ΤΟ ΔΕΚΑ ΤΟ ΚΑΚΟ

Συνηθισμένος στην μόνιμη ευρωπαική απογοήτευση, αφήνω τους υπόλοιπους φιλάθλους και οπαδούς του Ολυμπιακού να "πανηγυρίζουν" την ήττα με 2-1 από την Arsenal στο Emirates και να εκφράζουν την ικανοποίησή τους για την πολύ καλή εμφάνιση και το ...άδικο αποτέλεσμα (ελέω δοκαριού Τοροσίδη σε σουτ με το κεφάλι καρφωμένο στο χόρτο).

Αφήνω κατά μέρους την ανεκδιήγητη επιλογή Marcano, τον αργό και λίγο Orbaiz, την μη προτίμηση του "παικταρά" - όπως εμφανιζόταν επί εβδομαδές σε πρωτοσέλιδα - Macoun, το γεγονός πως η ομάδα με συνυπευθυνότητα προπονητή και διοίκησης δεν έχει εξτρεμ ούτε δεξιά ούτε αριστερά (πώληση Riera, ανυπαρξία Javito, Epstain ελεύθερος, ο νέος Galletti Grbic στα αζήτητα κλπ), την αστάθεια ενός τερματοφύλακα που δεν εμπνέει σιγουριά, την έλλειψη αγωνιστικού πλάνου πέρα από το "δίνουμε την μπάλα στον Ibagaza μπας και βγει καμία κάθετη μπαλιά" κ.ο.κ...

Θα σταθώ μονάχα σε κάτι πολύ αντιπροσωπευτικό που αφορά κάθε ομάδα στον πλανήτη... 

Τη φανέλα με το "10"...

Για πάμε λίγο μαζί...

Θανάσης Μπέμπης

Νίκος Γιούτσος

Γιώργος Δεληκάρης

Lajos Détári

Βασίλης Καραπιάλης

Giovanni Silva de Oliveira

Rivaldo Vítor Borba Ferreira

Μπορούμε πρόχειρα - πρόχειρα ακόμη να θυμηθούμε τον αδικοχαμένο Juan Jilberto Funes, τον Rafael Perone  (πατέρα του παίκτη που έπαιξε στον Ατρόμητο πρόσφατα), ακόμη και τον Τάσο Μητρόπουλο (σε κάποια ματς με τη φανέλα με το "10"). 

Όπως καταλαβαίνετε, όταν κάποιος έχει προλάβει να δει "live" τους μισούς και βάλε από τους παραπάνω και να ακούσει τα καλύτερα για τους υπόλοιπους, μονάχα θλίψη μπορεί να αισθάνεται όταν βλέπει τον σημερινό κάτοχο του "10" του καλού, κάποιον περιπατητή "τρομοκράτη" (τρομάρα μας) ονόματι Djebbour, ο οποίος συναγωνίζεται σε ποιότητα τον αλήστου μνήμης Diogo...