MLP DE PROFUNDIS

Το σημερινό post θα είναι σύντομο, περιεκτικό και οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσω ακριβώς όπως βγαίνουν μέσα από το μυαλό μου. 

Είναι γνωστό πως τους τελευταίους μήνες έχουν "κλαπεί" τόσο από το παρόν ιστολόγιο όσο και από τη φωτογραφική μου σελίδα άρθρα, κείμενα και φωτογραφίες. 

Κατά καιρούς έχω "μπει" σε διαδικασία λεκτικών αντιπαραθέσεων με τα θρασύδειλα άτομα που προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες. 

Απλά ξεκαθαρίζω τα εξής ως απαραίτητο συμπλήρωμα σε όσα είχα αναφέρει πριν από περίπου ένα μήνα στο "Περί Blogging ην ο λόγος": 

• Ζω και κινούμαι στον Πειραιά. 
• Χόμπι μου η ψηφιακή φωτογραφία και η επεξεργασία των λήψεών μου. 
• Θεώρησα σκόπιμο κάποια στιγμή να μάθω καλύτερα την ιστορία των δρόμων που κινούμαι και των περιοχών που φωτογραφίζω και... κάπως έτσι προέκυψε αυτό το blog. 

Είναι τουλάχιστον άτιμο, ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα να χρησιμοποιούν δίχως άδεια, εικόνες, κείμενα και πρωτότυπα άρθρα. Τα posts που διαβάζετε είναι προϊόντα μελέτης βιβλίων, άρθρων, λευκωμάτων, εγκυκλοπαιδειών, ιστότοπων κλπ. και κριτικής σκέψης. 

ΠΑΝΤΟΤΕ δε, στο τέλος του κάθε post συμπεριλαμβάνω τις πηγές που χρησιμοποίησα, όπως είναι το ορθόν. 

Το ίδιο ισχύει και για τυχόν φωτογραφίες που χρησιμοποιώ και δεν μου ανήκουν. 

ΠΑΝΤΟΤΕ αναφέρεται η πηγή προέλευσής της φωτογραφίας - όταν είναι δυνατόν - και όταν δεν είναι, απλά αναφέρω πως "ευρέθηκαν στο διαδίκτυο". 

ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ; 

Έχω τονίσει και στο παρελθόν πως το "εύκολο" είναι η "κόπια", το "copy paste"... τσάμπα μάγκας γίνεται ο καθένας... ειδικά στην Ελλάδα όπου η έννοια του referencing και της απόδοσης πνευματικών δικαιωμάτων δε διδάσκεται ούτε καν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού μέχρι και στα ελληνικά ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας μας ισχύει το ρητό "ο κλέψας του κλέψαντος". 

Έχω συναντήσει κατά καιρούς ολόκληρες καταχωρήσεις μου - αυτούσιες - σε άλλα websites δίχως να υπάρχει η πηγή προέλευσης, σε έντυπα μέσα και εφημερίδες του Πειραιά, φωτογραφίες μου να κοσμούν άλλα websites - και μάλιστα με "κροπαρισμένο" (κομμένο) το μαύρο πλαίσιο που αναφέρει τα αρχικά μου -, φωτογραφίες μου σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, μέχρι και σε "κορνιζάδικο" της οδού Μπουμπουλίνας, στο κέντρο του Πειραιά, εθεάθησαν HDR φωτογραφίες μου οι οποίες πωλούντο στην τιμή των 10 Ευρώ έκαστος. 

Επαναλαμβάνω κι ας γίνω κουραστικός... 

Σε αυτή τη χώρα, θέλει "αρχίδια" να μπορείς να δημιουργήσεις...

Copy-paste τσάμπα μάγκες ένα σωρό, στις απειλές όμως των μηνύσεων και της δικαιοσύνης τα "πράγματα μπαίνουν στη θέση τους", έτσι;. 

Βέβαια, για να αποδίδω τα "του Καίσαρος των Καίσαρι", για κάθε 5 "κλέφτες" και θρασύδειλους υπάρχει και αυτός που ζητούν άδεια ή αναγράφουν αυτοβούλως την πηγή προέλευσης.

Για το γαμώτο της υπόθεσης. 

Δεν είναι θέμα προσωπικής προβολής, άλλωστε τα στοιχεία μου δε φαίνονται, αλλά τόσο στο περιοδικό "Λιμάνι" που έχει δημοσιεύσει θέματα από το blog 4-5 φορές, όσο και προσφάτως άτομα από την τριτοβάθμια εκπαίδευση που ασχολούνται με διατριβές και εργασίες "μπήκαν στον κόπο" απλά να ζητήσουν με ένα μήνυμα άδεια δημοσίευσης φωτογραφιών και ΒΕΒΑΙΩΣ την πήραν...

ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ; 

Ευτυχώς, κάθε τόσο, στη δική μου καθημερινότητα λαμβάνουν χώρα "μικρά περιστατικά" που όλοι οι "κλέφτες" και "μη δημιουργοί" πρωτότυπων θεμάτων ουδέποτε θα βιώσουν. 

Διότι είναι τιμή να βρίσκεσαι σε μια παρέα και κάποιος άγνωστος να το φέρει η κουβέντα περί φωτογραφίας και να αναφερθεί σε κάποιες "περίεργες" φωτογραφίες του Πειραιά που είδε στο internet και εγώ να χαμογελώ κρυφά από μέσα μου...

Διότι είναι τιμή παλαιός μου συμμαθητής να μου ζητάει κάποιες συγκεκριμένες HDR φωτογραφίες για να κοσμήσει το σαλόνι του σπιτιού του.

Διότι είναι τιμή αραιά και που, σε εξόδους, κάποιος να γνωρίζει ότι φωτογραφίζω από χόμπι, να επισκέπτεται το website μου και να μου αναφέρει πως του αρέσουν οι φωτογραφίες μου.

Διότι είναι τιμή στο facebook group το οποίο διατηρώ στο γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης να λαμβάνω θετικά σχόλια.

Διότι είναι τιμή να λαμβάνω ηλεκτρονικά μηνύματα στο email επικοινωνίας όπως λ.χ. το παρακάτω το οποίο δεν είναι το μοναδικό που έχω λάβει κατά καιρούς, σίγουρα όμως είναι από τα πλέον "αυθόρμητα" ως προς τον λόγο και τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται: 

"Καλημέρα! 

Δεν ξέρω πώς λέγεσαι για να σου απευθυνθώ αλλά το υπέροχο αίσθημα της παλιάς πόλης του Πειραιά όπως αυτό εκφράζεται μέσα από το blog σου, μου επιβάλλει να χρησιμοποιήσω τον ενικό της οικειότητας!

Λέγομαι Σ..... Δ....., είμαι 35 και γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Ταμπούρια. Οι δρόμοι μου είναι κυρίως μεταξύ οδού Αιγάλεω και Σπάρτης κι από Αγχιάλου μέχρι Π.Ράλλη. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω μετακομίσει στην Κ....... αλλά ο Πειραιάς παραμένει πάντα η πόλη μου. Θέλω να σε συγχαρώ για την καταπληκτική δουλειά που κάνεις με τις φωτογραφίες των παλαιών οικημάτων - τα παλιά σπίτια και γενικά οτιδήποτε έχει να κάνει με την ιστορία της πόλης είναι η αδυναμία μου! Έχω μάθει πολλά πράγματα για τον Πειραιά από τις αναρτήσεις που κάνεις κι εύχομαι να συνεχίσεις. Για παράδειγμα, δεν ήξερα ότι πάρκαρα το αυτοκίνητό μου έξω από τις παλιές λιμενικές αποθήκες στην Ευπλοίας!

Περπατάω συχνά στις συνοικίες και κοιτώ τα παλιά σπίτια. Κοντά στο πατρικό μου ειδικά, ανάμεσα σε Ταμπούρια και Μανιάτικα, στέκουν ακόμα πολλά σπίτια, άλλα εγκαταλελλειμένα, άλλα κατοικούνται από μερακλήδες ιδιοκτήτες. Χαζεύω τα παλιά ουζερί, κοιτάζω τις παλιές ταμπέλες κι όλο λέω "θα βγω να φωτογραφίσω"... Πριν καμιά 15αριά μέρες, ας πούμε, περνούσα από την Αγιά Σοφιά κι έχει μια ταμπέλα εκεί, ένα παλιό μοδιστράδικο, σκονισμένη και μισοκατεστραμμένη, αλλά σίγουρα ήταν κάποτε κι αυτή υλικό ονείρων για κάποια κορίτσια... Αυτό είναι το μπλογκ σου, ένα υλικό ονείρων!

Συγχαρητήρια επίσης που ασχολείσαι και με την σύγχρονη όψη του Πειραιά. 'Ολα αυτά τα εξαμβλώματα που φύτρωσαν στη θέση παλαιών οικιών, θα πρέπει τουλάχιστον να χρησιμεύσουν κάπου. [...]

Συγχαρητήρια και πάλι για την καταπληκτική σου δουλειά

Να είσαι καλά

Φιλικά

Δ........"

Καταλάβατε; 

Όλοι εσείς, οι "αντιγραφείς", τέτοια αυθόρμητα μηνύματα όπως το τελευταίο δε θα λάβετε ούτε στα πιο τρελά σας όνειρα. Ευτυχώς που για κάθε μερικές εκατοντάδες άξεστους και θρασύδειλους υπάρχει και ένας άνθρωπος σωστός που ξέρει να αναγνωρίζει και να εκφράζει το "ορθόν".

Αυτή είναι η αναλογία στη σύγχρονη κοινωνία, σας αρέσει ή όχι... 

Κάτι τέτοια μηνύματα όπως το τελευταίο με αποτρέπουν από το να ασχολούμαι πλέον με υπ-ανθρώπους. Κρατάω την ουσία και... ονειρεύομαι.

Στο επανα-γράφειν

MLP