποτέ ιστορικό γήπεδο ανήκει ουσιαστικά στη δικαιοδοσία της Μαρίνα Ζέα Α.Ε, ήτοι μιας ιδιωτικής εταιρίας που εκμεταλλεύεται τις εγκαταστάσεις της Μαρίνας της Ζέας ενώ ο ερασιτέχνης Ολυμπιακός - ο οποίος χρησιμοποιούσε τα 2 γήπεδα (καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης) - έχει προ πολλού αποσύρει τις δραστηριότητες των τμημάτων υποδομής από το εν λόγω σημείο. 

Επί του παρόντος λοιπόν, θα αναφερθούμε αρχικά σε ακόμη ένα πρώην ελεύθερο δημόσιο γήπεδο καλαθοσφαίρισης που βρίσκεται επί της παραλίας της Φρεατύδας (Ζέας) και το οποίο επίσης "μετατράπηκε" προ ολίγων εβδομάδων σε ιδιωτική σχολή / ακαδημία καλαθοσφαίρισης / τένις. 

Η εικόνα του κλειδαμπαρωμένου με νέα περίφραξη και λουκέτα γηπέδου και τα προκάτ γραφεία της νέας ιδιωτικής εταιρίας εκμετάλλευσης αυτού ομιλούν από μόνα τους:

Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε πως οι συγκεκριμένες ανοικτές δημόσιες αθλητικές εγκαταστάσεις δημιουργήθηκαν μέσα στη δεκαετία του 1990. Ο γράφων θυμάται το γήπεδο καλαθοσφαίρισης ολοκαίνουργιο, κάπου στα μέσα των 90s, εποχή κατά την οποία στο συγκεκριμένο σημείο συναθροιζόταν πλήθος κόσμου, παρόλο που η θέση του εν λόγω γηπέδου, επί της παραλίας, με τον αέρα να φυσά και να παρασύρει άμμο από την ακρογιαλιά επί του αγωνιστικού χώρου δεν ήταν ότι το καλύτερο. Το καλοκαίρι του έτους 2003  στην παραλία της Φρεαττύδας (Διογένης) έλαβε χώρα η συναυλία του καλλιτέχνη Mano Chao και οι εναλλακτικοί κάφροι-θεατές βανδάλισαν το γήπεδο καλαθόσφαιρας το οποίο έκτοτε παρέμεινε σε καθεστώς απαξίωσης (επικίνδυνο πάτωμα, σπασμένα καλάθια, τρύπιο συρματόπλεγμα, προβολείς που δεν άναβαν τα βράδια κλπ) για αρκετά χρόνια, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 200, οπότε και πραγματοποιήθηκαν κάποιες εργασίες συντήρησης. Όλο αυτό το σκηνικό βέβαια ανατράπηκε πριν από μερικές εβδομάδες (έτος 2011) καθώς το γήπεδο καλαθόσφαιρας απέκτησε όλες τις απαραίτητες ανέσεις για να μετατραπεί στο Red Hermes Basketball / Tennis Academy με υπεύθυνο τον πρώην διεθνή καλαθοσφαιριστή Γιώργο Γάσπαρη.

Μήπως ο νυν πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού Άθλησης και Νεολαίας του Δήμου Πειραιά - και πρώην καλαθοσφαιριστής Γιώργος Σιγάλας έχει να κάνει κάποιο σχόλιο επί του θέματος ή απλά συνεχίζει το έργο εκποίησης και απαξίωσης του πρώην συναδέλφου του και Δημάρχου Πειραιά Παναγιώτη Φασούλα;

Προτού συνεχίσουμε, κρίνεται σκόπιμο να τονίσουμε πως το παρόν προσωπικό ιστολόγιο βρίσκεται μακρυά από κάθε είδους "χρωματική" και "πολιτική" απόχρωση και εξάρτηση. Τα ίδια γράφαμε για θέματα που αφορούσαν την περίοδο Αγραπίδη στον Πειραιά, τα ίδια γράφαμε επί της αλήστου μνήμης περίοδο Φασούλα, τα ίδια - δυστυχώς - ξαναγράφουμε με Δήμαρχο το Μιχαλολιάκο. 

Επίσης, αξίζει να σημειώσουμε πως εν κατακλείδι χαιρόμαστε που δημιουργούνται ακαδημίες μπάσκετ / τένις για μικρά παιδιά, πλην όμως είμαστε κάθετα αντίθετοι στην παράνομη κατάληψη και χρήση ενός δημοσίου αθλητικού χώρου. 

Επί του συγκεκριμένου θέματος, ας επισκεφθούμε μια προς μια τις αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου Πειραιά όπως αυτές προβάλλονται μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Πειραιά (Pireasnet) για να ανακαλύψουμε που θα μπορούσε να πάει ένας δύσμοιρος κάτοικος Πειραιά να κάνει μερικά "σουτάκια" εντός της επικράτειας του Δήμου στον οποίον κατοικεί:

• Α' Δημοτική Κοινότητα:

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΔΟΧΗ: 

Αναφέρονται από το Δήμο Πειραιά το κλειστό Γυμναστήριο "Παναγιώτης Σαλπέας" στην Ακτή Ξαβερίου και τα "ανοικτά" γήπεδα Πορφύρα και Φοίνικα επί της ακτής Θεμιστοκλέους.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ: 

Στο κλειστό Γυμναστήριο "Παναγιώτης Σαλπέας" δραστηριοποιούνται (αγώνες/προπονήσεις) πάρα πολλά σωματεία της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά με αποτέλεσμα να δημιουργείται το αδιαχώρητο και σίγουρα δεν υπάρχει δυνατότητα άθλησης ενός κατοίκου της περιοχής. Τα "ανοικτά" γήπεδα καλαθόσφαιρας των σωματείων "Πορφύρας" και "Φοίνικας" - παρεμπιπτόντως κατασκευασμένα παρανόμως επί των αρχαίων τειχών - επίσης χρησιμοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά από τα δυο εν λόγω σωματεία και τις ανάγκες των διαφόρων τμημάτων τους (προπονήσεις / αγώνες) ενώ συχνά επίσης "κλειδώνουν" με λουκέτα (ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες)!

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως δεν γίνεται κανένας λόγος γίνεται για το πρώην δημόσιο γήπεδο στην πλαζ Φρεαττύδος στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Πειραιώς. Τέλος το γεγονός πως συμπεριλαμβάνεται στη λίστα το ιδιωτικό γήπεδο τένις (βλέπε στην παραπάνω εικόνα το Νο.5 - Πλατεία Οινουσσών) που στήθηκε επί του δημοσίου χώρου άθλησης στον Άγιο Βασίλειο - Πειραϊκή ως χώρος άθλησης του Δήμου, μόνο ως γελοίο και φαιδρό γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί.

• Β' Δημοτική Κοινότητα:

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΔΟΧΗ: 

Καταγράφονται από το Δήμο Πειραιώς το "ανοικτό" γήπεδο μπάσκετ στην πλαζ Βοτσαλάκια καθώς και το "ανοικτό" γήπεδο στο λόφο του Προφήτη Ηλία. 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ: 

Το "ανοικτό" γήπεδο μπάσκετ στην πλαζ Βοτσαλάκια παρέμενε υπό καθεστώς μερικής απαξίωσης και δίχως συντήρηση έως ότου ξεκίνησε η εκμετάλλευσή του από τον Α.Σ. Καστέλλας, στον οποίον εμπλέκονται εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι με την παράταξη Μιχαλολιάκου (τυχαίο γεγονός). Όταν στο εν λόγω γήπεδο δε γίνονται προπονήσεις / αγώνες των τμημάτων υποδομών του εν λόγω συλλόγου, πράγματι μπορεί κάποιος να "παίξει" μπασκετάκι. Για το ανοικτό γήπεδο στον Προφήτη Ηλία, γεγονός είναι πως πάμπολλες φορές το συναντάμε "κλειστό" με λουκέτο και η πρόσβαση επιτυγχάνεται - για τους γνώστες - με αναρρίχηση από τα κάγκελα πλησίον της μεσοτοιχίας με το Bowling, ενώ όταν είναι "ανοικτό" καλύπτονται οι ανάγκες των τμημάτων υποδομής της ομώνυμης ομάδας της συνοικίας.

• Γ' Δημοτική Κοινότητα:

Κατά πως φαίνεται, δε προβλέπεται η καλαθοσφαίριση στην Γ' Δημοτική Κοινότητα του Πειραιά!

• Δ' Δημοτική Κοινότητα:

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΔΟΧΗ: 

Πέραν των ανοικτών γηπέδων που υφίστανται πράγματι στη συνοικία των Καμινίων - με όλα τα προβλήματα που μπορεί να εμφανίζουν - αναφέρεται μεταξύ των άλλων το κλειστό των Καμινίων, επί της οδού Αγίου Ελευθερίου.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ: 

Στο "κλειστό" των Καμινίων δεν επαρκούν οι ώρες λειτουργίας για να καλυφθούν οι ανάγκες όλων των σωματείων και συλλόγων που το χρησιμοποιούν ως έδρα για αγώνες/προπονήσεις, πόσο μάλλον για να αθληθεί ένας κάτοικος του Δήμου.

• Ε' Δημοτική Κοινότητα

Επίσης δεν προβλέπεται η καλαθόσφαιρα στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Διονυσίου - Υπαπαντής - Αγίας Σοφίας, εκτός από το επίσης απαξιωμένο "ανοικτό" γήπεδο μπάσκετ εντός του εγκαταλειμμένου Πάρκου Δηλαβέρη, όπου μπορεί κανείς συνοδεία αδέσποτων σκυλιών και μεταναστών που κοιμούνται στα απομεινάρια της παλαιάς κεραμοποιίας να παίξει "άφοβα" ένα "μονάκι" με τους φίλους του. 

Για τις απαξιωμένες εγκαταστάσεις του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας που αφορούν το ευγενές άθλημα της καλαθόσφαιρας και δη όσες εγκαταστάσεις δεν μετατράπηκαν ακόμη σε ιδιωτικά γήπεδα ποδοσφαίρου 5Χ5 το παρόν ιστολόγιο θα επανέλθει με σχετική αναλυτική ανάρτηση.

Τα συμπεράσματα τα αφήνω στην κρίση του αναγνώστη του παρόντος άρθρου το οποίο θα προωθηθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου με το υπέρτιτλο ερώτημα "που μπορώ να πάω για σουτάκια στον Πειραιά;". Τυχόν απάντηση εκ μέρους του Δήμου Πειραιώς θα δημοσιευτεί πάραυτα και δίχως λογοκρισία στο παρόν ιστολόγιο. 

Μέχρι τότε, οι λάτρεις της πορτοκαλί "σπυριάρας" μπάλας που έχουν την ατυχία να κατοικούν εντός των διοικητικών ορίων του Πειραιώς, θα πρέπει να συνεχίσουν την αναζήτηση στο γειτονικό Μοσχάτο, στο Ρέντη, στο Παλαιό Φάληρο, στη Βούλα, στη Μεταμόρφωση, στη Γλυφάδα μέχρι και στο Μαρκόπουλο, για να έχυυν την πολυτέλεια ενός ανοικτού γηπέδου "μπάσκετ".

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ένα και αμείλικτο: Στον Πειραιά το "μπασκετάκι" απαγορεύεται. Ας σπεύσουμε λοιπόν όλοι τάχιστα στις καφετέριες και τα εστιατόρια των φίλων μας επιχειρηματιών να "φορτώσουμε" χοληστερίνη και μετά τηλεόραση και αποχαύνωση.

• Η απάντηση Γιώργου Σιγάλα στις 08.12.2011

Στο video που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε την απάντηση που έδωσε ο Γιώργος Σιγάλας επί του θέματος που παρουσιάστηκε στο παρόν αφιέρωμα, όταν ερωτήθηκε σχετικώς από τον δημοτικό σύμβουλο Π. Καλογερόγιαννη. 

Τα συμπεράσματα δικά σας:

Φωτογραφίες:

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.