ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ "ΟΧΙ" [28.10.2010]

Την επόμενη φωτογραφία την ονόμασα "Η Ελλάς δέσμια του παρελθόντος"... 

Σήμερα με περισσή (sic) πλαστή λαμπρότητα ολοκληρώθηκαν - για άλλη μια χρονιά - οι εορτασμοί για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940, του επονομαζόμενου "έπους του '40", του λαμπρού "ΌΧΙ" και όλων όσων αληθινών και ψευδών γεγονότων επιχείρησαν κάποιοι στοχευμένα να μας διδάξουν επί 6 χρόνια αρχικά στα Δημοτικά Σχολεία, απαγγέλοντας αγωνιστικά ποιήματα και επί άλλα 6 χρόνια στα Γυμνάσια/Λύκεια, παρακολουθώντας copy-paste ομιλίες και βλέποντας μη αντικειμενικές και μονόπλευρες βίντεο-παρουσιάσεις.  

Η αλήθεια βέβαια είναι λίγο διαφορετική από το "μεγαλείο που σου 'μάθαν στο σχολείο"...

Το λαμπρό "ΌΧΙ" του Μεταξά αποτέλεσε μια απόφαση πλήρως κατευθυνόμενη από τα συμφέροντα του εγχώριου πολιτικού σκηνικού της εποχής και της επιρροής των (τότε) μεγάλων δυνάμεων. Ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς, ένας στυγνός δικτάτορας και σφετεριστής της εξουσίας, ο οποίος είχε εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς το οποίο είχε ελάχιστα να ζηλέψει από το φασιστικό καθεστώς που "κοροϊδεύει" το τότε hit της εποχής "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του" της Σοφίας Βέμπο.

Όποιος δε γνωρίζει τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος - η οποία όλως τυχαίως ΔΕΝ διδάσκεται παρά μονάχα αποσπασματικά και άκρως περιληπτικά στα σχολεία πρωτοβάθμιας/δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης - παρακαλείται όπως εξετάσει τις συγκυρίες της εποχής, το πολιτικό σκηνικό, τους ρόλους του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Ιωάννη Μεταξά, τους ρόλους των "συμμάχων" Άγγλων, Γάλλων και των Γερμανών στη λήψη αποφάσεων, το "σαθρό" ρόλο του παλατιού (η Ελλάδα τελούσε υπό μοναρχία), τον λεγόμενο Εθνικό Διχασμό και τις συνέπειες / προεκτάσεις αυτού, τις γενικότερες οικονομικό κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στο (τότε) ελληνικό κράτος ώστε να μπορέσει να συμπεράνει - όσο γίνεται πιο ορθολογιστικά - εάν η άρνηση Μεταξά, η οποία τόσο λαμπρά εορτάζεται εδώ και δεκαετίες, "έσυρε" ορθώς την Ελλάδα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις ανυπολόγιστες καταστροφές και νεκρούς.

Ομοιότητες με το σήμερα: Όπως τότε έτσι και σήμερα η Ελλάδα δυναστεύεται από πολιτικά τζάκια. Όπως τότε έτσι και σήμερα ξένα κράτη και "τρίτοι" αποφασίζουν για τις τύχες του ελληνικού λαού. Όπως τότε έτσι και σήμερα, ένα είδος "κατοχής" και ομηρίας κυριεύουν την Ελλάδα και κατά συνέπεια τους κατοίκους αυτής. Όπως τότε έτσι και σήμερα, μοναδικοί υπεύθυνοι είμαστε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ που με τη συμπεριφορά μας, την λανθασμένη νοοτροπία, την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας και κουλτούρας σε συνδυασμό με την μιζέρια και αδιαφορία επιτρέπουμε - χρόνια τώρα - στους λίγους να αποφασίζουν εις βάρος των πολλών.

Σε μερικές ημέρες πλησιάζουν οι εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης.
Στις κατά τόπους παρελάσεις σήμερα, 28η Οκτωβρίου του 2010, οι "απόγονοι" των δοσίλογων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου προωθούσαν τις υποψηφιότητες τους. Ο "δολοφόνος" γυρνάει τελικά πάντοτε στον τόπο του εγκλήματος, στη σύγχρονη εποχή συνήθως κάθε τέσσερα χρόνια. 

Ελπίζω και σας εύχομαι μονάχα κάποια στιγμή να μάθετε που πρέπει πραγματικά να λέτε "ΟΧΙ".

Το παρακάτω τραγούδι και οι στίχοι αυτού εξαιρετικά αφιερωμένοι σε όσους/ες θα μου κάνουν την τιμή να διαβάσουν και να κατανοήσουν αυτό το άρθρο: 

"Για την πατρίδα κι όλους αυτούς...
Που δεκάρα για σένα δεν δίνουν...
Για γυναίκες, παιδιά, κουφούς και τυφλούς...
Που κατάμουτρα στους δρόμο σε κοιτάν και σε φτύνουν"

Όσο για την έννοια της πραγματικής ιστορίας σε αντιδιαστολή με αυτή που κατευθυνόμενα μας διδάσκουν, θέλω να καταθέσω τα εξής: 

Ο Θουκυδίδης γράφει περί ιστορίας: "Κτῆμα ἐς αἰεὶ μᾶλλον ἢ ἀγώνισμα ἐς τὸ παραχρῆμα ξύγκειται"... Με λίγα λόγια, η ιστορία γράφεται, όχι ως ένας ανταγωνιστικά επιδεικτικός λόγος για εφήμερη ακροαματική ευχαρίστηση, αλλά ως ένα αιώνιο απόκτημα, διδακτικό για τους ανθρώπους. Οι φλυαρίες αυλοκολάκων και πατριδοκάπηλων ή εθνικιστών δε πρέπει να συγχέονται με την πραγματική ιστορία. Ωφέλιμη ιστορία είναι μονάχα η αληθινή ιστορία, είτε είναι ευχάριστη είτε είναι δυσάρεστη. Ιστορία γραμμένη για καύχηση ή ευχαρίστηση είναι θανάσιμα βλαβερή για κείνους πού τη γράφουν ή τη δέχονται.