ΠΕΙΡΑΙΑΣ: ΟΙ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Πειραιάς: Στο παρόν αφιέρωμα, ο λόγος δίδεται στις πάσης φύσεως πινακίδες που υφίστανται στους δρόμους της πόλης, όσο πιο παλιές, τόσο πιο καλές!

Πειραιάς: Μια πόλη που κάθε ξένος επισκέπτης ή τουρίστας, αν επιθυμεί να επιβιώσει, οφείλει να μάθει ότι στα ελληνικά το "ει" προφέρεται "ι" και το "αι" είναι ένα "ε". Όποιος δεν δύναται να αποκρυπτογραφήσει την πινακίδα Pe-i-ra-i-as (προφορά: Πε-ί-ρά-ι-ας) να φύγει και να πάει αλλού.

Από τον ως άνω κανόνα δε θα μπορούσε να ξεφύγει βέβαια η οδός Πειραιώς:

Η κατάσταση "μαζεύεται" ολίγον-τι στις ελάχιστες πινακίδες που αναγράφουν το παλαιάς κοπής "Πειραιεύς";

Όπως λ.χ. η παρακάτω πινακίδα ενός κλειστού εγκαταλειμμένου σταθμού αυτοκινήτων επί της ακτής Κονδύλη - φάτσα κάρτα όπως βγαίνει κάποιος από τα "κρητικά" πλοία: 

Ευτυχώς οι παλαιές αποκλειστικά "ελληνόφωνες" οδικές πινακίδες αντικαθίστανται σιγά σιγά από νέες δίγλωσσες. Δυστυχώς όμως, ολοένα και περισσότερες τέτοιες πινακίδες διαλύονται, είτε από βάνδαλους, είτε από τροχοφόρα, είτε από τη φθορά του χρόνου, φανερώνοντας πως πρόκειται για αντικείμενα με κακή ποιότητα κατασκευής. Απαραίτητη σημείωση: από την οργή των νέο-Ελλήνων βανδάλων με τα spray και τα αυτοκόλλητα "ξεφεύγουν" μονάχα όσες πινακίδες βρίσκονται "ψηλά":

   

Κάπου στην οδό Σκουζέ, υφίσταται ακόμη η κάτωθι εικονιζόμενη πινακίδα η οποία χρησιμοποιεί πολυτονικό σύστημα (παρατηρήστε τη δασεία στην λέξη "οδός"):

Στον Πειραιά έχουμε πινακίδες "STOP" όρθιες, πλαγιαστές αλλά και αναποδογυρισμένες - για όλα τα γούστα:

Πινακίδες στάσεων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς:

Οι πινακίδες της πολύπαθης Ραλλείου Σχολής αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνες τους. Διάσπαρτες σε διάφορα σημεία της πόλεως, σε διάφορα οικόπεδα όπου θα κτιζόταν το νέο σχολικό κτιριακό συγκρότημα

Εν τέλει, το νέο σχολικό κτίριο οικοδομήθηκε, εγκαινιάστηκε και τοποθετήθηκε η σχετική πινακίδα: 

Στον Πειραιά υφίστανται λεωφορειόδρομοι (κανονικοί και contra flow), επί της ουσίας κατ'ευφημισμόν λεωφορειόδρομοι, αφού ο καθένας μπαίνει και κινείται ανενόχλητος και ατιμώρητος εντός αυτών με την Τροχαία Πειραιώς να κοιμάται ύπνον βαθύ:

Η πινακίδα του Δασαρχείου Πειραιώς επί της πλατείας Ιπποδαμείας θυμίζει το άπλετο "πράσινο", τα πολλά πάρκα αναψυχής και τα πυκνά δάση / άλση που διαθέτει η πόλη!

Στάση για παγωτό χωνάκι "με την παλιά καλή συνταγή" στην οδό Τσαμαδού. 

Συχνά, η πόλη, μας διηγείται το παρελθόν της μέσα από παλαιές πινακίδες και επιγραφές.

Όπως παρακάτω, η μαρμάρινη επιγραφή του παλαιού Φαρμακείου του Δημητρίου Μάντζαρη, στην οδό Αριστείδου, με τα σκαλιστά γράμματα και την ημερομηνία πάνω από την είσοδο που ταξιδεύει στο μακρινό 1876. Και τι κρίμα πραγματικά, η επιγραφή του εν λόγω φαρμακείου το οποίο μνημονεύεται στον Εμπορικό, Γεωγραφικό και Ιστορικό Οδηγό του Μιλτιάδη Μπούκα στα 1875 έως ένα από τα έξι μόλις φαρμακεία της πόλης του Πειραιά να κατέληξε σε κάποιον κάδο απορριμμάτων κατά την πρόσφατη σχετικά μετασκευή του κτιρίου σε υποκατάστημα των ΕΛ.ΤΑ.

Διαβάστε περισσότερα για την ιστορία των πειραϊκών φαρμακείων εδώ.

Ακριβώς δίπλα, επί της ίδιας παλαιάς εμπορικής οδού, το Εμπόριον είναι Γενικόν.

Οι παλιές πινακίδες των πάλαι ποτέ παραδοσιακών καφενείων της πόλης βρίσκονται διάσπαρτες σε διάφορες συνοικίες: 

  

  

Μετά το καφενείο, ώρα για μεζέ ή φαγητό, για κάθε γούστο και κάθε βαλάντιο, στα όρθια ή καθιστός, μετά μουσικής ή χωρίς, για κάθε ώρα της ημέρας και περίσταση:

Φρουτάκι της ώρας στην οδό Αγίου Δημητρίου:

Άρωμα παλαιών ανδρικών κουρείων από τους δρόμους της πόλης:

Η πινακίδα του παλαιού κρεοπωλείου του αποβιώσαντος κυρ-Στέλιου Ραϊση στην οδό Πύλης, στη συνοικία της Ευαγγελίστριας χάθηκε μαζί με το κτίριο που κατεδαφίστηκε λίγους μήνες αργότερα.

Ομοίως συνέβη με την πινακίδα του κρεοπωλείου των αδερφών Γεωργόπουλων στη συμβολή των οδών Καραΐσκου και Καραολή-Δημητρίου, σε κτίριο το οποίο επίσης κατεδαφίστηκε κατά το έτος 2013 για να δημιουργηθεί υπαίθριος χώρος στάθμευσης:

Τα ίδια και με την παλαιά πινακίδα του στεγνό-καθαριστηρίου του Γάσπαρη, στη συμβολή της λεωφόρου Βασιλέως Παύλου με τα σκαλάκια της οδού Φωσκόλου, στην Καστέλλα:

Κάποιες παλαιές πινακίδες αντιστέκονται στο πέρασμα του χρόνου, την ίδια στιγμή που άλλες χάνονται για πάντα, όπως ακριβώς συνέβη με ορισμένα από τα επαγγέλματα που αναφέρονται σε αυτές. Στο ίδιο μήκος κύματος πινακίδες παλαιών εταιριών ή/και παλαιών προϊόντων.

  

 

 

  

 

 

  

 

   

 

  

Στην εμπορική λεωφόρο Δημητρίου Γούναρη (πρώην λεωφόρος Μακράς Στοάς) κυριαρχούν πολλές παλαιές πινακίδες εμπορικών καταστημάτων και επιχειρήσεων.

Ξανά-στρίβουμε στην οδό Αριστείδου και χαζεύουμε την χαρακτηριστική πινακίδα του τυροκομείου "της Χήρας", με μια από τις καλύτερες βαρελίσιες φέτες στην πόλη, εν λειτουργία από το 1936.

Χαρακτηριστικό και το χαρτί περιτυλίγματος του συγκεκριμένου καταστήματος:

Το κατάστημα δίσκων - κασετών (Stereo και Hi-Fi) στον πεζόδρομο της διαχρονικά εμπορικής οδού Δημοσθένους, παραπλεύρως του Πύργου (Ουρανοξύστη) Πειραιά, εκεί όπου κάποτε η παλαιά Κεντρική Δημοτική Αγορά του Πειραιώς, μας θυμίζει μια άλλη εποχή της μουσικής.

Παρόμοιο σκηνικό στη συνοικία του Βρυώνη, όπως μαρτυρά η πινακίδα του κλειστού πλέον καταστήματος του Γ. Γελαδάκη:

Από κοντά, το μεταγενέστερο Rock City, στην οδό Αλκιβιάδου.

Και αφού πήραμε κασέτες, γραμμή για το παλιό Ηλεκτρολογείον της οδού Φιλελλήνων να μας "περάσει" το συρόμενο αντικλεπτικό κασετόφωνο στο "όχημα".

Σε περίπτωση που βρέξει, πάμε γραμμή - που αλλού - στου Βροχίδη:

Υπάρχουν πινακίδες ορθογραφημένες:

Πινακίδες ανορθόγραφες:

Παλιά ξενοδοχεία που πωλούνται ή ενοικιάζονται "όπως είναι επιπλωμένα" με πινακίδες που παίζουν περίεργα παιχνίδια και φέρνουν συνειρμούς στη σκέψη περί "Μεγάλης Ιδέας" και "Μεγάλης Ελλάδος". 

Η Τρούμπα έχει το δικό της "χρώμα", όσον αφορά τις πινακίδες που συναντούμε εκεί:

Ναυτικά Φυλλάδια και Διαβατήρια, τα απαραίτητα εφόδια για το "μπάρκο", στην οδό Ναυάρχου Νοταρά, στην καρδιά της Τρούμπας.

Στην ακτή Μιαούλη κυριαρχούν οι πινακίδες ιστορικών πρακτορείων (γραφείων) ταξιδίων: 

Αλλά και παλιών ξεχασμένων ακτοπλοϊκών εταιριών όπως λ.χ. η Ατμοπλοΐα Αιγαίου των αδελφών Τυπάλδου (με το Μέγαρο στην πλατεία Καραΐσκάκη) ή ακόμη η πιο πρόσφατη G.A. Ferries του φυγόδικου κατοίκου Ελβετίας Γεράσιμου (Μάκη) Αγούδημου: 

Οι τιμές στα υπαίθρια parking δεν προλαβαίνουν να σβήνονται και να ξαναγράφονται στους αυτοσχέδιους πίνακες. Και με ΦΠΑ 18% - καλές εποχές - να μην μείνει ουδείς παραπονεμένος.

Διαχρονική απαγόρευση της στάθμευσης στις "στροφές" των λεωφορείων. Όσο στρίβουν τα λεωφορεία και ο ... Τερλέγκας, άλλα τόσο ο νέο-Έλλην θα σταθμεύει παρανόμως.

 

Και τα σκουπίδια επίσης απαγορεύονται:

Μια εξόχως αναγνωρίσιμη πινακίδα από το κέντρο της πόλης:

Κάποιες πινακίδες θυμίζουν τις χρυσές εποχές που οι "Οικοδομικαί Επιχειρήσεις", με τις "Αντιπαροχαί" και τις "Μελέται" κατέστρεψαν πολλά όμορφα και αξιόλογα κτίρια της πόλης.

Κάποιες άλλες υπόσχονται να περισώσουν ότι έχει απομείνει:

Απομεινάρι άλλων εποχών στην Φρεαττύδα:

Πάντοτε υπήρξε η απορία ποια θα μπορούσε να είναι η σύνδεση μεταξύ του Γρηγόρη Λαμπράκη και της Βασίλισσας Σοφίας. Η απάντηση είναι καμία απολύτως! Απλά, όλες οι κύριες λεωφόροι του Πειραιά, όπως άλλωστε και αρκετές πλατείες, έχουν μετονομαστεί, συχνά περισσότερες της μιας φοράς κατά την διάρκεια των τελευταίων 150 χρόνων, πάντοτε προς το "δημοκρατικότερον"!

Πλάκα έχουν οι "ξεχασμένες" πινακίδες έργων με τους προϋπολογισμούς σε παλιές καλές δραχμές:

Οι αντίστοιχες νεώτερες, με τους προϋπολογισμούς και τα ποσά σε Ευρώ, υπάρχουν σχεδόν παντού:

Μια πινακίδα στην οδό Μπόταση προειδοποιεί για κάποιον επικίνδυνο σκύλο και σκορπά χαμόγελα με την παρουσία της:

Σε τοίχους εγκαταλειμμένων κτιρίων και κάτω από σκαλωσιές μπορεί κανείς να συναντήσει παλιά εμπορικά σήματα:

Αλλά και πινακίδες "κακών" πολυεθνικών εταιριών - κολοσσών που "μάζεψαν" τις εν Ελλάδι επενδύσεις τους και έφυγαν ώστε να μπορούν οι ντόπιοι λαθρέμποροι να ορίζουν ολιγοπώλια και μονοπώλια:

Σε γειτονιές συναντά κανείς παλιές πινακίδες, επιχειρήσεων που άλλες έχουν πάψει να λειτουργούν και άλλες ακόμη αντέχουν στο χρόνο, γραμμένες στη καθαρεύουσα:

Και από την καθαρεύουσα στα ... greeklish... 

Το "χάσαμε το κορμί πατριώτη":

Αλλά δεν πειράζει, η νύχτα απαιτεί "πιάτα για σπάσιμο" και "σαμπάνια για πίστα":

Και μερικές μακάβριες λεπτομέρειες:

Αντί επιλόγου, προσοχή στις κατολισθήσεις!

Φωτογραφίες 

• Όλες οι φωτογραφίες του αφιερώματος ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.