ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ | 25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Μόλις είχα "χάσει" έναν μπόμπιρα ντυμένο τσολιαδάκι (με φουστανέλα - τσαρούχι και όλα τα συναφή) μέχρι να προλάβω να "ξεβιδώσω" τον ευρυγώνιο και να φορτώσω τον τηλεφακό αναθεματίζοντας την τύχη μου... Έτρεχε ο μικρός και χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο μαζί με το "κάδρο" που είχα φανταστεί στο μυαλό μου... 

Και ξάφνου, από το πουθενά, να σου ένα νέος στόχος... 

Τον "κλείδωσα" μέσα στο σκόπευτρο και τον παρατήρησα για αρκετά δευτερόλεπτα όπως περπατούσε, αμέριμνος αλλά συνάμα και σκεπτικός με την γαλανόλευκη στο χέρι του να ανεμίζει... Οι γονείς του συνεχώς μερικά βήματα πίσω του, εκείνος όμως ακολουθούσε τη δική του πορεία, χωρίς να κοιτά, ούτε πίσω, ούτε μπροστά, ούτε προς τα πλάγια... 

Το κεφάλι συνεχώς κάτω, μου φάνηκε σαν να σιγο-μουρμούριζε κάτι σε κάποια φάση και αλλά το χέρι του παρέμενε συνεχώς ψηλά κρατώντας την ελληνική σημαία...

Πόσες σκέψεις προλαβαίνουν να περάσουν από το ανθρώπινο μυαλό σε μερικά δευτερόλεπτα;

Ο μικρός της φωτογραφίας - λογικά - ζει ακόμη σε μια μακάρια άγνοια... Δε γνωρίζει και δε καταλαβαίνει τίποτε, ούτε για κράτη, ούτε για έθνη, ούτε για πολέμους, ούτε για διακρίσεις, ούτε για πολιτική, ούτε για θρησκείες, ούτε για οικονομίες, ούτε για κοινωνίες.... Σύντομα θα κληθεί να μάθει... Το πως θα μάθει και το ποιοι θα του τα μάθουν μέχρι να επιχειρήσει να τα ανακαλύψει και από μόνος του - αν φθάσει μέχρι το σημείο αυτό - είναι άλλο κεφάλαιο... 

Επικεντρώθηκα στη σημαία που ανέμιζε... 

Όλα τα γεγονότα έχουν διαφορετικές οπτικές και ερμηνείες... 

Το 1821 υπήρξε - παρόλα τα συχνά ελλιπή στοιχεία - η απαρχή ενός εθνικό-απελευθερωτικού αγώνα, μιας εξέγερσης την οποία στήριξαν τα μεγάλα κράτη - ρυθμιστές της εποχής εκείνης - η Γαλλία, η Αγγλία και η Ρωσία - καθεμιά για το δικό της συμφέρον, αλλά κυρίως επειδή οι "δουλειές" με την Οθωμανική Αυλή και τον Σουλτάνο δεν πήγαιναν πλέον καλά.

Δε με ενοχλούν οι μύθοι που έχουν δημιουργηθεί γύρω από πραγματικότητες, ούτε με θίγουν οι αναφορές σε έννοιες όπως "κρυφό σχολειό", "Αγία Λαύρα", "25η Μαρτίου και λάβαρα"... Μπορώ να κατανοήσω που σταματά η αλήθεια και που ξεκινά ο μύθος καθώς και την χρησιμότητα συγκεκριμένων γεγονότων...  

Ο μύθος όχι μονάχα (με) γοητεύει αλλά (με) οδηγεί και στο συμπέρασμα πως καλώς δημιουργήθηκαν και υπήρξαν συγκεκριμένοι "μύθοι", οι οποίοι στην τελική εξυπηρέτησαν ένα στόχο ο οποίος μετουσιώθηκε σε ένα αποτέλεσμα, το οποίο δεν ήταν άλλο από την ίδρυση αυτόνομου ελληνικού κράτους τη δεκαετία του 1830. Ενίοτε βέβαια με ενοχλεί η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός όσων επιμένουν να πρεσβεύουν πως κάποια πράγματα έγιναν "με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο και όχι με κάποιον άλλον", ενώ εμφανέστατα δεν έγιναν ακριβώς έτσι και παράλληλα με θλίβει να παρακολουθώ "νεοέλληνες" χωρισμένους σε στρατόπεδα ερμηνείας της επανάστασης του 1821. Είναι δε τραγικό και άτοπο συνάμα, η άποψη και η ερμηνεία του καθενός, να ορίζει και το επίπεδο της εθνικοφροσύνης του. 

Αλλά ας επιστρέψουμε στον πιτσιρίκο της φωτογραφίας ο οποίος πλησιάζει προς το μέρος μου... 

Στρέφοντας το φακό διακριτικά προς άλλη κατεύθυνση σκέφτηκα πως ο μικρό δεν έχει επίσης στο μυαλό του έγνοιες και έννοιες όπως κρίση, τιμή αμόλυβδης βενζίνης και βαρελιού, ανεργία, πόλεμος, πυρηνική ενέργεια, οικολογία, καταστροφή του περιβάλλοντος, στασιμοπληθωρισμός και spreads, υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, (αν)υπαρκτός σοσιαλισμός και καπιταλιστικό σύστημα, ισοτιμία Ευρώ, πιστωτική κάρτα και δάνεια και χίλια δυο άλλα... 

Αναπόλησα τις στιγμές που ήμουν παιδί και κρατούσα σημαία μετά από κάποια παρέλαση χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζω σε βάθος τι κρατούσα στα χέρια μου και με ποια αφορμή.

Ο μικρός θα φάει το μεσημεριανό του αγνοώντας πως ζει σε ένα κράτος που το κυβερνούν απατεώνες και τιμητές συμφερόντων, από το 1821 και μετά... Τότε το μακρινό 1821, οι "κλέφτες και οι αρματολοί" υπήρξαν η μαγιά των στρατιωτικών σωμάτων που συγκρότησε το επαναστατημένο ελληνικό έθνος... Σήμερα, τα ηνία του τόπου βρίσκονται στα  χέρια κλεφτών άλλου τύπου...

Δε πρόλαβα να ολοκληρώσω τους προβληματισμούς μου... 

Ο μικρός και η οικογένεια του πέρναγαν τώρα δίπλα μου...
Δε μιλούσαν ελληνικά, αλλά μια αραβογενή, κρίνοντας από την εκφορά της, γλώσσα...

Μπερδεμένες οι σκέψεις μου, μπερδεμένες οι πανηγυρικές σημαίες στο δρόμο, σκούρα τα πράγματα...

Φωτογραφίες: 

• Όλες οι σύγχρονες φωτογραφίες του αφιερώματος καθώς και οι συνθέσεις / αντιπαραβολές ανήκουν στον γράφοντα το ιστολόγιο, διέπονται από κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας και προέρχονται από την προσωπική μου φωτογραφική σελίδα (ALL RIGHTS RESERVED).
• Απαγορεύεται ρητά η χρήση, προβολή, αντιγραφή ή/και αναδημοσίευση με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο.
• Όσοι παρανομούν διώκονται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.