EUROBASKET 2011: ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Το Eurobasket του 2011 βρίσκεται ακόμη εν εξελίξει και η "επίσημη αγαπημένη" Εθνική Ομάδα της Ελλάδας ρίχνεται αύριο στη μάχη της δεύτερης φάσης του τουρνουά.

Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση του ιστολογίου υπήρξε το αξιόλογο - ως συνήθως - σημερινό άρθρο του Γιάννη Φιλέρη υπό τον τίτλο "Η φωτογραφία του Γιαννάκη" (βλέπε σχετικό άρθρο στην αθλητική ιστοσελίδα sport24.gr εδώ). Ο εν λόγω δημοσιογράφος, στο τέλος ενός μίνι πληροφοριακού - φωτογραφικού οδοιπορικού στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας Βίλνιους (Vilnius) και στις αθλητικές εγκαταστάσεις στις οποίες η Εθνική Ομάδα θα δώσει τα επόμενά της ματς, "κλείνει" το άρθρο με μια από τις πολλές φωτογραφίες μεγάλου μεγέθους που διακοσμούν τους τοίχους του γηπέδου "Siemens Arena":

Πηγή φωτογραφίας: sport24.gr

Ο ντόπιος - Λιθουανός γαρ - Valdemaras Chomičius με την εμφάνιση της τότε Σοβιετικής Ένωσης, στη κλασσική χειραψία αρχηγών με τον Παναγιώτη Γιαννάκη - με φόντο την πλάτη του Νίκου Γκάλη με το "4" - πριν από την πρώτη αναμέτρηση μεταξύ Ελλάδας και ΕΣΣΔ στο Ευρωμπάσκετ του 1987, στην οποία αναμέτρηση η Ελλάδα είχε ηττηθεί με 66-69 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Οι δυο ομάδες έμελλαν να αναμετρηθούν ξανά στον τελικό της 14ης Ιουνίου του 1987, στον οποίο η Εθνική Ομάδα φόραγε τις άσπρες/γαλάζιες εμφανίσεις και όχι τις "σκουρόχρωμες", παιχνίδι το οποίο κρίθηκε στην παράταση μετά από τις βολές του Αργύρη Καμπούρη στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ο ελληνικός θρίαμβος και το "103-101" σημάδεψε ολόκληρες γενιές, ανθρώπους μικρότερης αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι ακόμη ανατριχιάζουν βλέποντας στιγμιότυπα εκείνων των στιγμών και αναμετρήσεων. 

Μοιραία λοιπόν το δικό μου μυαλό ξαναγύρισε νοητά πίσω στο έτος 1987 και παρόλο που μέσα από αυτό το ιστολόγιο προσωπικών απόψεων έχω εκθέσει τα συναισθήματά μου για την αξία της 14ης Ιουνίου 1987 (βλέπε σχετικό post εδώ), άνοιξα το "χρονοντούλαπο" και πήρα στα χέρια μου το σχεδόν συμπληρωμένο Album του Ευρωμπάσκετ '87 - το οποίο φυλάσσεται, αποθηκευμένο ως κόρην οφθαλμού - και το ξεφύλλισα για να "πέσει" το μάτι μου στην ίδια εκείνη χειραψία του 1987 που κοσμεί το γήπεδο στο Vilnius:

Το εξώφυλλο του Album

Και ενόψει του παιχνιδιού με τους Ρώσους... 

Το tagging δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο της ελληνικής εταιρίας Καρουζέλ (Carousel) που εξέδωσε το συλλεκτικό πλέον album. Ο Αργύρης Καμπούρης διεκδικεί τη μπάλα από τον Valeri Tikhonenko και τον Sarunas Marciulionis (λανθασμένα αναφέρεται ο Sergei Babenko) υπό τα βλέμματα του - μακαρίτη - Viktor Pankrashkin και του Λιβέρη Ανδρίτσου.

Ο μετέπειτα αόρατος Δήμαρχος Πειραιά, Παναγιώτης Φασούλας, υπό την πίεση του Vladimir Tkatchenko και του Sergei Babenko.

Η καλαθομηχανή που άκουγε στο όνομα Νίκος Γκάλης, ο οποίος δε σταμάταγε ούτε με double-team όπως αυτό της φωτογραφίας με αντιπάλους τον Sergei Babenko και τον Valdemaras Chomičius.

Μερικά σχόλια περί του Eurobasket 2011: 

• Ο 34 ετών παικταράς και πρωταθλητής ΝΒΑ Dirk Nowitzki, μετά από 94 ματς στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου, το ΝΒΑ (73 ματς Regular Season +21 ματς Play Offs), στα οποία σε όλα ξεκίνησε πενταδάτος και έπαιζε και πολλά λεπτά, "κατέβηκε" να παίξει με την κουλή Εθνική Γερμανίας, επειδή σέβεται το κράτος του οποίου φέρει την υπηκοότητα. Μη ξεχνάμε πως ο Nowitzki μεγάλωσε από πολύ μικρός στις ΗΠΑ. Στον αντίποδα οι εγχώριοι stars, λευκοί και έγχρωμοι, βρήκαν 1002 δικαιολογίες για να λιαστούν στη Μύκονο ή κάπου αλλού... Αν ξαναφορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο κύριοι όπως ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ο Τσαρτσαρής, ο Σχορτσιανίτης και ο Μαυροκεφαλίδης, να είστε σίγουροι κύριοι της Ομοσπονδίας πως η "επίσημη αγαπημένη" θα γίνει περισσότερο "μισητή" παρά "αγαπημένη".

• Από το πουθενά και η δήλωση-ντροπή ενός εραστή σαραντάρας τραγουδιάρας, ο οποίος συν τοις άλλοις δηλώνει και καλαθοσφαιριστής, ονόματι Μπόγρης, ο οποίος σε παραλήρημα που θα ζήλευε μέχρι και ο Άδωνις Γεωργιάδης, λοιδώρησε το γεγονός πως στην Εθνική παίζουν αρκετοί Ελληνο-αμερικάνοι, οι περισσότεροι από τους οποίους πράγματι δε μπορούν ούτε καν να ομιλήσουν την ελληνική γλώσσα... Κύριε (κατ'ευφημισμόν) Μπόγρη, τυπάκια όπως ο Bramos, o Calathes και ο Kosta Koufos έχουν άντερα και "κατέβηκαν" να παίξουν πρώτον επειδή αξίζουν και δεύτερον επειδή γουστάρουν. Επίσης, καλό είναι να ενθυμήστε πως ο κύριος με το "4" στην ως άνω τελευταία φωτογραφία του 1987, ήταν επίσης Ελληνο-αμερικάνος, ονόματι (Γεωρ)γαλής, του έβγαλαν διαβατήριο σε μια νύχτα - με αποδεδειγμένες ελληνικές ρίζες - και έφερε την "μπασκετική επανάσταση" στην Ελλάδα. Α! Και για να μην το ξεχάσω, κάτι "κρέατα" σαν τον Μπόγρη ο Νικολάκης τα είχε "για τον πούτσο και με λυτά κορδόνια", που λέμε και στα "ανοιχτά". Enough said...

Nick Calathes - Επίσημη Φωτογράφηση Εθνικής Ομάδας

• Επίσης, βλέποντας τη μόδα όλων σχεδόν των Ευρωπαϊκών Ομάδων να διαθέτουν "νατουραλιζέ" Αμερικανούς στα ρόστερ τους και λαμβάνοντας υπόψη πως τη φανέλα με το εθνόσημο έχουν φορέσει "απάτες" τύπου Ιάκωβου Τσακαλίδη - Ledkov και David Nelson - Στεργάκου, θα ήθελα πολύ να έβλεπα έστω και σε μια διοργάνωση τον Mike Batiste του ΠΑΟ στα χρώματα της Εθνικής, ο οποίος Batiste, ειρήσθω εν παρόδω, βρίσκεται στην Ελλάδα από το 2003 και δύναται να βοηθήσει αυτή την ομάδα περισσότερο από πολλούς "Ελληνάρες" που έχουν ανάγκη διακοπών και ξεκούρασης.

• Επίσης, να μην σας παραμυθιάζουν με το FYROM που εμφανίζεται στους δικούς μας - ελληνικούς - τηλεοπτικούς δέκτες. Το κόλπο άλλωστε είναι γνωστό εδώ και χρόνια και από άλλες διοργανώσεις. Το σήμα που "έρχεται" στην Ελλάδα λέει FYROM, ήτοι Former Yugoslavian Republic of Macedonia, για να κοιμάται κάθε "Ελληνάρας" ήσυχος και εθνικά υπερήφανος. Στον υπόλοιπο κόσμο, τα τρία γραμματάκια "FYR" αντικαθίστανται από το "ΜΚD". Και 'ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Άλλωστε όπως είχε πει ο Μητσοτάκης, "σε 10 χρόνια ουδείς θα θυμάται το Σκοπιανό"... Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, screenshot από το fibatv.com. Πιο επίσημο, δε γίνεται...

Πηγή: FIBATV.COM

• Κατά τα λοιπά, είμαι περήφανος που μια ομάδα με αρκετό - πλην όμως όχι αρκετό - ταλέντο για τις περιστάσεις αυτής της διοργάνωσης, χωρίς την απαραίτητη εμπειρία και παραστάσεις από τέτοιες διοργανώσεις, παλεύει και καταθέτει στο παρκέ ότι μπορεί και ότι έχει. Συγχαρητήρια σε όλους τους παίκτες, τον Ηλία Ζούρο και το τεχνικό team της φετινής Εθνικής Ελλάδας και ... όπου μας βγάλει.

Εθνική Ελλάδος - Eurobasket 2011

Διαβάστε σχετικά θέματα:

Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) - Η ιστορία του

14 Ιουνίου του 1987

Το απομεινάρι του Ευρωμπάσκετ '87

Κείμενο:

Το κείμενο είναι πρωτότυπο, προϊόν προσωπικής έρευνας, προσωπικής εργασίας και προσωπικών εκτιμήσεων.